εντελως αντικοινωνικος

καλησπερα σε ολους.ειναι η πρωτη φορα που συμμετεχω σε φορουμ.το προβλημα μου αρχισε στο τελος της εφηβειας κ ακομα κ τωρα μετα απο δεκα χρονια με φαρμακευτικη αγωγη κ παρακολουθηση ειμαι ανικανος ειδικα τον τελευταιο καιρο να κοινωνικοποιηθω.οποτε το επιχειρουσα συνηθως δεν ηξερα πως να φερθω κ επομενο ηταν να μενω κ παλι μονος.το μυαλο μου το νιωθω σαν λαβυρινθο.η τωρινη μου κατασταση ειναι απλα χαλια ενω εχω ορεξη για φαγητο κ κοιμαμαι σχετικα καλα,οι σκεψεις με κρατουν μεσα και μου προκαλουν πολλη κουραση.εχω τοσα πολλα πραγματα που πρεπει να διορθωσω στον εαυτο μου με αποτελεσμα να απογοητευομαι καθως τα σκεφτομαι.κατι που με απασχολει τον τελευταιο καιρο ειναι οτι νιωθω τον εαυτο μου σαν ενα σωμα χωρις συναισθηματα αν και καποιες φορες καταλαβαινω κ απο μονος μου οτι υπαρχουν συναισθηματα.συνηθως ομως ειμαι απομονωμενος.πασχω απο φοβιες και παραληρητικες ιδεες.βγαινω εξω κ βλεπω παντου κινδυνους.εγινα μελος στο φορουμ γιατι χρειαζομαι και καποια αυτοβοηθεια περα απο την παρακολουθηση στο ψυχιατρο,γιατι εχω την αποψη οτι τετοιου ειδους προβληματα τα ζουμε καθε μερα.

Καταρχάς ένα κ βασικό για φιλίες δε χρειάζεται να είσαι τέλειος για να κανεισ εγώ ασ πούμε έχω σχιζοφρένεια έχω φίλους που δεν πίνουν δε καπνίζουν έχω φίλους που πίνουν όλη μέρα έχω φίλους επιτυχημένους έχω φίλους με οικογένειες μόνους τα πάντα από είκοσι πέντε κ πάνω όλοι πιο κάτω δεν συννενοουμαι

σε ευχαριστω για την απαντηση σου elis.κ εγω απο σχιζοφρενεια πασχω εχεις πολυ δικιο σε αυτο που λες..κ δυστυχως υπαρχει κ τελειομανια στις σχεσεις μου με τους ανθρωπους..αυτο προσπαθω να ρυθμισω αλλα παντα μετα απο καποιο καιρο μενω μονος.εννοω στις προσπαθειες που εχω κανει για να εχω καποια παρεα η καποια σχεση με κοπελα.

Είναι κάποια άτομα που τα πηγαίνουν καλά με όλες τις πάστες ανθρώπων γιατί είναι πιο προσαρμοστικοί.
Η πάθηση αυτό το καθιστά δύσκολο γιατί μας κάνει ανασφαλείς και χάνουμε κοινωνικές δεξιότητες.

Προσωπικά τα πάω καλά με συγκεκριμένα άτομα. Άτομα που έχουν μια θετική τρέλα αλλά δεν είναι κωλόπαιδα και bullydes. M'αρέσουν άτομα που έχουν μια ωριμότητα και μπορείς να αναπτύξεις και σοβαρές συζητήσεις αλλά να κάνεις και χαβαλέ. Αποφεύγω τους ανασφαλείς που λόγω της ανασφάλειας τους θα προσπαθήσουν να επιβληθούν πάνω σου ή να σε ρίξουν ψυχολογικά με μπηχτές και ψευτομαγκιά. Με λίγα λόγια με τα καλά παιδιά.

Νομίζω ένα βήμα είναι να γνωρίζεις με τι ανθρώπους τα πας καλά. Μετά χρειάζεται να δοκιμάζεις. Στα 20 άτομα θα βρεις 2 που ίσως σου ταιριάζουν. Γνωρίζω ότι με την πάθηση καθώς ελάττώνουμε τις κοινωνικές επαφές και δραστηριότητες είναι δύσκολο να γνωρίσεις κόσμο. Υπάρχει και το στίγμα καθώς και ο αυτοστιγματισμός. Δημιουργούνται δύσκολες συνθήκες αλλά δεν πρέπει να πτοείσαι.
Αν αναπτύξεις κάποια ενδιαφέροντα και έχεις μια πιο γεμάτη μέρα θα είναι πιο εύκολο να συμμετέχεις σε συζητήσεις.

εγω νομιζω οτι ενας ψυχολογος αντρας η γυναικα, οτι θελεις εσυ, θα σε βοηθησει πολυ στις κοινωνικες σου σχεσεις

σε ευχαριστω κ εσενα nikos2 .εχω κανει συνεδρειες με ψυχολογο συνολικα αρκετες,μεχρι τωρα σε οσους ψυχολογους πηγα χρησιμοποιουν τη ψυχαναλυση.ειδα ομως ασχημα αποτελεσματα στη ψυχολογια μου..εχω ακουσει οτι η γνωσιακη ψυχοθεραπεια θα βοηθουσε στην περιπτωση μου αλλα δεν το εχω ψαξει για οικονομικους λογους.

κατι που με βοηθαει εμενα να κανω πραγματα :
αμα εχεις πολλα να κανεις για τον εαυτο σου ή γενικα για δουλειες, γραψτα σε ενα αρχειο word σε λιστα και μετα σβηστα οταν τα κανεις.

βοηθαει να φυγει η θολουρα απο το μυαλο και να θυμασαι τι πρεπει να κανεις.