ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ & ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ

Παραθέτω ένα ενδεικτικό άρθρο προς προβληματισμό...
Αν όσο θυμάστε τον εαυτό σας ταλαιπωρείστε από διατροφικές διαταραχές,
όχι απλά από επιπλέον βάρος, αλλά από εμμονική ενασχόληση με το βάρος,
από σύνδεσή του με την προσωπική αξία, αν επηρεάζει τη σχέση με τον εαυτό σας
και με τους άλλους, αν συνδέεται με στοιχεία της προσωπικότητάς σας σταθερά κι επίμονα,
που προκαλούν δυσλειτουργία στις διαπροσωπικές σχέσεις, μη διστάσετε ν' απευθυνθείτε σε ψυχολόγο.



Προσωπικότητα και διατροφικές διαταραχές


"Το φαινόμενο των διατροφικών διαταραχών είναι πολυδιάστατο και επηρεάζεται από διάφορους παράγοντες.
Ωστόσο, οι ψυχολογικοί παράγοντες φαίνεται πως βρίσκονται στο επίκεντρο των παραγόντων που επιδρούν
στην εμφάνιση και διατήρηση των διατροφικών διαταραχών. Ένας από τους βασικούς τομείς των ψυχολογικών
παραγόντων που σχετίζονται με τις διατροφικές διαταραχές είναι η προσωπικότητα του ατόμου και τα χαρακτηριστικά της.
Συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που σχετίζονται με ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές,
όπως είναι η ακαμψία ως προς τις απόψεις τους, η έντονη ενασχόληση με κανόνες και αρχές,
η έντονη τάση για τάξη των πραγμάτων και η υπερβολική ευσυνειδησία φαίνεται πως αποτελούν
κοινά χαρακτηριστικά των ατόμων με διατροφικές διαταραχές (Serpell & Troop, 2003).

Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας φαίνεται πως εμπλέκονται σε σημαντικό βαθμό στην εμφάνιση
και διατήρηση συμπτωμάτων των διατροφικών διαταραχών. Οι Cassin και von Ranson (2005) πραγματοποίησαν
μία βιβλιογραφική ανασκόπηση σχετικά με την προσωπικότητα και τις διατροφικές διαταραχές και βρήκαν
ότι η ψυχογενής ανορεξία και η ψυχογενής βουλιμία χαρακτηρίζονται από αναζήτηση της τελειότητας,
ψυχαναγκαστική συμπεριφορά, νευρωτισμό, αρνητικά συναισθήματα, βλαπτική αποφυγή, καθώς
και χαρακτηριστικά που συνδέονται με διαταραχές της προσωπικότητας και την αποφυγή.
Η μετα- ανάλυση που πραγματοποίησαν οι συγκεκριμένοι ερευνητές έδειξε ότι οι διαταραχές της προσωπικότητας
κυμαίνονταν από 0 έως 58% όσον αφορά τα άτομα με ψυχογενή ανορεξία και ψυχογενή βουλιμία.
Επιπλέον, από την ανασκόπηση ερευνών που έκαναν συμπέραναν ότι η συμπτωματολογία των διατροφικών διαταραχών
σχετίζεται με υψηλά επίπεδα νευρωτισμού και ανοίγματος στις εμπειρίες και χαμηλά επίπεδα ευσυνειδησίας και προσήνειας.

Σύμφωνα με τους Serpell και Troop (2003), τα βασικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των ατόμων με διατροφικές διαταραχές
συνήθως είναι η τάση για την τελειότητα, οι ψυχαναγκασμοί, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα άτομα με διατροφικές διαταραχές
παρουσιάζουν ταυτόχρονα και διαταραχές της προσωπικότητας, με κυριότερες την ψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας
και την οριακή προσωπικότητα. Συχνά παρατηρούνται στα άτομα στοιχεία της προσωπικότητας που προέρχονται
από την οριακή διαταραχή προσωπικότητας καθώς και στοιχεία παρορμητισμού.

