Με καταλαβαινει κανεις;

Καλησπερα σε ολους...
Ειμαι 23 ετων, 108 κιλα (το βαρυτερο π εχω φτασει), 1,73 υψος.

Μπηκα να βρω ατομα που μπορει να με καταλαβουν και ισως βοηθησουν.
παντα ειχα παραπανω κιλα ακομα και στη παιδικη ηλικια... μου ειναι πολυ δυσκολο να αλλαξω συνηθειες, δεν ξερω γιατι. θελω να παω γυμναστηριο
αλλα πραγματικα φοβαμαι τη γνωμη των αλλων. τι θα σκεφτονται και αν θα με κοιταζουν περιεργα.

Ειναι τοσο πιο ευκολο να βουλιαζω στο ζεστο μου κρεβατι με ταινιες και φαι.
νιωθω πως εχω αναπτυξει αντικοινωνικες συνηθειες λογο της εικονας που εχω για τον εαυτο μου.
συμβιβαζομαι και κανω παρεα με ατομα που μου κανουν κακο μονο κ μονο με τον τροπο που σκεφτονται, γιατι πολυ απλα πιστευω οτι δεν αξιζω κατι καλυτερο και μου ειναι πολυ δυσκολο να γνωρισω και να επικοινωνησω με καινουρια ατομα ενω εχω ευκαιριες να το κανω.

Οσο για ρομαντικες σχεσεις δεν το συζητω. Δεν υπαρχει ουτε ιδεα φλερτ στη ζωη μου, ειμαι υπερβολικα αμυντικη στα ατομα του αντιθετου φυλου χωρις καν να το κανω επιτηδες.
Οι φιλες μου νομιζουν οτι ειμαι λεσβια, που αν ημουν θα ηταν οκ, αλλα δεν ειμαι, απλα δεν μπορω να διαχειριστω την προσοχη απο το αντιθετο φυλο, γιατι πολλες φορες η προσοχη που εχει στραφει σε μενα ειναι αρνητικη, και απο το να ρισκαρω να απορριφθω, η να γελοιοποιηθω προτιμω να νιωθω οτι νοητα απορριπτω οτι εχει πιθανοτητα να με πληγωσει.

Σκεφτηκα οτι θα με βοηθουσε το να χασω κιλα ωστε να τα βρω με την εικονα μου, αλλα μεσα μου νιωθω οτι δεν εχω κινητρο και δεν θα τα καταφερω.
Σαν να μη με νοιαζει ενα πραγμα, αλλα ξερω οτι με νοιαζει, κι οτι θελω να ειμαι χαρουμενη και να νιωσω επιτελους ανθρωπος...
Νιωθω κατι λιγοτερο απο ανθρωπος πολλες φορες.

Δεν ειμαι παντα τοσο απαισιοδοξη, υπαρχουν μερες που πιστευω οτι μπορω να τα καταφερω αυτα π θελω, πως να κανω αυτες τις μερες να ειναι περισσοτερες απο οτι οι κακες;
Εσεις πως νιωθετε; Εχετε βιωσει αντιστοιχες σκεψεις; Καταφερε κανεις να βρει μια απαντηση; Ειναι η απαντηση καποιος ειδικος; (ψυχολογος, διαιτολογος κ.α)

Καλησπέρα, τα ίδια ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ!! Σε καταλαβαίνω απόλυτα, αν αυτό σε βοηθάει. Μη στενοχωριέσαι πάντως, δεν είναι όλα μαύρα, από εδώ μέσα πιστεύω θα πάρεις αρκετή δύναμη που θα σε βοηθήσει! Κι εγώ τώρα είμαι στις "καλές μου" γι'αυτό τα λέω αυτά, ελπίζω να παραμείνω έτσι και το ίδιο κι εσύ! Αν δεν βρίσκεις αλλού δύναμη, θα σου πρότεινα πρώτα να δεις έναν ψυχολόγο και μετά έναν διαιτολόγο.

