Καλησπέρα σε όλους. Έχω πολύ καιρό να μπω εδώ αλλά μη νομίζετε, δεν σας έχω ξεχάσει! Μπαίνω καμιά φορά και χαζεύω να δω τι γίνεται αλλά δεν έχω γράψει τελευταία. Και τώρα ακόμη δεν ξέρω ακριβώς τι θέλω που μπήκα. Το κάνω περισσότερο επειδή πρέπει. Πρέπει να βρίσκομαι πάντα σε εγρήγορση σε ότι αφορά τα κιλά μου , την ψυχολογία μου το πόσο καλά είμαι γενικώς! Τελευταία λοιπόν δεν είμαι καλά. Έχω χάσει κάποιες ισορροπίες και πρέπει να τις ξαναβρώ.
Από καιρό συνειδητοποιούσα σιγά σιγά ότι έχω κάνει κάποια λάθη σε θέματα φιλίας. Για να μην τα πολυλογώ , έχω απομακρυνθεί από όλους. Είμαι γενικώς μοναχικό άτομο αλλά τελευταία αυτό είχε αρχίσει να με ενοχλεί πολύ. Όχι ότι δεν είχα παρέα. Κουτσα στραβά πήγαινα καμιά βόλτα. Αλλά δεν νιώθω κανέναν άνθρωπο πραγματικά φίλο μου. Είχα αφοσιωθεί πάρα πολύ στη σχέση μου και είχα απομονωθεί. Η σχέση αυτή ήταν υπέροχη … αλλά και δύσκολη. 3μιση χρόνια σχέση από απόσταση . Δεν θα επεκταθώ στα προβλήματα της σχέσης συγκεκριμένα , δεν είναι αυτό ακριβώς το θέμα έτσι κι αλλιώς. Το θέμα είναι ότι κάπου ήρθα και τα ʽφτυσα πλέον. Ψυχολογικά εννοώ. Τον χειμώνα αντιμετώπισα ελαφριές κρίσεις πανικού (αυτό βέβαια όχι μόνο από ψυχολογικούς παράγοντες αλλά και από το ότι εμφάνησα υποθυρεοειδισμό, όλα συνέβαλαν).
Με τα πολλά πολλά ζήτησα από την (πρώην πλέον) σχέση μου να χωρίσουμε, πριν 2 εβδομάδες. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Αλλά πραγματικά νιώθω σκατά! Ώρες ώρες ένιωθα τόσο πιεσμένη που σκευτόμουν ότι αν ποτέ έβρισκα το κουράγιο να του πω να χωρίσουμε, θα ένιωθα απελευθερωμένη. Αλλά όχι. Πραγματικά τι σκατά πράμα είναι αυτό το μυαλό ρε παιδιά ; Να θέλεις να αλλάξεις μια κατάσταση και μόλις το καταφέρεις να σου λείπει; Ήμαρτον! Κάνω σκέψεις του τύπου «είχαμε κάτι υπέροχο και το πέταξα στα σκουπίδια» ή «τον αγαπάω πάρα πολύ , πως μπορεσα τον πληγώσω» ή «που θα βρω άλλον να με αγαπάει τόσο πολύ όσο αυτός;» και γενικότερα σκέψεις τέτοιου τύπου. Οι οποίες ξέρω ότι σύμφωνα με τη λογική είναι χαζές. Το ξέρω! Δεν το νιώθω όμως! Δεν ξέρω τι έχω πάθει. Ξέρω πολύ καλά πως για να φτάσω εγώ να πω σε κάποιον να χωρίσουμε , αγανάκτησα πλέον με κάποια πράματα! Δεν φτάνω εύκολα σε τέτοιο σημείο , δεν είμαι τόσο γαϊδούρα! Αλλά δεν μπορώ να το βάλω με την λογική και να το μαζέψω κάπως. Το μυαλό μου αρνείται.
Οπότε προσπαθώ σε αυτή τη φάση να μην αφήσω τον εαυτό μου. Προσπαθώ να κάνω πράματα. Να έχω καμιά επαφή με καναν άνθρωπο , ζωγραφίζω συνέχεια (να και ένα καλό απ την όλη φάση) , βλέπω ταινίες , διαβάζω , προσπαθώ τέλος πάντων κάπως να με έχω υπό έλεγχο. Σε 10 μέρες πάω Φλώρινα , θα ξεκινήσει σιγά σιγά η σχολή πάλι (τελευταία χρονιά , αη να δουμε) , θα έχω παρέες εκεί. Περιμένω πως και πώς να περάσουν οι μέρες, να αρχίσει να κινείται η κατάσταση πάλι! Διατροφικά ευτυχώς δεν έχω ξεφύγει. Και γενικότερα από τότε που χα χάσει όλα εκείνα τα κιλά τα χω διατηρήσει και παίζω 100-103 (από 128 πριν 2 χρόνια). Το θέμα είναι ότι θέλω να χάσω κι άλλα! Και ότι ΠΡΕΠΕΙ να βρω τη διάθεση να το κάνω! ΞΕΡΩ ότι θα νιώθω πολύ καλύτερα προσέχοντας τη διατροφή μου αλλά πρέπει να βρω και τη δύναμη να το κάνω και να το τηρήσω. Σίγουρα με το που πάω βόρεια θα ξαναπαω γυμναστήριο. Χρησιμοποιώ πάντα ποδήλατο (όσο πιο συχνά γίνεται) και περπατάω σε κάθε ευκαιρία. Χρειάζομαι λοιπόν ένα ψυχολογικό boost και υποστήριξη. Έχω και την πτυχιακή φέτος … και έχω πολλά θεματάκια να λύσω με την πάρτη μου! Αυτά! Σας έπριξα. Καλώς σας ξαναβρήκα λοιπόν ;)
