γκρινιαα

Είπα μετα το πετυχημένο τοπίο της υπομονής να ανοιξω κ ενα για την γκρίνια. Εδώ μπορούμε όλοι να γκρινιαζουμε η να λέμε ποσο γκρινιαξαμε!!!

Σήμερα απο τις 11 το πρωι δεν έχω σταματήσει να γκρινιαζω να κλαψουριζω να παραπονιεμαι. Μα τι πράμα κ αυτό. Μου την σπάνε ιδιαίτερα όταν την ωρα που γκρινιαζω ο άλλος με κοιτάει με βλέμμα μακαριο σαν να έχει πάρει δεν ξέρω εγώ τι, κ να μου λέει άσχετα απο αυτά που γκρινιαζω, η να είναι μες την τρελή χαρά χωρίς λογο κ αιτία. .παράλογο? Δεν απαντάει λογικο
Σήμερα στην γκρίνια μου βάζω βαθμο 9 γιατί θα μπορουσα κ 10 αλλά έχουν εξαφανιστεί όλοι απο γύρω μου αν κσυνεχιζω την γκρινι; κ απο εδώ.όχι τελικά 10 θα μου βάλω.

Γκρίνιαξε κοριτσάρα μου!!! Η γκρίνια έχει τη θέση της στην κοινωνία!! Μας το δίδαξαν τόσο τα στρουμφάκια όσο και οι επτά νάνοι!!!
http://img1.wikia.nocookie.net/__cb2...Out_Tongue.gif https://38.media.tumblr.com/626b8948...ax2qo1_500.gif
Ας την απενοχοποιήσουμε λοιπόν...

ΜΑ ΜΕ ΛΕΝΕ ΓΚΡΙΝΙΑΡΑ ΡΕ ΣΥ ΓΙΑΥΤΟ ΓΚΡΙΝΙΑΖΩΩΩΩΩ

https://www.youtube.com/watch?v=VjNnDwC23Ao

Τι ζώδιο είσαι; Μπορεί να φταίει αυτό :P AXXAXAXXAXAXA (εγω αυτο απαντάω πάντα όταν με λένε γκρινιάρα ΧΔ )

τι ζώδιο είσαι?
εμένα δν φταίει το ζώδιό μου. είμαι σίγουρη γιαυτό. το ζώδιό μου είναι κ γαμώ.

μπορεί να φταίει οτιδήποτε άλλο αλλά όχι αυτό.
ίσως ο τρόπος που μεγάλωσα, το ιστορικό διαβήτη(μπορεί να είναι ενδοκρινολογικό το θέμα) μπορεί ο παλιοχαρακτήρας μου, μπορεί να έχω καταπιεσμένο ταμπεραμέντο κτλ κτλ
συνήθως πάντως καταλήγω οτι φταίνε οι άλλοι, το ύφος τους,το στιλάκι το χαλαρό κ αδιάφορο, το δήθεν , το έτσι,οι ειρωνείες !κτλ κτλ

επίσης μου φταίει οτι κανείς δν με καταλαβαίνει κ όλοι το παίζουν ιστορία, αλλά όταν τρώνε αυτοί το αυγό στο απαυτό τους ,τότε εγώ δν πρέπει να δείξω την χαρά μου που έρχονται στην θέση μου ,ούτε να τους το χτυπήσω στην μούρη,αλλά να δείξω ανωτερότητα κ συμπάθεια, κ να προσπαθήσω να τους παρηγορήσω.

ε όχι δν είμαι τόσο καλός άνθρωπος.
μακάριοι όσοι έχουν βρει τέτοιες ισορροπίες.
όσοι είναι ανώτεροι, δν δίνουν σημασία σε χαζές λεπτομέρειες παρά μόνο σε σοβαρά γεγονότα τα οποία κ αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα κ ψυχραιμία.
όλοι είναι έτσι κ ξέρουν την ουσία των πραγμάτων κ δν είναι σαν εμένα κακομαθημένη, κ γκρινιάρα . αλλά μόλις τους πάει κάτι στραβά(σκιστεί το καλτσόν), κλαίγονται σαν γατούλες,νιαρ νιαρ, αλλά τότε ναι είναι σοβαρό το θέμα,μόνο εγώ είμαι παράλογη

Απο πότε η ανωτερότητα έγινε ταυτόσημη του πέφτω θύμα; Απο αυτά που γράφεις δεν νομιζω πως σου λείπει καθόλου ανωτερότητα αγαπητή μου :) Το οτι ο κόσμος είναι έτσι όπως είναι δεν σημαίνει πως εσύ δεν είσαι ανώτετη. Ίσα ίσα προσωπικα πιστευω πως αυτο το δηθεν ανωτερο ειναι στην πραγματικοτητα πιο χαμηλα απο το οτιδηποτε....