Pursuit of Happiness γεια σου και από εμένα,
πολύ ωραίο το nickname σου, να υποθέσω ότι έχεις δει την ταινία Pursuit Of Happiness?
Εάν την έχεις δει τότε σίγουρα έχεις δει την πιο κάτω σκηνή...
https://www.youtube.com/watch?v=DvtxOzO6OAE
εάν πραγματικά θέλεις κάτι (και εγώ είμαι σίγουρη ότι το θέλεις) θα το κυνηγήσεις και θα το πετύχεις...προχώρα αύριο κιόλας θα πας να γραφτείς σε γυμναστήριο, από αυτή κιόλας την στιγμή θα αρχίσεις να προσέχεις την διατροφή σου, και δεν μιλώ για στερητικές δίαιτες. Μην ακούς κανέναν, το κάνεις για εσένα και για κανέναν άλλον...Όταν ξεκίνησα γυμναστήριο το περισσότερο που μπορούσα να περπατήσω στον δρόμο ήταν το 5 και δίπλα μου ήταν κοπέλες που έτρεχαν στο 10. Πραγματικά δεν με ενδιέφερε το μόνο που με ένοιαζε ήταν να βελτιώνομαι εγώ κάθε μέρα, μήνα με τον μήνα να γίνομαι καλύτερη. Αυτό και μόνο αυτό...και πραγματικά αυτό με βοήθησε γιατί όντος μετά από 2,5 χρόνια μπορώ και τρέχω στο 10. Νιώθω περιφανή για μένα γιατί ενώ ήξερα ότι κάποιοι με σχολίαζαν κακοπροαίρετα εγώ δεν άκουσα κανέναν, πίστεψα σε εμένα και το πάλεψα. Απλά να θυμάσαι κάτι "life begins at the end of your comfort zone".
https://www.youtube.com/watch?v=g-jwWYX7Jlo

Μπορείς να τα καταφέρεις...

Welcome! Σχεδόν με κάλυψαν οι φίλες Κυριακή και Βροχή. Θα συμπληρώσω μόνο πως είναι πολύ σημαντικό να θυμάσαι τη μοναδικότητά σου και πως όπως και να σαι, είσαι εσύ.Το λέω χρόνια τώρα στον εαυτό μου. Αυτοί που με κρίνουν χωρίς να με ξέρουν, δε με αφορούν. Αυτοί που με επικρίνουν ενώ με ξέρουν, μάλλον δεν αξίζουν της προσοχής μου. Ακούω κριτική μόνο όταν τη ζητήσω, και πάλι επιλέγω τι θα κρατήσω απ' τα λεγόμενα των 'κριτών-συμβούλων'.
Άντε να χαρούμε τη ζωή μας και διώχνοντας τα ... λύπη μας! ( πού κολλάει αυτό τώρα ε; :roll: )

PS: έχω τα διπλάσιά σου χρόνια και κιλά, αλλά και πολλή αγάπη για τη ζωή αν σου λέει κάτι αυτό!

Καλώς όρισες Pursuit of happiness,

Αυτό που είπες με το γυμναστήριο, το φαΐ και τις ταινίες το νιώθω τόσο πολύ... Και όσο χάνεται κανείς στη σπηλιά του, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να βγει έξω και να ζήσει...

Ω Κυριακή τι motivational βόμβα ήταν αυτή!! Ευχαριστώ για το μοίρασμα..

Καλό αγώνα

Ξέρεις τι χρειάζεσαι; Αρχικά χρειάζεσαι να νιώσεις όμορφα. Κρατα καθαρό και τακτοποιημενο τον χώρο σου (αν δεν είναι ήδη, απλώς εμένα οι φάσεις που περιγραφεις συνήθως συνοδεύονται από ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΗ ακαταστασία και η διάθεση αλλαζει άπειρα όταν φτιάχνω το χώρο μου). Κανε ένα καλό μπάνιο και περιποιησου τον εαυτό σου. Ο,τι θεωρείς ΕΣΥ περιποίηση, ότι αρέσει σε ΕΣΕΝΑ. Ντύσου και βαψου όπως γουσταρεις, βαλε το ρούχο που σου πάει πιο πολύ απ τη ντουλαπα σου, σκουλαρικια, δαχτυλίδια, ότι θες!

Βρες ένα δύο άτομα που νιώθεις πραγματικά κοντά σου (όλο και θα υπάρχουν , φιλικα η και από την οικογένεια) και πήγαινε για έναν καφέ. Αν νιώσεις αρκετά άνετα εξέφρασε αυτα που λες εδώ, μοίρασου το. Πραγματικά είναι καλό αυτό όχι μόνο επειδή το βγάζεις από πάνω σου αλλά και επειδή αποτελεί ένα είδος "δέσμευσης" προς αυτό το άτομο (με την καλή έννοια) . Μπορεί το να θες να δείχνεις ομορφη σε ένα άλλο πρόσωπο πολλές φορές να αποτελεσει κινητήριο δύναμη για να κανεις αυτα που πρέπει.

