Πληρες χασιμο εαυτου

Γεια σε ολους. Ελειψα για λιγο απο το φορουμ η αληθεια ειναι. Ειχα διαβασμα λογω εξεταστικης κυριως και γενικα το αφησα καπως το κινητο κ την τεχνολογια, εκανα μια αποσυνδεση. Εκανα επίσης ενα μικρο διαλειμμα κ βασικα αρκετες παρεκκλισεις, εφαγα και καπρις εφαγα και παγωτα, εφαγα και παραπανω ποσοτητες απο το συνηθισμενο... Δεν ξερω, νιωθω πολυ περίεργα. Νιωθω και βλεπω οτι ο, τι και να κανω δεν είναι αρκετο. Δεν ειμαι ακομα αδυνατη. Εχω να χασω αρκετο λιπος. Και βλεπω τις φιλες μου που ειναι πολυ αδυνατες και φορανε ο, τι θελουν, φλερταρουν κ τις φλερταρουν ενω εγω δεν εχω αυτοπεποιθηση και δεν με ενδιαφερει το θεμα αυτο εφοσον δεν ειμαι καλα με εμενα. Το περιβαλλον μου δεν ειναι και υποστηρικτικο απο την αποψη οτι εχω μια μανα που ειναι καταθλιπτικη και δεν το αντιλαμβανεται, και γενικα, νιωθω χωρις στηριγμα, κενη και αδεια. Aνθρωποι που δεν πιστευα με πληγωσαν, μου ειπαν ψεματα, με κοροιδευαν κατα καποιο τροπο μπροστα στη μουρη μου. Καθε φορα που βγαινω εξω δεν εχω ορεξη γτ νιωθω οτι υστερω σε κατι. Νιωθω οτι δεν θα με καταλαβει κανεις. Περιτριγυριζομαι απο πλήθος και νιωθω μονη. Δεν μπορω να ξεδιπλωσω τις καλυτερες πτυχες μου... Δεν ειμαι η καλυτερη δυνατη εκδοχη του εαυτου μου. Παντα στα μισα της διαδρομης κατι κανω και το χαλαω. Και φοβαμαι. Φοβαμαι οτι τα ονειρα μου δεν θα γινουν πραγματικότητα ποτε, οτι θα ειμαι για παντα ετσι. Χωρις αυτοπεποιθηση, χωρις δυναμη, χωρις ταυτοτητα, με το παραπανισιο λιπος, με ερωτες να χανονται επειδη δεν νιωθω καλα με εμενα, με κανεναν να του αρεσω... Δεν ξερω αν το μεγαλοποιω, ισως. Κ σε ψυχολογο παω. Δε βοηθαει τοσο. Εσυ εισαι αυτός που πρεπει να παρεις την αποοφαση. Ο ψυχολόγος θα σε ισιωσει για λιγο. Και μετα ολα ειναι στο χερι σου. Δεν ξερω τι με πιανει κ καθε φορα που βγαινω εξω μελαγχολω. Αισθανομαι ανεπαρκης, υποδεεστερη σε ολα. Βαρεθηκα να δινω κουραγιο κ συμβουλες στους αλλους γιατι δεν εχω τίποτα πλέον για μενα...

Συγγνωμη για την πολυλογια, δεν ξερω τι θελω να ακουσω σε σχολια απλως ηθελα καπου να μιλησω κ μονο... Ισως ειναι στιγμη φόρτισης και θα περασει.. Αλλα ειναι αναγνωριση ενος προβληματος που οσο το περιφρονω μεγαλωνει...

