χαλια

ΓΕΙΑ ΣΑΣ,ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΒΑΣΑΝΙΖΟΜΑΙ ΑΠΟ ΒΟΥΛΗΜΙΚΑ ΕΠΕΙΣΟΔΕΙΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΕΜΕΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΚΑΘΑΡΤΙΚΩΝ.ΕΔΩ ΚΑΙ 4 ΜΗΝΕΣ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΥΦΙΣΤΑΝΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ 1 ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ.ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΡΩΩ ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΡΝΑΩ.ΕΧΩ ΚΟΥΡΑΣΤΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΟΥΤΕ ΣΕ ΦΙΛΟΥΣ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ.ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΜΠΩ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΔΕΣΜΩΝ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΑΠΕΙΛΟΥΜΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ,ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΜΑΙ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΕΠΙΣΗΣ ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΩ ΔΕΟΝΤΩΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ.ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΔΥΝΑΤΗ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΦΥΠΝΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΚΑΘΟΤΙ ΤΡΩΩ ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΑ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΠΕΤΣΙ ΚΑΙ ΚΟΚΑΛΟ.ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΧΩ ΝΙΩΘΩ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ.ΕΧΩ ΕΠΗΣΙΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΕΣΜΕΝΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ ΤΟ ΕΧΩ ΡΙΞΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΤΟ.ΕΧΩ ΥΠΑΡΞΕΙ ΚΑΙ ΑΝΟΡΕΞΙΚΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.ΕΧΩ ΦΟΒΕΡΕΣ ΑΡΥΘΜΙΕΣ ΚΑΙ ΤΡΕΛΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ.ΚΑΘΕ 2Η ΒΔΟΜΑΔΑ ΠΕΡΝΩ ΑΠΟ 2-4 ΚΙΛΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑ ΧΑΝΩ ΚΟΒΟΝΤΑΣ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ Η ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΕΤΟΝΙΚΗ(ΠΟΛΥ ΑΥΣΤΗΡΗ ΠΡΩΤΕΙΝΙΚΗ).ΚΑΘΕ ΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟ ΙΔΙΟ.ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΜΗΔΕΝ,ΟΝΕΙΡΑ ΕΠΗΣΙΣ.ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ.ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΔΡΑ ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΥΡΑΣΗ ΠΟΥ ΝΙΩΘΩ.ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΨΑΞΩ ΜΗΠΩΣ ΚΑΛΥΠΤΟΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ.ΜΑΛΛΟΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΨΥΧΙΑΤΡΟ ΚΑΙ ΧΑΠΙΑ.

giolanta πιστεύω ακράδαντα οτι πρέπει να το πεις στην οικογένειά σου, να πάτε σε έναν γιατρό για γενικές κ ενδοκρινολογικές εξετάσεις, να συμβουλευτείς έναν ψυχολόγο κ έναν διατροφολόγο.
οι κρίσεις πείνας που έχεις είναι μάλλον επειδή έχεις αφήσει τον εαυτό σου να στερηθεί και αναζητάει φαγητό.
μια ισορροπημένη διατροφή περιλαμβάνει τρία γεύματα κ τρία ενδιάμεσα, να τρως ανα τρίωρο κάτι. γνώμη μου είναι να διαβάσεις αυτό το τόπικ
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...ge=1#pid265861

δες κ αυτά. έχει διάφορα module με διάφορες συμβουλές αυτοβοήθειας.
http://www.cci.health.wa.gov.au/reso...cfm?Info_ID=48
http://www.cci.health.wa.gov.au/resources/consumers.cfm
http://www.cci.health.wa.gov.au/reso...cfm?Info_ID=49

τα βρήκα εδώ
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...ad.php?tid=838


