in search of hope

Γεια σας. Πάσχω κι εγώ από βουλιμία εδώ και 2 χρόνια και παρ'όλο που κατά καιρούς νιώθω ότι το ξεπερνάω, μετά έρχεται ένας νέος κύκλος βουλιμικών επεισοδίων. Κάθε φορά είναι και χειρότερα και ειδικά φέτος το καλοκαίρι κατέληξα να είμαι τις περισσότερες μέρες σπίτι μου είτε τρώγωντας είτε όχι, απλώς γιατί δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα. Υπάρχει κανένας που να το έχει ξεπεράσει, ώστε να μου πει τι να κάνω; Θέλω να το νικήσω αυτό το πράγμα αλλά κάθε φορά είναι πιο δυνατό. Επίσης, είμαι από τη Λάρισα οπότε αν κάποιος ξέρει κάποιον ειδικό εδώ όπου να μπορώ να απευθυνθώ θα με βοηθήσει πολύ. Ευχαριστώ πολύ.

Καλησπέρα και καλώς ήρθες! Δεν μας είπες τίποτα για σένα, την ηλικία σου, το βάρος σου κλπ. για να σε γνωρίσουμε λίγο καλύτερα! Σπουδάζεις, εργάζεσαι, ή τον περισσότερο χρόνο βρίσκεσαι σπίτι?

Ναι σωστά. Συγγνώμη. Είμαι 21, σπουδάζω και κανονικά τον περισσότερο χρόνο είμαι εκτός σπιτιού οπότε συνήθως είμαι καλύτερα. Στις διακοπές όμως μένω πιο πολύ σπίτι κι εκεί αρχίζουν τα βουλιμικά επεισόδια και η άρνηση να βγω, οπότε είναι ένας φαύλος κύκλος που κάθε φορά δυσκολεύομαι πολύ να σπάσω. Είμαι φυσιολογική προς το αδύνατη, αν και ποτέ δε νιώθω ακριβώς ευχαριστημένη με το σώμα μου. Κάνω αρκετή γυμναστική και προσπαθώ να έχω ισορροπημένη διατροφή τις άλλες μέρες οπότε κάπως αντισταθμίζεται όλο αυτό. Απλώς αν ξεκινήσω να φάω έστω και 1 γλυκό, είναι σίγουρο ότι μετά θα φάω άλλα 10..

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Πηγαίνω ήδη σε έναν ψυχολόγο αλλά μέχρι στιγμής δε με έχει βοηθήσει πολύ. Είναι σίγουρο ότι είναι βουλιμία πάντως, απλώς δεν είναι τόσο έντονο όσο όταν πρωτοξεκίνησε. Είχα βάλει 16 κιλά τον 1ο χρόνο, τα οπόια έχασα με πολύ προσπάθεια πέρυσι, αλλά η βουλιμία παρ'όλο που για 1-2 μήνες ήταν σε ύφεση(π.χ. 1 φορά στις 15 μέρες), μετά σε φάσεις που δεν ήμουν καλά ή όταν δεν είχα πολύ γεμάτο πρόγραμμα γινόταν σχεδόν καθημερινό πρόβλημα. Τώρα ξαναπήρα 2 κιλά και φοβάμαι ότι θα πάρω κι αλλά και δε θέλω καθόλου. Με ρίχνει πάρα πολύ και παρ'όλο που ξέρω ότι δεν είναι κάτι 2 κιλά με επηρεάζει πάρα πολύ. Γενικά το φαγητό μου είναι έμμονη ιδέα. Κάθε μέρα νιώθω ότι είναι μια μάχη να μη φάω πολύ... Εσείς πως το ξεπερνάτε;

Hope κανεις κ εμετους η μονο υπερφαγικα; κοριτσι μου μπορει να μην ειναι βουλιμια αυτο αλλα αμετροεπεια, κατι που εχω κ εγω. Οταν φαω ενα γλυκο, λεω, την χαλασα που την χαλασα την διαιτα ας το ευχαριστηθω κ τρωω χωρις μετρο. Φροντισε να κανεις πραγματα, εισαι μικρη ακομα μπορεις να το ξεπερασεις. Αν δεν σε βοηθα ο ειδικος αυτος, αλλαξε τον, υπαρχουν κ αλλοι.

