Kαι η δική μου ιστορία!Καλώς σας βρήκα!

Καλησπέρα σε όλους!
Να συστηθώ, είμαι η Jollity, 25 ετων, 69 kg.
Πριν αποφασίσω να γράψω το σκέφτηκα αρκετά. Δύσκολο για μένα να βρώ ανθρώπους στην καθημερινή μου ζωή με παρόμοιο πρόβλημα που να μπορούν να με καταλάβουν. Διαβάζοντας τις δικές σας αναρτήσεις ήταν σα να έβλεπα τον εαυτό μου να μιλάει. Δεν ήθελα να γράψω μέχρι τώρα γιατί δεν ήθελα να αντιμετωπίσω τα συναισθηματά μου όπως κάνω τωρα. Γιατί είναι πολύ έντονα και με κάνουν να πονάω πολύ.
Πάσχω και γω από υπερφαγικά επεισόδια. Νομίζω η ιστορία ξεκίνησε κάπου στο γυμνάσιο όταν άρχισα τις διαίτες. Απορώ γιατι, ενώ ήμουν μια χαρά στα κιλά μου. Πηγαίνοντας στο λύκειο μετα από ένα πρόβλημα υγείας άρχισα να τρωω πολύ πάρα πολύ. Σε όλο το λύκειο διάβαζα και έτρωγα. Νομίζω χρησιμοποιούσα το φαγητό σαν μέσο διαφυγής. Η κατάσταση χειροτέρευε. θυμάμαι ότι το καλοκαίρι πρός την 1η λυκείου είχα βάλει 14 κιλά.Μετά το λύκειο και την τρέλα των πανελληνίων είχα χάσει κάποια κιλά αλλά το πρόβλημα με τα υπερφαγικά παρέμενε και επέστρεφε δριμύτερο κάθε φορά. Προσπάθησα πολλές φορές με δίαιτες στο πανεπιστήμιο και τα είχα καταφέρει μια χαρά αλλά μετά το καλοκαίρι σχεδον με μαθηματική ακρίβεια επεφτα με τα μούτρα και έπαιρνα τουλάχιστον 5-10κιλά μέσα σε λίγους μήνες. Πριν από δυο χρόνια αποφάσισα να πάω σε ψυχολόγο και μετά σε διατροφολόγο.Είχα τέτοιο πρόβλημα ώστε να μην μπορώ να διαβάζω στις εξεταστικές, δεν πορούσα να συγκεντρωθώ. Πήγα για κάποιους μήνες με βοήθησε αρκετά αλλά μετά 'αρχισαν πάλι τα ίδια.
Δεν θεωρώ οτι έχω καποιο ουσιαστικό πρόβλημα βάρους αυτή τη στιγμή, άσχετα από το γεγονός ότι είμαι στα ανώτερα όρια βάρους που έχω φτάσει ποτέ (απο τέλη Αυγούστου πήρα 10 κιλά). Αλλά τρέμω στην ιδέα πως αν συνεχίσω αυτή την ανεξέλεγκτη συμπεριφορά δεν ξέρω πως μπορεί να είμαι σε 6 μήνες ή σε 2 χρόνια...
Τώρα είμαι 25 αλλά τι θα γίνει στα 30, στα 40, στα 50??
Δεν μ αρέσει να τρώω σχεδον κάθε μέρα του σκασμού...Κι όμως είναι τόσο εύκολο να το κάνω και μου φαίνεται τόσο τρομερά δύσκολο να σταματήσω.Νιωθω ότι έχω πατήσει ένα διακόπτη που δεν μπορώ να κλείσω, σαν να είμαι παγιδευμένη σ έναν εφιαλτη και δεν μπορώ να ξυπνήσω.Προσπαθώ και θέλω να βρω τη δύναμη.Πολλές φορές ξεκίνησα προσπαθώντας να τρώω κανονικά, όχι με δίαιτες, αλλά σχεδον πάντα καταλήγω στα υπερφαγικά επεισόδια.Θέλω να σταματήσει αυτό.Είναι άσχημο ένας ανθρωπος να νιώθει έτσι και να κάνει τέτοιο κακό στον εαυτό του, γιατί δυστυχώς πρόκειται για εθισμό.
Ξέρω ότι στον κόσμο ύπαρχουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα και αυτό δεν είναι δα και κάτι τρομερό.Αλλά νιώθω σαν κάτι κακό να είναι κολλημένο πανω μου και δεν μπορώ να ξεφύγω.
Χαμογελάω και το κρύβω!Προσπαθώ να μην του δίνω τόση αξία, να ασχολούμαι με άλλα πράγματα πιό ουσιαστικά για τη ζωή μου.Αλλά κοιμάμαι και ξυπνάω με τις ίδιες σκέψεις συνεχώς για μήνες και για χρόνια.Αυτη τη φορά τα υπερφαγικά διαρκούν μήνες σε σχεδόν καθημερινή βάση.Και δεν έχω την οικονομική δυνατότητα αυτή τη φορά ούτε σε ψυχολόγο να πάω, ούτε σε διατροφολόγο. Πρέπει να το αντιμετωπίσω μόνη μου.Απλώς κάθε φορά που ξεκινάω λυγίζω.Θέλω να βρω την ελπίδα και τη δύναμη.Δεν μ' αρέσει η μιζέρια και η απαισιοδοξία δε τις θέλω στη ζωή μου και στενοχωριέμαι για αυτές τις λυπηρές σκέψεις που κάνω.
Τι να κάνω?? πώς να βρω τη δύναμη??δεν μπορώ να πάω σε ψυχολόγο και δεν θέλω να στεναχωρώ τους δικούς μου έχουν ήδη τόσα προβλήματα..
Πώς να το αντιμετωπίσω μόνη??Με ποιό τρόπο??Νιώθω ότι δεν μπορώ..
Στα λόγια σας βρήκα μια σταγόνα ελπίδας..