από την στιγμή που έχεις καταλάβει οτι κάτι συμβαίνει κ απευθύνεσαι εδώ είσαι σε καλό δρόμο, σκέψου εμένα μου πήρε τρία χρόνια να καταλάβω οτι έκανα κάτι κακό. για να μην το τραβήξεις κ εσύ πολλά χρόνια κ να κοπεί αυτή η διαταραχή στην πρόσληψη τροφής μην το καθυστερείς, πάρτο απόφαση κ ζήτα βοήθεια κ άμεση αντιμετώπιση. μην το τρενάρεις. μπήξε το μαχαίρι στο κόκκαλο κ μην φοβάσαι δν πρόκειται να πάθεις κάτι χειρότερο, το χειρότερο το περνάς τώρα.
προς θεού μην σκέφτεσαι να βλάψεις τον εαυτό σου, μίλα στους δικούς σου, αναζήτησε την στοργή κ την φροντίδα τους. καλύτερα να μάθουν από τι βασανίζεσαι παρά να ξέρουν οτι μπορούσαν να σε βοηθήσουν κ δν το έκαναν. έλα στην θέση τους. δν θα ήθελες να ξέρεις σε ανάλογη περίπτωση??

Γιολάντα μου καλημέρα! Απ΄οτι καταλαβαίνω είσαι φοιτήτρια, άρα μάλλον και μικρή ηλικιακά! Συμφωνώ απόλυτα με τη μανταμ σου σου, οτι δηλαδη καλό θα ήταν να ενημερώσεις κάποιον από το περιβάλλον σου για το θέμα που αντιμετωπίζεις.. έχεις τόσα πολλά όμορφα πράγματα να κάνεις στη ζωή σου ακόμα! Αν θέλεις να μας πεις, σε ποια πόλη βρίσκεσαι?

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣς ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ.ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΩΜΙΣΘΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΟΥ ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑΣ.ΘΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΤΑ LINKS ΚΑΙ ΣΥΝΑΜΑ ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟΥ.ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ, ΕΙΜΑΙ 18,ΠΡΩΤΟΕΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΚΑΙ ΕΧΩ ΒΥΘΙΣΤΕΙ ΣΕ ΤΟΣΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΔΙΑΛΥΕΙ.

Μπουμπούκι είσαι εσύ! Επιβίωσες από την τρίτη λυκείου, έγινες φοιτήτρια και θα τα παρατήσεις τώρα που αρχίζουν τα ωραία;; Το σωστό όπως είπανα παραπάνω είναι να μην το σηκώσεις το βάρος μόνο σου (οικονομικά και ψυχολογικά) και να μιλήσεις στους δικούς σου ώστε να μπορέσετε να επισκεφτείτε ειδικούς... Μέχρι να το αποφασίσεις ομως, ίσως θα ήταν καλό να επισκεφτείς καποια ομάδα αυτοβοήθειας. Υπάρχουν σε διάφορες πόλεις με σχετικά χαμηλό κόστος.. ή και δωρεάν..

> Σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη http://www.mazi.org.gr/
>Σε διάφορες πόλεις στην Ελλάδα http://www.selfhelp.gr/el/overeaters-anonymous-el.html

Μην το βάζεις κάτω, είσαι πιο δυνατη απο αυτό!

giolanta οι διαταραχές αυτές δεν προκύπτουν από το πουθενά. είναι απόρροια πολλών γεγονότων και ειδικά στην παιδική ηλικία. δν είσαι εσύ η μόνη φταίχτρα αυτής της κατάστασης.

αν ήμουν γονιός κ το παιδί μου υπέφερε από κάτι τέτοιο θα ήθελα να το βοηθήσω κ όχι να το αφήνω να βασανίζεται. νομίζω κ εσύ το ίδιο θα ήθελες γιατί όχι κ οι γονείς σου. οι γονείς αποφασίζουν να κάνουν παιδιά γιατί είναι έτοιμοι να επωμιστούν ευθύνες και να σηκώσουν βάρη. όχι για να βάζουν τα καλά τους κ να πηγαίνουν σε ορκωμοσίες κ αποφοιτήσεις. μην φοβάσαι δν θα πάθουν τίποτα. εσύ θα πάθεις κ αυτοί θα πάθουν όταν θα καταλάβουν οτι εσύ υπέφερες κ αυτοί κοιμόντουσαν ύπνο βαθύ.
στην αμερική που όλες αυτές οι διαταραχές δεν είναι τόσο μεγάλο ταμπού όσο στην ελλάδα, τα παιδιά καταφέρνουν να το ξεπεράσουν γιατί οι γονείς κ τα σχολεία αναλαμβάνουν δράση από νωρίς, ακόμα κ για ριχαμπ στέλνουν τα παιδιά τους.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΓ ΜΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΕΤΟΙΕΣ ΟΜΑΔΕΣ.ΓΙΑΝΝΕΝΑΚΙΑ :P Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΣΕΙΣ ΜΕ ΒΟΗΘΑΤΕ ΗΔΗ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΙΝΕΤΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ.ΤΩΡΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΚΑΙ ΗΘΕΛΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΝΕΑ ΚΑΙ ΕΝΟΧΙΚΗ,ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΦΟΡΤΩΣΩ ΜΕ ΑΛΛΑ ΒΑΡΗ.ΘΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΕΑΝ ΔΩ ΟΤΙ ΑΠΟΤΥΓΧΑΝΩ ΞΑΝΑ ΘΑ ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΤΗΣΩ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ.

