Δεν με καταλαβαίνω, ίσως εσείς???

Καλησπέρα,

Ένιωσα την ανάγκη να γραφτώ στο eating disorders γιατί έχω φτάσει στο σημείο να πιστεύω ότι η περίπτωσή μου είναι μία πλήρης "disorder"!
Nαι, πάντα είχα θέμα με τα κιλά μου, πάντοτε τα έλεγχα πριν ξεφύγουν πολύ αλλά τα τελευταία χρόνια... κάτι δεν πάει καλά. Ναι, είμαι 52 με αρχές εμμηνόπαυσης, έχω Ηashimoto (υποθυροειδισμό αυτοάνοσο) εδώ και 20 σχεδόν χρόνια που τελευταία είχε απορρυθμιστεί και προσπαθώ να τον ξαναρυθμίσω, πέρασα τα τελευταία 15 χρόνια πάρα μα πάρα πάρα πολλές αλλαγές στην ζωή μου(διαζύγιο, χωρισμούς, μετακομίσεις, αλλαγές δουλειάς) και η τελευταία και σημαντικότερη είναι ότι εδώ και δύο χρόνια ακολούθησα τον άνθρωπό μου στην Θεσσαλονίκη, βγήκα σε πρόωρη σύνταξη και άφησα πίσω μου στην Αθήνα όλους τους δικούς μου ανθρώπους, γυιό, μητέρα, αδελφή, φίλες, φίλους κλπ. Είχα πάντοτε αυτοπεποίθηση, ωραίο πρόσωπο και ποτέ κανένα πρόβλημα με το αντίθετο φύλλο. Τα τελευταία χρόνια τα κιλά μου έχουν χτυπήσει τα 92 με μερικά σκαμπανεβάσματα και παρόλο που κάνω πολύ γυμναστική, ( πιλάτες, χορό, τέννις) είμαι πολύ σφιχτή και καλά σχηματισμένη, δεν ΜΠΟΡΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΔΙΑΙΤΑ!! ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΙΕΣΤΩ! ξέχασα να σας πω ότι η μαγειρική είναι το χόμπυ μου και ασχολήθηκα με αυτήν και επαγγελματικά κάποια στιγμή που σημαίνει ότι καλό φαγητό υπάρχει πάντα σπίτι μας. Τι πρέπει να κάνω για να το πάρω απόφαση, να ξεκινήσω μία σοβαρή προσπάθεια να χάσω έστω 10-15 κιλά να νιώσω ξανά όμορφα? Πρόβλημα υγείας δεν έχω, ούτε χοληστερίνη ούτε ζάχαρο ούτε πίεση, τίποτα! Απλά τα κιλά σιγά σιγά ανεβαίνουν και εγώ δεν λέω να σταματήσω τα μπισκότα, τις σοκολάτες και τα γλυκά για τα οποία με πιάνει τρέλλα.! Με καταλαβαίνει κανείς? Θα μου πείτε ότι είναι ψυχολογικό, το φαντάζομαι αλλά το θέμα είναι ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ?????

Καλησπερα, καλωσηρθες, σε καταλαβαινω, δεν νομιζω οτι ξερω τι μπορεις να κανεις (ισως να μην ημουν κι εδω αν ηξερα και το εκανα κι εγω).
Αυτο που ξερω ειναι πως με πιεση τιποτα δεν γινεται. Χρειαζεται κινητρο και αλλαγη συνηθειων. Λιγο λιγοτερο φαγητο λιγο περισσοτερη ασκηση.
Αντιλαμβανομαι οτι δεν εχεις θεμα βουλιμιας/υπερφαγιας, απλα σου αρεσει το φαγητο? Κανε το συμμαχο σου και απελαυσε το, με μετρο.
Εφοσον κανεις ολες αυτες τις καυσεις και δεν αδυνατιζεις σιγουρα εχεις υψηλη θερμιδικη προσληψη.
Αν δεν ευθυνεται για αυτο καποιο υπερφαγικο επαναλαμβανομενο μοτιβο (οπου παμε σε αλλα μονοπατια) τοτε απλα μειωνεις το φαγητο με καποια τρικ.
(μικροτερο πιατο, να αφηνεις μεσα, συχνοτερα γευματα, αργη μασηση κτλ)