Κάνω και εμετούς σχεδόν κάθε φορά, αλλά μετά νιώθω χειρότερα. Αλλά είναι "αναγκαστικό" γιατί τρώω πολύ μεγάλες ποσότητες οπότε αν δεν κάνω εμετό δε μπορώ ούτε ανάσα να πάρω καλά καλά. Πάντως κι εμένα συνήθως το πρόβλημα είναι ότι ξεκινάω να φάω ένα γλυκό και μετά τρώω άπειρα. Αλλά κάνω και εμετό μετά. Σκέφτομαι να πάω και σε κάποιον άλλο ειδικό μήπως με βοηθήσει περισσότερο. Απλώς όταν με πιάνει να θέλω να φάω συνήθως δε μπορώ να το καταπολεμήσω. Κολλάει το μυαλό μου και νιώθω ότι δε μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα άλλο. Αν μπορείτε πείτε τι κάνετε εσείς όταν σας πιάνει αυτό το πράγμα. Ίσως να μπορούμε να αλληλοβοηθηθούμε.

Καλησπέρα κορίτσι και καλως όρισες,

Οι εμετοί συνοδεύονται από τύψεις ή καταλήγεις για να ανακουφιστείς απο την ποσότητα φαγητού που έφαγες;
Τα ενδοκρινολογικά -ορομονικά τα έχεις τσεκάρει;
Δηλαδή εκτός από το ψυχολογικό κομμάτι μήπως υπάρχει και κάποιο οργανικό όπως σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών θηρεοειδής ή κάτι άλλο...

Κορίτσια ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας και συγγνώμη που άργησα τόσο να απαντήσω. Η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ περίεργο διάστημα με ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα. Τον άλλαξα τελικά τον ψυχολόγο και είμαι πολύ ευχαριστήμενη με τον καινούργιο. Είναι πολύ νωρίς βέβαια για να δω βελτίωση ήδη αλλά νιώθω ότι έχουμε πολύ καλή επικοινωνία και ότι με καταλαβαίνει πολύ. Dulcinea έχεις πολύ δίκιο σ'αυτά που μου προτείνεις και προσπαθώ να τα εφαρμόσω αλλά δυστυχώς τις περισσότερες φορές δεν τα ξαταφέρνω. Το πολεμάω για κανα μισάωρο και μετά ενδίδω. Τις τύψεις δυστυχώς δεν ξέρω πως να τις αποφύγω. Ενώ με τη λογική καταλαβαίνω ότι οκ δεν έγινε και κάτι που έφαγα μια μέρα παραπάνω, συναισθηματικά δε μπορώ να αποβάλω την ενοχή. Η γυμναστική με βοηθάει πολύ αλλά είναι κάποιες μέρες που μου φαίνεται κουραστικό ακόμα και το να βάλω τις φόρμες μου. Marulenia έχω πολυκυστικές ωοθήκες και έχω πολλές διαταραχές με την περίοδό μου αλλά αυτό το έχω από το λύκειο και τότε δεν είχα τη βουλιμία και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις που έχω τώρα.
Γενικά αυτό που με ανησυχεί είναι ότι μετά από κάθε βουλιμικό επεισόδιο πρέπει να κάνω τεράστια προσπάθεια για να επανέλθω. Συνήθως περνάω μία μέρα στο κρεβάτι χωρίς να έχω διάθεση να κάνω οτιδήποτε και μετά που θα κάνω γυμναστική ή που θα μιλήσω για ώρα με κάποιον δικό μου θα νιώσω καλύτερα, αλλά και πάλι νίωθω εξουθενωμένη ψυχικά. Δεν ξέρω πως θα το ξεπεράσω..

Ηope ελπίζω να σου έχει γράψει θεραπεία κάποιος γυναικολόγος για τις πολυκυστικές. Είχα και εγώ για παρα πολλά χρόνια, μέχρι που τελειως για ασχετο λόγο
πήγα στον γυναικολόγο, και θυμάμαι μου έκανε την εξέταση και με κοιταξε με ένα βλέμμα λύπης..μου είπε οτι ίσα ίσα το πρόλαβα και άλλο λιγο και θα έκανα εγχείριση. Οι πολυκιστικές
γενικά μπορούν να εξελιχθούν σε κατι χειρότερο. Μετά βέβαια, με την θεραπεία το προβλημα λυθηκε σε τρεις μήνες. Οπότε αν δεν το έχεις κάνει κάντο άμεσα και πήγαινε σε γυναικολόγο!!