Ευχαριστώ,
και με συγχωρείται αν σας κούρασα.:starhit:
Καλό βράδυ

Καλησπέρα jollity.. Καλώς ήλθες στην παρέα μας! Διάβασα πολύ προσεκτικά αυτά που γράφεις και θα ήθελα να το συζητήσουμε. Τα υπερφαγικά επεισόδια γίνονται καθημερινά; Γιατί τα κιλά σου είναι πολύ καλά. Προκαλείς στον εαυτό σου εμετούς; Δεν υπάρχει άνθρωπος από τον πιο λεπτό μέχρι τον πιο εύσωμο που να μην ξεφεύγει και να φθάνει στην υπερφαγία. Εσένα σε φοβίζει αυτό καθεαυτό το γεγονός ή το ότι όσο περνούν τα χρόνια ενδεχομένως να παχαίνεις σταδιακά; Γιατί δεν προσπαθείς να κάνεις κάποια πράγματα που σε ευχαριστούν και μια φορά την εβδομάδα να τρως γλυκό ή κάποιο φαγητό που σε ευχαριστεί; Ή να τρως μεν, αλλά πιο θρεπτικά πράγματα, όπως σαλάτες ή φρούτα και να νιώθεις πιο γρήγορα τον κορεσμό;

Καλησπέρα eleni1986!Σε ευχαριστώ για την απάντησή σου!
Τα υπερφαγικά επεισόδια γίνονται κατα διαστήματα σχεδόν καθημερινά και τουλάχιστον 1-2 φορές τη βδομάδα σε άλλες φάσεις. Μπορεί τα κιλά μου να είναι καλά (είμαι και 1.69cm) αλλά δεν είναι και το πιο ευχαριστο να μην χωράω πλέον στα ρούχα μου και ειμαι μικρή ακόμα και παρολα αυτά δεν μ αρεσει αυτό το βάρος. Εχω προσπαθήσει στο παρελθόν να προκαλέσω εμετό αλλά ευτυχώς δεν τα κατάφερα και έκτοτε δεν μπαίνω καθόλου σε αυτή τη διαδικασία γιατί το θεωρώ την απόλυτη καταστροφή για τον εαυτό μου. Με τρομάζει το γεγονός ότι ποτέ δεν καταφέρνω να διατηρώ το βάρος μου. Θέλω να πω ότι είτε χάνω βάρος είτε βάζω ποτέ δε διατηρούμε στα ίδια κιλά πάνω από 4 μήνες. Επίσης με φοβίζει και το γεγονός ότι μπορεί σε λίγα χρόνια να υπάρχει αθροιστικό αποτέλεσμα στο βάρος μου, γιατί το βλέπω ήδη να συμβαίνει, κάθε χρόνο είμαι όλο και πιο πολλά κιλά.
Πολλές είναι οι φορές που προσπαθω να ξεκινήσω μια φυσιολογική διατροφή ακουλουθώντας τις συμβουλές του διατροφολόγου και του ψυχολόγου που είχα πάει πριν 2 χρόνια αλλά το κάνω λίγες μέρες ή βδομάδες και μετά πάλι τα ίδια. Προσπαθώ να τρώω και υγιεινές τροφές όσο μπορω αλλα δε το κάνω πάντα.Δυστυχώς δε μένω και μόνη μου , ζω σ ενα σπίτι όπου υπαρχουν συνεχώς λιχουδιές, γλυκά, πίτες κτλ. Αν και πιστευω οτι το θέμα είναι δικό μου που δεν μπορω να ελέγξω τον εαυτο μου. Αλλά οπως και να χει έχω πολύ περισσότερους πειρασμους.