Γενικώς αν θες να κανεις μια καλή προσπάθεια να το λύσεις το ζήτημα νομίζω πρέπει να πάρεις μερικά πράματα ως δεδομένα :
1) στα @@ σου (που λέει ο λόγος :p ) τι λένε και τι πιστευουν οι κακοπροαίρετοι. Εσυ βασανιζεσαι τώρα που δεν το χεις λύσει ακόμη, εσυ θα δώσεις μάχη (και ναι, είναι μεγάλο ζόρι , προσωπική εμπειρία speaking) και εσυ θα νιώσεις γαματα με την πάρτη σου όταν λυθεί. Πουθενά σε αυτές τις τρεις περιπτώσεις δεν κολλάνε οι άλλοι.
2) Κρατα την ψυχολογία σου όσο πιο ψιλά μπορείς , όχι μέσω του φαγητού. Δικη σου είναι η ψυχολογία, σίγουρα ξέρεις τι χρειάζεσαι .
3) Μην πιεζεσαι υπέρ του δέοντος. Παραμενεις πάντα άνθρωπος που έχει ανάγκες και πολλές φορές διαφορετικά "θέλω" από τα "πρέπει". Αφεσου, απλώς κρατα ένα επίπεδο.
4) να επιδιώκεις να ακούς επιβραβεύσεις για την προσπάθεια σου. Και όταν τις ακούς να τις δέχεσαι αδιαμαρτύρητα . Είναι το καλύτερο τονωτικό !

Μην ξεκινάς αυστηρά. Κανε σταδιακες αλλαγές στην καθημερινότητα σου. Ένα βήμα τη φορά και το κάθε επόμενο βήμα μόνο οταν το προηγούμενο θα σου χει γίνει συνήθεια. Αν θες να κανεις κάτι που θα χει μεγαλυτερες προοπτικές να κρατήσει για πάντα , δυστυχώς πρέπει να το κανεις όσο πιο αργά και σταδιακά γίνεται .

Όσο για το θέμα του γυμναστηρίου που λες. Η γυμναστική γενικώς είναι αναγκαίο "κακό" στην περίπτωση μας και το λέω ως άτομο που παω γυμναστήριο αλλά πολλές μέρες το κάνω σερνοντας γιατί ενώ ξερω ότι μου κάνει καλό (και το νιώθω/βλέπω εννοείται) το βαριέμαι. Όχι υπό την έννοια της κούρασης γιατί η φυσική μου κατάσταση είναι αρκετά καλή για τα κιλά μου. Υπό την έννοια του ότι μου τη δίνουν τα όργανα (όπως το να τρεχω 45 λεπτά σε έναν διάδρομο και να μένω στο ίδιο σημείο . είναι λιγο μαζοχιστικο εδώ που τα λέμε :D ) , μου τη δίνει το κλίμα εκεί μέσα και σφιχτηδες που κάνουν επιδειξη μονιμα , jesus! Σε αυτές τις περπτωσεις λοιπον βοηθαει αρκετα το να πας σε καποιο ομαδικο προγραμμα. Έχει πιο πολλη πλακα (τουλαχιστον στο γυμναστηριο μου στα ομαδικα περνάμε καλα) και περναει πιο γρηγορα η ωρα. Αν ωστόσο δεν θες να πας γυμναστηριο υπαρχουν και αλλες λύσεις. Προσωπικα με εχει βοηθησει απειρα το γεγονος οτι χρησιμοποιω καθημερινα το ποδήλατο για τις μετακινήσεις μου. Επίσης περπαταω πολυ. Όχι απαραιτητα ςντονο περπατημα , μπορει να ναι ακομη και απλη βολτα . Απλώς να γίνεται με οση περισσότερη διαρκεια μπορείς. Προσωπικα συνηθως παιρνω καφέ η τσαι στο χερι κκαι παιρνω τους δρομους για καμία ώρα. Άλλη καλή ιδεα είναι να βάζεις οτι μουσική θέλεις και να χορευεις για κκαμία ώρα στο σπιτι , η να κανεις γυμναστικη απο βιντεο στο youtube . Γενικώς υπαρχουν εναλλακτικες αν δεν θες το γυμναστηριο.

Ξεκίνα σιγα σιγά και όλα τα αλλα θα ρθουν (και μαζι τους και τα μαναρι ;) :D )
Ηθικόν ακμαιον και ολα γινονται!

