Άφησε πίσω πληγές.

Καλησπέρα. Για 1,5 χρόνο περίπου, αντιμετωπίζαμε οικογενειακών ένα σοβαρό πρόβλημα. Μας επηρέασε όλους σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η μητέρα μου πήγε σε ψυχολόγο, η αδερφή μου έκλαιγε κάθε μέρα και εγώ ξεσπούσα στον εαυτό μου. Δεν ήθελα πουθενά να κλαφτώ, δεν ήθελα να επιβαρύνω με κάτι τέτοιο τους φίλους μου και πάνω από όλα την οικογένεια μου. Ήμουν για 1,5 βουλιμική. Δίαιτες, εμετοί, καθαρτικά κάθε μέρα, κλάμα και μίσος. Απομακρύνθηκα από όλους, χαράμισα ένα χρόνο από τη ζωή μου. Δεν το είπα σε κανέναν. Το πάσχα ήταν στο χειρότερο του σημείο και είπα πως δεν αντέχω άλλο. Καθώς εξαφανιζόταν το πρόβλημα που αντιμετώπιζε η οικογένεια μου και εγώ, άρχισα να καλυτερεύω. Έχω να κανω 1,5 μήνα περίπου βουλιμικό. όμως το μίσος δεν φεύγει. Η απέχθεια μεγαλώνει.. όλοι οι φίλοι μου μου λένε χωρίς να έχω αναφέρει τίποτα, ότι με υποτιμώ και ότι πρέπει να τα βρω με τον εαυτό μου. Τις τελευταίες εβδομάδες σταμάτησα μέχρι και να ακούω μουσική για να μην νιώθω. Το αγόρι μου το αγνοώ, με τους φίλους μου δεν είμαι καλά. Αλλά δεν μπορώ με τίποτα να τα βρω με τον εαυτό μου. Νιώθω πιο καταστραμένη και άθλια από ποτέ. Απλά νιώθω ότι είμαι σκέτο χάος. Και τη χρονιά που έρχεται δίνω πανελλήνιες, θα χω και 1000% περισσότερο άγχος και ξέρω όλα θα ναι πιο δύσκολα. Και για κλείσω, οι φωνές στο σπίτι μου δεν έπαψαν. Ακόμα για το ίδιο πρόβλημα ακούω συνέχεια. Είναι φυσικά πολύ καλύτερα τα πράγματα, αλλά όσο και να λέω ότι δεν μπορώ τις φωνές, τίποτα.. Δεν μπορώ έτσι. Χάνω χρόνο από τη ζωή μου. Χαραμίζω την εφηβεία μου.
Ευχαριστώ για την υπομονή σας.

Ευχαριστούμε που μοιράστηκες το πρόβλημά σου μαζί μας κοριτσάκι μου!
Είσαι πολύ μικρή ακόμα, μεγαλώνοντας θα βλέπεις πολλά προβλήματα γύρω σου και πρέπει να παλέψεις να βρίσκεις τρόπους να αντιμετωπίζεις κατάματα. Κι εγώ τα κρατούσα όλα μέσα μου κι έχασα πολλά χρόνια από τη ζωή μου ξεσπώντας στον εαυτό μου με φαγητό, εμετούς και τύψεις... επειδή δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω αλλιώς την πραγματικότητα! Μέσα από την καρδιά μου σου λέω να μην το αφήσεις να κυριέψει τη ζωή σου γιατί δεν ξεφεύγεις εύκολα μετά, καθώς γίνεται και οργανικό το πρόβλημα.
Όλοι μας έχουμε αξία!!! Ήδη από ένα μήνυμά σου εγώ βλέπω ένα πολύ ξεχωριστό άτομο που είχε το θάρρος να αντικρύσει το πρόβλημά του, να μην κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του και να αναγνωρίζει πολλά γύρω του. Άλλοι έχουμε γύρω μας ανθρώπους που μας το δείχνουν ότι αξίζουμε κι άλλοι όχι, όπως εγώ επί χρόνια. Όμως κατάλαβα (μετά από μια κρίση που προσπάθησα μέχρι και να αυτοκτονήσω επειδή σιχαινόμουν τον εαυτό μου και ένιωθα ότι δεν κάνω τίποτα σωστά) ότι την αξία την δίνουμε μόνοι μας στον εαυτό μας, και πάνω από όλα Κάποιος που επέτρεψε να έρθουμε στη ζωή μας αγαπά όσο τίποτα μας δίνει αξία και μάλιστα μας θεωρεί πολύτιμους, τον καθένα ξεχωριστά!

ΜΗΝ ΧΑΝΕΙΣ ΑΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ, ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕ ΚΑΘΕ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΣΤΟ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ!
Κι εμείς εδώ είμαστε να ακούμε και να αλληλοστηριζόμαστε!!! :yes:

Σήμερα λέω να μιλήσω στη μητέρα μου για βοήθεια. Ευχαριστώ πολύ να σαι καλά, σου εύχομαι τα καλύτερα!!