ΑΗΔΙΑ

Καλημέρα, βρήκα το forum και είπα να μιλήσω και εγώ για τα θέματά μου καθώς απευθύνομαι σε άτομα που βιώνουν παρόμοια θέματα με μένα...
Πάντα είχα κάποια κιλά πάνω μου όχι κάτι υπερβολικό αλλά πάντα με απασχολούσε. Κατάφερνα να τα χάνω αλλά με μία στραβή άρχιζα το φαύλο κύκλο μου, να τρώω χωρίς να νιώθω πείνα..να τρώω τόσο που απλά με έπαιρνε ο ύπνος, να τρώω τόσο που να κρύβομαι από τα πραγματικά προβλήματα, να χρησιμοποιώ το βάρος μου σαν δικαιολογία σε μένα κατά κύριο λόγο για να μην είμαι καλά, να μπορώ να κρύβομαι από τη ζωή και τις απογοητεύσεις της. Λένε όταν δεν προσπαθείς δεν μπορείς να κάνεις λάθη, αυτά φοβάμαι, και την απογοήτευση την οποία δύσκολα να πεις ότι την φοβάμαι καθώς μόνη μου την προκαλώ.
Αυτά πάνω κάτω βιώνω το τελευταίο διάστημα, λίγο μετά τα Χριστούγεννα ξεκίνησαν να είναι όλα πιο έντονα, να βαδίζω σιγά σιγά στον κύκλο που πλέον με έχει ρουφήξει και δεν μπορώ (ή δεν θέλω;;;) να ξεφύγω...έχω αηδιάσει με τον εαυτό μου, έχω αηδιάσει να σκέφτομαι μόνο το πως φαίνομαι, έχω αηδιάσει με τις αμέτρητες ώρες π μένω μόνη μου, έχω αηδιάσει που επιλέγω να μην κυκλοφορώ πουθενά γτ νιώθω τόσο άβολα...

Καλώς ήρθες!
Πάνω κάτω όλοι έχουμε εδώ τέτοιες εμπειρίες!
Λες ότι μόνη σου προκαλείς την απογοήτευση, άρα αυτοτιμωρείς τον εαυτό σου.
Το θέμα είναι να βρούμε το γιατί μέσα μας, γιατί επιτρέπουμε στον εαυτό μας τέτοια τιμωρία, τέτοια άσχημα συναισθήματα.
Εύχομαι να βρεις το δικό σου "γιατι". Ο,τι θέλεις είμαστε όλοι εδώ για συμπαράσταση!
Καλή περιήγηση! :starhit:

Καλημερα και καλωσηρθες Ελινα!

Αυτο που περιγραφεις φαινεται να ειναι καταθλιπτικο επεισοδιο. Σου συμβαινει κατι που ειναι αντιμετωπισιμο. Μην τρομαζεις. Για μενα οσα εγραψες ειναι παρα πολυ οικεια, γι αυτο και μπορω να σε διαβεβαιωσω οτι μπορεις να βγεις απο αυτο. Απλα χρειαζεται να το αντιμετωπισεις σαν μια ασθενεια. Και μαλιστα μιλαμε για ασθενεια που ταλαιπωρει παρα μα παρα πολυ κοσμο. Ταλαιπωρουνται παρα πολλοι ανθρωποι που μπορει να το κρυβουν ή να μη μιλανε για αυτο αλλα και αλλοι τοσοι που το μοιραζονται και το αντιμετωπιζουν και βοηθανε και τους αλλους με αυτον τον τροπο. Ειναι η ασθενεια των καιρων που ζουμε στο δυτικο πολιτισμο.

Παρε μια βαθια ανασα και οσο κι αν σε δυσκολευει, κανε αυτο που θα εκανες αν ειχες πχ πνευμονια ή ρευματοειδη αρθριτιδα ή οποιαδηποτε ασθενεια. Θα επαιρνες τα καταλληλα μετρα για να γιατρευτεις.
Βρες εναν ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτη να παρει πληρες αναλυτικο ιστορικο και να σου συστησει καποια ελαφρια αγωγη για λιγους μηνες. Και παραλληλα ξεκινα συνεδριες με εναν ψυχολογο-θεραπευτη που να σου ταιριαζει η μεθοδος του και να νιωσεις ασφαλεια, 1 ωρα την εβδομαδα θα την αφιερωνεις αποκλειστικα σε σενα και στο μελλον σου.
Η καταθλιψη αντιμετωπιζεται, το ιδιο και η συναισθηματικη υπερφαγια.