Pursuit Of Happiness καλησπέρα και καλώς ήρθες στο φόρουμ μας!

Καλά, διαβάζοντας το μήνυμά σου ήταν σαν να περιέγραφε κάποιος την ζωή μου!
Και εγώ είχα από μικρή παραπάνω κιλά.
Και εγώ φοβόμουν και φοβάμαι μην με σχολιάσουν αρνητικά οι άλλοι.
Και εγώ βούλιαζα για χρόνια στον ζεστό μου καναπέ παρέα με σοκολάτες και άλλα "υγιεινά"...
Και εγώ συμβιβαζόμουν για χρόνια με άτομα που μου κάνουν κακό και που η παρέα μαζί τους μου ήταν αγγαρεία (ακόμα και τώρα γίνεται αυτό, σε μικρότερο βαθμό, και παλεύω να το βγάλω εντελώς από την ζωή μου).
Και εγώ δεν είχα ποτέ το φλερτ και τις σχέσεις στη ζωή μου, από άμυνα. Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα έχω ποτέ ανταπόκριση από κανέναν, οπότε ανέπτυξα μηχανισμούς "προστασίας" και δεν ερωτεύτηκα ποτέ στην ζωή μου. Σαν να ήταν το κομμάτι "ερωτας" τελείως ξένο και αδιάφορο για μένα (και ακόμα φοβάμαι πως είναι, ελπίζω όμως όχι για πολύ ακόμα). Και δικές μου φίλες έχουν αναρωτηθεί αν είμαι ομοφυλόφιλη (που δεν είμαι).

Όμως, εδώ και κάποιο καιρό έχω αρχίσει ν' αλλάζω τρόπο σκέψης!
Από εκεί που έλεγα ότι όλα είναι μάταια και δεν αξίζει να ζούμε,
τώρα λέω ότι η ζωή είναι το πιο πολύτιμο δώρο που μας δόθηκε!
Από εκεί που έλεγα ότι είμαι άχρηστη, χαζή, τεμπέλα,
τώρα αρχίζω να με αγαπάω πραγματικά και να λέω ότι αξίζω πολλά!

Η αλλαγή οπτικής γωνίας είναι εφικτή και είναι αυτό που χρειάζεται να κυνηγήσεις!
Άρχισε να σε αγαπάς!
Άρχισε να κάνεις θετικές σκέψεις!
Όπως είπε και ο Henry Ford,
Είτε πιστεύεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις,
είτε πιστεύεις ότι δεν μπορείς,
έχεις δίκιο!

Ό,τι πιστεύεις, αυτό θα γίνει στο τέλος.
Άρχισε να πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις!
Βγάλε απ' την ζωή σου γκρίνια, αρνητικές σκέψεις και μιζέρια!
Και όλα θα πάνε καλά!
;)

Ευχαριστω πολυ ολες π απαντησατε... Μου δωσατε δυναμη με τα λογια σας...
Ειναι καλο να νιωθεις οτι υπαρχουν ανθρωποι που μπορουν να καταλαβουν τα προβληματα σου
ακομα και αν δεν σας γνωριζω προσωπικα!

Rain το σκεφτομαι και για τα δυο το προβλημα ειναι οτι δεν εχω την οικονομικη δυνατοτητα, ξερεις αν μπορω να βρω κατι σε δημοσιο νοσοκομειο; Και ευχομαι δυναμη και σε εσενα :)

Kyriaki ω ναι! πολυ συγκηνιτη σκηνη.. και οντως ισχυει! Οπως επισης και αυτο με το comfort zone οσο φορες ξεθαρεψα και εκανα πραγματα εκτος αυτου ενιωθα αλλος ανθρωπος... Αλλα δεν ειναι παντα τοσο ευκολο να το κανεις! Μπραβο σου που το καταφερες λοιπον γιατι θελει γερα κοτσια!

Medoysa Καλα τα λες! Μακαρι να περιστοιχιζομουν με ανθρωπους που σκεφτονται οπως εσεις, και οχι τοσο επικριτικα και κακεντρεχη ατομα, νταξει ισως υπερβαλω και τα λενε για καλο, αλλα και παλι το αποτελεσμα ιδιο μενει!

