στα προθυρα ενός υπερφαγικου επεισοδίου ξανά

Πως ειμαι τώρα ? Έτοιμη για επεισόδιο
Τι το ξύπνησε παλι ? Η άδεια μου ζωή ...
Πριν από λίγο είδα στο facebook μια πρωην φίλη με την οποία χρονια δεν μιλάμε (αλλα ακυρο ,φίλες στο φεις είμαστε και αυτό ήταν απαραίτητο? ) η οποία παντρεύτηκε ... Και ένας χαρακτήρας παρα πολύ δύσκολος ...
Χθες έμαθα ένας συμμαθητης μου... Σε δυο μήνες ένας φίλος ...

Εγω τι κάνω ? Κοντεύω τα 35 και τι εχω κάνει στη ζωή μου τελικά? Δουλειά μια εχω και μια δεν έχω ... Φίλους δεν έχω σύντροφο δεν έχω ( και πως να τον βρω στη μοναξιά ?) κλείνομαι στον εαυτό μου και τρώω σαν γουρούνι γιατί ναι πάσχω απο υπερφαγια ...
Μήπως τελικά έπρεπε να δεχτώ εκείνα τα προξενιά γνωστών και συγγενών ? Στάσου προξενιό δεν ήταν η τελευταία σχέση που με κατέστρεψε οικονομικά και ψυχολογικά? Οικογενειακως δλδ Απο τότε ολα πάνε σκ...α... Ολα όμως λες και εχω κατάρα μούντζα μάγια βουντού δεν ξερω πως να το πω !!!

Το πρόβλημα μου δεν ειναι ο γάμος ... Θέλω έναν άνθρωπο , θέλω φίλους και ανθρώπους να με αγαπούν και να με καταλαβαίνουν... Να φυγω απο αυτή τη δυστυχία ..

Ωραίοι λόγοι για επεισόδιο ... Αφού η ζωή μου είναι κενή απο τα πάντα ...
Θα αρχιζα και κάποια μαθήματα για να αλλάξω την καθημερινότητα μου ... Δεν ξερω αν χαιρόμουν ακριβώς παρ όλο που νομίζω οτι το αποφάσισα με χαρά ισως δεν ειμσι κσι σιγουρη για να το κάνω ... Σίγουρα φοβόμουν ... Δευτερα αύριο να πάρω να τα ακυρωσω ... Τι να τα κάνω και αυτά ?
Νιώθω άχρηστη , χάλια , μόνη ... Γιατί όλοι οι άλλοι και όχι εγω ? Εγω δεν αξίζω να είμαι ευτυχισμένη ?

Τωρα απο που να ξεκινήσω? Να καλύψω τα συναισθήματα μου άλλη μια φορά στο φαγητό ... Απο σοκολατακια απο μπισκότα η μήπως να βγω έξω να πάρω ενα κιλό παγωτό να το τσακίσω και μετά συνεχίζω με τα υπόλοιπα και ο.τι άλλο μου έρθει ...
Έτσι μωρε να με τιμωρήσω για άλλη μια φορά ... Για όλα αυτά !!!

Δεν ξερω αν θα καταφέρω να συγκρατηθώ τελικά ... Ήθελα να τα βγάλω απο μέσα μου και ίσως γράφοντας μου φυγει ... Τις σκέψεις που μου ήρθαν στην επιφάνεια ...
Ειναι από τις φορές που πονάει η ψυχή μου και θέλω να ουρλιάξω !!!

Σας ευχαριστώ αν με διαβάσατε...
Η τρελη της παρέας

Γειά σου Μαρία, και εγώ μόλις τελείωσα το οικογενειακό παγωτό μου. Έχω φτάσει στο σημείο που τα υπερφαγικά είναι κομμάτι της ζωής μου και δεν νιώθω καν τύψεις πια..
Να ξέρεις πως δεν είναι όλοι ευτυχισμένοι και τυχεροί και εσύ η μόνη. Ποτε δεν ξέρεις τι τραβάει ο άλλος μέσα του, μην κρίνεις από το φεις. Εκεί όλοι γαμάτοι είμαστε.
Και εγώ είμαι σε περίεργη φάση, χωρίς κοντινούς φίλους ή πολλές παρέες, χωρίς σύντροφο και ενδιαφέροντα. Κάθε μέρα που φεύγω από τη δουλειά το μυαλό μου είναι στο να πάω στο
σούπερ μαρκετ και να αγοράσω κάτι για να καλύψω την μοναξιά ή την ανικανότητα που νιώθω. Δεν έχω κάποια συμβουλή να σου δώσω και εγώ αυτό ψάχνω. Πάντως να ξέρεις πως και να βρεις σύντροφο, δεν είναι αυτός που θα σε σώσει και θα σε βγάλει από το βουρκο. Αν δεν τα έχουμε καλά μέσα μας, δύσκολα μια σχέση θα πετύχει και αυτό κυριώς γιατι συχνά διαλέγουμε ακατάλληλα άτομα.