Καλημέρα purplerose.
Δεν ξέρω αν μπορώ να σε βοηθήσω, το θέλω όμως. Όλα αυτά που λες είναι συμπτώματα κατάθλιψης, και θέλω να σου πω, υπάρχουν δύο είδη κατάθλιψης, αυτή που γεννιέται από εξωτερικά ερεθίσματα και δεν χρειάζεται φάρμακα, και η άλλη που τη δημιουργεί ο εγκέφαλος από το τίποτα και γι'αυτό χρειάζεται γιατρό οπωσδήποτε αλλιώς μένει για πάντα, με εξάρσεις και υφέσεις. Θέλω να σε ρωτήσω, εσύ έγινες για κάποιο λόγο έτσι; Κι εγώ κάποτε σπούδαζα και ενώ όλα ήταν καλύτερα από το σχολείο, στην εξεταστική ωστόσο με έπιανε πάντα κατάθλιψη. Μήπως ήταν από αυτό και σε σένα; Αν είναι αυτό θα περάσει...αν όμως είναι και άλλα πολλά που σε βασανίζουν και δεν σε βοηθάει και ο ψυχολόγος (καθόλου δεν με εκπλήσσει αυτό), καλό θα ήταν εκτός από το να βρεις κάποιους φίλους έστω και έναν να μοιραστείς αυτά που νιώθεις και που σου συμβαίνουν ή να τα μοιραστείς και εδώ αν θες, να πήγαινες να δεις έναν πιο ειδικό, δεν είναι ντροπή, όλοι το έχουμε ανάγκη λίγο πολύ. Υπάρχει άνθρωπος που είναι απόλυτα υγιής σωματικά; Όχι. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την ψυχή, χρειάζεται θεραπεία! Το καλό είναι ότι το αναγνωρίζεις, έχεις κάνει τη μισή πορεία προς τη θεραπεία, υπάρχουν άλλοι που παραμελούν τον εαυτό τους και δεν θέλουν να βοηθηθούν.
Όσο για τα κιλά, αν όλα ξεκινάνε από κει να σου πω ότι δεν είσαι η μόνη, είμαστε πολλοί έτσι και αν είχε βρεθεί η λύση πραγματικά δεν θα ήμασταν εδώ σε αυτό το σάιτ να γράφαμε, αλλά σε κάποια παραλία για να μαυρίσουμε τα κορμιά μας....Όπως σου είπα, πολλοί είναι έτσι και μόνο ότι θέλεις να βοηθηθείς είναι πολύ θετικό. Αν όλα έχουν να κάνουν με τα κιλά λοιπόν, χρειάζεται προσπάθεια και επιμονή - υπομονή μέχρι να βγεις από το φαύλο κύκλο κατάθλιψη - ανέβασμα κιλών. Οπότε καλύτερα να αντιμετωπίσεις την κατάθλιψη πρώτα, ή με φάρμακα ή με το να προσπαθήσεις να βρεις λύση σε ότι σε βασανίζει, διώχνοντας ανθρώπους που σου δημιουργούν προβλήματα, βάζοντας όρια στους άλλους αλλά και στον εαυτό σου! Καμιά φορά έχω παρατηρήσει ότι έχουμε "προγραμματιστεί" είτε από μόνοι μας είτε από τους άλλους να κάνουμε κακό στον εαυτό μας, μάλλον επειδή θέλουμε κάπου να ξεσπάσουμε, οπότε πρέπει να εστιάσεις και εκεί λίγο, να κόψεις κακές συμπεριφορές προς τον εαυτό σου.

purplerose καταλαβαίνω ακριβώς πως νιώθεις. κ εγώ στην ηλικία σου ήμουν 62-65 κιλά και ένιωθα μονίμως πιο γεμάτη από τις υπόλοιπες φίλες μου ,οτι αυτές είχαν την δυνατότητα να φοράνε πιο σέξι ρούχα και είχαν πιο πολλές κατακτήσεις. οποιαδήποτε απόρριψη πίστευα οτι είχε να κάνει με τα 5 κιλά που θεωρούσα οτι έπρεπε να χάσω οπωσδήποτε. και όμως κοιτάω τις φωτογραφίες τώρα και χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. κ για το πως ήμουν κ για την σύγκριση με τις άλλες κοπέλες που τελικά δεν ήταν κ τόσο καλοφτιαγμένες όσο τις θυμόμουν. τα περισσότερα από αυτά που νιώθεις είναι η ανασφάλεια λόγω του νεαρού της ηλικίας σου κ τα νιώθουν και οι περισσότερες συνομήλικές σου και ίσως φταίνε λιγάκι κ οι γονείς μας που δεν μας τονώσανε περισσότερο την αυτοπεποίθηση.

'ίσως να αδικείς τον εαυτό σου γιατί αντλείς πολύ αυτοπεποίθηση από το χάσιμο βάρους κ την επιβεβαίωση από τους άλλους. καλό θα ήταν να κάνεις λίγο φόκους αλλού , να βρεις από αλλού πηγές εμπνεύσεως και κινήτρων. να βρεις έναν στόχο που να έχει να κάνει με κάτι που θα σε κάνει να ξεχνάς κιλά και δίαιτες και να νιώθεις πλήρης τόσο ώστε να μην σε νοιάζει κ τόσο η γνώμη των άλλων που εδώ που τα λέμε είναι επιφανειακή πάντα κ πηγάζει από το δικό τους εγώ. επίσης είναι πάντα καλύτερη από αυτήν που πιστεύουμε. μπορείς να ξεκινήσεις μια ξένη γλώσσα ή κ ένα χόμπυ πιο ανάλαφρο. πολύ καλά κάνεις κ πηγαίνεις σε ψυχολόγο. γενικώς πιστεύω οτι όλα τα χειρίζεσαι πολύ σωστά κ ώριμα οπότε μην αγχώνεσαι είμαι σίγουρη οτι έρχονται τα καλύτερα για εσένα αρκεί να μην τρως κολλήματα με το βάρος σου. ε καλά θα σε πιάνουν κ κάποιες μέρες ανασφάλειες, δεν γίνεται 24/7 να νιώθουμε αυτοπεποιθεσάτες κ δυναμικές κ γκομενάρες!

στα κιλά που είσαι καταλαβαίνω αυτό που λες οτι μπορεί να νιώθεις οτι έχεις κάποιο λίπος παραπάνω παρά τον φυσιολογικότατο bmi αλλά είναι περισσότερο στο μυαλό σου παρά τόσο αισθητό όσο νομίζεις. πίστεψέ με μια χαρά ρούχα μπορείς να βρεις και να κάνεις φοβερές εμφανίσεις.
purple πρέπει να το πιστέψεις οτι είσαι Θεά. τέλος.

Σε καταλαβαίνω. Είμαι στην ίδια ακριβώς φάση! μόνο που φέτος ευτυχώς τελείωσα τη σχολή, και δεν ξέρω πως να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα.
Πραγματικά σε κάθε γραμμή που γράφεις ταυτίζομαι απόλυτα!
Δέν είσαι μόνη σου τριανταφυλλένια, μπορούμε όλοι να κάνουμε καταπληκτικά πράγματα
αρκει να πιστεψουμε οτι μπορούμε. Και αν το πιστεύουμε θα μπορέσουμε.
Ακόμα και οι κοπελίτσες που κάνουν τα φλέρτ τους, ακόμα και αυτές θα έχουν τις ανασφάλειες τους.

:yes:

Σε καταλαβαίνω απολύτως purplerose.Είμαι και εγώ κοντά στην ηλικία σου και νιώθω πολλές φορές αυτά που νιώθεις εσύ.Καλά κάνεις και συμβουλεύεσαι ειδικό αν πιστεύεις ότι το χρειάζεσαι, δεν είναι κακό και πιστεύω όλοι μας το χρειαζόμαστε κάποια στιγμή.Θέλω να σου πω όμως ότι είναι απλά μερικά κιλά παρά πάνω και με λίγη προσπάθεια θα χαθούν.Μην αφήνεις να σου χαλάνε τη διάθεση.Προσπάθησε να βγαίνεις 'έξω,να γνωρίζεις καινούργιους ανθρώπους , να τονίζεις τα όμορφα χαρακτηριστικά πάνω σου και να νιώθεις όμορφα.Όταν νιώθεις όμορφα να ξέρεις ότι αυτό βγαίνει προς τα έξω και σε βλέπουν και οι άλλοι έτσι. Δεν υστερείς σε τίποτα. Χαμογέλα , περιποιήσου τον εαυτό σου, πέρνα καλά, η εξεταστική τελείωσε έχουμε καλοκαίρι!!! Τους ανθρώπους που δεν σου κάνουν καλό και σε πληγώνουν να τους βγάλεις από τη ζωή σου, να έχεις δίπλα σου άτομα που να σε κάνουν χαρούμενη. Και στα λέω τώρα εγώ αυτά που αυτόν τον καιρό είμαι εντελώς μόνη μου και προσπαθώ συνέχεια να μην με πάρει από κάτω. Θα είμαστε εδώ ότι και να χρειαστείς :)

