Αρθροίτιδα δεξιού γόνατος. Ούτε στον εχθρό μου.

Καλησπέρα. Υπάρχει πολύ συγκεκριμένος λόγος που ανοίγω αυτό το θέμα. Εδώ και κανα 2μηνο με παρακολουθεί διαιτολόγος, πρώτα απ' όλα. Οπότε δεν είναι ακριβώς μια προσπάθεια που ξεκινάει τώρα. Έχω χάσει γύρω στα 5-6 κιλά, θα αλλάξω και το τικεράκι με την ευκαιρία. Τώρα είμαι 130 στρογγυλά. Αργή απώλεια σε σχέση με το τεράστιο βάρος μου, αλλά κάτι είναι... Από παλιά έχω θέμα με το δεξί μου γόνατο μετά από επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς ως παιδί και ύστερα από μεγάλα βάλε-βγάλε κιλών (οι παλιότεροι εδώ μέσα μπορεί να θυμάστε, αισίως είμαι γραμμένη από το 2009... ήμουν νια και γέρασα που λέει ο λόγος :smilegrin: ). Τελευταία με το γόνατό μου δεν έχω περάσει καθόλου καλά και θα εξηγήσω πως και τι αμέσως. Κάποια στιγμή πριν κανα μήνα άρχισε να πρήζεται το πόδι μου πάρα πολύ. Αρχικά δεν έδωσα σημασία ιδιαίτερη γιατί θεώρησα ότι έκανα κατακράτηση για κάποιο λόγο και επιχείρησα μαντζούνια, τσάγια, πολύ νερό antistax κλπ. Τίποτα. 2 μέρες μετά δεν μπορούσα σχεδόν να περπατήσω οπότε πανικοβάλλομαι τα λέω όλα στους δικούς μου (γιατί φυσικά ντρεπόμουν κιόλας να μιλήσω) και πάω σούμπιτη στα επείγοντα. Μου κάνουν εξετάσεις, τρίπλεξ κάτω άκρων, με κοιτάν από δω κι από κει και δεν βγάζουν άκρη. Τελικά καταλήγουν ότι είχα μια κύστη baker (ετσι λέγεται) στο γονατο η οποία έσπασε. Αλλά επειδή υπήρχαν και υποψίες για πνευμονική εμβολή (ΟΥΠΣ) με κράτησαν 4 μέρες μέσα, προληπτικά. Τέλος πάντων, αυτό ήταν μια ενδιαφέρουσα (ειρωνικά) περιπέτεια αλλά αφού αποκλείστηκε η περίπτωση εμβολής με άφησαν να φύγω. Να μην τα πολυλογώ, απευθύνθηκα σε κάποιον ορθοπεδικό ο οποίος ειδικεύεται στο γόνατο, πήγα με όλο το πακέτο εξετάσεων που είχα κάνει τελευταία για ρευματικά (που δεν έχω ευτυχώς) και παλιότερη μαγνητική γόνατος κλπ. Φυσικά ξέρετε τι μου είπε. Καινούρια μαγνητική και ΧΑΣΙΜΟ ΒΑΡΟΥΣ ΧΘΕΣ. Έκανα την καινούρια μαγνητική. αποτέλεσμα σε περίληψη : Συλλογή υγρού στο γόνατο, ρήξη κύστης baker, και το σημαντικότερο ότι οι μηνίσκοι μου τα χουν παίξει. Ο έσω σχεδόν σε ρήξη, ο έξω πιέζεται. Μιλήσαμε με τον γιατρό τηλεφωνικά ο οποίος περιέργως ήταν σχετικά καθησυχαστικός. Φυσικά όχι με την έννοια ότι δεν τρέχει τίποτα. Απλά μου τόνισε το εξής :
"Ναι, έχεις αρθροίτιδα η οποία είναι κατάσταση που δεν διορθώνεται και που με τα χρόνια και τις φυσιολογικές αλλοιώσεις του οργανισμού θα χειροτερεύσει... ΑΛΛΑ... αν χάσεις πάρα πολύ βάρος μπορεί για πολλά χρόνια να ξεχάσεις ότι υπάρχει, από άποψη πόνου τουλάχιστον. Χειρουργείο δεν σου κάνω γιατί είσαι πολύ νέα (28 είμαι) και αν πειράξουμε την άρθρωση από τώρα και δεν χάσεις απαραίτητα πολύ βάρος θα χρειαστεί να το ξανακάνεις σε 15 χρόνια."