Quote:

---

Originally posted by giolanta
ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΦΟΡΤΩΣΩ ΜΕ ΑΛΛΑ ΒΑΡΗ.

---

Αυτή τη σκέψη την κάνω κι εγώ που μεγάλωσα σε μια παραδοσιακή οικογένεια, που θα την έλεγες φυσιολογική και δεμένη... Το θέμα είναι ότι όταν παραδεχόμαστε στους γύρω μας μια κατάσταση που σίγουρα την υποπτεύονταν (δε γίνεται να μην υποπτεύονται ότι κάτι δεν πάει καλά) φέυγει ένα τεράστιο βάρος από την πλάτη μας, αλλά για εκείνους θέλω να πιστεύω ότι δε θα είναι τόσο δυσβάσταχτο όσο για εμάς...

Τώρα τα λέω αυτά για να τα ακούσω (ή μαλλον να τα διαβάσω) κι εγώ γιατί στους γονείς μου κουβέντα δεν έχω πει, αλλά κατάφερα πρώτη φορά να παραδεχτώ πράγματα που μου έχουν συμβεί και που μου συμβαίνουν ακόμα στον άντρα μου και στην πιο καλή μου φίλη και σήμερα επιβραβεύτηκα. Η φιλενάδα μου που την πρώτη μέρα που της μίλησα για τα επεισόδια μου σοκορίστηκε σήμερα μου έστειλε με μειλ αυτό το άρθρο κι είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Νομίζω ότι μου το έστειλε κυρίως για την πέμπτη παράγραφό του με τίτλο "Μην το κάνεις μόνη σου" κι ένιωσα μια γλύκα για αυτό.. Δεν είμαι μόνη και δε θα χρειαστεί να το κάνω μόνη...
Θα έχω το φορουμ και τη φίλη μου κι ελπίζω και τον άντρα μου δίπλα μου.

Εγώ πάλι, όταν πέρασα μια περίοδο με βουλιμικά και εμετούς, μετά τις πρώτες δυο μέρες, έπιασα τις φίλες μου και τους είπα τι μου συμβαίνει, οτι φοβάμαι και τους είπα να με προσέχουνε και οτι αν έχω κάποια στιγμή τη θέληση να κάνω εμετό θα τις πάρω πρώτα τηλέφωνο...Κάποιες μέρες μείναμε όλες μαζί και με βοήθησαν πάρα πολύ, μέχρι που έφυγε τελείως αυτή η ιδέα από το μυαλό μου! Αυτή τη φάση την πέρασα σαν φοιτήτρια γι΄αυτο και δεν απευθύνθηκα στους γονείς μου, Οι φίλες μου είχαν την ευχέρεια, το χρόνο και τη δύναμη να με βοηθήσουν! Στρέψου σε κάποιον, μην το κάνεις μόνη σου!

Εμένα όλοι οι άνθρωποι μου πέραν χαρταετό. Η μάνα μου έπρεπε να με πιασει απο μικρή όταν το είχε καταλάβει κ να με παει σε ειδικούς. Να καταλάβει κ αυτή κ εγώ τι συμβαίνει. Αλλα δν ήξερε μάλλον τον βαθμο ουτε κ τι να κανει. Ο δε άνδρας μου ξέρει οτι έχω θέματα,του είπα οτι τα ξεπέρασα ν όταν τα είχα ξεπεράσει καποτε. Τώρα που τα ξαναπερναω είμαι σίγουρη πως το καταλαβαίνει σχεδόν το παραδεχομαι αλλά κ αυτός δεν ξέρω αν θέλει να το αντιμετωπίσει. Μπορεί κ να μην ξέρουν η να μην βλέπουν μπροστα τους
Ο
Πάντως με βοήθησε που το ΠΑ ,γιατί ένιωσα οτι μαγαπουν έστω κ με αυτό το θέμα ακόμα κ αν δεν ξέρουν πως να βοηθησουν