Σας παρουσιάζω την αυτού μεγαλειότητα, την βασίλισσα της γκρίνιας!!! Αυτό θα σας έλεγε ο άντρας μου αν έβλεπε αυτό το τόπικ και φυσικά θα έδειχνε εμένα. :mad:
Έχω βαρεθεί να με λέει γκρινιάρα την ώρα που έχω νεύρα και γκρινιάζω. Μα δεν καταλαβαίνει ο χριστιανός ότι με νευριάζει περισσότερο?
Και πάντα, μα πάντα, την ώρα που είμαι μες στην γκρίνια και τα νεύρα, αυτός τραγουδάει. Νομίζω ότι μ'αυτόν τον τρόπο ξεσπάει για να μην ξεσπάσει με άλλον τρόπο και γίνουμε μαλλιά κουβάρια. Κι εμένα "μου την δίνει","μου την δίνει", "μου την δίνει", που λέει και το πιο γλυκό στρουμφάκι ο Γκρινιάρης.
Ρε φίλε, δεν θέλω να το παίζεις ψύχραιμος κι ανώτερος την ώρα που εγώ δίνω ρεσιτάλ γκρίνιας. Πες κάτι για να πω κι εγώ κι άλλα. Έτσι, για να μην γίνεται μονόλογος δηλαδή. Για να σε πω κι εγώ μια φορά γκρινιάρη.
:grind::grind::grind::grind::grind::grind:
Άδικο έχω βρε παιδιά?

καλώς ήρθες! αν κ εδώ είμαι εγώ η βασίλισσα της γκρίνιας σου παραχωρώ το μισό βασίλειό μου γιατί είμαι πολύ ανώτερη!(αστειεύομαι:D)

νομίζω οτι ο λόγος που κάποιοι γκρινιάζουν λιγότερο είναι γιατί όταν κάτι τους ενοχλεί εκείνη την ώρα θα το πούνε, κ θα διεκδικήσουν αυτό που χρειάζονται την δεδομένη στιγμή. ενώ εμείς κάνουμε διαρκώς τις ανάγκες μας πέρα ,εξαντλούμε τον εαυτό μας κ μετά μας βγαίνει ανεξάντλητη γκρίνια.

αυτό το έχει κ ο δικός μου,"το σφυρίζω αδιάφορα", καμιά φορά κάνει πως με καταλαβαίνει, αλλά ξέρει οτι εκείνη την ώρα είμαι σε παραλογισμό κ δν θα ακούσω τίποτα, οπότε μαφήνει ,μου λέει έχεις δίκιο έχεις δίκιο, κ μαφήνει να λέω τον πόνο μου. άμα το παραχέσω μπήγει κ καμιά φωνή κ αυτός ο δόλιος κ σκάω.

Quote:

---

Originally posted by Μαντάμ σου σου
καλώς ήρθες! αν κ εδώ είμαι εγώ η βασίλισσα της γκρίνιας σου παραχωρώ το μισό βασίλειό μου γιατί είμαι πολύ ανώτερη!(αστειεύομαι:D)

νομίζω οτι ο λόγος που κάποιοι γκρινιάζουν λιγότερο είναι γιατί όταν κάτι τους ενοχλεί εκείνη την ώρα θα το πούνε, κ θα διεκδικήσουν αυτό που χρειάζονται την δεδομένη στιγμή. ενώ εμείς κάνουμε διαρκώς τις ανάγκες μας πέρα ,εξαντλούμε τον εαυτό μας κ μετά μας βγαίνει ανεξάντλητη γκρίνια.

αυτό το έχει κ ο δικός μου,"το σφυρίζω αδιάφορα", καμιά φορά κάνει πως με καταλαβαίνει, αλλά ξέρει οτι εκείνη την ώρα είμαι σε παραλογισμό κ δν θα ακούσω τίποτα, οπότε μαφήνει ,μου λέει έχεις δίκιο έχεις δίκιο, κ μαφήνει να λέω τον πόνο μου. άμα το παραχέσω μπήγει κ καμιά φωνή κ αυτός ο δόλιος κ σκάω.