έπειτα είναι περίεργο πράγμα οι ενοχές, το ξέρω.. ίσως σε βοηθήσει να γράφεις ένα ημερολόγιο για τις ενοχές, να γράφεις προς που κατευθύνεται αυτό το συναίσθημα,
ποιο είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να μου συμβεί με αυτό που έκανα, τι ένιωσα πριν το κάνω, και ίσως αν τα δείξεις και στον ψυχολόγο να σε κατευθύνει καλύτερα.

Φιλιά πολλά! :starhit:

Καλώς τηνα,

Καλώς κάνεις και πας σε ψυχολόγο, 'αλλά σκέψου κι αυτό που σου λέω.
Καλό θα ήταν να κατανοήσεις τις ορμόνες σου και επισκεφτείς πακετάκι ενδοκρινολόγο-γυναικολόγο άμεσα ώστε να δεις αν χρειάζεσαι αγωγή για τις πολυκυστικές.
Για τα βουλιμικά και τις μεταπτώσεις μπορεί σε μεγάλο βαθμό να ευθύνονται αυτές...

Εμένα μου πήρε 30 χρόνια κι ένας πλήρης ενδοκρινολογικός έλεγχος για να καταλάβω ότι όταν θέλω να φάω τον κόσμο (στη δική μου περίπτωση υπερφαγικά επεισόδια πια) δεν το κάνω γιατί είμαι μια γουρούνα που δεν μπορεί να συγκρατηθεί, αλλά γιατί έχουν διαταραχτεί οι βιοχημικές μου ισορροπίες.
Στα λέω αυτά κι επιμένω γιατί στα λόγια σου αναγνωρίζω και δικές μου συμπεριφορές.
Βάστα γερά κορίτσι
θα βρεις τον τρόπο

Ευχαριστώ πολύ παιδιά. Λέω να πάω και σε έναν ενδοκρινολόγο για τις πολυκυστικές γιατί η γυναικολόγος δεν είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία. Θα αρχίσω να κρατάω και ένα ημερολόγιο με τα συναισθήματά μου όταν τρώω και ελπίζω να βοηθήσει. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ παιδιά. Εσείς μετά τη θεραπεία για τις πολυκυστικές σταματήσατε να έχετε βουλιμικά επεισόδια;

Τα όρια είναι λίγο λεπτά.
Εγώ συνεχίζω να μην έχω ισορροπήμενη σχέση με το φαγητό.
Κάνω υπερφαγικά. Αλλά από τότε που ξεκίνησα την αγωγή για τις πολυκυστικές τα έχω εκλογικεύσει κάπως.
Καταφέρνω με την αγωγή, τη διατροφή για τις πολυκυστικές και ελαφρώς με την άσκηση να μη "χάνομαι" στα υπερφαγικά μου.
Να περνάω δηλαδή μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς να κατανοώ τι μου συμβαίνει και να απογοητεύμαι.

Δυστυχώς δεν έχω την οικονομική άνεση για να επισκεφτώ έναν ψυχολόγο ώστε να νικήσω τη ρίζα του κακού και να εγκαταλείψω τελείως τον εθισμό μου στο φαγητό.

Πραγματικά πιστεύω πως αν τα συνδυάσεις θα μάθεις πολλά για αυτό που σου συμβαίνει και θα το νικήσεις :)
Να έχεις ελπίδα!

Σε ευχαριστώ πολύ! Κι εγώ έχω παρατηρήσει ότι όταν καταφέρνω μετά από ένα υπερφαγικό επεισόδιο να σηκωθώ από τον καναπέ και να κάνω έστω και λίγη γυμναστική με βοηθάει πάρα πολύ. Δεν είναι πάντα εύκολο βέβαια, αλλά μετά νώθεις μια ευεξία και μια ελπίδα ότι θα τα καταφέρεις. Αν δε σου αρέσει πολύ το τρέξιμο ή η πιο έντονη άσκηση δοκίμασε το περπάτημα σε εξωτερικό χώρο με ωραία μουσική ή με παρέα, καθώς επίσης και τη yoga. Κάνω κάθε μέρα 20 λεπτά yoga το πρωί που ξυπνάω με προγράμματα από το youtube και με βοηθάει να αρχίσω τη μέρα μου όμορφα, χωρίς να κουράζομαι ιδιαίτερα. Το εφαρμόζω εδώ και 2 εβδομάδες και έχω δει μεγαλη βελτίωση στη διάθεσή μου. Ελπίζω να σε βοήθησα κι εγώ λίγο! :)

Σε ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου.
Γράφε μας τα νέα σου όποτε μπορείς. ;)