Φαντάζεστε την δική μου ψυχολογία μετά από όλα αυτά. Όσο κι αν έλεγα ξεκινώντας αυτή τη φορά με διαιτολόγο ότι "θέλω να το κάνω χαλαρά, δεν θέλω να βιαστώ να χάσω κιλά ντε και καλά τώρα, θέλω να πάρω όσο χρόνο χρειαστεί να αλλάξω συνήθειες κλπ" δεν έχω τέτοιο περιθώριο. Είμαι σε πάρα πολύ κακή ψυχολογία όσο και αν προσπαθώ και δεν το δείχνω (όσο γίνεται) προς τα έξω. Οι κρίσεις πανικού δε είναι στα ύψη. Εδώ έπαθα μια και στο νοσοκομείο όσο ήμουν, ανέβασα παλμούς 135 δεν μπορούσα να ηρεμίσω και μου χουν δώσει προληπτικά lopresor 1/4 τη μέρα για 2 μήνες επειδή τους είπα ότι παθαίνω τέτοιου τύπου κρίσεις αραιά και που εδώ και χρόνια.

Τέλος πάντων, καλά όλα αυτά. Το γόνατο ξέρω ότι κάποια στιγμή θα περάσει πρώτα απ όλα γιατί παίρνω πολύ σοβαρά αντιφλεγμονώδη, δεύτερον γιατί ακολουθώ τις οδηγίες του ορθοπεδικού κατά γράμμα και τρίιτον γιατί εξυπακούεται ότι θα βρω τρόπο να λύσω το θέμα του βάρους. Δεν του δίνω την δυνατότητα να ΜΗΝ γίνει καλά, δεν μπορεί στα 28 να έχω αρθροίτιδα και δυσκολία στην κίνηση όταν μάλιστα στο παρελθόν όντας υπέρβαρη έχω υπάρξει πάρα πολύ ενεργητική από άποψη άθλησης. Και γενικά είμαι άτομο που ειδικά τον τελευταίο καιρό παρ' ότι είμαι άνεργη είχα βάλει τον εαυτό μου σε πρόγραμμα. Δηλαδή, χάνω βάρος όσο μπορώ, ξυπνάω πολύ νωρίς και κοιμάμαι όσο πιο φυσιολογικές ώρες γίνεται γενικά. Ψάχνω ενεργά για δουλειά πάνω στο αντικείμενό μου, πάω σε συνεντεύξεις, δουλεύω σε κάποια προτζεκτ εθελοντικά, σχεδιάζω, συναντάω κόσμο, κάνω μαθήματα ισπανικών, έχω σχέση και φίλους... γενικά βαριέμαι να κάθομαι... και όλο αυτό με χει σοκάρει. Όχι οτι δεν έχει ξανασυμβει σε μικρότερη κλίμακα παλιότερα. Αλλά... αλλά.

Ακόμα είμαι αρνητική με την ιδέα του χειρουργείου, παρ' ότι το έχω μελετήσει και εξετάσει πολλές φορές αλλά φοβάμαι άπειρα ένα τέτοιο βήμα. Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς πρέπει να σοβαρευτώ πολύ περισσότερο με την διατροφή μου. Δεν ξέρω πως θα γίνει αυτό ακριβώς καθ' ότι νιώθω ότι είναι αδύνατον και όχι επειδή είναι Χριστούγεννα. Αλλά δεν έχω άλλη επιλογή, το μέλλον κρίνεται πάρα πολύ δυσοίωνο αν συνεχίσω έτσι...

