Printable View
Στην εποχή μας ακούω συνέχεια συμβουλές από ξέγνοιαστους ανθρώπους να λένε "Να είσαι πάντα ο εαυτός σου".
Το σκεφτεί και προσπαθήσει τόσες φορές να το κάνω ή να καταλάβω πως γίνεται και τι είναι και δεν κατάφερα τίποτα.
Αυτό που κατάφερνα ήταν να πιέζομαι από μέσα μου.
Δεν έχω ιδέα πως γίνεται και τι είναι.
Ξέρει κανέις εδώ μέσα να μας φωτίσει?
υποθετω οτι θα σε εκφραζε περισσοτερο να εισαι σε μια ουδετερη κατασταση να βλεπεις πχ 2 να τσακωνονται και να συμφωνεις και με τους 2 το βρηκα?
να εισαι ο εαυτος σου δηλαδη να στηριζεις τις αποψεις σου και να υπερασπιζεσαι τα πιστευω σου ανεξαρτητως με το τι θα πουν οι αλλοι γυρω σου.πιστη στον εαυτο σου.πιστη στις δυνατοτητες σου.αυτοπεποιθηση
Καταλαβαίνω που το πας Δαβίδ.
Είχα κ γω αυτή την απορία και την έχω ακόμα.
Είναι λίγο απλοποιημένες εκφράσεις χωρίς πραγματικό νόημα.
Συνήθως εννοούμε να είσαι αυτό που σε κάνει να νιώθεις όμορφα με σένα, να μη έχεις κομπλεξ, να ξέρεις που πατάς και που πηγαίνεις. Να εκφράζεσαι και να είσαι αυθόρμητος. Τουλάχιστον αυτή είναι η δική μου ερμηνεία.
Η δική μου ένσταση είναι πως για να είσαι ο εαυτός σου πρέπει να γνωρίσει κάποιος αυτό που είναι πραγματικά και όχι μια ιδέα ή πεποίθηση που έχει για τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει αυτογνωσία και δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο με κάτι τέτοιο. Δεν μιλάω για μερική γνώση των επιθυμιών, γούστων, συμπεριφορών αλλά για κάτι πιο βαθύ.
Εγώ μάλλον προσπαθώ να γίνω κάτι κ μετά να το ονομάσω εαυτό...οπτ σκατούλες.
Βασικά για μένα έστω κ επιφανειακά το να είναι κάποιος ο εαυτός του περιέχει μια φυσικότητα. Δηλαδή δεν είναι επιτηδευμένο. Είναι χαλαρή συμπεριφορά. Ίσως θυμάσαι στιγμές που ήσουν άνετος με το είναι σου πριν την πάθηση και απλά βίωνες την στιγμή.
Καλα, σωθηκαμε. Εγω τον εχω χασει απο το 2003.
Δεν νομιζω οτι εχουμε εναν εαυτο.η προσωπικοτητα μας εχει πολλες εκφανσεις και φτανει στην πληρωση της οταν πεθανουμε.ωστοσο οπως το εννεις εσυ μου παραπεμπει σε μια φυσικοτητα οπως αυτη που εχουν τα μικρα παιδια και ο, τι τα χαρακτηριζει
Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App
Σημαινει να μην σε απασχολει η γνωμη των αλλων στο πως φαινεσαι τη καθε στιγμη για οτιδηποτε θα κανεις και οτιδηποτε θα πεις. Βεβαια αυτο πετυχαινει και μεγαλη αποδοχη απο τον περιγυρο και εκτιμηση, εφοσον εχεις μεγαλωσει σε περιβάλλον που σε εχουν αναθρεψει σωστα σε θεματα αγαπης αποδοχης ευγενειας τροπων ηθικης επικοινωνιας κτλ. Εκει απλα εισαι ο εαυτος σου και ολα κυλανε ρολοι.
Αν εχεις μεγαλωσει σε χαος και μετά εισαι απλα ο εαυτος σου, τοτε θα βιωνεις χαος και απορριψη απο τον περιγυρο. Οποτε εκει δεν μπορεις να εισαι απλα ο εαυτος σου. Εκει χρειαζεται αυτογνωσια διαβασμα κοπος και βελτιωση για να μπορεσεις να ερθεις καπως σε μια κοινωνικα αποδεκτη θεση, που για αυτον που σου λεει να εισαι ο εαυτο σου, πιθανο να ειναι απλα δεδομένη. Δεν κατανοει ευκολα αυτο το απλο που λεει, ποσο δυσκολο ειναι για τον αλλο.
Νομίζω οτι κανείς μας δεν έχει καταλάβει ακριβώς τι σημαίνει αυτή η έκφραση.
Προσωπικά περισσότερο ταυτίζομαι με τον ορισμό που δίνει ο σεριος, για μένα έχει να κάνει με την φυσικότητα, με την χαλαρότητα , με το να νιώσεις πως σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον κάποιες δεδομένες στιγμές μπορείς να είσαι όποιος θες χωρίς να κριθείς για αυτό. Θα το καταλάβεις γιατί εκεί θα νιώθεις απλά άνετα, θα νιώθεις πως είσαι στο "σπίτι" σου.
Ευκολο ακούγεται, αλλά αν σκεφτούμε πως η διαδικασία του να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας είναι μια διαδικασία που κρατά όσο ζούμε, κι οτι πολλές φορές αυτό που ονομάζουμε εμείς οι ίδιοι ως "εαυτό" μας είναι απλά μια επίπλαστη εικόνα που δανειστήκαμε/υιοθετήσαμε από το περιβάλλον μας, τότε το πράγμα γίνεται αρκετά περίπλοκο.
Ετσι προσωπικά θεωρώ σχεδόν αδύνατον να μπορεί κάποιος να είναι ο εαυτός του, σε όλες τις εκφράσεις της ζωής του και πάντα, μάλλον μιλάμε πάλι για στιγμές στις οποίες είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να τον πλησιάζουμε.
Να εισαι ο εαυτοσ σου σημαινει να κανεισ αυτο που νιωθεισ για σωστο το τι θα πουν οι αλλοι να μη σε νοιαζει γτ εκεινοι δεν ζουν τη ζωη σου εσυ τι ζεισ κ δινεισ λογαριασμο μονο στον εαυτο σου σε κανεναν αλλον δεν πεφτει λογοσ το τι κανεισ
Εγώ πάντως αναρωτιέμαι πως ένας άνθρωπος όπως εγώ που υποστήριζε από μικρό παιδί πάντα την ελευθερία να έχω καταντήσει ψυχολογικά σκλάβος και έρμαιο του καθενός μέσα στην κοινωνία και αυτό να με βασανίζει.
φιλε κουραγιο..δυσκολα τα πραγματα.....δεν εισαι ερμαιο κανενος...θεληση θελει και όλα τα αλλα ερχονται
νομιζω σημαινει να γνωριζεις τα θελω σου, να εκφραζεις τα συναισθηματα σου, και να μην πεφτεις στην παγιδα των κοινωνικων ρολων για να γινεις αρεστος. Να εχεις ως προτεραιοτητα εσενα και οχι τη γνωμη των αλλων...Quote:
Originally Posted by davidh
Ολο αυτο εχει να κανει με το να εισαι αυθορμητος (προσοχη! οχι παρορμητικος - αν και μεταξυ μας δεν εχω καλοκαταλαβει τη διαφορα...), με αυτοπεποιθηση και επιγνωση.