Καλημερα καλη μου, απλα εισαι λιγο πεσμενη, αληθεια δε θα ειναι παντα ετσι και το ξερεις, εισαι ομορφη εξυπνη δυνατη και θα συνεχισεις.
Κανε ενα διαλειμμα, το χρειαζεσαι. παρε το χρονο σου.
Το μεγαλυτερο αγχος το δημιουργουν οι σκεψεις για το μελλον. Ασε λοιπον αυτα στην ακρη και ζησε το παρον.
Οπως ειναι. Μη νομιζεις κανεις δεν εχει τελεια ζωη. Πισω απο την πορτα καθε σπιτιου δεν ξερεις τι προβληματα κρυβονται.
Καθε ενας κουβαλαει το σταυρο του. Κι ομως συνεχιζει. Γιατι ετσι ειναι η ζωη.
Δεν τα παραταμε. Δεν χρειαζεται να τα κανουμε ολα τελεια. Ειναι φυσικο ανα διαστηματα να πεφτουμε. Απλα οταν δεν εισαι στα καλα σου παρε τον χρονο σου και φορτισε μπαταριες.
Φιλακια.

Γεια σου purple, πόσο χαίρομαι που διαβάζω νέα σου.

Καταλαβαίνω πως νιώθεις, γιατί κάπως έτσι ένιωθα και εγώ στην ηλικία σου.
Νομίζω πως είναι η δύσκολη μετάβαση από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή που κάνει κάθε άνθρωπο να περνάει (περισσότερο ή λιγότερο)
αυτή τη φάση ενδοσκόπησης, αμφισβήτησης και μελαγχολίας.

Είναι βοηθητικό που πηγαίνεις σε ψυχολόγο (προσωπικά, στα 19, δεν ήξερα καν με τι ακριβώς ασχολείται ο συγκεκριμένος κλάδος),
αλλά όπως πολύ σωστά συμπεραίνεις και εσύ, μόνη σου θα βρεις με τον καιρό τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση να βγεις από το φαύλο κύκλο
και να κοιτάξεις τη ζωή με πιο αισιόδοξα μάτια.

Ο χρόνος θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο και θα το διαπιστώσεις. Όχι πως τα επόμενα χρόνια θα είναι ευκολότερα, κάθε άλλο,
απλώς μεγαλώνοντας θα βρίσκεις τρόπους να αντιμετωπίζεις τα ψυχολογικά σου σκαμπανεβάσματα και να παλεύεις όλο και πιο ουσιαστικά
για αυτά που θέλεις και πιστεύεις πως θα σε κάνουν ευτυχισμένη. Και να αφήνεις αυτά που δεν σε κάνουν.

Δες όλο αυτό που περνάς από την καλή του μεριά, είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσεις πράγματα που πίστευες δεδομένα,
να ανοιχτείς σε καινούργιες εμπειρίες, να ρισκάρεις, να αποκτήσεις τσαγανό, να μάθεις πως:
η ζωή δεν είναι εύκολη, αλλά εφόσον είμαστε εδώ, ας προσπαθήσουμε να τη ζήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε.

Αυτά για τώρα, σε μεγάλο μέρος με κάλυψαν και οι κοπέλες πιο πάνω.