Θέλω ίσως να κρατήσω αυτό το θέμα σαν τύπου ημερολόγιο. Και για να έχω μια τύπου "δέσμευση" ημερήσια να μπω να κάνω ένα update ας πούμε. Διατροφικό και ψυχολογικό. Και γενικότερα, ένα κίνητρο για να μπάινω πιο πολύ στο φόρουμ. Λέω από αύριο να εντάξω περπάτημα ημερησίως. Ο ορθοπεδικός το επιτρέπει όσο δεν πονάω και νιώθω και γω ότι σε μέρες που είμαι κάπως σε κίνηση η άρθρωση "λειτουργεί" καλύτερα. Οπότε από αύριο θα προσπαθήσω τουλάχιστον 20λεπτο ημερησίως. Επίσης ένας άλλος λόγος που τα καταγράφω όλα αυτά είναι για να υπάρχουν κάπου σαν μελλοντική υπενθύμηση... όταν θα χω χάσει πολλά κιλά (το λιγότερο 40 λέει ο ορθοπεδικός) να θυμάμαι τι περνούσα με το γόνατο και να μην μαλακίζομαι... λέμε τώρα...

από αύριο σοβαρεύομαι ... και ας είναι και Χριστούγεννα...

Πολύ κακή μέρα σήμερα. Ξεκίνησε με τα χειρότερα νέα το πρωι για μια συγγενή που έπαθε τροχαίο χθες και είναι πολύ σοβαρά στο κατ. Για να μαι ειλικρινής τέτοια νέα συνήθως με σοκάρουν τόσο πολύ που σήμερα λειτουργώ μηχανικά εντελώς. Ωστόσο, είχα να τελειώσω ένα σχέδιο στον υπολογιστή για μια πιθανή δουλειά και να το στείλω με email κάπου μέχρι αύριο και ξαφνικά η γραφίδα δεν επικοινωνεί... δοκιμασία νεύρων είναι αυτό... το γόνατό μου ευτυχώς είναι κάααπως καλύτερα, αλλά με πονάει σχετικά η μέση (εμ τι να σου κάνει και αυτή όταν πατάω τόσες μέρες στραβά λόγω γόνατου;; ) Κατά τα άλλα, διατροφικά κυρία...

ΠΡΩΙ: 30 γρ δημητριακά τύπου muesly + 1 ποτήρι γάλα 1,5%
ΜΕΣΗΜΕΡΙ : 2 κομμάτια τυρόπιτα σπιτική (λογικά σε μέγεθος) + μια μεγάλη γαβάθα σαλάτα μαρούλι με 2 κουτ σούπας λάδι και νεσκαφέ με 1 κουτ ζάχαρη αργά το μεσημέρι
ΑΠΟΓΕΥΜΑ: (πείναγα) 1 κομμάτι ακόμα τυρόπιτα , λίγο ανανά (130 γρ), λίγη μπανάνα (70 γρ) και 2 μανταρίνια (130 γρ νομίζω).
ΒΡΑΔΥ: θα φάω 2 βραστά αυγά + σαλάτα

Νερό... ελάχιστο, νομίζω 1 λίτρο ίσως και λιγότερο. Θα πιω κι άλλο.

Γλυκά και τέτοια έχω βάλει στόχο να φάω μόνο : χριστούγεννα και 2η μέρα χριστουγέννων και παραμονή πρωτοχρονιάς και πρωτοχρονιά. Εντάξει φυσικά άνθρωπος είμαι, μπορεί να ξεφύγω... αλλά θα είναι με μέτρο. 2 μέρες τώρα αυτό με το χάσιμο βάρους το χω πάρει πατριωτικά λόγω γόνατο. Όχι ότι τον προηγούμενο καιρό δεν το χα πάρει σοβαρά, απλά τα θέματα υγείας συνήθως μας μπριζώνουν μάλλον. Το θέμα είναι το μπρίζωμα να επιμένει για καιρό.

Το μυαλό μου είναι στο κατ...

Στέλλα, σου εύχομαι τα καλύτερα, όσον αφορά όλα τα θέματα που ανέλυσες!
Μην πτοείσαι από τίποτε, θα τα καταφέρεις και θα τα καταφέρουμε όλοι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο!
Καλά Χριστούγεννα!

Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα! Βασικά καλή πρωτοχρονιά πλέον... Χθες ήμουν καλεσμένη σε ένα τραπέζι και όπως καταλαβαίνετε διατροφικά ήταν δράμα η μέρα... αλλά δεν βαριέσαι, ήταν πολύ καλό φαγητό :p Από σήμερα όμως και μέχρι την πρωτοχρονιά τα κεφάλια μέσα γιατί το γόνατο δείχνει να μην αστειεύεται... Τα νέα από το νοσοκομείο είναι κάπως ενθαρρυντικά ...ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ. Συγκρατημένη αισιοδοξία και βλέπουμε...

Κοίτα και μενα αυτα μου λέει ο ορθοπεδικός. όχι, η δική μου μαγνητική η τωρινή είναι πολύ κακή... και ακόμα δεν την έχει δει λόγω γιορτών αν και του την διάβασα απ το τηλέφωνο. Και πάλι επιμένει στην συντηρητική αντιμετώπιση, ούτε ενέσεις ούτε χειρουργεία. Για την ακριβεια μου είπε ότι η μόνη περίπτωση που θα μπορούσε να μου κάνει αρθροσκόπηση για τους μηνίσκους είναι αν έχω χάσει πάρα πολύ βάρος και μπορεί να με αντέξει το γόνατό μου. Αλλά αυτό θέλει πορεία... μακροχρόνια κιόλας! Για να είμαστε ειλικρινείς πάντως το γόνατο εγώ κατά περιόδους το ξεχνάω όντως. Δηλαδή πριν από αυτή την κρισάρα που μου κανε τώρα το τελευταίο δίμηνο θα χε να με ενοχλήσει (σοβαρά) και 2 χρόνια... ή 3... στην διάρκεια των οποίων βέβαια και γω το ξέσκισα, ε τι να κάνει και το ρημάδι το γόνατο... πήρα κιλά (περί τα 30) απο κει που χα χασει, το ταλαιπωρούσα κατά καιρούς πολύ με ποδήλατα, περπατήματα αποστάσεων ... νταξει, μάλλον αναμενόμενο ήταν. Να δούμε... τώρα αρχίζει και μπαίνει πάλι σε μια σχετική ύφεση αλλά προφανώς "μιλάνε" και τα αντιφλεγμονώδη... Ράψιμο και ξανα ράψιμο όπως λέει και ο ορθοπεδικός... δεν έχω και άλλο περιθώριο μάλλον καταλαβαίνεις εσύ τάσο από την πορεία σου...

Σημερα διατροφικα νομιζω πηγα αρκετα καλα...

ΠΡΩΙ: Τοστ με 2 φετες τυρι του τοστ + γαλοπουλα + νεσκαφε με 1 κουτ γλυκου ζαχαρη μαυρη
Ενδιαμεσα: 75 γρ μπανανα
ΜΕΣΗΜΕΡΙ: 150 γρ ψαρι ψητο +σαλατα μαρουλι και ροκα με 1 κουτ σουπας λαδι +1 φετα ψωμι
ΑΠΟΓΕΥΜΑ: καφε φιλτρου σκετο + 1 μαφιν (εδω την εκανα την πουστια :p )
Βραδυ: 1 μικρο μπωλ φασολια μαυροματικα με 1 κομματι 60γρ φετα + 1 σοδα.

Ηπια αρκετο νερο, πρεπει να εφτασα το διλιτρο.

