Μια καινουργια αρχή ή οχι;

Γειά σας παιδάκια του forum!!! Λοιποοον.... είπα να μπω μετά απο αρκετους μήνες για να σας γραψω σε τί φάση είμαι.

Εχουμε και λεμε:
-άνεργη
- single εδω και μηνες (δική μου επιλογη να χωρισω αλλα επωδυνη)
-προβλημα με γόνατο
- καιιιιιιιι.... 77,5 κιλά.



Αρχικά, θέλω να σας ευχαριστήσω για κάθε φορά που ήσασταν τα τελευταία 2 χρόνια εκεί για να μου σταθείτε...με είχατε βοηθήσει πολύ ψυχολογικά όσες φορές σας είχα εκφράσει τους προβληματισμούς μου. Τώρα είναι πάλι μια απο τις φορές που χρειάζομαι κάποιον να με σκουντήξει.


Έχω βαλτώσει. Ο γιατρός απο πέρυσι μου έχει πει να χάσω κιλά και να αρχισω γυμναστική για να βοηθήσω το γόνατο μου που κάνει πιο κρακ κρακ και απο πατατάκια που τα δαγκώνεις μεσα στην απολυτη ησυχια μιας άδειας σπηλιάς. Ο γυναικολογος, δε, πριν 3 μηνες μου διεγνωσε μικροπολυκυστικη υφή ωοθηκων και εβγαλε το πορισμα οτι για αυτο εχω ταση να παιρνω ευκολα κιλα και πρεπει να προσεχω τη διατροφη μου.

Περιττό να σας πω οτι δεν εχω κανει απολύτως τίποτα για αυτα τα θεματα. Κι οχι μονο δεν εχω κανει τιποτα, αλλα τα παω και χειροτερα. Το γιο- γιο συνεχιζεται και τελευταια δεν ειχα καν παρει μπαταριες για τη ζυγαρια, με αποτελεσμα πριν λιγο που (μετα απο κανα μηνα) εβαλα επιτελους μπαταριες, να εχω παρει 2 κιλα. Οποτε, συνοψίζοντας, είμαι 1,69 και 77 κιλα, με υπερβολικό λιπος για τα κιλα μου, πλαδαρη και με ατονια.

Και ναι, εχω απογοητευτει. Δεν εχω ορεξη να κανω τιποτα, νομιζω οτι ο,τι χασω θα τα ξαναπαρω και απλα πεφτω σε σοκολατες και μπισκοτα. Δεν θελω να χασω την ελπιδα... Δεν θελω απο τα 26 να μη μπορω να ανεβω σκαλες... Νιωθω ομως σαν να μου λειπει κινητρο, κι ας εχω πιο πολλα κινητρα απο ποτε!

Ειναι ψυχολογικο το τελμα? Νιωθω οτι δεν εχω ενεργεια για τιποτα, οτι ειναι η 1η φορα μετα απο χρονια που δεν αντεχω να σκεφτω για διαιτα ... ουτε καν νηστεια δεν εκανα φετος... Τιποτα, εχω πεσει... Θελω βοηθεια για να ξεβουλιαξω γιατι αν παραιτηθω τωρα, σε 2 χρονια θα ειμαι διπλη και με αντικαταθλιπτικα...

Απλα δεν ξερω απο που να αρχισω...

Ευχαριστω και ελπιζω να ειστε ολοι καλα και να συνεχιζετε με παθος τη προσπαθεια σας!!!!


ΥΓ: Δεν ειμαι παντα ετσι μελαγχολικη...Πριν λιγες μερες ημουν μεσ'στην αισιοδοξια!! Και μετα ηρθαν τα υπερφαγικα και ξερω οτι καποιοι σε αυτο με νιωθετε πολυ...

Καλώς την μετά από καιρό!
Δεν είσαι και του θανατά εδώ που τα λέμε! Λίγα κιλά παραπάνω είσαι - υπέρβαρη- που με λίγη εξάσκηση κι αποφυγή ένοχων τροφών μπορείς να τα χάσεις! Μια καλή αρχή είναι το περπάτημα. Η άνοιξη το ευνοεί πάρα πολύ! Βάλε ακουστικά στ' αυτιά σου με μουσική απ' το κινητό και βγες να περπατήσεις, φυσικά με άδειες τσέπες από χρήματα, γιατί έστω κι ένα ευρώ να έχεις όλο και κάτι θα σου'ρθει να πάρεις για τσιμπολόγημα!
Το τρίξιμο στα γόνατα πήγες να το κοιτάξεις;
Έτσι έκανε και το δικό μου κι όταν στο τέλος το τρίξιμο έγινε πόνος αφόρητος και πήγα και είδα τι συμβαίνει διαπιστώθηκε πως έχω οστεοαρθρίτιδα. Βέβαια παρά το ότι έχουν χαθεί κιλά το γόνατο με ενοχλεί όταν αλλάζει ο καιρός και με έντονη υγρασία. Πήγαινε σε ορθοπεδικό να δεις τι γίνεται, μην το αμελείς.