Σου στέλνω την αγάπη μου. http://www.pic4ever.com/images/16.gif

https://s-media-cache-ak0.pinimg.com...1434896821.jpg

Πωπω παιδια μου δεν εχω λογια!!! Σας ευχαριστω για την τοσο αμεση και μεγαλη ανταποκριση!!! Σαν οικογενεια!!! Ειμαι ευγνωμων για το ενδιαφερον σας και με ανακουφιζει το γεγονος οτι με καταλαβαινετε η το εχετε περασει και εσεις!

Rain, εχω την εντυπωση οτι στην περιπτωση μου ειναι συνδυασμος. Δηλαδη εχουν γινει αφενος καποια πραγματα που οντως εχουν βαρυτητα και με εχουν ριξει, οπως θα εριχναν καθε σκεπτομενο και ευσυνειδητο ατομο, αφετερου μου γινονται λιγο εμμονες και με απορροφουν. Το καλο ειναι οτι εχω φοβερη αυτοσυνειδηση και ξερω τα λαθη μου ή αν δεν τα αντιλαμβανομαι πληρως, αν καποιος μου εξηγησει τι βλεπει σε εμενα το σκεφτομαι και αν δω οτι οντως ισχυει το αποδεχομαι. Δηλαδη ειναι εξωτερικα ερεθισματα που μετα μεγαλοποιουνται απο το ιδιο το μυαλο. Ειναι επειδη θελω να τα εχω ολα τελεια. Ως προς τα κιλα, δεν ανεβηκαν, και γενικα δεν κανω υπερφαγικα, απλως τον τελευταιο καιρο εφαγα λιγα γλυκακια παραπανω αν σκεφτεις οτι δεν πολυετρωγα. Και κανω και γυμναστικη δε λεω απλως σε λογικα πλαισια. Τωρα θα μου πεις μπορει ο οργανισμος να το εχει αναγκη και να χρειαζεται κατι σαν διαλειμμα η φορτωμα ...Μπορει! Απλως με πιανει κατι ασχημο επειδη βλεπω οτι οι φιλες μου ειναι πολυ πιο αδυνατες και εχουν αυτοπεποιθηση και φλερτ ενω εγω τιποτα, επειδη δεν το εκπεμπω. Οχι οτι πιστευω οτι δεν ειμαι καθολου ομορφη, απλα νιωθω οτι σε σχεση με το μεσο ορο υστερω και οτι σιγα τωρα ποιος θα ερθει σε μενα αφου υπαρχουν πολυ πιο ωραιες και διασκεδαστικες κοπελες...
Οσον αφορα για αγωγη φαρμακευτικη, μου φαινεται λιγο υπερβολικο στη φαση αυτη απο τη στιγμη που ξερω ακριβως ποιο ειναι το προβλημα και ξερω οτι ο χρονος τα αφηνει να κυλησουν... Τωρα, πως θα παει το θεμα, θα δειξει! Θα σας λεω! Σε ευχαριστω παρα πολυ για το ενδιαφερον! :)


