Binge eating

Το binge eating δεν είναι νέα διατροφική διαταραχή . Πρόκειται για την συναισθηματική ή παροξυσμική υπερφαγία. Το ίντερνετ είναι γεμάτο από άρθρα για αυτή τη διαταραχή και επίσης σε αυτό το φόρουμ, να' μαστε καλά, είμαστε πολλοί που είτε την είχαμε είτε ακόμη το παλεύουμε.

Με μια γρήγορη έρευνα στο google βρήκα αυτό:

"Τροφές όπως η ζάχαρη, η σοκολάτα ή τροφές που περιέχουν υδατάνθρακες, φαίνεται ότι επηρεάζουν τις εκκρίσεις ορμονών και νευροδιαβιβαστών στο σώμα μας, που συνδέονται με συναισθήματα πληρότητας, ανακούφισης και ευφορίας. Παρόλο που ενδεχομένως αναγνωρίζει ο υπέρβαρος ενήλικας τους μηχανισμούς που τον οδηγούν στην υπερβολική λήψη τροφής, πολλές φορές είναι πέρα από τις δυνατότητές του να τους ξεπεράσει και καταλήγει στη συστηματική «συναισθηματική υπερφαγία», η οποία αποτελεί μια ξεχωριστή κατηγορία στις λεγόμενες διατροφικές διαταραχές.
Η «συναισθηματική υπερφαγία» χαρακτηρίζεται από ανίκητη ανάγκη για φαγητό, συνήθως για τροφές με χαμηλή ποσότητα ιχνοστοιχείων ή βιταμινών αλλά με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπη, άμυλο και ζάχαρη, ως αντίδραση σε δύσκολες ή δυσάρεστες ψυχολογικές καταστάσεις. Η τροφή ΔΕΝ λαμβάνεται για την ικανοποίηση της φυσιολογικής βιολογικής πείνας αλλά λαμβάνεται για την κάλυψη συναισθηματικών αναγκών που δεν καλύπτονται με καταλληλότερους τρόπους. Κατά τη διάρκεια ενός τυπικού επεισοδίου υπερφαγίας τα άτομα έχουν έντονη την αίσθηση της απώλειας ελέγχου και καταναλώνουν με μεγάλη ταχύτητα μεγάλη ποσότητα παχυντικών τροφίμων. Σε αντίθεση όμως με την ψυχογενή βουλιμία, το άτομο το οποίο παρουσιάζει συναισθηματική υπερφαγία δεν προκαλεί εμετούς για την αποβολή της τροφής. Η συστηματική συναισθηματική διατροφή με την υπερκατανάλωση θερμίδων οδηγεί σταδιακά στην απώλεια της καλής φυσικής κατάστασης του ατόμου και στην απόκτηση παραπανίσιων κιλών που μπορεί να καταλήξει και στην παχυσαρκία.
Ο φαύλος κύκλος της συναισθηματικής υπερφαγίας
Το άτομο με συναισθηματική υπερφαγία δυσκολεύεται συνήθως στο να εντοπίζει και να εκφράζει ανάλογα τα συναισθήματά του, τις ανάγκες του και τα θέλω του και να τα διαχειρίζεται κατάλληλα. Όταν βιώνει μια διάχυτη δυσάρεστη κατάσταση, η συναισθηματική υπερφαγία εκδηλώνεται ως προσπάθεια βελτίωσης αυτής της κατάστασης στην οποία βιώνει συναισθήματα όπως:
άγχος.
εκνευρισμός.
πλήξη.
μοναξιά.
απογοήτευση.
αίσθηση του ανεκπλήρωτου.
Η συναισθηματική υπερφαγία μπορεί όμως να πυροδοτηθεί και από δυσάρεστα γεγονότα ή καταστάσεις, όπως π.χ. ένα διαζύγιο, μια αλλαγή περιβάλλοντος, η απώλεια εργασίας, όπου λειτουργεί ως τρόπος καταστολής δυσάρεστων συναισθημάτων.
Η λήψη τροφής αποτελεί για τα άτομα που αντιμετωπίζουν αυτή τη διαταραχή, μια δραστηριότητα που, παροδικά έστω, προκαλεί ευχαρίστηση, ικανοποίηση και παρηγοριά.
Είναι μακροπρόθεσμα όμως μια μάταιη προσπάθεια μείωσης του άγχους, των φοβιών και της συναισθηματικής έντασης του ατόμου. Είναι ένα προσωρινό καταφύγιο και τελικά μια φυγή από τις δυσκολίες που προκύπτουν στη ζωή. Μια φυγή η οποία μακροπρόθεσμα «βοηθά» τη δυσάρεστη κατάσταση να εδραιωθεί όλο και πιο πολύ και να κατακλύζει τη ζωή του ατόμου όλο και περισσότερο. Αυτή η κατάσταση οδηγεί σε ένα αίσθημα προσωπικής δυσαρέσκειας και στη συνέχεια το άτομο κατακλύζεται από ενοχές και τύψεις για τη συμπεριφορά του, μιας και συνειδητοποιεί γνωστικά τις συνέπειές της, αδυνατεί ωστόσο να τη σταματήσει και να την αλλάξει. Ως αποτέλεσμα, το άτομο βιώνει συναισθήματα απογοήτευσης, ματαίωσης και μελαγχολίας αλλά και θυμού με την αδυναμία του. Χάνει την πίστη στον εαυτό του, μειώνεται η αυτοεκτίμησή του και στη συνέχεια καταλήγει στην απελπισία η οποία οδηγεί ξανά στο φαύλο κύκλο της υπερκατανάλωσης. Αυτός ο φαύλος κύκλος με τον καιρό γίνεται τρόπος ζωής από τον οποίο το άτομο νιώθει ότι δεν υπάρχει τρόπος να ξεφύγει. Χαρακτηριστικό φαινόμενο για τα άτομα που παρουσιάζουν συναισθηματική υπερφαγία είναι να βρίσκονται χρόνια σε κατάσταση δίαιτας η οποία διακόπτεται συνέχεια από επεισόδια υπερφαγίας με μοναδικό αποτέλεσμα να αυξάνεται το βάρος τους συνεχώς και να καταλήγουν όλο και περισσότερο στην απελπισία και στην απόγνωση.
Πολλά άτομα με συναισθηματική υπερφαγία όμως, καταναλώνουν και μικρότερες ποσότητες φαγητού στην προσπάθειά τους να καλύψουν κάποιο συναισθηματικό κενό, χρησιμοποιώντας την τροφή σαν παρηγοριά. Με τον καιρό ο συσχετισμός «τροφή – παρηγοριά» γίνεται τρόπος ζωής και οι άνθρωποι καταλήγουν να καταναλώνουν εκτός από τα κανονικά τους γεύματα επιπλέον τροφή με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες."