Παχυσαρκια, χωρισμος, θλιψη..
Καλησπερα σε ολους σας... αρχικα να συστηθω γιατι μαλλον θα μπαινω συχνα πλεον στο φορουμ... με λενε Μαρια και δεν ειμαι καλα... ειμαι 28 χρονων, καθηγητρια και με πολλα πολλα θεματα ειδικα τον τελευταιο καιρο. Θελω απλα να τα βγαλω απο μεσα μου, κι ας μη με ξερει κανεις, κι ας μπορει να με βοηθησει μονο ο εαυτος μου. Καποτε, πριν χρονια ειχα γραψει στο φορουμ και ανηκα στους "επιτυχημενους", αφου τα κιλα μου ειχαν γινει απο 97, 67! Ημουν 23 χρονων, ευτυχισμενη καθως ειχα γνωρισει και εναν υπεροχο ανθρωπο που απο την πρωτη στιγμη ερωτευτηκα κεραυνοβολα και ηταν σχεδον ολα στη ζωη μου οπως τα ηθελα! Σπουδαζα στην πατρα, ειχα ξεκινησει να ασχολουμαι κ με τη σχολη που για 4 χρονια την ειχα παρατησει κ ολα ειχαν αρχισει να μπαινουν στη θεση τους... το καλο κομματι ομως της ζωης μου κρατησε για 1 χρονο, καθως μετα απο τα 24 εως τα 27 εβαλα προτεραιοτητα τη σχολη μου, καθως ηταν αρκετα δυσκολη, με αποτελεσμα να παραμελησω τον εαυτο μου κ την προσωπικη μου ζωη... εβαλα πισω ολα τα χαμενα κιλα, το δερμα μου ειναι χαλια, η ψυχολογια μου ειναι χαλια, και ο "υποτιθεμενος" ανθρωπος μου εδω και ενα μηνα ειναι με αλλη αφου εγω τον παραμελησα και με εδιωξε... το στοχο μου να τελειωσω τη σχολη και να βρω δουλεια τον επιασα, εις βαρος ολων των αλλων ομως! Τα θεματα που υπαρχουν ειναι πολλα, απο το χωρισμο, απο την παχυσαρκια που με οδηγει στη θλιψη, απο το οτι ειμαι πολυ κλειστος κ ντροπαλος χαρακτηρας κ εχω ελαχιστους φιλους κ αυτους σε αλλες πολεις, απο το οτι κανω μια δουλεια που πρεπει να δειχνω καλα αλλα οταν ειμαι μονη μου κλαιω, απο το οτι καθομαι και κοιταζω τις φωτος του πρωην με τη νυν του και το μονο που κανω ειναι μονο να πλανταζω... οσο περιεργο και να φαινεται νιωθω οτι η ζωη μου εχει τελειωσει, οτι πλεον δεν εχω καμια χαρα και οτι δε μπορω να εκτιμησω εστω κ αυτα τα λιγα καλα που εχω, δλδ την υγεια μου, τη δουλεια μου, την οικογενεια μου... δε μπορω να πω οτι περναω καταθλιψη γιατι ισως ειναι απλα μια δυσκολη περιοδος της ζωης μου, νιωθω οτι εχω πιασει πατο και πρεπει κατι να κανω να αρχισω να δουλευω το σωμα μου και το μυαλο μου... θα μπορουσα να χω χασει εδω και 10 χρονια τα κιλα κ ομως παντα ξεσπαω στο φαι, και αναβαλω τη ζωη μου χωρις να ζω τιποτα... χρειαζομαι βοηθεια χωρις να ξερω ακριβως τι ζηταω απο σας, δεν ξερω αν οργανωνετε τιποτα συναντησεις ή αν ειστε φιλοι μεταξυ σας κλπ... η αληθεια ειναι οτι αισθανομαι πιο μονη απο ποτε..