Μανταμ Σου Σου, νιωθω οτι με καταλαβες καλυτερα απο οσο πρεπει!!!!!!!! Χαχα!!! Ολα οσα λες ειναι πολυ πολυ εντος θεματος και ισχυουν ολα ακριβως ετσι οπως τα λες!!! Εγω δεν ημουν ετσι εν τω μεταξυ. Και πριν παρω κιλα στις πανελληνιες ημουν υπερβαρη σαν τωρα αλλα δεν με ενοιαζε καθολου, μου αρεσα, δεν φαινοταν και κατι χτυπητο η αληθεια ειναι, αλλα σε σχεση με τις σλλες παντα υπηρχε διαφορα. Αλλα ειχα αυτοπεποιθηση, πιστευα σε εμενα και ολα ηταν διαφορετικα. Τωρα με το πανεπιστημιο και μετα απο παρεα με πολυ κομπλεξικα ατομα, δυστυχως, μου περασε το μικροβιο. Αλλα το αφησα φυσικα και εγω να συντηρηθει και ειδα ποσο ασχημα μπορει να σε αντιμετωπιζει η κοινωνια για λογους τελειως ανουσιους. Και απογοητευτηκα και αρχισα να νιωθω οτι δεν ειμαι και κατι , δεν αξιζω. Γιατι ο αλλος θα κοιταξει την αδυνατη οχι εμενα. Κατι που μπορει να μην ισχυει κ τελειως γιατι δεν ειναι τοσο το οτι δεν ειμαι αδυνατη αλλα η αυρα μου που απωθει και η εικονα μου για μενα το οτι δεν μπορω να με υποστηριξω πια. Kαι ναι εχεις δικιο, απλα ειναι πολυ αδυνατες, δε σημαινει οτι συνολικα σαν ομορφια ειναι εξωπραγματικες... Εχω κανει πολλη προοδο, εχω κατεβει 3-4 νουμερα (απο 44 φοραω σε μερικα 40 σε αλλα 38) αλλα νιωθω οτι και παλι εχω (γτ οντως εχω) να χασω και νιωθω λες και κανω κατι αεναο χωρις αποτελεσμα.... Συμφωνω με αυτα που λες!!! Και σε ευχαριστω για το κουραγιο που μου δινεις!!! Παρα πολυ!! :)


ailouros, γεια σου!!! Χαιρομαι πολυ οχι επειδη και εσυ περνας το ιδιο προβλημα οπως λες αλλα επειδη με κανεις να νιωθω οτι δεν ειμαι η μοναδικη και οτι και αλλοι νιωθουν ετσι, αρα ο,τι λεω δεν ειναι τελειως παραλογο! Εχεις δικιο! Τωρα, να συμπληρωσω, ειναι και καποιες λεπτομερειες που παιζουν ρολο. Πχ εγω δεν θα συμβιβαστω να παω με τον οποιονδηποτε, πρεπει ν μου αποπνεει εμπιστοσυνη και να βλεπω οτι οι αρχες του πανω κατω συμβαδιζουν με τις δικες μου. Να ξερω οτι θα κρατησει εστω οσο κρατησει. Δεν μου αρεσουν τα περιστασιακου τυπου που μετα σε ξεφτιλιζουν και απο πανω. Και νομιζω οταν εισαι επιλεκτικος ειναι λογικο να νιωθεις ''πισω'' σε σχεση με αλλους που ενδιδουν πολυ πιο ευκολα η και οι ιδιοι προκαλουν καταστασεις. Ε εγω δεν το κανω γιατι μου φαινεται λιγο, ανουσιο η χαζο. Αν σου τυχει σου τυχαινει. Απλως ξερω οτι το δραματοποιω επειδη γενικα δεν νιωθω αυτοπεποιθηση κ νιωθω ''υποδεεστερη'' σε σχεση με αλλες... Δλδ συζηταει η καθεμια για τα δικα της εγω δεν εχω τιποτα να πω...Και νιωθω οτι εμμεσως με σνομπαρουν κ κλ αα αυτη σιγα ποιος θα την κοιταξει..Καπως ετσι...Μεσα μου τα ξερω αυτα, οτι μπορουμε να καταφερουμε πολλα και σε ευχαριστω που μου το θυμισες!!!! Ευχαριστω για το ενδιαφερον σου!!!!


jasmine μου η απαντηση που εγραψα για την ailouros (αν ειναι κοριτσι, λογικα ειναι!) καλυπτει και τη δικη σου απαντηση. Με μια συμπληρωση οτι οσον αφορα τις παρεες, ειναι ευαισθητο σημειο, προσπαθω να το χειριστω διπλωματικα. Πολλες φορες καταλαβαινω εκ των υστερων οτι τελικα μερικοι ανθρωποι μου πεφτουν ''λιγοι'' η τελικα δεν εχουμε χημεια αλλα επειδη ανηκουμε στην ιδια παρεα δεν θελω να ξεκοψω αποτομα γιατι θα δημιουργηθουν σκηνικα και δεν ξερω, το φοβαμαι. Ενω υπαρχουν και ατομα με τα οποια ολα ειναι καλυτερα. Ομως, αν πχ παρω μια πρωτοβουλια πχ να μην βγω νιωθω τυψεις για το τι θα πει ο αλλος...Ξερω οτι δεν ειναι λογικο, το εχουμε συζητησει με την ψυχολογο και μ εχει βοηθησει. Απλα θεωρω οτι ειναι κ λεπτο θεμα, γιατι το να μεινω μονη μου εντελως το φοβαμαι...Ενω ξερω οτι πραγματικα το εχω αναγκη... Σε ευχαριστω παρα πολυ και εσενα μεσα απο την καρδια μου :)


