Στην νεα μου δουλεια καθομαι ακριβως διπλα απο τις γλαστρες μεχρι να σχολασω...Παιζω λιγο με το βασιλικο το μυριζω γουσταρω σαν κωλογρια ,επειτα κοιταω την οθονη του κινητου μου...Προσπαθω να ψαχνω πραγματα για να μην με ψαχνουν οι σκεψεις του τυπου κοιτα τον μιζερο δεν μιλα με κανεναν η τι σκατα εχει ο μαλακας 3η ημερα και δεν καυλαντιζει κανεναν τι σκατα γτ εχει ενα μονιμο τονο ευγενειας ασχετος αν η μουρη του ξερναει καταπιεση?Με ενοχλει η μουρη μου και οταν λεω μουρη εννοω το υφος μου που δρα με τροπο που εκεινη την στιγμη σε εκεινο το γεγονος δεν θελω με τιποτα μα με τιποτα να κοιταξει.Και ναι ψυχαναγκαστικα και συνειδητα συμβαινει αυτο που ΔΕΝ θελω με τιποτα...Ειναι ακραιο γτ το νιωθω και στο σωμα μου...Νιωθω Τ Ο Ξ Ι Κ Ο Τ Η ΤΑ και Π Ε Ρ Ι Φ Ρ Ο Ν Η Σ Η χωρις λογο...Χωρις να νιωθω οντως ανωτερος η καλυτερος...Χωρις να θελω να αποδειξω κατι η να πολεμησω καποιον αυτοματος με πολεμαει το ανωριμο εγω μου.Ειναι αληθινο αυτο που συμβαινει και το βλεπω μπροστα μου...Οι μονες κουβεντες ειναι αυτες που θα μου ανοιξουν οι γυρο μου...Και εκει παλι πολυ ψευτοευγενικα εαν σε κατι δεν συμφωνω σαν καλος μαλακας θα το συζητησω σκεπτομενος τους αλλους θα ξενερωσω με εμενα που δεν μπορει να εκθεσει με σιγουρια την αποψη του αλλα κρεμαμενος απο το τι θα απαντησει ο συνομιλιτης μου.
Σε γενικες γραμμες ειμαι κρυοκωλος και νιωθω τοσο απεδευτος με τους ανθρωπους που δεν ξερω αν θα βγει κατι σε καλο μου...
Και το βλεπω ρε γαμοτο αναμεσα μας την εχουμε την αναγκη να δημιουργησουμε εναν ανθρωπο καμπινε που θα αραδιαζουμε την οποια μας σκατοσυμπεριφορα ετσι απλα για χαβαλε.Νιωθω πως θελουν να με φανε ισως γτ ως καινουργιος δεν επειζητω την προσοχη κανενος η αδιαφορω χωρις ομως να εχω κατι με τον οποιον δηποτε..Αλλα παντα υπαρχει και η λαθος μεταφραση που ειναι κατι απολυτος φυσιολογικο...Το 90τα100 αισθανομαι πως θελουν να με φανε με αποτελεσμα να μην σηκωνω αμυνες αλλα να μπενω στον αυτοματο περιμενοντας με ευγενια οτι κατι θα στραβωσει...Περιμενω δλδ σε ολα την ασχημη στιγμη ..
Καθε μερα παω με το σκεπτικο ελα πανε βγαλε το μεροκαματο και ασε τις μαλακιες...Αφου δεν θες να ανοιχτεις τουλαχιστον κοιτα να βγαλεις κανα φραγκο γιατι χρωστας..Ναι μαλακα χρωστας απο εδω και απο εκει σε ******ατικα και εισε μολις 22...Ενω μεσα μου νιωθω τοσο μωρο και φοβαμαι τοσο πολυ να ανταπεξελθω σε αυτα ΠΡΕΠΕΙ χςςςχςχςςς πρεπει ολη σου την ζωη να την μοιρασεις σε εργασιακα κομματια με λιγες στιγμες ετσι λενε λιγες στιγμες χαρας...Επειδη πλεον δεν περιμενω χαρα εχω απογοητευτει τελειως..Επειδη ξερω οτι μετα το κωλομεροκαματο θα γυρισω σε κατι το οποιο δεν με περιμενει τιποτα χαρμοσυνο εκτος απο τον σκυλο μου που περιμενει να τον παω βολτα και να τον ταισω αληθεια δεν ξερω τι με κανει να ελπιζω και να συνεχιζω...Περιμενω να αρχισει κατι?Η τελειωσε?
Αργισα πολυ να συνηδητοποιησω τι θεωρειτε ζωη...Με τα δικα μας δεδομενα εγω αυτο το λεω επιβιωση...Και για να επιβιωσεις εχεις αναγκη εστω κατι που να σου εκδηλωνει αγαπη...Μια στοργη να δινει κουραγιο..Και με της μαμας μου βγαζω εμετικα καταλοιπα και το αποφευγω γτ νιωθω αλλο τοσο χαλιας...Αλλα τα εχω πεταξε ολα αυτα πρωτα πρωτα απο εμενα και ζω εντελως παρασιτικα...
Χιλιο ειπωμενα ειναι ολα που ενω ξερεις οτι δεν διαφερεις σε τιποτα απο τους αλλους και οτι τραβας το ιδιο κοινοτυπο μανικι απο τι αλλη απελπιζεσε ασχημα γιατι συμβαινουν ολα μπροστα σου τα βλεπεις τα νιωθεις...Και το ποιο αστειο??Ποσο μα ποσο ευκολα μπορω να λυσω ενα προβλημα ενος ανθρωπου..Ποσες φορες με εχω πιασει να βρισκω λυσεις σε ανθρωπους που μπορει να με εχουνε κλωτσησει...
Δεν υπαρχει ουτε συμβουλη ουτε λυση στο θεμα μου...Απλα ισως πρεπει να περασω το κομματι του να γινω δλδ οτι δεν ηθελα να φαω σκατα και ο χρονος μια μερα να ισσοροπισει την οποια μου ανωμαλια με συναιπιες βεβαια ασχημες για την πορεια μου...
Δεν με σωζει καμια διαπαιδαγωγηση και καμια σκεψη δεν απενεχοποιει τον εαυτο μου απενταντη στους γονεις μου...
Ξερω και κατανοω το ποσο ηλιθια με μεγαλωσαν αλλα αυτο δεν αλλαζει κατι και ποσο μαλλον αν μιλαμε για κινητρο.
