Ούτε ξέρω τι μου φταίει...

Καλησπέρα και από εσάς...Βλέπω το φορουμ εδώ και κάμποσο καιρό..Σήμερα αποφάσισα να γράψω..ίσως να μην είμαι στο σωστό μέρος..όμως νιώθω θα με καταλάβει κάποιος...
Από το σχολείο ήμουν το δημοφιλές παιδί..Ξέρετε πρόεδρος,σ όλα μέσα κλπ. Ευτυχώς για εμένα οι γονείς με οχύρωσαν καλά και ποτέ δεν με λύγισε το θέμα με την κοροιδία των παιδιών(α η χοντρή κλπ..).
Μεγαλώνοντας ο κύκλος μου μεγάλωνε,ξεκίνησαν οι σχέσεις κλπ. Εκεί ήταν το 1ο σοκ..Στα 22 έβγαινα με κάποιον ο οποίος μετά απο 1 χρόνο μου έλεγε "μα ρε παιδί μου χάσε κανένα κιλό..πως έχεις γίνει έτσι.."...(1,78 100Κ). Τελικά χωρίσαμε...Εκείνο το καλοκαίρι πήγα διακοπές με τις φίλες μου...Γυρνώντας βλέπω κάποιες φωτογραφίες..Σε συνδυασμό με τις ηλιθιότητες του βλάκα συνειδητοποιώ πόσο χάλια δείχνω...Από την στεναχωρια,από το άγχος δεν ξέρω..αρχίζω χάνω μαλλιά, εμετούς(όχι επειδή τους προκαλούσα) δεν μπορώ να φάω...κάπως έτσι και ενώ είχα φτάσει αισίως τα 125κιλά κατεβαίνω 14 κιλα σε 3 μήνες..και καταστρέφω ψυχολογία και οργανισμό..Οι φίλοι μου (οιι αληθινοί όχι οι παρέες ) ήταν δίπλα μου.Το παλέψαμε μαζί..Να μην τα πολυλογώ..Δεν είχα ποτέ θέμα ..Κι όμως..εδώ και 1 χρόνο όλοι οι φίλοι είναι στο εξωτερικό..Ένας αποτυχημένος έρωτας με ρίχνει κάτω..και πριν προλάβω να συνέλθω...Ο πατέρας μου φεύγει από το σπίτι με την νέα του γυναίκα...Και πρέπει να σταθώ στα πόδια μου..Και ζορίζομαι..Εχω φτάσει στα 127κιλά πλέον..1 78 το ύψος..Ξεκίνησα διατροφή για ιατρικούς λόγους..1,5 μήνα μετά οι εξετάσεις βγήκαν πάλι χάλια..Δεν έχω θυροειδή είπαν..ευτυχώς..όμως τώρα τρώω...Δεν θέλω να βλέπω κανέναν..να μιλάω σε κανέναν..Δεν θέλω ... Απλά με το φαγητό ξεσπάω..Σκέφτομαι..σιγουρα αν χάσω κιλά δεν θα αλλάξει κάτι αν εγώ δεν το αποφασίσω..όμως...Δεν αντέχω αυτό τον φαύλο κύκλο...Απλά δεν αντέχω...Συγγνώμη για το ποστ...Πραγματικά...Ξέρω και ελπίζω..πως δεν θα με κατακρίνετε...Αλλά...Δεν είχα που αλλού να μιλήσω..πια...

Μια απελπισία 28 χρονών...

Ιωαννα μου γλυκια, εκανες πολυ καλα που πηρες την αποφαση να γραψεις εδω! Εγω ειχα να μπω πολλους μηνες και εγραψα το θεμα μου μισο λεπτο πριν δω το δικο σου...

Σε καταλαβαινω στο θεμα σχεσεων κ κιλων...Στο θεμα απωλειας μαλλιων...ειμαι σε φαση με αραιωση τωρα και με ριχνει ψυχολογικα... Στο θεμα εμετων οχι, αλλα περυσι το καλοκαιρι ενα διαστημα επαιρνα κιλα, ανακατευομουν και δεν μπορουσα να φαω...και οχι, δεν ημουν εγκυος, μαλλον ψυχοσωματικο ηταν...

Το θεμα με τον πατερα σου ειναι σκληρο και δεν μπορω καν να φανταστω πώς θα ήμουν εγω στη θεση σου. Πιστευω αρκετα ασχημα.... Ομως θα το αντιμετωπισεις!!!! Ξερεις γιατι;;; Γιατι ο πατερας σου εκανε τις δικες του επιλογες στη ζωη του και τωρα εσυ πρεπει να κοιταξεις τη δικη σου ζωη!!!!! Θα κανεις τις επιλογες που θα σε κανουν ευτυχισμενη!! Δεν ξερω πώς θελεις να το διαχειριστεις αλλα μη σε αφησει να πεσεις για καιρο!! Μιλα με φιλους, πηγαινε σε ψυχολογο αν χρειαζεται...