Εγώ σκέφτομαι πολύ τελευταία το να πάω σε ψυχολόγο γιατί παλεύω με την υπερφαγία 10 χρόνια τώρα.

Και δεν είσαι τρελή!! προς θεού! όλοι κάτι κουβαλάμε να ξέρεις..

Μη βλέπεις τι κάνουν οι άλλοι , και κυρίως τι δείχνουν ότι κάνουν. Τον εαυτό σου κοίτα και προσπαθησε κάθε μέρα να κάνεις κάποιο μικρό βήμα ώστε να γίνεις αυτή που θέλεις..

Καλό βράδυ

baklavadaki πρώτα απ όλα σε ευχαριστω για τον χρόνο σου και ην απάντηση σου.
Να σου δε πως το " τρελη" το Έγραψα για το παραλήρημα που είχα ... Εντάξει και με μια διαθεση αυτοσαρκασμού ίσως ...
Γνωρίζω πολυ καλά πως δεν ειμαι η μόνη ... Και ότι το φεις τα δείχνει ολα υπέροχα ... Απλά ταρακουνήθηκα μου έξυσε πληγές ... Για τη μοναξιά μου είτε φιλική είτε συντροφική ... Το ίδιο ζεις όπως λες άρα με καταλαβαίνεις ...
Τα τελευταία 3-4 χρόνια αυτή είναι η θλιβερή ζωή μου .. Δεν έχει νόημα να κρύβομαι πια ...
Ξέρεις δεν σκέφτομαι οτι ένας σύντροφος θα μου αλλάξει τη ζωή όμως μπορεί και να συμβεί ... γιατί μου λείπουν άνθρωποι γύρω μου ... Να θέλω να βγω για καν καφέ να πάω κάπου και να μην έχω κανέναν!!!
Εγω κάνω ψυχοθεραπεία και από τις τελευταίες συνεδρίες τόλμησα επιτέλους να το πω φωναχτά οτι ειμσι δυστυχισμένη... Δύσκολο να το λες και να το παραδεχτείς ...
Το δω ποια είναι εγω βουνό μου φαίνεται ούτε που ξερω... Τώρα Εχω μάθει τα θέλω μου κάποια αυτά εστω ... Μεγάλο βήμα ... Δεν ήξερα πριν...
Το να με αγαπήσω άλλη ιστορία δύσκολη ... Το παλεύω...

Για μένα ποτε δεν είναι αργά ... Σαφώς και δεν ειναι ο.τι καλύτερο που αγησες τον εαυτό σου τόσα χρόνια ... Δέκα χρόνια ολόκληρα γιατί άραγε? Να πας και θα δεις που θα βοηθηθεις... Μην το σκέφτεσαι καν ...

Παγωτό οικογενειακό ε? Εντάξει μια αοο τα ίδια για μένα αυτο είναι μπολάκι όχι οικογενειακό χα χα

ναι, το άφησα πολλά χρόνια γιατί δεν καταλάβαινα τι έχω, νόμιζα ότι απλά τρωω πολύ.. σχετικά πρόσφατα το καταλαβα + ΄όταν είδα πως όσο μεγαλώνω τα κιλά συσσωρεύονται πιο ευκολα!
Μπράβο σου που πας σε ψυχολόγο! Ελπίζω αν βρω και εγώ τον κατάλληλο.
Μήπως να πήγαινες σε κανένα σύλλογο τίποτα ορειβατικό ή πολιτιστικό? Εκεί γνωρίζεις εύκολα κόσμο για φίλους ή μη.
Είναι πολύ πιο εύκολο να ενταχθείς και να κοινωνικοποιηθείς μέσω μιας ομάδας που ήδη υπάρχει παρά έναν έναν!
Έχω άπειρες ιδέες να σου πω αν θες!!

Ελπίζω να νιώθεις καλύτερα!

baklavadaki ευτυχώς τελικά δεν έκανα υπερφαγικο άσχετα που κρατιόμουν... Τουλάχιστον για εχτές τα κατάφερα ... Τώρα για ποσο θα κρατηθώ δεν ξέρω ακομα ... Σαν στερημένη κάνω που θέλει τη δόση της ... Εμ βέβαια αφού έχω εξάρτηση απο το φαγητό... Ουφ..
... Είχα γραφτεί και σε κάτι σεμινάρια απο τον Οκτώβρη που γίνονται στους δήμους δωρεαν με το εσπα αλλα αυτά δεν έγιναν ποτε...Μέσα στην εβδομάδα ξεκινάω ήδη κάποια μαθήματα με 5 άτομα νομίζω θα είναι στο τμήμα .... Πως το αποφάσισα κι ολας παλι καλά... Για να δω πως θα πάει .... Γιατί δύσκολο και αυτό να βρεις κάτι που να σου αρέσει χωρις πολλά έξοδα και με κόσμο ...