Μiss Butterfly γλυκια μου πεταλουδιτσα και εσενα οι παρατηρησεις σου μου φαινονται αρκετα ευστοχες και λειτουργουν πολυ καταπραυντικα για την ψυχη μου!!!!! Εχεις δικιο, πρεπει να το σκεφτω ετσι και να το δω θετικα ισως και οτι μεσα απο τετοιες φασεις εν τελει μπορει να μαθεις κατι που θα σε κανει καλυτερο... Και οντως, ολοι θα εχουν τα δικα τους. Εγω απορροφωμαι απο τα δικα μου και πολλες φορες κανω πως δεν καταλαβαινω ουτε οτι οι αλλοι εχουν προβληματα η μεγαλοποιω τα δικα μου σε σημειο που τα προβληματα των αλλων τα θεωρω χαζα. Βλακειες... Αυτο που λες, ο χρονος θα δειξει!!!!!!!! Σε ευχαριστω πολυ για το κουραγιο που μου δινεις και για το εμπρακτο ενδιαφερον!!!! :)


Γλυκο blossomακι, πολυ χαιρομαι που με θυμηθηκες και μου εστειελες και μηνυμα και απαντησες και εδω!!! Απροσωπα μεν, ανθρωπινα δε. Και πολυ περισσοτερο και απο κοντινους μου... Πολυ ουσιαστικο αυτο που λες. Η ζωη δεν γινεται πιο ευκολη, απλα η εμπειρια μας και οι χειρισμοι μας ειναι πιο δεξιοτεχνικοι ας πουμε, πιο εξυπνοι, πιο σωστοι, πιο ψυχραιμοι, κατι τετοιο. Και μαλλον μεσα απο αυτες τις δυσκολιες αυτο καλουμαι και εγω να μαθω. No pain no gain που λενε, οχι μονο για την μυικη μαζα χαχα, αλλα για ολα... Πολλες φορες εκει που παω ομως να το δω αισιοδοξα, σκεφτομαι και αν? και αν? Και γιατι να το δω αισιοδοξα οταν ολα δειχνουν οτι ειμαι τελειως αλλου??? Δεν ξερω, ισως και εδω η απαντηση να ειναι ο χρονος.... Σε ευχαριστω και εσενα για ακομη μια φορα!!! (εκ των υστερων παρατηρησα και αλλαγη στο τικερακι!!!!!! Μπραβο σου, χιλια μπραβο!!! Δεν το εβαλες κατω παρα τις δυσκολιες !! Συνεχισε ετσι, γιατι το εχεις!)



