Θρηνος: μια παρεξηγημενη φυσικη αναγκη του ανθρωπου

Δεν υπαρχει ανθρωπος που μετα την αισια εκβαση ενος γεγονοτος η καποια επιτυχια του να μην θελει να το μοιραστει με τους ανθρωπους του και να γιορτασει υπερηφανος για αυτο.Ωστοσο στην περιπτωση μια αποτυχιας προσωπικης η δυστυχηματος ολοι προσπαθουμε να κρυψουμε τα συναισθηματα μας για να φανουμε δυνατοι.ολοι μας εχουν μυησουν και επαινουν το γλεντι αλλα οχι το θρηνο.απο την αρχαιοτητα κι ολας οι ανθρωποι μοιρολογουσαν σε μορφη ιεροτελεατιας το θανατο ενος προσφιλους προσωπου η μια κακοτυχια.ωστοσο ο συγχρονος ανθρωπος καυχιεται και εχει στο υποσεινηδητο οτι ειναι ισχυρος και παντοδυναμος μη επιτρεποντας στον εαυτο του να θρηνησει γτ θεωρει την αποτυχια ως μη φυσιολογικη εκβαση των πραγματων .και τι κανει ο ανθρωπος με τοκ μη φυσιολογικο? Προσπαθει να το διωξει , να το αποκρυψει πετυχαινοντα τελικα το αντιθετο αφου το πενθος συσσωρευεται και δε θα αργησει μια αφορμη για να πυροδοτησει μια καταθλιψη η αλλη ψυχικη ασθενεια.Μηπως τελικα πρεπει να αρχισουμε να δεχομαστε με χαρα ολα τα συναισθηματα μας που εντασσονται στη ροη των πραγματων και μας δειχνουν οτι ειμαστε ζωντανοι?

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

δυνατο σε κανει η αδικια η συνεχης αμφισβητιση και γενικοτερα οι ανθρωποι που σε υποτιμουν

προσωπικη αποτυχια ειναι να ενδιαφερεσαι για καπιον να αγγιζει τις καλες σου πλευρες και να ακουμπα τη ψυχη σου αυτο λεγεται πενθος αυτοι πχ που ειναι καταθληπτικοι ενδιαφερονται υπερβολικα για τους αλλους συχνα ομως οι αλλοι διαστρεφουν τη φυση τους γιατι νομιζουν οτι θα ανεχτουν τα παντα και τελικα γινονται απομακροι και αρνητικοι και γι αυτο το λογο οι αλλοι τους αποκαλουν ασθενεις :)