Ειλικρινα, δεν μπορω να σε βοηθησω σε αυτο , αλλα οσον αφορα τα κιλα...να μπαινεις εδω!!! Οσο μπορεις! Θα τα καταφερουμε, που θα παει!! Παιζουν τα ρημαδια ρολο στη ψυχολογια και πρεπει να το προσπαθησουμε οσο μπορουμε!

Με το φαγητο ξεσπαμε, ναι... για καποια δευτερολεπτα... και μετα το κοστος ειναι μεγαλο...η ιστορια της ζωης μου... Δεν ειναι λυση! Πρεπει να βρουμε εναλλακτικες.

Ο,τι θες να πεις θα ειμαστε εδω! Σε φιλω

Εμένα μου φαίνεται ότι ξέρεις πολύ καλά τι σου φταίει :yes: Όλοι μας περνάμε κακές στιγμές στη ζωή μας, τα δεδομένα πάντα θα αλλάζουν. Το θέμα είναι πως το αντιμετωπίζεις. Και καμιά φορά, ακόμα και αν είσαι ο πιο δυνατός άνθρωπος στον κόσμο θα λυγίσεις. Αποδέξου τις αλλαγές και κοίτα πως θα βελτιώσεις αυτά που μπορούν να βελτιωθούν και για τα υπόλοιπα απλά αποδέξου ότι μπορεί να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Σπρώξε λίγο τον εαυτό σου, ας μην σου αρέσει, αλλά θα είναι για το καλό σου. Ξεκίνα να κάνεις καινούριες παρέες αν το χρειάζεσαι, βγες έξω ακόμα κι αν δεν έχεις όρεξη. Και στο θέμα της διατροφής θα την βρεις την άκρη όσο προσπαθείς.

Αυτή είναι μόνο μία στιγμή, όταν τα έχεις ξεπεράσει τα προβλήματα και τα έχεις αφήσει πίσω σου θα σκέφτεσαι "μα καλά, γιατί απελπιζόμουνα;".

Ναι το ξέρω..πως θα περάσει...πάντα περνάει...πάντα...Το τώρα είναι δύσκολο...χρειάζομαι τον παλιό μου εαυτό πίσω...πραγματικα...
Κανένα τιπ για τη διατροφή? Να ξέρετε..έκοψα τα τηγανιτά εδώ και 3 εβδομάδες...!

Τέλεια, αφού την έχεις ήδη κάνει την αρχή, τι ανησυχείς;

Εγώ κάνω ένα συγκεκριμένο διατροφολόγιο που μου επιτρέπει να τρώω σχεδόν ότι επιθυμώ αλλά προρμοσμένο. Κοίτα εδώ που είναι μεταφρασμένο:
http://www.syntagesmamas.gr/2015/12/slimming-world.html

Ότι μαγειρέψω το κάνω με τέτοιο τρόπο ώστε να έχει ελάχιστα λιπαρά. Π.χ. θα φτιάξω σνίτσελ γαλοπούλας, θα βάλω ελάχιστη τριμμένη φρυγανιά και θα το φριγανίσω κατά κάποιο τρόπο με 1 κουταλιά λάδι σε αντικολλητικό τηγάνι, οπότε και το σνίτσελ μου θα φάω αλλά και τις μισές σχεδόν θερμίδες θα πάρω. Μπορεί να το συνοδέψω με πουρέ και αντί για το πλήρες γάλα θα βάλω μισό γάλα, μισό νερό, το γάλα θα είναι ημιαποβουτυρωμένο, 1 κ.γ. βούτυρο και ένα κύβο και μοσχοκάρυδο και δεν νιώθω καμία διαφορά στη γεύση. Απαραίτητα θα τα συνοδέχω με μία πράσινη σαλάτα (που την τρώω στο τέλος γιατί δε μου αρέσει η σαλάτα και τελευταία προσθέτω 1 κ.σ. μηλόξυδο γιατί σύμφωνα με μία έρευνα μπορεί να σε κάνει να χάσεις λίγο παραπάνω τον μήνα, με 3 ψεκάσματα λάδι).