Οι πειρασμοί θα υπάρχουν παντού και πάντα, προσπάθησε να περιορίσεις την υπερφαγικά. Τρως επειδή έχεις λιγούρες ή επειδή κάτι σου λείπει, σε πληγώνει, σε θυμώνει.. Δεν ξέρω καθόλου από αυτήν κατάσταση, οπότε οτιδήποτε κ αν σου πω θα είναι απόλυτα επισφαλές. Ζηλεύω τα κιλά σου! Μακάρι να ήμουν τόσα κ εγώ..

Jollity καλώς όρισες,

το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα στον κόσμο, δε μειώνει το δικό σου ζήτημα..

Να' ξερες πως νιώθω το φόβο σου...

Ζητήματα με πολυκυστικές ή θυρεοειδή έχεις ελέγξει;

Μακάρι να βρούμε λύση...
Καλώς όρισες και πάλι!!

jollity θα σου πω τι θα έκανα στην θέση σου ,κ προφανώς δν το έκανα, πριν με πάρει η μπάλα κ από φυσιολογικό βάρος γίνω υπέρβαρη.
1) από την στιγμή που είσαι μια χαρά κ το ξέρεις(μια χαρά βάρος εννοώ) προσπάθησε να κάνεις λίγο άσκηση(αν δν κάνεις ήδη), θα χάσεις πόντους, θα βελτιώσεις την εικόνα σου.δν χρειάζονται λεφτά, λίγο περπάτημα,λίγες ασκήσεις που θα βρεις στο youtube. όχι υπερβολές
2) κάνε λίγο οικονομία από κάτι άλλο κ ανανέωσε την γκαρνταρόμπα σου, δν σου λέω να δαπανήσεις τρελά λεφτά, δν έχει νόημα να καταπιέζεσαι με ρούχα που δν είναι στο νούμερό σου με την προοπτική να χάσεις βάρος, ξεκίνα από άνετα κ όμορφα εσώρουχα, ένα ωραίο τζιν ,μια μπλούζα που δν σε στενεύει
δέξου οτι είσαι όπως είσαι κ μην περιμένεις να χάσεις για να αρχίζεις να νιώθεις όμορφη
3) κάνε μια καταγραφή του τι τρως κάθε μέρα είτε είναι πολλά είτε λίγα και γράφε δίπλα τα συναισθήματά σου
4)προσπάθησε να βρεις ένα δημιουργικό χόμπυ που θα σε κρατήσει μακρυά από καταθληπτικές σκέψεις κ εμμονικές γύρω απτο φαί κ τα κιλά(είτε είναι διάβασμα,είτε παζλ,είτε κοπτοραπτική οτιδήποτε)
5) αν δν το κάνεις ήδη ,ασχολήσου με το να είσαι πάντα στην πένα, νύχια μαλλιά αποτριχώσεις πίλινγκ ενυδατικές ,ανέδειξε τα ωραία στοιχεία πάνω σου αγάπησε τον εαυτό σου
6) δούλεψε με το μέσα σου. κάτι θέλεις να καλύψεις με το φαγητό,κάποια κενά. μην φοβάσαι κ άρχισε να αντιμετωπίζεις τους προσωπικούς σου δαίμονες. ένα βήμα την φορά.

