οι αρετές της υπομονής/το ημερολόγιο της Σου Σου
είπα να ανοίξω ένα νήμα να αμπελοφιλοσοφώ κεγώ χωρίς να κάνω κατάχρηση σε ξένα νήματα. ζητώ την κατανόηση του συντονισμού.
το λοιπόν διάβασα τελευταία οτι ένας από τους λόγους που το ρίχνει κάποιος στο φαί όταν θέλει να καλύψει κάποια συναισθηματικά κενά του είναι γιατί δεν έχει μάθει να κάνει υπομονή, δεν έχει καλλιεργήσει καθόλου αυτήν την αρετή από μικρή ηλικία.
αυτό εμένα μου θύμισε πολύ τον εαυτό μου. γενικά πάντα προτρέχω, είμαι νευρική κ αγχώδεις κ από μικρή μου έλεγε η γιαγιά μου οτι "άνδρα θέλεις τώρα θέλεις άμα αργήσει δεν τον θέλεις"
έτσι ,κάθε φορά που θέλω να φάω πάντα θέλω κάτι γρήγορα, χωρίς να σκεφτώ αν όντως πεινάω, αλλά ούτε καν μπαίνω στην διαδικασία να το απολαύσω.
επίσης η ανυπομονησία που με πιάνει με κάνει να σκέφτομαι πάντα αρνητικά ,κ μετά δεν μπορώ να ηρεμήσω, να περιμένω να βρουν τα πράγματα τον δρόμο τους.
κι όμως η φύση αλλιώς τα έχει μελετήσει τα πράματα. κάθε εποχή κρατάει 3 μήνες. το μωρό στην κοιλιά μένει 9 μήνες.
εγώ πως περιμένω να έχω αποτέλεσμα σε ότι κάνω μέσα σε ελάχιστο χρόνο
θα ήθελα να εξασκήσω αυτή την δυσκολία χειρισμού των καταστάσεων κ την αδυναμία μου να υπομένω κ να περιμένω