Τέλος, σκέψου λίγο θετικά! Όλοι λίγο πολύ ζούμε μέσα σε μια τρέλα, άλλα όταν σκέφτεσαι θετικά η "τρέλα" είναι αντιμετωπίσιμη όσο αυτό γίνεται!

Γεια σου afratoulini90!!Welcome back!!!
Κάθε αρχή είναι και δύσκολη όμως μπορείς να τα καταφέρεις!!!Τα κιλά σου δεν είναι πάρα πολλά.Μπορείς να ξεκινήσεις απλά μειώνοντας το βραδινό φαγητό και περιορίζοντας σιγά σιγά τις βλαβερές τροφές.Προσπάθησε να εντάξεις πιο πολλά φρούτα και λαχανικά στη διατροφή σου που θα αντικαθιστούν τις σοκολάτες και τα μπισκότα .Αν τα γόνατά σου το επιτρέπουν ξεκίνα περπάτημα (ο καλύτερος τρόπος για να μειωθεί το λίπος) δεν χρειάζεται πολύ, ένα μισάωρο φτάνει.Βάλε ένα μικρό στόχο ,πες για αρχή ότι θα χάσεις 2-3 κιλά όσο χρόνο και αν σου πάρει,δεν χρειάζεται να πιεστείς.Έχω και εγώ πρόβλημα με τα γόνατα και τη μέση μου εξαιτίας υπερβολικού βάρους που είχα παλιότερα και πρόβλημα με πολυκυστικές ωοθήκες και καταλαβαίνω την κατάσταση,Να φανταστείς πριν τα 16 μου δεν είχα γυμναστεί ποτέ στη ζωή μου.Ξεκίνα σιγά σιγά και μόλις νιώσεις ότι κάνεις κάτι καλό για τον εαυτό σου θα δεις θα ξαναέρθει η αισιοδοξία, όλοι μας νιώθουμε πολλές φορές και απογοητευμένοι και κουρασμένοι και μπορεί σε στιγμές αδυναμίας να κάνουμε και παραστρατήματα από την διατροφή .Το θέμα είναι να συνεχίζουμε να προσπαθούμε γιατί αγαπάμε τον εαυτό μας και αυτό πρέπει να είναι το μεγαλύτερό μας κίνητρο.Στο χέρι σου είναι να κάνεις την αλλαγή που θέλεις.

Ο γιατρός δεν σου έδωσε τίποτα για το γόνατο; Δεν ξέρω τι ακριβώς έχεις αλλά υπάρχουν διάφορες ουσίες που παίρνουν συνήθως αυτοί που κάνουν κρακ τα γόνατά τους, π.χ. γλυκοζαμίνη, καλλαγόνο, μουρουνέλαιο. Ελπίζω να μην κάνεις κάποια άσκηση που να το χειροτερεύει όπως τζόκινγκ.

Ε, βρε παιδί μου, είναι φυσιολογικό ότι νιώθεις έτσι αν συμβαίνουν διάφορα άσχημα στη ζωή σου. Αλλά όταν είμαστε χάλια ψυχολογικά το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να του πάμε κόντρα και να προσπαθούμε για το καλύτερο (όσο είναι αυτό και όσο μπορούμε).

Συν Αθηνά και χείρα κίνει, θα αλλάξουν τα δεδομένα, θα αντιμετωπίσεις και το θέμα του γονάτου ή θα προσπαθήσεις τουλάχιστον να μη γίνει χειρότερο (όσο μεγαλώνουμε όλο τέτοια μας τυχαίνουν, θα έχεις και άλλα, να είσαι προετοιμασμένη, σιγά το πράγμα, όλοι τα έχουν). Δεν ξέρω κατά πόσο έχεις την ψυχική δύναμη να κάνεις να αντιμετωπίσεις και το θέμα των κιλών αλλά δώσε λίγο περιθώριο στον εαυτό σου, μην απογοητεύεσαι, δεν είναι η καλύτερη φάση, προσπάθησε να βάλεις απλά ένα μέτρο και σιγά σιγά να υιοθετείς όλο και πιο υγιεινές συνήθειες.

Κοριτσακια μ, ευχαριστω για τις συμβουλες και τα καλα σας λογια!!!!

Ειχα παει στον ορθοπαιδικο περυσι τετοια εποχη και μου ειχε πει οτι εχω χονδροπαθεια επιγονατιδας...Βασικα το ειχα καταλαβει απο μονη μου χαρη στο google χαχαχ...αλλα πηγα για να μου το επιβεβαιωσει. Υποτιθεται πως πρεπει να χασω κιλα, να κανω φυσικοθεραπειες, γυμναστικη, να αποφευγω σκαλες κλπ... Αλλα δεν εχω κανει τιποτα απο ολα αυτα. Ας πουμε πως ειμαι παντα κολλημενη στην ιδεα της διαιτας απο Δευτερα, η οποια ειναι...κινητη εορτη. Τα τελευταια 3 χρονια ειμαι πανω κατω και μαλλον κουραστηκα και εξαντλησα τον οργανισμο μου..

Λοιπον, το θετικο ειναι οτι παρατηρησα οτι τα τηγανητα και τα βαρια γλυκα μου προκαλουν καουρα, οποτε τα αποφευγω... Ομως σοκολατες, caprice, σοκοφρετακια και αλλες αηδιες...οταν καποιος φερνει στο σπιτι δεν μπορω να τα αποφυγω!!!!! :(

Και δεν μπορω να απαγορεψω σε αλλους να φερνουν επειδη εγω δεν εχω πειθαρχεια. Γιατι δεν σταματαω στο 1!!! Προχτες μια θεια μου εφερε μια απο εκεινες τις τεραστιες σοκολατες που συνηθως βλεπουμε στα αεροδρομια...Απο εκει που δεν την ειχα ακουμπησει τελικα με επιασε λυσσα και εφαγα τη μιση!!! :O :O :O :O

Tελος παντων, δεν απογοητευομαι ακριβως... απλα βαρεθηκα να μην εχω χαρει το σωμα μου οπως θα επρεπε και μια ζωη να μην εχω το σθενος να κανω την υπερβαση να αγωνιστω για μια βαθυτερη αλλαγη... Γιατι κιλα χανουμε...αλλα αν δεν αλλαξουμε νοοτροπια στο πως βλεπουμε το φαγητο, δουλεια δεν γινεται... με την μακροπροθεσμη εννοια :(

Μα πόσες φορές φέρνει κάποιος σοκολάτες στο σπίτι σου; Και τι έγινε αν τρως σοκολάτα 2 φορές τον μήνα;

Αν είσαι συνειδητοποιημένη στο τι κάνεις και να ξέρεις ότι θα σε πιάσει υπογλυκαιμία μετά και όρεξη να φας γλυκά για 2 μέρες και μπορείς να ελέγξεις τον εαυτό σου να μην ξεφύγει άλλο, τότε γιατί να υπάρχει πρόβλημα με το μία στο τόσο;

Εγώ πια δεν έχω όρεξη να φάω γλυκά και στο σπίτι ο αδελφός μου έχει αυτή τη στιγμή 1 κουτί σοκολατάκια ανοιγμένα, 4 μάφινς με 3 είδη κομματάκι σοκολάτης και 6 μπριός σοκολάτας και δεν μου κάνει καμία αίσθηση. Όμως, μία φορά στο τόσο μπορεί να με πιάσει και δεν του πάω κόντρα, ξέρω τι πρόβλημα μου δημιουργεί τις επόμενες μέρες και λέω αναλαμβάνω την ευθύνη.

Επίσης, δεν χρειάζεται να σκέφτεσαι ή όλα ή τίποτα. Δεν χρειάζεται να έχεις αρχίσει δίαιτα για να κάνεις τα υπόλοιπα που θα σε βοηθήσουν. Κι αν είσαι χειρότερα σίγουρα να ξαναπας στον γιατρό μήπως και σου δώσει τίποτα τουλάχιστον να μην πονάς τόσο πολύ. Η γλυκοζαμίνη σίγουρα βοηθάει στον πόνο ακόμα και αν δεν βοηθάει στην αποκατάσταση. Υπάρχουν πολλά συμπληρώματα που μπορεί να πάρει κάποιος και μερικά θεραπεύουν κιόλας, ψάξτα, δεν χρειάζεται να γίνεσαι οσία μάρτυρας και να πονάς.

Aphelia μου, μενω με τους δικους μου, οποτε μπαινουν και γλυκα και απ'ολα! Χαχαχχα
Το προβλημα ειναι δικο μου. Πολλες φορες δεν μου κανουν αισθηση τα γλυκα, οπως περιγραφεις κι εσυ, και αλλες φορες με πιανει λυσσα και υπερφαγικα επεισοδια.

