Όταν δεν ξέρεις τι φταίει...
Χαιρετώ όλα τα μέλη του φόρουμ! :)
Αν και κατά καιρούς έχω παρακολουθήσει διάφορα θέματα, σήμερα πρώτη φορά αποφάσισα να δημιουργήσω έναν λογαριασμό και ο λόγος είναι οτι έχω απελπιστεί. Δεν καταφέρνω να χάσω πάνω από μισό κιλό τους τελευταίους μήνες, που όμως ξαναβάζω κατευθείαν. Ας πάρω όμως τα πράγματα απο την αρχή.
Ως παιδάκι είχα φυσιολογικά κιλά. Την "κάτω βόλτα" την πήρα γύρω στα 10, ενώ τα πράγματα ξέφυγαν τελείως στην αρχή της εφηβείας, με αποτέλεσμα να ζυγίζω 84 κιλα στα 14 μου. Οι λόγοι ήταν κυρίως ψυχολογικοί, αλλά έπαιξε ρόλο και η αθάνατη ελληνική νοοτροπία του "άσε το παιδί να φαΐ, θα το κάνει μπόι", με την οποία με μεγάλωσαν από την πρώτη μέρα που είδα το φως του ήλιου.
Σε διαδικασία δίαιτας μπήκα από πολύ μικρή, αφού πριν καλά καλά φτάσω σε σημείο να πρέπει όντως να χάσω κιλά, άκουγα από το οικογενειακό περιβάλλον χοντροκομμένα σχόλια για τα κιλά μου. Λίγο πολύ με θεωρούσα τεράστια, πίστευα πως δεν με αγαπάνε επειδή είμαι άσχημη και άλλα τέτοια ωραία. Ούσα παιδάκι ακόμα, δεν κατάφερα να χάσω κιλά. Στη συνέχεια και μέχρι τις πρώτες τάξεις του Λυκείου δοκίμασα διάφορους τρόπους για να αδυνατίσω. Από χημικές δίαιτες και χάπια (που, ναι, σωστά μαντέψατε, απλά χειροτέρεψαν και το πρόβλημα και την ψυχολογία μου), μέχρι γυμναστήρια και διαιτολόγους, που είχαν βραχύχρονα αποτελέσματα. Δεν προσπαθούσα με συνέπεια και δεν πίστευα καν στον εαυτό μου. Σύντομα παρέδιδα τον εαυτό μου στην ανακούφιση του να γεμίζω το κενό μέσα μου... τρώγοντας. Δυο-τρεις φορές κατάφερα να φτάσω κοντά στο να σπάσω το καταραμένο το 80άρι, όμως συνήθως κινούμουν ανάμεσα στα 84-88 κιλά.
Φτάνουμε στο "πέρσι". Μετά από αρκετούς μήνες προσπαθειών, τα πράγματα μοιάζουν θετικά. Εχω καταφέρει να πέσω από τα 90 στα 80 κιλά χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Και έξω έτρωγα, και τα παγωτά μου τα έτρωγα, αλλά συνήθως πρόσεχα. Ολα αυτά ανακόπηκαν λίγο καιρό πριν τις πανελλήνιες, που διάβαζα από το πρωί ως το βράδυ και μετά το μόνο που ειχα κουράγιο να κάνω ήταν να φάω. Έβαλα έτσι 5-6 κιλά, δεν ανησυχούσα όμως, ήμουν σίγουρη πως θα τα χάσω το καλοκαίρι. Έτσι και έγινε, έφτασα σχεδόν στα προηγούμενα κιλά μου. Τελικά στη σχολή που ήθελα δεν πέρασα, κάτι που μου δημιούργησε πολύ κακή ψυχολογία και έβαλα πάλι μερικά κιλα.
Τον Νοέμβριο που μας πέρασε είπα "τέλος, θα διεκδικήσω αυτό που θέλω με τον σωστό πλέον τρόπο". Άρχισα γυμναστήριο, βελτίωσα τη διατροφή μου, ξεκίνησα να πίνω πολύ νερό. Ήδη πήγαινα σε ψυχολόγο και μέσα μου είχα αρχίσει να αλλάζω. Θα μου πείτε, μα τι μπορεί να έχει ένα 19χρόνο; Η ρίζα όλου του θέματος με τα κιλά μου όμως, βρίσκεται αλλού. Στο bullying για τα κιλά μου, στην θλίψη που πάντα είχα, σε άλλες τραυματικές εμπειρίες. Πλέον νιώθω πολύ καλύτερα, νιώθω δυνατή για να προσπαθήσω και να καταφέρω πράγματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι αν στο παρελθόν είχα κολλήσει, ήδη θα βρισκόμουν σε δίαιτα των 500 θερμίδων.
Όλα πήγαιναν καλα λοιπόν, έτρωγα σωστά, γυμναζόμουν, είχα τη σωστή ψυχολογία, δηλαδή πλέον ότι έκανα το έκανα με αγάπη προς εμένα. Όμως δεν κατάφερνα να χάσω. Έχανα ένα κιλό, έτρωγα μια μέρα 200 θερμίδες παραπάνω και το έβαζα. Δεν μπορεί λεω, φταίει που κάνω και βάρη και αυξάνεται η μυϊκή μάζα. Περνάει λίγος ακόμα καιρός, και ακόμα δεν χάνω. Όμως το πρόγραμμα μου το τηρώ ευλαβικά σχεδόν, πολύ σπάνια ξεφεύγω. Και δεν καταλαβαίνω τι φταίει.
Για να σας δώσω να καταλάβετε, εχω ύψος 1.67, βάρος γύρω στα 86 κιλά, τρώω 1200-1500 θερμίδες την ημέρα και γυμνάζομαι το λιγότερο 2 φορές την εβδομάδα. Πίνω πολύ νερό, εχω κόψει τα διάφορα λίπη και το fast food, και γενικά δεν ξεφεύγω πάνω από 4-5 μέρες τον μήνα. Και όμως, τους τελευταίους 4-5 μήνες είμαι σταθερή. Και αυτό έχει καταντήσει εξαιρετικά κουραστικό, γιατί με μικρότερη προσπάθεια συνήθως έχανα 1κιλό/εβδομάδα!
Θα ήθελα τις σκέψεις σας για το τι μπορεί να φταίει που έχω κολλήσει τόσο άσχημα, κάποιες συμβουλές ή οτιδήποτε άλλο θέλετε!
Συγγνώμη αν σας κούρασα με το μακροσκελές κείμενο. Περισσότερο είχα ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου.
-Ερατώ