Καλώς ήρθες στην παρέα μας! Πραγματικά πέρα από τις μειωμένες ποσότητες και την άσκηση άλλος τρόπος δεν υπάρχει.. Και δεν χρειάζεται να λέμε την λέξη δίαιτα, που είναι για όλους μας μια μορφή περιορισμού και στέρησης, απλά μια προσεγμένη διατροφή που και καλό θα μας κάνει και θα ανεβάσει την ψυχολογία μας.
Όσο για την μετακόμιση στη Θεσσαλονίκη, από αυτά που γράφεις, νιώθω ότι ίσως κάνεις δεύτερες σκέψεις.. Κάνω λάθος? Σίγουρα μια αλλαγή δεν είναι εύκολη, αλλά φαντάζομαι ότι ο γιος σου είναι σε κάποια ηλικία και έχει αυτονομηθεί ως ένα βαθμό, και ότι είναι ωραίο να κοιτάξεις την ζωή σου, αρκεί να είσαι με τον κατάλληλο άνθρωπο. Και στην Αθήνα θα μπορείς να κατεβαίνεις όσο συχνά χρειάζεσαι.
Η Θεσσαλονίκη είναι πανέμορφη πόλη! Πήρες την σύνταξή σου, είσαι νεότατη, να ζήσεις να την χαρείς! Και κάνε μια προσπάθεια ακόμα όσο δύσκολο και αν μοιάζει στην αρχή, κάθε αρχή και δύσκολη!!

καλησπερα κ απο μενα!!ολοι εδω μεσα λιγο πολυ καταλαβαινομαστε. συμφωνωμε τα κοριτσια να μην πιεστεις. η πιεση μονο αντιθετα αποτελεσματα φερνει. μπορεις να ξεκινησεις απο εναν μικρο στοχο οχι 10 15 κιλα γιατι αυτο απο μονο του σε αγχωνει. ξεκινα με 5 κιλα. αφου ασχοληθηκες κ με τη μαγειρικη αρα σου αρεσει να μαγειρευεις αρα μπορεις να μετατρεψεις το χομπι σου κ το ταλεντο σου σε μια πιο υγιεινη εκδοχη!!

Σας ευχαριστώ όλους για το καλοσώρισμα και τις απαντήσεις σας.
Νομίζω ότι το συχνότατο τσιμπολόγημα και η αγάπη για τα γλυκά είναι τα δύο μεγαλύτερά μου προβλήματα...
Θα τα ξαναπούμε σύντομα... ευχαριστώ...

Λοιπόν... καλή μου το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις, επιβάλλεται να κάνεις, είναι να πας σε ενδοκρινολόγο. Πρώτα μέλημα σου είναι να ρυθμίσεις τον θυρεοειδή. Ο υποθυρεοειδισμός κάνει τον μεταβολισμό μας λίγο τεμπέλη, μπορεί και σε κάποιες περιπτώσεις να τον κρατήσει "ανενεργό". Άσε που μαζί με την εμμηνόπαυση... επικρατεί σύγχυση στον οργανισμό σου.
Σε μένα η εμμηνόπαυση ήρθε στα 43 μου χωρίς να το καταλάβω (κοντεύω να κλείσω τα 49), όπως κι ότι είχα υποθυρεοειδισμό δεν είχα πάρει είδηση... αν και δεν είχα πρόβλημα με τον θυρεοειδή μου σε νεώτερη ηλικία (τον είχα ελέγξει για την παχυσαρκία μου). Δεν μπορείς να φανταστείς το πως ήμουν... ένα ψυχολογικό χάλι, που όλα μου έφταιγαν, βρισκόμουν σε μόνιμο άγχος και γενικά ξεσπούσα στο φαγητό...
Οπότε λοιπόν ρύθμισα πρώτα τον θυρεοειδή μου και μετά έβαλα μπροστά τα υπόλοιπα που είχα κατά νου... Πλέον είμαι μια χαρά, ελέγχω την κατάσταση όποτε μου το ζητήσει ο γιατρός και φυσικά δεν ξεχνάω να παίρνω το χάπι μου καθημερινά!
Κι αφού ρυθμίσεις τον θυρεοειδή βάλε μπρος να χάσεις και τα κιλά που σε βαραίνουν!