Ακόμα και πατάτες τρώω σαν τηγανιτές. Μπορείς να βρεις κατεψυγμένες πατάτες μέχρι 4% λιπαρά (το λιγότερο, το καλύτερο) που να έχουν μόνο λάδι μέσα και τίποτα άλλο (γιατί οι McCain έχουν διάφορα μέσα), τα βάζεις σε ένα ταψάκι χωρίς τίποτα πρόσθετο και τις ψήνεις στο φούρνο, στην μέγιστη θερμοκρασία (όχι γκριλ) για 20 λεπτά και έχουν τις μισές θερμίδες από τις τηγανητές ενώ είναι αρκετά νόστιμες. Αν φας την μέση μερίδα που είναι 150 γρ μαγειρεμένες (επειδή είναι κατεψυγμένες και έχουν νερό αυτό αντιστοιχεί ανάλογα με το νερό μέχρι και σε 250 γρ άψητες) τότε θα είναι κάπου 250 θερμίδες ενώ οι τηγανητές είναι τουλάχιστον τα διπλάσια.

Ξέρεις, έχουμε συνηθίσει να τρώμε τα φαγητά μας με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ενώ υπάρχουν και άλλοι, χωρίς μεγάλο κόπο και απλά μία μικρή προσαρμογή. Εγώ μαγειρεύω έτσι για όλους όσους μένουν σπίτι, αν θέλουν οι άλλοι μπορούν να προσθέσουν λίγο επιπλέον λάδι (γενικά η ποσότητα λαδού που τρώω την ημέρα είναι γύρω στη 1 κουταλιά λάδι), ενώ προσέχω τα κρέατα που παίρνω να είναι άπαχα. Η χαρά μου είναι πια να βρίσκω τέτοιες συνταγές που έχω άπειρες και δοκιμάζω ένα σωρό φαγητά.

Γεια σου Ιωάννα και καλώς όρισες στο φόρουμ, καλά κάνεις και μας εκφράζεις τι νιώθεις εδώ , είναι μια ανακούφιση να μπορούμε να καταγράφουμε τι μας συμβαίνει γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως όσοι διαβάζουν κατανοούν τι σημαίνει να ταλαιπωρείσαι από τη σχέση σου με το βάρος σου και την εικόνα του σώματός σου.
Δεν έχω να σου δώσω διατροφικές συμβουλές, ο τελευταίος άνθρωπος εδώ μέσα που θα μπορούσε να το κάνει. Βασικά, ούτε συμβουλή θέλω να σου δώσω. Μόνο να σου πω πως μεγαλώνοντας καλό για εμάς κάνει να ατσαλωνόμαστε απέναντι στις αναποδιές και στα πράγματα που δεν είναι στο χέρι μας.
Δεν έχουμε έλεγχο σε όλα. Ας πούμε , δεν έχουμε έλεγχο στην κάθε χοντράδα που θα πει ο χι ψι σύντροφος μας. Αλλά κάλλιστα μπορούμε να τον βγάλουμε από τη ζωή μας , αν μας κάνει κακό!
Δεν έχουμε έλεγχο και -βασικά δεν μας αφορά στα 28 μας!!- ποια επιλογή συντρόφου θα κάνει ο πατέρας μας, εφόσον συνεχίζει να είναι κοντά μας και να μας αγαπά!
Μερικές φορές, ίσως από υπερβολική ευαισθησία, ίσως και επειδή δεν μάθαμε να σκεφτόμαστε αλλιώς, βιώνουμε όσα μας συμβαίνουν ως το μεγαλύτερο χτύπημα της μοίρας, ενώ στην πραγματικότητα, ό,τι μας συμβαίνει έχει συμβεί και συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε χιλιάδες ανθρώπους γύρω μας, κοντά μας ή μακριά μας.
Ο καθένας μας έχει την προσωπική του άμυνα και το "οπλοστάσιο" για να διαχειριστεί αυτά που δεν του αρέσουν.
Ιωάννα μου, είσαι 28 χρονών, ούτε πολύ μικρή για να είσαι υπερβολικά ευάλωτη λόγω απειρίας, ούτε πολύ μεγάλη για να πεις "Ως εδώ!". Είσαι στην πιο όμορφη και δυνατή ηλικία για αλλαγές. Και δεν εννοώ διατροφικές. Εννοώ αλλαγές στο πως βλέπεις, επεξεργάζεσαι και διαχειρίζεσαι τις δυσκολίες σου. Από εκεί αρχίζουμε όσοι βασανιζόμαστε από διατροφική διαταραχή.
Και είναι μακρύς και αγκαθωτός ο δρόμος αλλά αξίζει να τον επιλέξουμε.