Maroulenia Καλο αγωνα ! Αυτη η σπηλια μας εχει φαει... Αλλα δεν θα περασει το δικο της... Χαχαχα :Ρ

Stellou φανταστικες οι συμβουλες σου! Βρε μηπως εισαι ψυχολογος;;; Οντως το δωματιο ειναι εμπολεμη ζωνη! Ξεκινησα σημερα το μαζεψα καπως... Και ολα τα υπολοιπα πολυ μ αρεσουν :)

Μαντζουρανα και οι δικες σου το ιδιο...! Και μου δινεις μεγαλη ελπιδα γιατι βλεποντας οτι εχουμε αντιμετωπισει καποια παρομοια πραγματα, και εσυ απο κατω γραφεις οτι εχεις καταφερει τετοια απωλεια και εσυ και η Stellou με κανει να πιστευω οτι ισως μπορεσω και εγω!

Και παλι σας ευχαριστω! Και ευχομαι ολες να καταφερουμε τους στοχους μας...
Εναν την φορα...

haha μπααααααα δεν ειμαι ψυχολόγος , με την ζωγραφική ασχολούμαι :D (αν και το χω πει πολλές φορές οτι θα γουσταρα την ψυχολογία ως εναλλακτικό επάγγελμα) . Απλά μου προκύπτει πως η διάθεσή μου είναι πιο καλή όταν ο χώρος μου είναι τακτοποιημένος και καθαρός, περιβάλλομαι από ανθρώπους που θέλω να βλέπω και ζωγραφίζω . Όταν ισχύουν αυτά τα 3 (η έστω ένα από αυτά) η ψυχολογία μου είναι καλή , οπότε νιώθω πιο δυναμική ώστε να πιέσω λίγο τον εαυτό μου να τηρήσω ένα πρόγραμμα. Και νιώθοντας οτι κάνω καλά πράματα για την πάρτη μου νιώθω ακόμη καλύτερα. Είναι μέχρι να ξεκινήσεις . Ήδη έφτιαξες λίγο το χώρο σου, μίλησες με καποια άτομα που καταλαβαίνουμε το πρόβλημα "απο μέσα" (γιατί αμπελοφιλοσοφίες από άσχετους θα ακούσεις άπειρες) και νιώθεις κάπως καλύτερα! Φαντάσου να προσπαθείς συστηματικά να κρατάς την ψυχολογία σου σε καλό επίπεδο. Το χεις λύσει το θέμα κατα 50% !

Είμαι της άποψης οτι το να χάσει κανείς κιλά (και ειδικά όταν μιλάμε για ένα σεβαστό ποσό κιλών) δεν είναι μεμονωμένη διαδικασία. Πιστεύω οτι συνδέεται ΑΜΕΣΑ με όλους τους άλλους τομείς της ζωής. Δεν έχεις καλή διάθεση; Τρως. Τρως πολύ. Παχαίνεις λίγο. Χειροτερεύει η διάθεση. Παχαίνεις περισσότερο. Κλείνεσαι στον εαυτό σου. Χάνεσαι απ τις παρέες. Αρχίζεις βγαίνεις απ'το σπίτι μονο για τα απαραίτητα (δουλειά, σχολή σχολείο, σουπερ μαρκετ) . Η απόδοσή σου πέφτει στη δουλειά , στη σχολή, στην οικογένεια, παντού. Γίνεσαι μίζερος άνθρωπος. Αν κάπου σε όλη αυτήν την κατρακύλα δεν μπει ένα ΣΤΟΠ όπου θα προσπαθήσεις να φτιάξεις τη διάθεση σου και να βρεις λόγο και δύναμη να παλέψεις να διορθώσεις ουσιαστικά τα πάντα στη χωή σου ξεκινώντας από τη διατροφή, την υγεία και το σώμα σου , μόνο χειρότερα έχει. Το βαρέλι δεν έχει πάτο σε αυτή την περίπτωση. Και όλα αυτά δεν τα λέω σαν κάποιο είδος "νουθεσίας" ή κάτι τέτοιο. Ούτε γω έχω φτάσει τον στόχο μου , και δεν ξέρω αν θα τον φτάσω και ποτέ. Περνάω άπειρες δυσκολίες τελευταία στο θέμα αυτό γιατί το μυαλό μου αρνείται πεισματικά να συνεχίσει να είναι "σε πρόγραμμα"¨. Έχω ΜΠΟΥΧΤΙΣΕΙ δύο χρόνια τώρα! Οπότε όλα αυτά τα λέω για να τα ακούω και εγώ , γιατί και γω χρειάζομαι "υπενθύμιση" τελευταία.

