Κρισεις πανικού και δουλειά

Τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια εχω μείνει άνεργη λόγω της τελευταίας κρίσης που με έπιασε στη δουλειά και της κατάθλιψης που πέρασα και περνάω λόγω χωρισμού περσυ..έχω πάθει ξανά κρίση και εκτός δουλειάς ,αλλά όταν ακούω δουλειά μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι..φοβάμαι..στην ιδέα και μόνο ζαλίζομαι,πιεζομαι και με πιάνει σφίξιμο στο λαιμό..νιώθω άχρηστη όσον αφορά αυτό το κομμάτι και θλιβομαι γιατι είμαι πολύ μικρή ,εχει κανενας άλλος παρόμοιο πρόβλημα; Ειλικρινά θέλω πολυ να βρω δουλειά αλλά σε αυτόν τον τομέα με έχει νικήσει το άγχος .:(((

Και εγω αγχωνομαι στη δουλεια μου αλλα δεν εχω κρισεις πανικου. Απλα πεφτω ψυχολογικα και χαλαει η μερα μου απτο ξεκινημα της. Βεβαια γνωριζω τους λογους: Πιεση, λιγα χρηματα,δεν με εκφραζει το αντικειμενο.
Για αυτο λοιπον ειμαι ετοιμος να αποδρασω απο τη συγκεκριμενη δουλεια και να βρω κατι που θα με εκφραζει και δεν με πιεζει ψυχολογικα

Προφανως αγχωνεσαι μην κανεις καποιο λαθος, μην σου κανουν καποια παρατηρηση. Κανω λαθος;

Αγχωνομαι με την όλη διαδικασία..να πάω να μιλήσω να βρω και όλα αυτά ,νιώθω το πνιξιμο μέχρι το λαιμό ,δεν ξέρω τι φταίει πραγματικά ,νιώθω σαν αρνί που πάει στη σφαγή μπορεί να σας φαίνεται κουλό η αστείο αλλά έτσι είναι νιώθω άσχημα πολύ με έχει στεναχωρησει αυτό το γεγονός ,με έχει κουράσει μέχρι πριν λίγο καιρό ένιωθα καλύτερα αλλά ξαναπεσα πάλι όταν άρχισα να ψάχνω δουλειά ,φοβάμαι ότι θα πάω θα με πιάσει κρίση πάλι και θα γίνω ρεζίλι

Τι είδους κρίση σε έπιασε στη δουλειά;

εγω πασχω απο ψυχωση, και καταδιαστηματα παθαινω κατι σαν νευρικες κρισεις πανικου, και φοβαμαι πολυ να παω σε δουλεια, κολονω δεν ξερω πως θα αντιδραση ο εγκεφαλος μου στη πιεση τοσο χρονικο διαστημα......
μια φορα δουλεψα ενα πενταμηνο και ισα ισα εβγαζα το 8ορω, τωρα μου ειπαν για μια δουλεια δωδεκαορο και δεν παω κολωνο, δεν εισαι μονος σου....

Mila, krios idrotas sfiksimo sto laimo mexri thanatoy,polles taxykardies kai den boroysa na paro anasa,sto telos ekana kai emeto. Ax pavlosla se katalaveno ,ap ti mia skeftomai oti den ginetai na ta parathso ap tin allh skeftomai olo afto pou mporei na mou simvei sto dromo kai trelenomai...://

Αν εξαιρέσω τον εμετό (που προσωπικά δεν μου έχει τύχει) όλα τα υπόλοιπα δεν μου ακούγονται παράλογα. Όλοι μας μπορεί να αγχωθούμε κάποιες φορές όπως ακριβώς περιγράφεις (κρύος ιδρώτας, σφίξιμο, ταχυκαρδίες), από το σχολείο έως και αργότερα στη δουλειά. Δεν είναι λόγος αυτός να παραιτηθούμε από τη ζωή.

Ο καθένας ότι δν μπαίνει στα παπούτσια του άλλου δν ξέρει πως το βιώνει ο άλλος και σε τι βαθμό..εμένα προσωπικά με πιάνει τέτοιο σφιξιμο στο λαιμό που οποιαδήποτε προσπάθεια να ανοίξω το στόμα μου θα με οδηγήσει σε εμετό , φυσικά δν παραιτουμε αλλά είναι η δικια μου κρίση αυτή και λέω το προβλημα μου..είναι κάτι που δεν με πιάνει μόνο στη δουλειά με πιάνει παντού και δν το ελέγχω πάντα ,όταν είναι να πάω κάπου που αγχώνομαι πολύ και επειδή πρόκειται για εμετό φοβάσαι και κλεινεσαι ,δν είναι απλά μια ταχυκαρδία η αστάθεια δαχειρησιμη..έχει να κάνει με το λόγο ,είναι σαν να μου κόβεται η μιλια

Εγω θα σου προτεινα να κανεις μια εθελοντικη εργασια,να παρεις τα πανω σου και μετα να βρεις μια κανονικη δουλεια.Ισως σε βοηθησει...

@despagglewn Δεν ήθελα να προσβάλλω ή να υποτιμήσω. Προς θεού... Και συγνώμη αν σου δόθηκε αυτή η εντύπωση. :( Απλά νομίζω είναι λίγο κρίμα να μην δουλεύεις λόγω άγχους.

Άκουγα μια φορά έναν ψυχολόγο, σε ένα από τα βιντεάκια του TEDex, που έλεγε ότι όλα είναι υποκειμενικά. Ότι κάποιος μπορεί να θεωρεί ότι το άγχος είναι φυσιολογικό κομμάτι της ζωής του/της, που δίνει κίνητρο και εγρήγορση στο να κάνει πράγματα, με αποτέλεσμα το άγχος όντως να λειτουργεί κατά αυτόν τον τρόπο για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Από την άλλη, κάποιος άλλος που θεωρεί το άγχος καταστροφικό καταλήγει να μην μπορεί να το δειχειριστεί και όντως να καταστρέφονται καταστάσεις λόγω αυτού του άγχους. Στην ουσία η αντίληψη μας για το άγχος είναι πολύ σηματικότερη από το ίδιο το άγχος. Το ίδιο ισχύει για όλα στη ζωή μας...