Κατα τα αλλα η μερα ηταν ετσι κι ετσι. Ενω μεχρι το μεσημερι ειχα πολυ καλη διαθεση, μεχρι και γενικη το σπιτι εκανα (3 δωματια ειναι, νταξει :p ) , σχεδιαζα, κανονισα κατι αλλες δουλειες... Ξαφνικα βραδυ η διαθεση κατεβασε ρολα. Ξαφνικα με χτυπησαν ολες οι σκεψεις και τα αγχη που χω τελευταια μαζεμενα και εκανα ενα ξεσπασμα αλλο πραμα. Και το θεμα ειναι οτι ηταν πολλα μαζι, δεν μπορουσα να το στηριξω καπου αποκλειστικα. Νταξει, εκανα οτι εκανα τελος παντων και ηρεμησα... Καποια στιγμη για να ειμαι ειλικρινης συνειδητοποιησα κιολας οτι περιμενω περιοδο βασικα οποτε ξαφνικα δικαιολογηθηκε σε μεγαλο βαθμο η αντιδραση αυτη. Γενικα σε αυτο το θεμα ποτε δεν εχω αντιμετωπισει τρελο πονο, ειναι διαχειρισιμος. Οι ορμονες ομως κανουν παρτυ!!! Ολα διογκονωνται στο μυαλο μου και μπορω να πνιγω σε μια κουταλια νερο, ποσο μαλλον αν ειναι ηδη περιεργη φαση οπως τελευταια... Ενιγουει, προσωπικο ημερολογιο το χω κανει εδω... Οποια ταυτιζεται να "σηκωσει χερι" :p

Καλησπερα... Δεν εχω καμια ορεξη να γραψω πως τα πηγα διατροφικα κλπ. Δεν εχω καθολου καλη ψυχολογια τελευταια και οταν δεν ειμαι καλα δεν παει κατω τιποτα. Οποτε δεν ανησυχω... Παιζει οταν θα παω διαιτολογο σε μια βδομαδα να εχω χασει κιολας παρ οτι γιορτες. Το θεμα με το νοσοκομειο παει εξαιρετικα ασχημα. Σχεδον καθε ελπιδα εχει χαθει σχετικα με το αν η κοπελα θα ζησει. Συγνωμη ρε παιδια που σας μαυριζω αλλα ενω οι μερες καπως περνανε με δουλειες και διαφορα, η νυχτα ειναι αφορητη... Σκεψεις και σκεψεις και σκεψεις... Και εν τω μεταξυ οσο σκεφτομαι ποσο στενοχωρει τον πατερα μου ολο αυτο (η κοπελα ειναι κορη της αδερφης του, δηλαδη ανηψια του) τρελαινομαι... Στενοχωριεμαι πολυ για την ιδια αλλα φοβαμαι οτι θα χει ψυχολογικες προεκτασεις και στους δικους μου. Ή κοπελα δυστυχως οριακα θεωρειται εγκεφαλικα νεκρη, ειναι θεμα ημερων συμφωνα με τους γιατρους. Προσωπικα αυτο σε συνδιασμο και με τα δικα μου με το γονατο που φυσικα ειναι πταισμα μπροστα στο αλλο, με χουν ξετιναξει λιγο ψυχολογικα τελευταια. Παθαινω κρισεις πανικου εκει που ειχε να μου συμβει 2-3 χρονια... Κυριως τα βραδια αυτο, τη μερα ειμαι σε εγρηγορση με διαφορα και ξεχνιεμαι... Καινουρια μερα αυριο δε λενε; Για να δουμε...

αχά... τώρα ξαναμπήκα στο φόρουμ αφού εχει συγχωνευτεί

Ωραία, τώρα τα βρήκα όλα. Άντε και καλωσήρθαμε...

Τι κανεις? Πώς εισαι?
Η κοπελα ζει? Υπαρχει καποια εξελιξη?
Σιγουρα το ειχες γραψει και παλιοτερα αλλα δεν το εχω διαβασει ή δεν το θυμαμαι, γιατι εισαι αρνητικη στο θεμα του χειρουργειου?
Εχεις καποια ψυχολογικη υποστηριξη τωρα με τις κρισεις πανικου? Ψυχοθεραπευτικα εννοω, για να αναλυεις τις αιτιες της συναισθηματικης υπερφαγιας και να βρεις τροπο να εχεις ενθαρρυνση στη δυσκολη προσπαθεια απωλειας κιλων αλλα κυριως στη διατηρηση του νεου βαρους.