Λίγο θετική σκέψη παιδιά , και να προσπαθούμε να κρατάμε την διάθεση ψηλά. Να προσπαθούμε να βλέπουμε την θετική πλευρά των πραγματων (κλισέ αλλά ισχύει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ). Υπάρχει ΠΑΝΤΑ αυτή η θετική πλευρά ...

Quote:

---

Originally posted by kyriaki
"life begins at the end of your comfort zone".
https://www.youtube.com/watch?v=g-jwWYX7Jlo

Μπορείς να τα καταφέρεις...

---

ουοου! πολύ σωστό κ κατάλληλο για τις περιπτώσεις μας νομίζω!!!

pursuit σε καταλαβαίνω απόλυτα! πάντα νιώθω ευαίσθητη κ πάντα ψάχνω να βρω την σπηλιά μου. ακόμα κ αν οι καταστάσεις με αναγκάζουν να εκτεθώ, που αυτό το έχει η καθημερινότητά μου,να είμαι σε περιβάλλον που πολλά μάτια είναι στραμμένα στο τι κάνω, πίστεψέ με, σπηλιές και κρυψώνες βρίσκονται ούτως η άλλως κ μακρυά από τον καναπέ κ την τηλεόραση.
αν κ αυτή είναι η αγαπημένη μου σπηλιά.

όπως είπαν κ τα κορίτσια θέλει μικρά βήματα. καθαρίζεις την σπηλιά για να μην μοιάζει με σπηλιά,η ακαταστασία είναι επιλογή κατά βάθος για να δημιουργείς πιο ισχυρό πλέγμα-προστασία, τεντώνεις τους ώμους σου σηκώνεσαι κ με μικρά βήματα βγαίνεις σιγά σιγά προς τα έξω. όσο βλέπεις οτι δν θα συμβεί κ κάτι τραγικό,ούτε είναι και τόσο επικίνδυνα πια έξω,(τα έχουμε μεγαλοποιήσει φυσικά όλα) τόσο θα παίρνεις δύναμη κ θα αφήνεις το κορμί κ την ψυχή να ξεδιπλωθεί. στο τέλος θα ξεχάσεις μια για πάντα την σπηλιά. θα είναι μόνο το κρεββάτι σου στο τέλος της μέρας όπου θα πέφτεις να κοιμηθείς γεμάτη εξάντληση!!

Καλημέρα pursuit, σου 'χω στείλει u2u, πάνω δεξιά θα το βρεις. Σε ευχαριστώ για την ευχή σου, εύχομαι το ίδιο και σε σένα!!

pursuit,
χαίρομαι που σε έχουν βοηθήσει αυτά που σου γράψαμε...
απλά θέλω να αναφερθώ σε κάποια άλλα σημεία που έχεις θίξει στο πρώτο σου post. 1. όσες φορές έτυχε να πάω γυμναστήριο και να δω ανθρώπους με πολύ περισσότερα κιλά από εμένα να γυμνάζονται (πραγματικά να γυμνάζονται όχι να πηγαίνουν απλά για να σκοτώνουν την ώρα τους) πραγματικά τους θαύμασα, για το κουράγιο τους και την ψυχική τους δύναμη...και πίστεψε με πήρα εγώ δύναμη από αυτούς για να συνεχίσω να γυμνάζομαι πιο σκληρά και πιο εντατικά...που θέλω να καταλήξω με αυτό που σου λέω? ότι αυτός που δεν έχει κόμπλεξ δεν θα σε κρίνει, ίσως να μην σε προσέξει καν γιατί θα είναι αφοσιωμένος στην δική του προπόνηση...αντιθέτως αυτός που έχει κόμπλεξ θα βρει κάτι έστω και μία τρίχα από τα μαλλιά σου για να σε σχολιάσει και να νομίσει ότι με αυτό τον τρόπο θα σε μειώσει. Με αυτούς τους ανθρώπους ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΤΕΛΟΣ...
και κάτι άλλο...από την στιγμή που θα ξεκινήσεις αυτόν τον αγώνα θα πρέπει οι όποιοι φίλοι έχεις να σεβαστούν τον στόχο σου...όποιος δεν μπορεί να σεβαστεί τους στόχους σου ή τον αγώνα σου πιστεύεις ότι αξίζει να έχει θέση στη ζωή σου?

+1000:thumbup::thumbup:
συμφωνώ με την καινούρια. από που ξεφύτρωσες εσύ κοπελιά πες μας για σένα τίποτα

Μανταμ σου σου με έκανες και γέλασα...θα γράψω και εγώ την ιστορία μου σιγά σιγά :saint2: