Καμια κατανοηση των γυρω μου περι βουλιμιας.

Καλημερα σας,
Ειμαι νεα στο σαιτ και για να πω την αληθεια δισταζα στο να γραψω κι εγω την δικη μου ιστορια. Εχω διαβασει αρκετες και ξερω πως οι απαντησεις θα ειναι παρομοιες αλλα θα κανω μια προσπαθεια. Ονομαζομαι Αλεξανδρα και ειμαι 18 ετων. Εδω και 4 χρονια οι γιατροι μου απαγορευσαν να γυμναζομαι λογω τραυματησμου στην μεση κι ετσι δεν ειχα που να ξεσπαω. Η ψυχολογια μου καταστραφηκε κι ετσι αρχισα να τρωω. Το καταλαβα ομως και σταματησα γιατι φοβηθηκα με αποτελεσμα περσυ το καλοκαιρι να ειμαι 42 κιλα με υψος 1.60 και να φαινονται τα κοκκαλα μου. Μεσα στον χειμωνα ομως μου γυρισε μπουμερανγκ και ξαναπηρα 14 κιλα με αποτελεσμα να κλαιω καθε μερα και να μην βρισκω τροπο να το σταματησω. Απερριψα την γνωμη των γιατρων κι αρχισα γυμναστηριο και με τρομερο υποσιτισμο εχασα σε εναν μηνα 10 κιλα...Χαρηκα και ενιωσα καλα ομως τα υπερφαγικα επεισοδια συνεχιζαν για 4 μερες κι υστερα παλι γυμναστηριο για 3 μερες 4 ωρες καθε μερα χωρις να τρωω τιποτα ή κανοντας αυστηρη πρωτεινικη διαιτα. Η ψυχολογια μου εχει καταστραφει πληρως. Το σωμα μου το νιωθω τεραστιο ενω ειμαι 49.5 κιλα. Θελω να ξαναγυρισω στα 46.5 οπου ενιωθα καλα. Ειχα καταληξει να τρωω τοσο πολυ ακομα κι αν εσκαγα απτο φαι που απο την πιεση και το κλαμα και τις κρισεις πανικου που με πιανουν, να κανω εμετο απο μονη μου χωρις να χρειαζεται να τον προκαλεσω. Ειναι τρομερα επιπονο και νιωθω οτι δε θα γλυτωσω ποτε και ενω θελω να δω καποιον ειδικο οι γυρω μου πιστευουν οτι δεν ειναι απαραιτητο κι οτι μπορω να το ρυθμισω μονη μου. Αλλα δεν μπορω να το κανω.
(Με συγχωρειτε για το μεγαλο κειμενο αλλα προσπαθησα να τα αναλυσω για να βρω μια λυση)

Αλεξανδρα μου καλημερα, καλως ηρθες στην παρεα μας. Οπως θα εχεις διαβασει υπαρχουν αρκετοι που αντιμετωπιζουν βουλιμικα επεισοδια σε καποια πιεριοδο της ζωης τους. Προσωοικη μου εκτιμηση ειναι οτι ακομα και αν δεν υπηρχε ο τραυματισμος θα δημιουργουνταν κατι αλλο κ θα ξεσπουσες εκει. Ο τραυματισμος στην μεση δεν σου επετρεπε καμια αθλητικη δραστηριοτητα? Δεν υπηρχαν εναλλακτικες μεχρι να γινεις καλα; ολο κ κατι θα υπηρχε. Στην θεση σου, εφ οσον ξερεις οτι κατι δεν παει καλα θα εβρισκα αλλα ενδιαφεροντα για να μην σκεφτομαι. Θα επεδιωκα σιγουρα να δω καποιον ειδικο κ θα παλευα να συνελθω. Εισαι παιδι ακομα στο χερι σου ειναι να αλλαξεις αυτην την κακη κατασταση κ να μην αιχμαλωτιστεις σε αυτην. Γενικα ειναι ολα το ξερω κ θεωρητικα, αλλα πρεπει να πιστεψεις οτι δινεις στα γεγονοτα μια διασταση που δεν τους αξιζει.

Ευχαριστω πολυ για την αμεση απαντηση. Καλως σας βρηκα.
Ο τραυματισμος μου δεν με αφηνε να κανω καμια αθλητικη δραστηριοτητα γιατι τρανταζοταν η σπονδυλική μου στηλη και δημιουργουσε προβληματα. Το προβλημα ειναι οτι εδω κι εναν χρονο εχω κουραστει απο τα υπερφαγικα επεισοδια και γενικα απο ολη αυτην την ιστορια που πλεον δεν εχω κουραγιο να προσπαθησω γιατι θελω αμεσα αποτελεσματα δυστυχως και απογοητευομαι και ξεσπαω στο φαγητο.κι αφου βλεπω οτι παχαινω ξαναπογοητευομαι και δημιουργειται ενας φαβλος κυκλος. Θα επιδιωξω με αποιον τροπο να δω καποιον ειδικο ή ισως καποιον διατροφολογο. Παρολαυτα ενιωσα καπως καλυτερα που το εβγαλα απο μεσα μου.

Αλεξανδρα μου νομιζω οτι δεν αντιμετωοιζεται ευκολα αυτη η κατασταση, αδελφια εχεις η φιλες να το συζητησεις; γιατι δεν προσπαθεις μια εβδομαδα να τρως φυσιολογικα, να δεις ποσο καλυτερα θα νιωθεις.

Το εχω συζητησει με φιλη μου και μου εχει πει να δω καποιον ειδικο αλλα εχω αρχισει να πιστευω οτι αν εγω η ιδια δε το παρω αποφαση, δε θα με βοηθησει ιδιαιτερα. Ομως αυτη η ιδεα με την ιστορια καποιου αλλου και να την εκτυπωσω ειναι πολυ καλη και θα το ψαξω οντως. Ευχαριστω πολυ για την βοηθεια σας και για την αμεση ανταποκριση σας. Τουλαχιστον αυτη τη φορα θα προσπαθησω γιατι δεν θελω να γινω χειροτερα απ'οτι ειμαι.

Αφου ηδη αναζητας καποια λυση στο προβλημα αυτο, σημαινει οτι πλησιαζεις στο να το παρεις αποφαση κ να κανεις κατι δραστικο για να το πολεμησεις, δεν θα γινει απο την μια μερα στην αλλη αλλα θα γινει.