αυτά από μία παλαίμαχο.
ελπίζω να μην σε κούρασα, ξέρω οτι τα λόγια είναι φτώχια κ οτι στην πράξη είναι τα δύσκολα, μην πιέσεις τον εαυτό σου,χαλαρά κ ένα βήμα την φορά ξαναλέω, δώσε χρόνο ,κάνε υπομονή, κ όχι άνδρα θέλω τώρα θέλω αμα αργήσει δν τον θέλω

φιλικά
Μαντάμ Σου Σου

Καλησπέρα!!!
Marulenia δεν έχω θέμα ευτυχώς με πολυκυστικές και θυρεοειδή το έχω ελέγξει στο παρελθόν..
Εleni1986 νομίζω ότι συχνότερα νιώθω ότι μου λείπει κάτι, οτι βαριέμαι ,ότι στενοχωριέμαι, οτι λέω ''δε βαριέσαι τι πειράζει λίγο ακόμα'' παρά το ότι 'εχω λιγούρες (που συχνά νιώθω ότι έχω). Απογοητεύομαι και βαριέμαι εύκολα σαν άνθρωπος. Μ' αρέσει να κάνω διάφορα πράγματα αλλά δεν το προσπαθώ πάντα, δεν ξέρω γιατί. Νιώθω ότι για να τρώω φυσιολογικά θα πρέπει όλα γύρω μου να είναι όπως τα θέλω, να έχω τη ζωή που θέλω εγώ. Γνωρίζω όμως ότι δεν γίνεται να είναι όλα όπως τα θέλουμε γι αυτό θέλω να μάθω να τρωω χωρίς υπερβολές και να αντιμετωπίζω τον εαυτό μου όταν οι καταστάσεις θα είναι δύσκολες ή τουλάχιστον όχι όπως θα τις θέλω εγώ. Για να καταλάβετε όταν διάβαζα για το πτυχίο κατηγορούσα την πίεση που ένιωθα για τα υπερφαγικά, όταν πήρα το πτυχίο και ήμουν ευτυχισμένη και χαρούμενη που ασχολούμουν με αυτό που σπούδασα υποτίθεται πως θα έπρεπε να σταματήσουν τα υπερφαγικά αλλά όχι. Και προσπαθώ να καταλάβω αν φταίει και η τάση μου να υποτιμώ τον εαυτό μου και να αυτοκαταστρέφομαι όταν αποτυχαίνω σε κάτι ή κατι άλλο. Ισως να πρέπει να βάλω τον εαυτό μου σε τάξη, νιώθω να βρίσκομαι σε ένα χάος που με αποδιοργανώνει...Πως βγαίνει μια ψυχή από το χάος που νιώθει??

Πραγματικά σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας μου δίνουν χαμόγελο και βλέπω ανθρώπους που παρά τις δυσκολίες τους προσπαθούν και όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για τον άλλο!!