Η κλεισουρα, η απομονωση και η αδρανεια ειναι οι τροποι που επιλεγεις να αντιμετωπισεις αυτο που σου συμβαινει. Θα βρω ενα αρθρο που ειχε βαλει ο Τασος παλιοτερα, θα σε βοηθησει πολυ να καταλαβεις τι συμβαινει στον οργανισμο σου, διαβασε για τη σεροτονινη και θα καταλαβεις!

Να το!
Η διατροφή, οι νευροδιαβιβαστές και ψυχική υγεία!

Καλημέρα,
ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας :) χαίρομαι που έγινα μέλος στο forum!!
click, η αλήθεια είναι πως εδώ και ένα χρόνο συνεργάζομαι με ψυχολόγο, δεν θα ήθελα να μιλήσω και με κάποιον ψυχίατρο ώστε να προβώ σε φαρμακευτική θεραπεία, φοβάμαι πως τα φάρμακα θα με κάνουν να νιώσω σαφώς καλύτερα αλλά θα καλύψουν το πρόβλημα και η αλήθεια είναι πως θέλω να το εξαλείψω από τη ρίζα του. Αποφάσισα να δοκιμάσω κάτι φυτικό που ίσως με βοηθήσει να νιώσω καλύτερα. Θεωρώ πως όλοι μας οφείλουμε να αποδεχτούμε άνευ όρων τον εαυτό μας, εκεί βρίσκεται η λύση πολλών από εμάς. :)

Καλησπερα Ελινα!
Πώς τα πας με την ψυχολογο? Ενας χρονος ειναι ικανο διαστημα για να εχεις βγαλει ορισμενα συμπερασματα. Εχεις μαθει πραγματα για τον εαυτο σου που δεν ηξερες? Ξερεις τι ειναι αυτο που σε οδηγει στην καταθλιψη και στο φαγητο?
Ποιο ειναι το φυτικο που θα δοκιμασεις?
Ξερω οτι το συμπληρωμα 5-htp βοηθαει στη σεροτονινη και μπορει κανεις να το παιρνει με ασφαλεια, αλλα δεν εχω καποιο παραδειγμα γνωστου μου που να το παιρνει και δεν ξερω αν κανει τοσο καλη δουλεια οσο τα φαρμακα καυηγοριας ssri. Θα ηθελα πολυ να το μαθω παντως.
Κι εγω ειμαι κατα τον φαρμακων οταν μπορει κανεις να το αποφυγει. Το προβλημα με την καταθλιψη ομως ειναι οτι θολωνει την κριση,ρουφαει την ενεργεια για ζωη και σε ριχνει κατω. Σε αυτο το σημειο ενα φαρμακο που ανεβαζει τη σεροτονινη θα σε σηκωσει για να κανεις τα βηματα που χρειαζεται ωστε να φτασεις να μη χρειαζεσαι κανενα φαρμακο.
Τα φαρμακα δεν ειναι το συνολο της λυσης, ειναι μερος της. Ισχυει για ολες τις ασθενειες.
Το να χανουμε μηνες και χρονια ολοκληρα κλεισμενοι σε ενα καβουκι λογω ελλειψης διαθεσης για οτιδηποτε μπορει να κανει τα πραγματα χειροτερα απο ενα φαρμακο που θα δωσει το πρωτο σπρωξιμο για να γινουν βηματα.

Και για να μην παρεξηγηθω, δεν τα γραφω ολα αυτα για να σε πεισω. Αφου δε θελεις να πας, να μην πας. Δν ειμαι καλυτερη απο σενα, 7 χρονια αρνουμουν κι εγω να παω σε ψυχιατρο.
Τα γραφω γιατι το φορουμ εχει πολυ μεγαλη επισκεψιμοτητα και αναγνωσιμοτητα και μπορει να διαβαζουν και ανθρωποι που πραγματικα εχουν αναγκη απο φαρμακευτικη αγωγη, αλλα εχουν πεσει στο λακο της παραπληροφορησης και φοβουνται να προχωρησουν σε θεραπεια.