Στην τελική μονές μας θα βοηθηθουμε

Η μαμά μου προσπαθει με τον τροπο της, με έχει παει σε ομοιοπαθητικό, μου ψωνιζει απο βιολογικά ,μου δίνει υπερτροφες μου κανει κυρηγματα εκκλησιαστικού περιεχομένου. Καποιες απο τις κινήσεις της μου φαίνονται αστείες αλλά κάποια πράματα με βοήθησαν.

Ο δε σύντροφος μου προσπαθει να με ακούει με τις ώρες,μαφηνει να κλαίω, να εξωτερικευω τον πόνο μου,έστω κ τοτε δεν σκέφτομαι πως να παίξω με το φαγητο αλλα ξελαφρωνω με το κλάμα. Καλύτερααπο το να ήμουν τελείως μονη

Σας έχω πριξει αλλα ήθελα να γράψω κ το άλλο.το να το πούμε στους δικούς μας είναι ενα βήμα. Θα σε στηρίξουν όταν απιφασισεις να πας σε ενα διατροφολογο η σε εναν ψυχολόγο αλλά μέχρι εκεί.εμείς θα αποφασίσουμε να το κάνουμε το βήμα και εμείς ξέρουμε περισσότερο τι περνάμε αλλά το να ξες οτι κάποιος είναι εκεί να σου κρατήσει το χερι είναι μεγαλο θεμα

Quote:

---

Originally posted by Μαντάμ σου σου
Εμένα όλοι οι άνθρωποι μου πέραν χαρταετό.

---

Όλη η ζωή μας μια Καθαρά Δευτέρα :P Καλά μη νομίζεις ότι κι οι δικοί μου βρήκαν κατευθείαν λύση στα πάντα. Και σίγουρα στα ΔΙΚΑ μας χέρια είναι κυρίως όλες οι λύσεις, αλλα τουλάχιστον όταν αδειαζω πακέτα πατατάκια θα ήθελα από τα να με πουν χοντρή να με αγκαλιάσουν και να μου πουν "μήπως δεν τα χρειάζεσαι πραγματικά αυτά αυτή τη στιγμή;" Ίσως το ότι ξέρουν ότι κάτι συμβαίνει σε μας να τους βοηθάει να περάσουν από την κατάκριση και τη συμπόνοια στην ενσυναίσθηση...

Quote:

---

Originally posted by marulenia

Quote:

---

Originally posted by Μαντάμ σου σου
Εμένα όλοι οι άνθρωποι μου πέραν χαρταετό.

---

Όλη η ζωή μας μια Καθαρά Δευτέρα :P Καλά μη νομίζεις ότι κι οι δικοί μου βρήκαν κατευθείαν λύση στα πάντα. Και σίγουρα στα ΔΙΚΑ μας χέρια είναι κυρίως όλες οι λύσεις, αλλα τουλάχιστον όταν αδειαζω πακέτα πατατάκια θα ήθελα από τα να με πουν χοντρή να με αγκαλιάσουν και να μου πουν "μήπως δεν τα χρειάζεσαι πραγματικά αυτά αυτή τη στιγμή;" Ίσως το ότι ξέρουν ότι κάτι συμβαίνει σε μας να τους βοηθάει να περάσουν από την κατάκριση και τη συμπόνοια στην ενσυναίσθηση...