"ο μόνος τρόπος να παραιτηθεί κάποιος από την δύναμή του είναι να πιστέψει πως δεν έχει καθόλου"
Έχω να πώ γ' αυτό Μαντάμ σου σου ότισυμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Όλοι έχουμε δύναμη μέσα μας όλοι μα όλοι!Το θέμα είναι να κάνουμε το απλό βήμα και να προσπαθήσουμε , στην προσπάθεια βγαίνει αυτή η δύναμη!!Όλοι μπορούμε!Και πιστεύω πως οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν περισσότερους πειρασμούς (πχ εμείς που που αντιμετωπίζουμε τον εθισμό στο φαγητό ή άλλοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν εθισμούς πιο σοβαρούς όπως το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά) είναι ακόμα πιο δυνατοί γιατί σε σχέση με τους άλλους που δεν τους ενδιαφέρει πχ το φαγητό καταβάλουμε πολλή μεγαλύτερη ψυχική δύναμη!Συνεπώς η δύναμή μας είναι μπροστά μας καθημερινά, τη ζούμε και την έχουμε και τη διοχετεύουμε και σε άλλους ανθρώπους όπως κάνετε και εσείς σε εμένα αυτή τη στιγμή!!
Θα αντιγράψω τα moto σας στο ημερολόγιο μου γιατί με εμπνέουν!
Μανταμ σου σου σε ευχαριστώ πάρα πολύ γιατι τις συμβουλές σου..
Σας ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις σας!

jollity σε καταλαβαίνω 100%. σου εύχομαι να βγεις από τον λαβύρινθο σου. για αρχή καλό είναι να μην γυρνάς όλο στο ίδιο σημείο ή να πέφτεις σε αδιέξοδο.το σημαντικό είναι να πηγαίνεις αργά κ σταθερά προς της έξοδο. γιαυτό μην παίρνεις φόρα. θέλει υπομονή κ θετική σκέψη
σε παραπέμπω στα δύο πιο συγκλονιστικά τόπικ του φόρουμ εξαιτίας των ανυπέρβλητων νηματοθετριών τους.χαχαχαα

http://www.eatingdisorders.gr/forum/...id=7570&page=1

http://www.eatingdisorders.gr/forum/...d.php?tid=7631

τα αίτια της υπερφαγίας είναι είτε ψυχολογικά είτε οργανικά. δηλαδή είτε δν δίνουμε στο σώμα μας την απαραίτητη ενέργεια για να αντεπεξέλθει (παραλείπουμε γεύματα, δν περιλαμβάνουμε στην διατροφή μας αρκετή πρωτεΐνη,υδατάνθρακα,φυτικ ές ίνες,καλά λιπαρά κτλ) οπότε μετά έχουν διαταραχτεί όλες οι ισορροπίες κ το σώμα νιώθει στερημένο κ δν μπορούμε να ελέγξουμε την πείνα μας
είτε είναι ψυχολογικοί οι λόγοι δηλαδή νιώθεις βαρεμάρα, κούραση,απογοήτευση, υπερένταση και αποζητάς παρηγοριά στο φαγητό.

προσπάθησε να δουλέψεις κ τα δύο αυτά. από την μία να τρως όσο το δυνατόν πιο σωστά και λογικά σαν να ταίζεις ένα παιδί που αγαπάς πολύ. κ όχι σαν να θες να τιμωρήσεις τον εαυτό σου.
κ από την άλλη κάθε φορά που νιώθεις δυσάρεστα ,βρες άλλες διεξόδους για να ηρεμήσεις, όπως τον ύπνο, ένα ντουζάκι, λίγο περπάτημα έξω από το σπίτι, ένας καφές με μια φίλη, ένα ευχάριστο βιβλίο κτλ κτλ
στην αρχή θα τα κάνεις με το ζόρι μετά θα γίνουν ευχάριστη συνήθεια.

good luck with that!!!