Δύο είναι οι βασικές διαταραχές προσωπικότητας που έχουν συνδεθεί και συσχετιστεί με τις διατροφικές διαταραχές,
καθώς έχουν διαγνωστεί άτομα με διατροφικές διαταραχές τα οποία παρουσίαζαν μία από αυτές τις διαταραχές προσωπικότητας
ή το αντίθετο. Πρόκειται για τη διαταραχή της οριακής προσωπικότητας, όπου τα άτομα με προεξέχοντα τα χαρακτηριστικά της εξάρτησης
και του μελοδραματισμού είναι πιθανό να παρουσιάσουν σωματικά συμπτώματα, και τη διαταραχή της εξαρτητικής προσωπικότητας,
όπου το άτομο χαρακτηρίζεται από διαπροσωπική εξάρτηση, ενώ εμφανίζει υποταγή, προσκόλληση και άγχος αποχωρισμού (Millon et al., 2004).

Η διαταραχή της οριακής προσωπικότητας χαρακτηρίζεται από αστάθεια των διαπροσωπικών σχέσεων, της εικόνας του εαυτού,
των συναισθημάτων και μία έκδηλη παρορμητικότητα (DSM- IV, 1996). Σε μια έρευνα των Selby et al. (2010) εξετάστηκαν
οι διατροφικές διαταραχές σε άτομα με οριακή διαταραχή προσωπικότητας. Κύριο χαρακτηριστικό των ατόμων ήταν
η συναισθηματική δυσλειτουργία και τα προβλήματα στη διαχείριση των συναισθημάτων των ατόμων.
Τα άτομα με οριακή διαταραχή προσωπικότητας και διατροφικές διαταραχές ήταν αρκετά ευαίσθητα στην απόρριψη
και είχαν αρκετούς φόβους απόρριψης λόγω της εμφάνισής τους, με αποτέλεσμα να υιοθετούν διαταραγμένες διατροφικές συμπεριφορές."


---> ΠΗΓΗ

Ευχαριστούμε για το άρθρο, θα μπορούσες να μου εξηγήσεις αν είναι δυνατόν κάποια σημεία; Είναι λίγο πιο επιστημονική η γλώσσα από το επίπεδο Μπουκάι που έχω φτάσει.

Αυτά τα δύο λίγο με μπέρδεψαν. Τελικά η υπερβολική ευσυνειδησία είναι ή δεν είναι χαρακτηριστικό;

Quote:

---

η υπερβολική ευσυνειδησία φαίνεται πως αποτελούν
κοινά χαρακτηριστικά των ατόμων με διατροφικές διαταραχές

---

Quote:

---

Η μετα- ανάλυση που πραγματοποίησαν οι συγκεκριμένοι ερευνητές έδειξε ότι οι διαταραχές της προσωπικότητας
κυμαίνονταν από 0 έως 58% όσον αφορά τα άτομα με ψυχογενή ανορεξία και ψυχογενή βουλιμία.
Επιπλέον, από την ανασκόπηση ερευνών που έκαναν συμπέραναν ότι η συμπτωματολογία των διατροφικών διαταραχών
σχετίζεται με υψηλά επίπεδα νευρωτισμού και ανοίγματος στις εμπειρίες και χαμηλά επίπεδα ευσυνειδησίας και προσήνειας.

---

Quote:

---

βλαπτική αποφυγή... αποφυγή.

---

Τι σημαίνουν αυτά τα δύο;

Επίσης όταν μιλάει για άγχος αποχωρισμού τι εννοεί; Αποχωρισμό από τι; Το άγχος αποχωρισμού δεν το αναφέρουμε όταν μιλάμε για μικρά παιδιά που δεν μπορούν να αφήσουν τις μανούλες τους;

Δουλτσινέα μου, δεν έχω ειδικευτεί (ακόμη) στις διατροφικές διαταραχές για να μπορώ να σου απαντήσω.
Λίγο που το έψαξα υπάρχουν έρευνες που συνδέουν κάποιες διατροφικές κατηγορίες με το σύνδρομο,
αλλά όχι σε επίπεδο διατροφικών διαταραχών. Για παράδειγμα, ρίξε μια ματιά σε αυτό το άρθρο, αν θέλεις:

--->http://www.iatronet.gr

Δεν ξέρω αν σε κάποιο βαθμό θα μπορούσε να σχετιστεί η παρορμητικότητα
με τη μη πειθαρχία σε κάποιες διατροφικές ανάγκες που ζητούν άμεση ικανοποίηση...

Μπορούμε να συζητήσουμε ό,τι θέλεις κατ΄ιδίαν. Περιμένω μήνυμά σου.

Quote:

---

Originally posted by marulenia

Ευχαριστούμε για το άρθρο, θα μπορούσες να μου εξηγήσεις αν είναι δυνατόν κάποια σημεία; Είναι λίγο πιο επιστημονική η γλώσσα από το επίπεδο Μπουκάι που έχω φτάσει.

Αυτά τα δύο λίγο με μπέρδεψαν. Τελικά η υπερβολική ευσυνειδησία είναι ή δεν είναι χαρακτηριστικό;

Quote:

---

η υπερβολική ευσυνειδησία φαίνεται πως αποτελούν
κοινά χαρακτηριστικά των ατόμων με διατροφικές διαταραχές

---

Quote:

---

Η μετα- ανάλυση που πραγματοποίησαν οι συγκεκριμένοι ερευνητές έδειξε ότι οι διαταραχές της προσωπικότητας
κυμαίνονταν από 0 έως 58% όσον αφορά τα άτομα με ψυχογενή ανορεξία και ψυχογενή βουλιμία.
Επιπλέον, από την ανασκόπηση ερευνών που έκαναν συμπέραναν ότι η συμπτωματολογία των διατροφικών διαταραχών
σχετίζεται με υψηλά επίπεδα νευρωτισμού και ανοίγματος στις εμπειρίες και χαμηλά επίπεδα ευσυνειδησίας και προσήνειας.

---

Μαρουλένια μου, αν και δεν έγραψα εγώ το άρθρο για να μπορώ υπεύθυνα να τοποθετηθώ,
μπορώ ωστόσο να σου εξηγήσω λίγο αυτά που με ρωτάς. Η έννοια της ευσυνειδησίας είναι εδώ λίγο διαφορετική
από αυτό που μας έρχεται αυτόματα στο νου, καθώς αναφέρεται σε μία από τις πέντε διαστάσεις της προσωπικότητας,
όπως κάποτε τις όρισαν και συγκεκριμένα στον βαθμό οργάνωσης κι επιμέλειας του ατόμου ως προς την επίτευξη
των στόχων και τη διαχείριση των θεμάτων του, την πειθαρχία και τον έλεγχο των παρορμήσεων.
Αν θέλεις να πάρεις μια ιδέα τόσο για την ευσυνειδησία όσο και για τις υπόλοιπες έννοιες που αναφέρονται
(νευρωτισμός, άνοιγμα στις εμπειρίες, προσήνεια, εξωστρέφεια) ρίξε μια ματιά ενδεικτικά στο άρθρο αυτό:

--->Το μοντέλο των πέντε παραγόντων

Quote:

---

βλαπτική αποφυγή... αποφυγή.

Τι σημαίνουν αυτά τα δύο;

---

Τώρα ως προς την αποφυγή, είναι μια στρατηγική αντιμετώπισης του ατόμου σε επίπεδο διαχείρισης προβλήματος.
Για παράδειγμα κάποιος που δυσκολεύεται να διαχειριστεί το άγχος του όταν εκτίθεται σε κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες
επιλέγει να "προστατεύει" τον εαυτό του από το δυσφορικό συναίσθημα που του προκαλούν, αποφεύγοντάς τες ,
με κόστος ωστόσο να περιορίζει έτσι τη δραστηριότητά του. Για παράδειγμα κάποιος που όταν βρίσκεται σε χώρους
πολυσύχναστους και νιώθει άσχημα εκεί μέσα στη σκέψη πως δεν έχει διέξοδο φυγής, επιλέγει να μένει σπίτι του
και σιγά σιγά αυτοπεριορίζεται. Αυτή η στρατηγική αποφυγής τον ανακουφίζει προσωρινά από το να μην εκτεθεί
στις αγχογόνες για κείνον συνθήκες ( = όφελος), ωστόσο μακροπρόθεσμα δεν του λύνει το πρόβλημα κι επιπρόσθετα
πληρώνει και το τίμημα να στερείται εξόδους ή δραστηριότητες που θα ήθελε ένα άλλο κομμάτι του να απολαύσει (= κόστος)
(πχ. συναυλία αγαπημένου τραγουδιστή ή εργασία που περιλαμβάνει τέτοιες συνθήκες).
Εδώ, φαντάζομαι, αναφέρεται η βλαπτικότητα της αποφυγής του άρθρου.

Quote:

---

Επίσης όταν μιλάει για άγχος αποχωρισμού τι εννοεί; Αποχωρισμό από τι; Το άγχος αποχωρισμού δεν το αναφέρουμε όταν μιλάμε για μικρά παιδιά που δεν μπορούν να αφήσουν τις μανούλες τους;

---

Ναι, αυτό το άγχος είναι, απλά συμβαίνει και σε ενήλικες που διατηρούν εξαρτητική σχέση με κάποιο άτομο
(τη μανούλα τους, τον σύντροφό τους ή άλλον/ους) σε τέτοιο βαθμό που δυσκολεύονται να δουν τον εαυτό τους
χωρίς το πρόσωπο εκείνο, όχι απλά σε επίπεδο φυσικής παρουσίας αλλά και εικόνας εαυτού. Είναι δηλαδή άτομα
που βλέπουν τον εαυτό τους μέσα από τα μάτια του σημαντικού άλλου, εξαρτώντας ακόμη και την αυτοεκτίμηση τους
από την άποψη του, με συνέπεια να περιορίζονται στην ελευθερία έκφρασής τους και στην οριοθέτηση της σχέσης τους
με τον άλλον (για να μη δυσαρεστήσουν το πρόσωπό αυτό και ρισκάρουν να χάσουν την εύνοια, την εκτίμηση, την αγάπη του),
να δυσκολεύονται να πάρουν μόνοι τους αποφάσεις και γενικότερα να υπάρξουν ως ολότητα ανεξάρτητα από τον σημαντικό άλλο.

---

Για να μιλάμε για ολοκληρωμένη διαταραχή προσωπικότητας πρέπει να πληρούνται κάποια διαγνωστικά κριτήρια συγκεκριμένα
για την καθεμία, ωστόσο όταν εμφανίζονται κάποια από αυτά ή σε ηπιότερο βαθμό δυσλειτουργίας, γίνεται λόγος για στοιχεία
διαταραχής προσωπικότητας και σε κάποιον βαθμό έστω πολύ μικρό, τα έχουμε όλοι. Το θέμα είναι κατά πόσο μας δημιουργούν
πρόβλημα στις διαπροσωπικές μας σχέσεις καθώς και στη σχέση με τον εαυτό μας. Κι ο λόγος που άνοιξα το τόπικ αυτό,
δεν ήταν για να σας ταλαιπωρήσω με όλες αυτές τις δυσνόητες έννοιες, αλλά για να σας πω πως κάποιες φορές
το θηρίο της διατροφικής διαταραχής που παλεύουμε να το νικήσουμε με δίαιτες λίγων θερμίδων και πολύ γυμναστήριο,
έχει ρίζες πιο βαθειές, συνδεδεμένες με την ίδια μας την προσωπικότητα κι ίσως τα όπλα μας να το πολεμήσουμε
να μην αρκούν. Το να κατανοήσουμε γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε, το να κάνουμε συνδέσεις με το ποιοί είμαστε
και πώς μεγαλώσαμε, βοηθά πολλές φορές στην καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος. Όχι πως θα αδυνατίσω
άμα κατανοήσω πως τα στοιχεία πχ. τελειομανίας της προσωπικότητάς μου με κάνουν να χαλώ όλη τη δίαιτα
αν φάω ένα κομμάτι σοκολάτα ή να περιμένω τις κατάλληλες συνθήκες για να ξεκινήσω την προσπάθεια,
αλλά θα είμαι σε καλύτερη επαφή με τον εαυτό μου και τα θέματά του όσο ταυτόχρονα συντονίζομαι
διατροφικά και σε επίπεδο άσκησης σε έναν υγιέστερο τρόπο ζωής. Κι επίσης ίσως τα άλυτα αυτά
θέματά μου, τα οποία παντελώς αγνοώ, να είναι σε ένα σημαντικό βαθμό ο λόγος για τον οποίο
επιστρέφω στο ίδιο σημείο και μάλιστα κάθε φορά όλο και πιο ματαιωμένη κι αδύναμη.
Είναι λίγο πιο σαφή τώρα τα πράγματα;

Ευχαριστώ πολύ,

ναι έχεις δίκιο έμεινα στις λέξεις κι έχασα το νόημα...