---

Υποκλίνομαι στην αυτού υψηλότητά σας μεγαλειοτάτη!!! Μπορείς να κρατήσεις όλο το βασίλειο και την βασιλεία. Εγώ αυτοανακηρύσσομαι ¨πριγκίπισσα" του βασιλείου της γκρίνιας και μου φτάνει. Άλλωστε είναι πιο ποιητικό :saint:

χαχαχαχα θέλετε να αρχισουμε την ποιητική γκρίνια;; :P

Πέρα απο την πλάκα πάντως η γκρινια ειναι μια αρκετα ομαλη διαδικασια ξεσπασματος. Απο το να τα μαζευουμε καλυτερα να γκρινιαζουμε λιγο και συχνά.... εγω π.χ δεν το κανω αλλά αν με πιάσει δεν σταματάει ευκολα.

εγώ κάτι πρέπει να κάνω με την ποσοτική γκρίνια γιατί γκρινιάζω πολύ κ συχνά...

Τι γίνεται όμως όταν πάνω στην γκρίνια και στα νεύρα συνειδητοποιείς ότι έχεις αρχίσει να παραλογίζεσαι και παρ'όλα αυτά το συνεχίζεις με την φόρα που έχεις πάρει? Είναι εγωισμός? Είναι παράνοια? Είναι βλακεία? Ότι κι αν είναι, μου συμβαίνει και μετά δεν ξέρω πώς να τα μπαλώσω :puzzled:

νομίζω οτι είναι λίγο δισλειτουργικό τολμώ να πω. δηλαδή σημαίνει οτι χάνουμε τον έλεγχο ,κ αυτό σημαίνει οτι ως άτομα δν έχουμε μάθει να διαχειριζόμαστε σωστά μια κατάσταση δυσάρεστη. πιστεύω οτι όπως κ με την υπερφαγία έτσι κ εκεί πρέπει να μάθουμε να ελέγχουμε την γκρίνια μας.
αλλά όχι με έναν τρόπο ψυχαναγκαστικό αλλά με το να βρούμε πιο δημιουργικές εξόδους

ποιητική γκρίνια
την επόμενη φορά που θα μας πιάσει μπορούμε να γράψουμε ένα χιουμοριστικό ποίημα κ έτσι να μην ξεσπάσουμε αδίκως κ νιώσουμε μετά τρεις φορές χειρότερα

επίσης πρέπει να μάθουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να αντιδράμε εκείνη την στιγμή που ενοχλούμαστε κ όχι να συσσωρεύομαι γκρίνια αιώνων.
εγώ όταν αρχίζω την μίρλα σε άτομο που μου την έχει δώσει ,αρχίζω κ αναφέρω πράματα που με ενόχλησαν πριν καιρό κ με κοιτάνε μετά σαν χάνοι(whaaat? ούτε θυμούνται την φάση)

Quote:

---

Originally posted by Μαντάμ σου σου
επίσης πρέπει να μάθουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να αντιδράμε εκείνη την στιγμή που ενοχλούμαστε κ όχι να συσσωρεύομαι γκρίνια αιώνων.
εγώ όταν αρχίζω την μίρλα σε άτομο που μου την έχει δώσει ,αρχίζω κ αναφέρω πράματα που με ενόχλησαν πριν καιρό κ με κοιτάνε μετά σαν χάνοι(whaaat? ούτε θυμούνται την φάση)

---

:thumbup::thumbup::thumbup:
Εγω το παθαίνω αυτό με το συσσωρευμένο θυμό και τη συσσωρευμένη πίκρα. Όταν δεν εξωτερικεύονται τα συναισθήματα τη σωστή στιγμή και καταπιέζονται μέσα μας ή θα μετατραπούν σε άδικες αντιδράσεις προς στους άλλους (ειρωνία, θυμός, γκρίνια, μπηχτες)(περσι ψόφησε φέτος βρώμισε) ή προς στον εαυτό μας (άγχος, υπερφαγικά, βουλιμικα κτλ)

Σίγουρα η πιοποιοτικη διεξοδος θα εινια καλυτερη αλλά απο το να συσωρευονται για μενα καλυτερα η γκρίνια!