Thanks και πάλι για τις συμβουλές σου.!
Χρήσιμα τα topic.. Έχεις μήπως να μου προτείνεις κάποια άρθρα ή κάποιο βιβλίο ενίσχυσης της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης..
Νιώθω ότι σαν άνθρωπος έχω χαμηλή αυτοπεποίθηση και είναι κάτι το οποίο με αποθαρρύνει από πολλές επιθυμίες μου και με εμποδίζει να κάνω πράξεις που θα ήθελα ή να συμπεριφερθώ πιο άνετα στη ζωή μου σε σχέση με τον εαυτό μου.. Θα ήθελα πολύ να το δουλέψω αυτό..
Πιστεύεις ότι όταν ένας άνθρωπος έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση μπορεί να την ανεβάσει και να μείνει σε υψηλό επίπεδο σταθερά?ή χρειάζεται συνεχής προσπάθεια σε όλη του τη ζωή για να νιώθει εντάξει με τον εαυτό του και να διατηρεί τα επίπεδα υψηλά?
Προσπαθώ πολλές φορές να δώσω αυτοπεποίθηση στον εαυτό μου αλλά δεν είμαι σίγουρη οτι το καταφέρνω..Η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση είναι κάτι το οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να αποκτήσει και να κάνει βίωμα οποιαδήποτε στιγμή επιλέξει κατά τη διάρκεια της ζωής του ή είναι κάτι που προέρχεται από τον χαρακτήρα του και από τα βιώματα του σε παιδική και εφηβική ήλικία ώστε να μην μπορεί να αλλάξει και πολύ ή να προσπαθεί σε όλη του τη ζωή με αποτέλεσμα να γυρνάει συνεχώς στα αρχικά χαμηλά του επίπεδα??
Απαπα νομίζω σας ζάλισα!Πολλές ερωτήσεις.. :smilegrin:

Η αυτοεκτίμηση ποτέ δεν αποκτάται σε απόλυτο βαθμό. Όποιος και αν το πει, ότι δεν έχει καμία φοβία, δεν γίνεται με τίποτα πιστευτός. Απλά, προσπαθούμε όλοι να μη μας κατακλύζουν αυτα΄ τα συναισθήματα. Αυτο θα κάνουμε μαζί, αποκλείεται να μην υπάρχουν πράγματα που σου αρέσουν και σε ευχαριστούν. Δώσε βάση σε αυτά, και άσε τα υπόλοιπα στην άκρη. Σήμερα κανείς δεν είναι απόλυτα ισορροπημένος, κάποιος τομέας της ζωής του θα υπολείπεται. Αλλά υπάρχουν και τα καλά, είσαι ακόμα σε πρώιμο στάδιο. Δηλαδή στο μέλλον τι θα κάνεις αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Δες το με θυμό, δε θα σε νικήσει μια ιδέα, μια άρρωστη ιδέα. Πολέμησέ το.

xoxoxo! σε ευχαριστώ που μου δίνεις την ευκαιρία να αναφερθώ στην αγαπημένη Μαντζουράνα, κ στο τόπικ της αυτο-απόρριψης.
http://www.eatingdisorders.gr/forum/...d.php?tid=7592

το λοιπόν σου συστήνω να διαβάσεις χόρχε μπουκάι

επίσης καμιά φορά χαζεύω τι λέει αυτός ο τυπάς. δν συμφωνώ σε όλα πάντα αλλά δες το μήπως σε εμπνεύσει!
http://www.actualized.org/

η γνώμη μου για την αυτοπεποίθηση ,χωρίς να είμαι κάποιος ειδικός , είναι οτι δν έχει να κάνει με κατακτήσεις και καταξιώσεις και επίτευξη στόχων.
γιατί βλέπεις πολλούς ανθρώπους που έχουν πάρει μέχρι κ όσκαρ αλλά έχουν βυθιστεί στην κατάθλιψη μετά.
επίσης κάποια κάπου κάποτε, την έβλεπα σαν πρότυπο κ την θαύμαζα κ ακόμα την θαυμάζω, από μικρή να διαβάζει ,να είναι αξιέπαινη σε όλα, να πηγαίνει στα καλύτερα πανεπιστήμια, να μαθαίνει γλώσσες, και να καταλήγει κυρία του κυρίου συχνάζοντας στα καλύτερα σαλόνια με νευρική ανορεξία κ βυθισμένη στο ανικανοποίητο. και αυτό γιατί? γιατί δν τα έκανε όλα αυτά από αγάπη για τον εαυτό της αλλά για να αποδείξει κάτι κάπου αλλά που???

οι άνθρωποι γύρω μας φεύγουν κ έρχονται , να είσαι δίκαιη μαζί τους, αλλά 5-6 άτομα σαγαπάνε πραγματικά γιαυτό που είσαι, κ σε αυτούς αξίζει να δύνεσαι ψυχή τε κ σώματι. οι υπόλοιποι είναι για να πηγαίνεις για κανά καφέ να λες καμιά χαζαμάρα να περνάει η ώρα. δν είναι να υπολογίζεις τι πιστεύουν, κ τι γνώμη έχουν για σένα. αυτό σε περίπτωση που επηρεάζεται η αυτοπεποίθησή σου από αυτούς.