Εν τελει, θα προσπαθησω να κανω υπομονη, να πραγματοποιησω μερικα πραγματα που θελω, θα σας πω πως θα παει ..Πχ με ειχε πιασει ενος ειδους ''κριση'' και δεν μπορουσα να διαβασω τιποτα και καθολου. Αυτο το εξαμηνο που περασε χαρηκα γιατι καταφερα και διαβασα ενα μαθημα και το εδωσα. Πηγα πολυ καλα, το εκανα λεπτομερειακα. Μπορει να φανει αστειο αλλα για μενα ηταν πολυ δυσκολο ακομη και αυτο δεδομενου του ψυχολογικου μου υποβαθρου, δεδομενης της τεραστιας υλης (1000 σελιδες και ) συν πρακτικα θεματα προς λυση που ειναι αλλο βιβλιο... Μου εδωσε μια καποια χαρα αυτο, και ειναι δειγμα μιας μικρης εστω προοδου. Δεν με χαροποιει πληρως γιατι προφανως ειναι το τιποτα, αλλα σε σχεση με παλιοτερα, εχει διαφορα... Θελω ν πιστευω οτι με το χρονο θα αρχισουν ολα ν γινονται καλυτερα.....και απο θεμα αυτοπεποιθησης φλερτ κλπ....Κυριως το πρωτο βεβαια. Αυτο φερνει τα παντα. Η και οταν εχεις αυτο και τα παρεπομενα του να μην εχεις δεν πειραζει. Βεβαια το πρωτο ειναι η υγεια, αλλα λεμε. Γιατι ετσι οπως κανω, και η ψυχικη μ υγεια κινδυνευει και οταν κινδυνευει αυτη, κινδυνευει και η σωματικη, οπως εχουν δειξει κ τα περισσοτερα περιστατικα γυρω μας...
Ευχαριστω για ακομα μια φορα, συγγνωμη αν γινομαι κουραστικη, αλλα πραγματικα με συγκινησε το ενδιαφερον απο τοσα ατομα!

αχ βρε συγκινηθηκα να εισαι καλα μοβακι και μη χανεσαι μωρε <3 <3

χαχαχα είμαι η αιλουρίτα όπως λέει και η σου σου :starhit:

και εγώ συμφωνώ απόλυτα για αυτά που γράφεις για τις σχέσεις και τα περιστασιακά! φαντάσου και εγώ πρώτη φορά έκανα σχέση στα 21,
μέχρι πρίν ούτε καν να με κοιτάξει κανείς. Αλλά και εγώ έψαχνα κάποιον να συμβαδίζουν οι αρχές μας όπως λές.

Μή σε απασχολεί καθόλου αυτό, θα έρθει απο εκεί που δεν θα το καταλάβεις και πιστεψέ με, θα έρθει την πιό κατάλληλη στιγμή! Για όλους υπάρχει η ευκαιρία να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Το πιστεύω απόλυτα.

Απλά πρέπει να καταλάβουμε πως το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε σε αυτή την ζωή,
είναι να κάνουμε τον εαυτό μας ευτυχισμένο είτε αν είμαστε μόνοι, είτε με παρέα.

Υ.Γ. yolo! :P

Purplerose μη νομίζεις κι εγώ που σου δίνω συμβουλές δεν νιώθω καλύτερα, κι εγώ τα μεγαλοποιώ με το μυαλό μου, κι εγώ δεν αρέσω σε πολλούς εκτός του αγοριού μου, κι εγώ δεν έχω αυτοπεποίθηση λόγω των κιλών κτλ, απλά με το να σε "βοηθάω" νιώθω ότι παίρνω κι εγώ λίγη δύναμη, ότι δεν αποδέχομαι αυτήν την θλίψη ούτε σε εσένα ούτε στον εαυτό μου. Μακάρι να διορθωθούν όλα και για τις δύο, το εύχομαι!!

Ailouros, συμφωνω!!!! <3
Μiss Butterfly, θα προσπαθησω!!! <3
rain, ναι, συνηθως ετσι κανουμε. Δινουμε καλες συμβουλες αλλα για εμας δυσκολευομαστε στην εφαρμογη τους... Ευχομαι κ γω ο χρονος να μας παει σε καλυτερους δρομους

Dulcinea μου, εχεις δικιο σε αυτο που λες ως γενικη ιδεα!!!! Εχω αυτο το περι τελειομανιας δε λεω, αλλα πχ οταν σε συγκριση με το μεσο ορο που δινει 5 μαθηματα ξερω γω εγω δινω 1 δεν ειναι και ο,τι πιο ενθαρρυντικο..Καταλαβαινει ς :/ Αλλα εχεις δικιο οτι δεν πρεπει να ειμαι τοσο αυστηρη με εμενα αλλα να με επιβραβευω κιολας...