Quote:

---

Originally posted by Dulcinea del Toboso
Καλησπέρα nadine :) φαινεται ενδιαφερον αρθρο, δν το διάβασα ολο θα το κανω με την πρώτη ευκαιρία.
Ηθελα να σε ρωτησω αν ξερεις αν εχει υπάρχει συσχετιση αναμεσα στις διατροφικες διαταραχες κ την αποσπαση προσοχης? Δυστυχως μ το χουν βρει το 2ο, και θα ηθελα να ξερω αν συνδεεται με καποιο τρόπο.. αν θες με πμ να μιλησουμε γιατι δν θελω εδω να επεκταθω προς το παρον :)

---

Η οριακή διαταραχη έχει μεγάλο comorbidity με το ADHD. Η οποία οριακή όπως ειδαμε πιο πάνω σχετίζεται πολύ με τις διατροφικές διαταραχές.

Κοίτα όλοι μας υπάρχει περίπτωση να εχουμε τα πάντα :P Δεν κανω διάγνωση αυτή τη στιγμή, δεν πρέπει κιόλας. Απλά ανέφερα ένα δεδομένο το οποίο έχουμε. Για την οριακή διαταραχη δες μια γενική εικόνα εδώ: http://www.nimh.nih.gov/health/topic...er/index.shtml

Γενικά πάντως η γνωμη καποιου ειδικου με τον οποίο θα εχετε θεραπευτικη σχέση είναι αυτή η οποία μπορει να σε κατατοπίσει. Και γενικά με τις ΔΠΤ όλοι ξερουμε πως η ψυχοθεραπεία κάνει θαύματα.

αυτό με την διάσπαση προσοχής που έχει γίνει λίγο μόδα κ όλες οι μανάδες τρέχουν τα παιδιά τους σε γιατρούς από μικρή ηλικία, παίζει να το πάθει κανείς στα 30άντα του ας πούμε? ή είναι η πολύωρη χρήση η/υ που μου δημιουργεί τέτοια θέματα? μου είναι πλέον πολύ δύσκολο να κάτσω να συγκεντρωθώ σε ένα βιβλίο ή σε μια συζήτηση ή να δω ειδήσεις. ακόμα κ μια ταινία λίγο πιο πολύπλοκη από το συνηθισμένο.

τι φταίει? παίζει να έχω παιδιόθεν πρόβλημα τέτοιο κ να μην το είχε εντοπίσει κανείς? ή έχω κουρκουτιάσει κ έχω πιάσει λέβελ 0?
κεγώ ανέκαθεν παρατούσα οτι άρχιζα και από υπομονή 0. ευτυχώς ήμουν τυχερή και έπεσα σε 2-3 καθηγητές που μου έμαθαν μεθοδικότητα και έτσι τα έβγαλα πέρα στις πανελλήνιες και πέρασα σε μια καλή σχολή.
νομίζω καμιά φορά μου λείπει ο τρόπος να αντιμετωπίζω τα πράματα σα να μην μου τα έμαθαν ποτέ όσο ήμουν μικρό παιδί και σαν να μην προσπάθησα ούτε κεγώ να τα βρω από μόνη μου. νομίζω οτι αυτό είναι ο ρόλος του ψυχολόγου να μπορεί να σου δείξει το πως.
αλλά ακόμα κ σε αυτό δυσκολεύομαι να συγκεντρωθώ και να το προσπαθήσω.
δουλτσινέα δοκίμασες ποτέ να κάνεις mental training?

Είναι αρκετά δύσκολο να υπάρχει διάσπαση και να μην εντοπιστεί στο σχολείο, όχι απαραίτητα σαν διάγνωση αλλά έστω ως πρόβλημα. Απίθανο δεν είναι, απλά είναι σπάνιο.

καλά έχουν αλλάξει τα πράματα. δεν ήταν τόσο διαδεδομένα τέτοιου είδους προβλήματα, κ υπήρχαν κ περισσότερα ταμπού. μπορεί ένα παιδί να το ξεπερνούσε από μόνο του αλλά με λάθος τρόπο. βρε δουλτσινέα έτσι ρώτησα δεν σου είπα να κάνεις. άλλωστε ο ψυχολόγος σου μπορεί να σου έχει κάνει ήδη. τεχνική ψυχοθεραπείας είναι. επειδή έχω κάνει για να ανταλλάζαμε απόψεις.