Γεια σου savatage. Καλύτερα είμαι κάπως. Ακολουθώντας κατά γράμμα τις οδηγίες του ορθοπεδικου και αφού έχω πάρει ένα κιλό χάπια το γόνατο μου είναι σχεδόν στην προηγούμενη κατάσταση. Δηλαδή έχει ξεπρηστει αρκετά, δεν πονάει και η δυσκαμψια έχει μειωθεί αισθητά. Φυσικά υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά αλλά τουλάχιστον το να μην με εμποδίζει τόσο στην καθημερινότητα μου με κάνει να νιώθω σαφώς καλύτερα. Η κοπέλα δυστυχώς τα ίδια. Στην εντατική, σε κώμα, παρά πολύ σοβαρά αλλά τουλάχιστον σταθερά. Ούτε πάνω ούτε κάτω. Δυστυχώς σύμφωνα με τους γιατρούς η πιθανότητα ανάκαμψης υπάρχει μόνο σαν θαύμα. Άστα... είναι τόσο τραγικό που είτε σε πιάνει τρέλα στη σκέψη είτε το αντιμετωπιζεις με απαθεια γιατί απλά το αρνεισαι... Θα σου πω τι γίνεται με τις κρίσεις πανικού. Πρώτη φορά εμφανίστηκαν πριν 4 χρόνια, όταν ο αδερφός μου μετά από ένα χειρουργείο που έκανε στη λεκάνη (καταγμα από πτώση) έπαθε πνευμονικη εμβολη και πάρα λίγο να πεθάνει. Ευτυχώς, σήμερα είναι πάρα πολύ καλά. Εγώ είχα φάει τεράστιο σοκ με αυτό. Οι κρίσεις όμως ήρθαν κάποιο καιρό μετά, όχι αμέσως. Δηλαδή μετά κάνα 4μηνο. Θεωρώ ότι είναι απόλυτα συνδεδεμένες με αυτό το περιστατικό καθ ότι μέχρι τότε δεν είχα βιωσει ποτέ κάτι πραγματικά δύσκολο μάλλον. Και γιατί ο θάνατος (ο δικός μου) είναι η βασική ιδέα που έχω όταν παθαίνω κρίση. Ότι κάτι αναπάντεχο και κακό θα μου συμβεί. Και ταχυπαλμιες φουλ. Οπότε θεωρώ ότι το τωρινό περιστατικό με την ξαδέρφη μου μου κάνει trigger... ας πούμε. Σε ψυχοθεραπευτη δεν έχω απευθυνθεί ποτέ αν και σκέφτομαι να το κάνω αν δεν βρω πάλι μια ισορροπία μόνη μου. Την τελευταία φορά το έκανα σχετικά. Πάντα έχω στο μυαλό μου να είμαι ενεργή και οι μέρες μου να είναι παραγωγικες και να νιώθω καλά με μένα. Μέχρι τώρα αυτό δούλευε, τώρα έχω αρχίσει να αμφιβάλλω. Εδώ και κάνα 3μηνο είμαι σε περίεργη φάση ψυχολογικά γενικά, χωρίς κρίσεις όμως παρά μόνο αφού έγινε το ατύχημα. Δηλαδή έχω πεσμένη ενέργεια, βαριέμαι να δω τους φίλους μου, δεν έχω πολλή όρεξη να κάνω αυτά που πρέπει και πιεζω πολύ τον εαυτό μου για να παραμείνω παραγωγική. Έχω νεύρα πολλές φορές... Γενικά κάτι δεν μου κολλάει τελευταία με την διάθεση μου. Εν τω μεταξύ όλη αυτή η αίσθηση με ώθησε να κάνω γενικές εξετάσεις και βρέθηκε η βιταμίνη D3 στα πατώματα όπως και το φιλικό οξύ. Αυτά έχουν να κάνουν με την διάθεση. Παίρνω ήδη συμπληρωματα και έχω προσαρμοσει την διατροφή μου όσο γίνεται. Επίσης με παρακολουθεί διαιτολογος και έχω χάσει γύρω στα 7κιλά ίσως. Την τελευταία φορά ήταν 6 αλλά χαλαρά περιμένω να έχω χάσει και μέσα στις γιορτές γιατί απ την στενοχωρια μου με το περιστατικό με την ξαδέρφη μου έφαγα ελάχιστα. Καμία σχέση με τραπέζια κλπ. Αυτό που θέλω απλά είναι μια αναπαυλα από γιατρούς, εξετάσεις και νοσοκομεία για λίγο. Να βάλω το μυαλό μου σε μια τάξη και να ασχοληθώ με τη δουλειά μου και τη διατροφή μου. Σχετικά με τις κρίσεις πανικού, προσπαθώ να μην υπερσκευτομαι πράγματα που τις προκαλλουν. Και κάπως τις διαχειριζομαι χωρίς βέβαια να είμαι σίγουρη μήπως έτσι απλά καλυπτω το πρόβλημα... Σχετικά με το χειρουργείο, φοβάμαι. Όχι μόνο το λογικό ότι είναι ένα χειρουργείο. Φοβάμαι και ότι είναι μια λύση πολύ απόλυτη και ότι αν το έκανα και παρ όλα αυτά έπαιρνα όλα τα κιλά πίσω μετά κάποιο καιρό (επειδή με ξέρω) θα ήταν παταγωδης απογοήτευση. Και γενικά θέλω όσο μπορώ να μην παρεμβω άλλο στο σώμα μου. Εφόσον έχω τη διάθεση (και επιβάλλεται) τώρα να χάσω πάλι κιλά με απλή προσπάθεια γιατί να μπω σε τέτοια διαδικασία... Απλά νομίζω ότι εν καιρώ όντως πρέπει να απευθυνθώ σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας για οοοοοολα αυτά... Και κυρίως για την σχέση μου με το φαγητό όπως λες και συ...