Όσο για τον ψυχολόγο μην το αφήσεις άλλο .. Ήδη τα παράτησες... Ψαξτο όσο γρηγορότερα τόσο το καλύτερο .... Υπάρχουν και ειδικά κέντρα μέρας που παρέχουν τις υπηρεσίες τους δωρεάν ...
Τη διαφορα δεν θα τη δεις αμέσως θελουν χρόνο αυτά δυστυχώς ...
Αλλα ειμαι σίγουρη πως θα σου κάνει πολυ καλο και όχι μόνο για το φαγητό ...
Εγω πηγαίνω και σε διατροφολόγο όμως στις περιπτώσεις αυτές δεν δίνουν δισιτα... Τουλάχιστον σε μένα δεν έδωσε ίσως γιατί δεν είμαι παχουλή άσχετα με τα σκαμπανεβάσματα και το φαύλο κύκλο....

ελα καλη μου δεν το πιστευω....μολις ετοιμαζομουν να κανω παγωτο βιγκαν...και σκεφτομουν "κι αν εχω χαλια διαθεση και το φαω ολο μονομιας" κι αν ειμαι καλα και το φαω ολο απο χαρα μονομιας...πουθενα δε βρισκω μεση λυση. Αλλα σκεφτηκα κι εγω τρελη θα ακουστω και δεν ανεφερα τιποτα. Ομως βλεπω τωρα εσενα εδω, Ειναι λογικο να ξεσπαμε τα συναισθηματα μας στον ευκολο στοχο, το φαγητο. Ειναι παντα εκει. Ομως κι εμεις δε θα γινουμε σκουπιδοτενεκεδες.
Ειλικρινα συγνωμη που εγραψα στο αλλο θεμα για το παγωτο δεν ειχα δει τι εγραφες εδω, και εξηγουμε για τις σκεψεις μου πισω απο αυτο. Κι εμενα με προβληματιζει πολυ η συμπεριφορα μου γυρω απο το φαγητο αλλα θα το παλεψουμε βρε κοριτσι μου. Δε μπορουμε να κανουμε αλλιως.
Εμενα ειναι διπλος ο νταλκας. πχ σεβομαι τα ζωα τοσο πολυ που οτιδηποτε με ιχνος ζωικου παραγωγου δεν το αγγιζω, δεν με βαζει σε πειρασμο κι ας το τρωει η οικογενεια μου μπροστα μου, κι ας υπαρχει στα ντουλαπια. Ενω τον εαυτο μου δεν τον σεβομαι αρκετα για να φαω νορμαλ ποσοτητα απο τα βιγκαν...ειναι τραγικο :(

MissButterfly καλέ ειναι δυνατόν να ζητάς συγγνώμη για το παγωτό? Επειδή εγω προχθές ήμουν σε κρίση και έγραψα ολα τα παραπάνω ? Αν ειναι δυνατόν τώρα ...
Έγραψα όσα αισθανόμουν εκείνη τη στιγμή σαν να ήθελα κάπου να τα πω να ξεθυμανω.
Κάποια αυτά είναι γνώριμα συναισθήματα για πολλούς... Μπορεί οι λόγοι να διαφέρουν αλλα όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε...
Και αυτοσαρκάζομαι κι ολας δεν έχω πρόβλημα που με είπα και τρελη ( εντάξει είμαι λιιιγο χα χα)
Αυτο με τη διάθεση ειναι τρομερό πρόβλημα !!! Να θες να φτιάξεις κάτι και να σκέφτεσαι έτσι ... Όχι μόνο εσυ και εγω... Συν το οτι θα πω ενα κομμάτι θα φάω η ενα μπολ θα φαω και τελικά μένει μόνο ένα κομμάτι ... Δεν ξεκινάς να το φας όλο αλλά το τρως και μαζι με αυτό και αλλα ... Πολλα ...
Το φαγητό ειναι άμυνα μας ," η προστασία μας". , η ψυχολογική μας υποστήριξη ... Έτσι νομίζουμε δλδ ...αλλα αυτο ξέρουμε να κάνουμε ειναι το φάρμακο μας το ναρκωτικό μας .
Ειναι παραλογο αυτο που θα πω όμως η διατροφολόγος ξέρεις τι μου είχε πει ? Τα άτομα που το ξεπερνούν η κοντεύουν δείχνουν να τους λείπει αυτή η διαδικασία το σιγουρακι ... Πάλι με την ψυχολογία έχει να κάνει ... Ειναι φοβερό όμως !!!

Και εσύ αγάπη μου έχεις θέμα χα χα .σέβεσαι ταζωα όχι εσένα !!! Ε απο κάπου ξεκινά ... Να σε αγαπήσεις να σε εκτιμήσεις και να σε σεβαστείς ...ειναι παρα πολύ δύσκολο .... Και για μένα, οχι επειδή τα γράφω τα έχω κατάφερει... Αυτο όμως μας το χρωστάμε... αλλα η θεραπεία και η δουλειά με τον ψυχολόγο και τον εαυτό μας σε αυτό κάνει τεράστια δουλειά !!!!