για μένα η αυτοπεποίθηση ξεκινάει από την αγάπη
amor omnia vincit

προς τον εαυτό σου κυρίως κ μετά προς όλους τους άλλους. αν δν αγαπάς τον εαυτό σου δν αγαπάς κανέναν.

η αγάπη ξεκινάει απτην συγχώρεση τέκνον μου. ξεχνάς το παρελθόν, τι δν έκανες από αυτά που ήθελες, αν αδίκησες κ αν σε αδίκησαν!

όσο δίνεις αγάπη προς εσένα κ προς όλο τον κόσμο ,η αυτοπεποίθησή σου,η δύναμή σου, θα είναι δυνατή επ άπειρον

εμίλησα ο πάνσοφος

http://static.flickr.com/211/480931871_3c18f59313.jpg

Εχω διαβάσει Μπουκάι παλιότερα και ομολογώ πως με είχε βοηθήσει πολύ..Πόσο αλήθεια κρύβει το τόπικ για την αυτοαπόρριψη..
Δεν θέλω να συνεχίσει η ζωή μου νιώθωντας έτσι όπως νιώθω τώρα....Νιώθω τόσο πολύ την ανάγκη για βοήθεια.....Ξεκινάω και προσπαθώ να ακούσω τις συμβουλές σας αλλά στην πορεία χάνομαι....Αρχίζω με αισιοδοξία ότι θα μπορέσω να το αντιμετωπίσω μόνη μου όλο αυτό που νιώθω και προκαλώ στον εαυτό μου αλλά σιγά σιγά κάνω πάλι τα ίδια..Προσπαθώ να βρώ την αισιοδοξία και την ελπίδα γύρω μου αλλά παντού βλέπω πρόσωπα σκυθρωπά και λόγια που αναφέρουν πως όλα είναι μάταια...Δεν θέλω να φτάσω στην κατάθλιψη, δε θέλω να ζησω έτσι, θέλω να βγω απ το βούρκο και να ζήσω!Αλλά ώρες ώρες όλο και πιο συχνα νιώθω τόσο κουρασμένη και αποκαρδιωμένη που δε θέλω να κάνω τίποτα, θέλω μόνο να ξαπλώσω στο κρεβάτι μου κάτω απ την κουβέρτα να κοιτάω τον τοίχο, και να μην κάνω τίποτα .Νιώθω τόσο μουδιασμένη, σαν όλες οι προσπάθειες που κάνω να μην έχουν νόημα και ότι δεν θα υπάρχει κανένα αποτέλεσμα..Επηρεάζει την καθημερινή μου ζωή, τη συμπεριφορά μου στους άλλους, τη δράση μου στη δουλειά..
Η μητέρα μου έχει κατάθλιψη..Κάθε φορά που μιλάω μαζί της με κάνει να νιώθω λύπη, δεν μιλάει ποτέ με αισιοδοξία,όλο για άσχημα πραγματα που συμβαίνουν σε αυτή και στους γύρω...Δεν αντέχω αυτή τη μιζέρια..Θέλω να βγώ απ τη μιζέρια μου αλλά σαν κάτι να με κρατάει κάτι βαρύ πάνω στους ώμους μου να θέλει να με βυθίσει πιο πολύ και να μη με αφήνει να το πολεμίσω , σα να επαναπαύομαι στη θλίψη μου..Είναι λογικό να νιώθω έτσι???Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου...Δεν νομίζω ότι μου συμβαίνουν και τόσο άσχημα πράγματα..Απλά αυτός ο εθισμός και όλα τα συναισθήματα και οι πράξεις, οι σκέψεις που σχετίζονται μ αυτον επηρεάζουν όλο μου το είναι, όλη μου τη ζωή..Νιώθω σαν να χω δεμένα χέρια.. Γιατί νιώθω τέτοιο αδιέξοδο??Τέτοιο μούδιασμα , τέτοιο βάρος??Θα ήθελα τόσο πολύ να μην είχα αυτό το προβλημα...Θέλω τόσο πολύ να φύγει...Φοβάμαι οτι θα με τρώει όλη μου τη ζωή ότι και αν κάνω...Περνάνε απ το μυαλό μου οι σκέψεις ότι χωρίς ψυχολόγο δεν θα μπορέσω να το λύσω, αλλά δυστυχώς αυτή τη στιγμή είναι οικονομικά αδύνατο..
Συγνώμη για το ξέσπασμα, αλλά πραγματικά μόνο εδώ μπορώ να μιλήσω , δε θέλω να το ξέρει κανένας άλλος αυτο που νιώθω....