οι περισσοτεροι ανθρωποι εχουν προβληματα στα γονατα απο μια ηλικια και μετα.
εσυ εχεις πιο νωρις λογω πολλων κιλων.
ειναι μια καλη ευκαιρια να χασεις κιλα.

Δεν ξέρω αν είναι τόσο απλό. Εννοώντας ότι το πρόβλημα είναι σοβαρό και υπαρκτό, δεν με ενοχλεί απλά λίγο το ένα γόνατο (φτου φτου φτου το άλλο είναι σένιο μη το ματιάσω :p ) . Έχει διαγνωσμένα σοβαρό πρόβλημα. Το χάσιμο βάρους πλέον εξυπακούεται. Ο ορθοπεδικός ουρλιάζει ότι τα συμπτώματα θα τα ξεχάσω φτάνοντας στο φυσιολογικό μου βάρος... και το πιστεύω δηλαδή γιατί το χω ξαναδει στην πράξη παλιότερα... 30 κιλά μείον και το γόνατο ήταν περδίκι. 35 κιλά συν και τρέχω πάλι. Και ξανά μανά... Η συντήρηση είναι το πρόβλημα τελικά όχι το να χάσεις...

ε, χασε για να γινεις και πιο ομορφη!!
απο μονο του αυτο πιστευω οτι ειναι ενας καλος λογος για καθε γυναικα!

Μεγάλος μύθος αυτό με την εμφάνιση. Προσωπικά ποτέ δεν με κινητοποιησε το να χάσω κιλά για να είμαι "πιο όμορφη" . Όσες φορές έχασα πολλά κιλά έγινε μετά από κάποιο "σοβαρό" καμπανάκι υγείας. Θέματα αυτοπεποιθησης σε γενικές γραμμές σταμάτησα να έχω κάπου μετά τα 24. Εννοείται πως έχω τις ανασφαλειες όλου του νορμάλ κόσμου αλλά σε γενικές γραμμές βρίσκω ότι είμαι όμορφη και περιποιουμαι την εμφάνιση μου, ντυνομαι ωραία, βαφομαι...Νοιαζομαι, δεν το αφήνω έτσι. Σχέσεις είχα και έχω... δεν είναι αυτό το κυρίως ζήτημα, όχι ότι με χαλάει φυσικά όταν χάνω προς θεού! Η αίσθηση ότι ελαφραινεις αδυνατιζοντας είναι καταπληκτική... Αυτό κυρίως!