---

Εχω ξεκινησει διατροφη από 5.10 ,εχω χασει 5 κιλά ,απλά προσπαθώ να τρώω ποιοτικά και να κόψω τα βουλιμικά.Αλλά αν και εχω πεισει τον εαυτο μου οτι αν θέλω να φαω κατι γλυκο θα το φαω και απλα δεν θα φαω το βραδυ,δυστυχως εχω βάλει δεσμοφυλακα στι κεφαλι μου.Εχτες πηρα να φαω μιση σοκολατα γαλακτος και ο άντρας μου αντεδρασε πολυ περιεργα.Αρχισε να φωναζει οτι επιτελους κανω μια προσπαθεια σωστη και ξεκίνησα πάλι τα ίδια και οτι κοροιδευω κι αυτον και τον εαυτο μου και άλλα πολλα.Αποτέλεσμα βουλιμικό με καλές τροφές αλλά βουλιμικό πολύ κλάμα πολυ στενοχωρια αλλά το συναίσθημα οτι κανεις δεν σε καταλαβαίνει χειρότερο.Σήμερα απολογήθηκε οτι αντεδρασε ετσι για το καλό μου.Δεν δέχομαι τιποτα εγω εγινα σκ@τά Θεωρώ μεγάλο βήμα για μένα που δεν τρώω πια κρυφά και μέχρι εχτές δεν ειχα κάνει βουλιμικο αλλά δεν μπορώ να γίνω και αναίσθητη να μην επηρεάζομαι από τον άνθρωπο που θα έπρεπε να μου συμπαραστέκεται.Έχει την τύχη να εχει σουπερ μεταβολισμό και να μην παιρνει γρααμμάριο τρώγοντας τόνους φαγητών και γλυκών.Τελικά είναι καλύτερα να μην ξέρουν γιατί κανείς δεν σε βοηθάει αν δεν θέλει να σε βοηθήσει.Μόνοι μας πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας.Όλοι είναι επικριτικοί και νομίζουν ότι αν σου φωναξουν το κανουν για το καλό σου.Δεν θέλω να νοιάζονται για το καλό μου την ηρεμία μου θέλω τίποτα άλλο.Το καλό είναι οτι δεν μου στοιχισε στα κιλά και δεν πήρα ηρεμιστικό γα να ηρεμήσω.Απλά έκλαψα πολύ, ίσως το χρειαζόμουν...

κεγώ θυμώνω με τον άνδρα μου όταν μου κάνει επιπλήξεις κ δν μαφήνει στην ησυχία μου κ μου επιβαρύνει την ήδη ευαίσθητη κράση μου αλλά καταβάθος θυμώνω γιατί δν μαφήνει εκείνη την ώρα να επιδοθώ στο αγαπημένο μου χόμπυ. δν είναι τυχαίο που τα περισσότερα πάρτυ τα κάνω όταν λείπει, κ τα περισσότερα δυσάρεστα συναισθήματα τα βιώνω όταν είναι σπίτι. συνήθως λέω πως οι άλλοι μου χαλάνε το πρόγραμμα γιατί δν μαφήνουν ήσυχη να οργανωθώ κ να τα κάνω όλα όπως θέλω αλλά όταν μαφήνουν ήσυχη εγώ επιδίδομαι σε γνωστά όργια διατροφικής φύσεως
κάπρικορν χωρίς να θέλω να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, κ όχι οτι είναι τραγικό να θες να φας μισή σοκολάτα, αλλά γιατί αποφάσισες να την φας? μήπως ο άνδρας σου είδε μια ενοχική αντίδραση κ αυτό τον πείραξε?

Με έκανες να ψαξω τον λόγο που κατέφυγα στη σοκολάτα.Τελικά συνειδητοποίησα ότι απλά ήμουν απίστευτα κουρασμένη μετά απο 10 ώρες δουλειάς και συνολικά 12 ώρες απουσίας από το σπίτι.Δεν βρήκα χρόνο να ξεκουραστώ λόγω υποχρεώσεων, έπρεπε να φυγουμε για κάποιο ραντεβού σε γιατρό,και αφου ημουν κουρασμένη κλπ έπρεπε να με παρηγορήσω...τι πιο ευκολο;γλυκάκι για την κούραση :smilegrin:
Ο άντρας μου που το συζητήσαμε μου είπε οτι με μάλωσε γιατί με αγαπάει και είναι κρίμα να χαλάω την προσπάθεια μου που είναι πολύ καλή ως τώρα.Του είπα να μη το ξανακάνει γιατί κατρακυλάω χειρότερα.Βέβαια όσα χρόνια είμαστε μαζί όλο δίαιτα κάνω και πάντα προσπαθεί να με στηρίξει.Η δίαιτα η δική μου έχει καταντήσει ανέκδοτο.Έχω αρχίσει και σκέφτομαι το χειρουργείο ...δεν ξέρω θα δούμε.