Το γονατο δεν ποναει πολυ, μονο στις σκαλες, οποτε δεν υποφερω αλλα ηδη με δυσκολευει.

Σε ευχαροστω πολυ για τις συμβουλες!!:bouncy:

Μια χαρά τότε :) Όταν μας πιάνουν τέτοια υπερφαγικά τότε εξετάζουμε γιατί το παθαίνουμε. Εμένα ήταν τα τελευταία χρόνια γιατί λόγω υπερινσουλιναιμίας ήταν σαν να με πιάνει υπογλυκαιμία με μεγάλα σκαμπανεβάσματα, και δε βοηθούσε καθόλου η διατροφή που έκανα με αποτέλεσμα να βλέπω γλυκό και να νομίζω ότι θα πεθάνω αν δεν το φάω. Τώρα που τα έχω ισορροπήσει όλα αυτά δεν μου κάνει αίσθηση το γλυκό ούτε λυσσάω να φάω και γενικά δεν πεινάω ενώ τρώω λιγότερο.

Το ενιωσα πριν 2-3 μερες αυτο που λες!!! Πώς καταλαβες οτι ειναι υπερινσουλιναιμια?

Βρηκα αυτο το παλιο μου post... Λοιπον, ειμαι χαρουμενη γιατι ειμαι 9 κιλα λιγοτερα απο τοτε που το εγραψα. Επισης εχω και δουλιτσα για λιγους μηνες ακομα.
Αλλα εχω δρομο μπροστα μου. Και οχι τοσο για το σωμα, οσο για την εδραιωση ενος σωστοτερου τροπου διατροφης και της διαχειρισης της ψυχολογικης μου καταστασης, η οποια δεν ειναι στα καλυτερα της.
Ειμαι ευγνωμων, ωστοσο, για το ταξιδι μου ως τωρα. Σιγουρα μπορουσα και καλυτερα. Σιγουρα θα μπορουσα να το εχω κανει χρονια τωρα. Αλλα γιατι να αυτομαστιγωνομαι με ανουσιες σκεψεις; Το θεμα ειναι να χαιρομαστε το παρον.

Εχω ενα ακομα καλο νεο: για πρωτη φορα στη ζωη μου ενιωσα εντονα την αναγκη να μιλησω με διατροφολογο. Νιωθω οτι ειμαι σε ενα κρισιμο σημειο, κοντα στο ιδανικο μου βαρος και κοντα στην παγιδα του να κυλησω ξανα στα ιδια, οπως τοσες αλλες φορες.
Απο 3/1 ξεκιναω προγραμμα. Για να δουμε!!!!

Ευχομαι καλη αρχη ή καλη συνεχεια σε ολους σας, να περασετε τελεια στις υπολοιπες γιορτες και να μπει ευτυχισμενος ο καινουργιος χρονος, γεματος υγεια και χαμογελα!!!

Καλησπέρα και πολλα συγχαρητήρια ! Οχι μονο που κατάφερες να χασεισ τα κιλά αλλα και που είχες την ωριμότητα να ζητήσεις βοήθεια ειδικού για να τα σταθεροποιήσεις. Συνήθως οταν ειμαστε κονταστο επιθυμητό βαροσ παίρνουν τα μυαλά μας αέρα και εκει χάνουμε το παιχνίδι.
Και για να απαντήσω και στην αναπάντητη ερώτηση σου, η υπερινσουλιναιμια ειναι ενδοκρινολογικο θέμα οποτε θα πρεπει να κανεις εξεταςη θηρεοειδη.
Καλή συνέχεια !

Εβελινα μου, σε ευχαριστω παρα πολυ και ανταποδιδω τα συγχαρητηρια, γιατι βλεπω οτι κι εσυ εχεις κανει μια πολυ καλη αρχη!!!
Ναι, ζητησα βοηθεια ειδικου (καλλιο αργα παρα ποτε) γιατι ειμαι υπερβαρη απο το δημοτικο και στα 27 μ σχεδον η σχεση μου με το φαγητο ειναι ακομα πολυ ταλαντευομενη. Πλεον εχω φυσιολογικο δεικτη μαζας σωματος αλλα το ποσοστο λιπους ειναι σε επικινδυνα επιπεδα ακομα.

Θηρεοειδη δεν εχω..τουλαχιστον δεν ειχα πριν 5 χρονια που ειχα κανει εξετασεις! Ισως ξανακανω.

Καλη συχεχεια και σε σενα!!!!! :D