Μια απ' τα ίδια

Ενώ ήμουν σχετικά καλά αυτές τις μέρες, ενώ προσπαθούσα να κάνω πράγματα που μου άρεσαν, ήρθα αντιμέτωπη ξανά με τα βουλιμικά-υπερφαγικά επεισόδια. Αυτες τις τρεις τελευταίες μέρες μου έτυχε δύο φορές. Θέλω να φωνάξω δυνατά, να ουρλιάξω αλλά φοβάμαι πως δεν θα με ακούσει κανένας. Δεν είναι φοβερό; Τη μία μέρα να είσαι καλά και την άλλη να νιώθεις τόσα πολλά συναισθήματα , τόσες πολλές σκέψεις που δεν μπορεις να τις ελέγξεις καθόλου. Να θέλεις ντε και καλά να κάνεις κακό στον εαυτό σου που ενώ ξέρεις πως θα νιώθεις τις επομένες μέρες εσύ να το συνεχίζεις. Είναι σαν να θελεις να το πάθεις... μέσα σου βαθιά ξέρεις ότι μπορείς να το αποφύγεις εσύ όμως συνεχίζεις σ' αυτές τις βλαβερές σκέψεις. Πείτε μου...Τι ακριβώς είναι η βουλιμία;; Είναι σαν τα ναρκωτικά; Είναι ένας είδος εθισμού που το ζητάει που και που ο οργανισμός σου; Άραγε ξεπερνιέται ποτέ; Ή πάντα θα βλέπεις το φαγητό σαν τον εχθρό σου;
Καληνύχτα...

Αφου ησουν καλυτερα επρεπε να βρεις τροπο να επιβληθεις στον εαυτο σου, ειναι πολυ δυσκολο κ κουραστικο το ξερω, αλλ αφου για μερες τα καταφερες μπορεις κ στο μελλον. Ο,τι εγινε εγινε, ξεχασε το κ παμε παρακατω. Ειναι μια κακη στιγμη που θα αφησεις κ θα συνεχισεις. Κ θα ερθουν καλυτερες μερες!

Σε ευχαριστω πολυ Ελενη.
Πραγματι ειναι πολύ δύσκολο..Σε κουράζει όλο αυτό.Όση προσπάθεια κ να κάνεις αρκεί μια μικρή στιγμή για να ξαναγίνεις αδύναμη και να καταστρέψεις ότι εχτιζες με κοπο τις προηγούμενες μέρες. Αυτό δεν αντέχω. Και τα βάζω τόσο πολύ με τον εαυτό μου..
Αρκεί μόλις μία στιγμη

Τα πισωγυρισματα τα εχουμε ολοι, αλλα δεν πρεπει να μας καταβαλουν. Υπαρχει αλλη επιλογη; οχι, καμια αλλη επιλογη. Παρα μονο να προσπαθουμε.