jollity καταλαβαίνω πως νιώθεις. ρε συ δν είμαστε υποχρεωμένοι να νιώθουμε 24/7 χαρούμενοι κ ευτυχισμένοι.
είναι λογικό να νιώθεις δυσάρεστα πολλές φορές κατά την διάρκεια της μέρας σου. άσε το συναίσθημα ελεύθερο τουλάχιστον όταν είσαι μόνη, κ μην το πνίγεις. κλάψε,εκτονώσου και κοίτα τον τοίχο όση ώρα θες. και μετά βγες μια βόλτα να πάρεις αέρα.
όσο για τους γύρω μας που πολλοί πλέον νιώθουν δυστυχισμένοι και ανήμποροι, όταν θεωρείς οτι το παρακάνουν μπορείς να τους το λες ή να τους λες να προσπαθήσουν λίγο να μην απελπίζονται γιατί με την μεμψιμοιρία δν αλλάζει τίποτα. προσπάθησε να περνάς περισσότερο χρόνο με άτομα όχι με λιγότερα προβλήματα ούτε χαζοχαρούμενα αλλά που δν το βάζουν κάτω κ βοήθησε όσο μπορείς αυτούς που έχουν πιάσει πάτο(να τους βοηθήσεις να ταχτοποιηθούν,να κάνεις κάποιες δουλειές τους, να τους πας μια βόλτα κτλ).θα νιώσεις πολύ καλύτερα. και θα σε δουν κ σαν παράδειγμα κ μπορεί έτσι να αλλάξουν στάση.
παίρνοντας όμως κ τις αποστάσεις σου γιατί αν σε επηρεάζουν αυτοί περισσότερο στο τέλος θα γίνεσαι χειρότερα κ δν θα μπορείς έτσι να τους προσφέρεις κ κάτι.

θα σου πρότεινα να πάρετε εσύ κ η μαμά σου από ένα τετράδιο κ να γράφεται κ οι δύο κάθε μέρα έναν λόγο για τον οποίο πρέπει να νιώθεται ευγνωμοσύνη.

δν θέλω να το παίρνεις οτι σου δίνω συμβουλές που πρέπει να τηρήσεις γιατί κ εγώ δν τα κάνω πάντα όσα σου λέω.και σε καταλαβαίνω. η προσπάθεια μετράει εξίσου. κ ένα μικρό βηματάκι την φορά.


επίσης ξανασκέψου το για ψυχολόγο. μην κάνεις αβαρίες στον εαυτό σου. σου αξίζουν τα καλύτερα. οι γονείς είναι για να στηρίζουν τα παιδιά τους κ όχι το ανάποδο. το να τους κρατάς στην άγνοια δν τους κάνει καλό . δν τους βοηθάς να γίνουν καλύτεροι γονείς ,καλύτεροι άνθρωποι. για έλα στην θέση τους.


http://www.cci.health.wa.gov.au/reso...cfm?Info_ID=48
http://www.cci.health.wa.gov.au/reso...cfm?Info_ID=49

κατέβασε αυτά τα Module έχει κάποιες ασκήσεις τύπου γνωστικής συμπεριφορικής θεραπείας. μπορεί να σε βοηθήσουν αλλά μην το πάρεις σαν αντικατάσταση ενός ειδικού. προσπάθησε να πας, αφού σε έχει βοηθήσει στο παρελθόν.