Originally Posted by
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Πολύ σοφά το λες, η προσαρμοστικότητα είναι το χρυσό κλειδί της ζωής. Αλλά νομίζω δεν είναι μόνο θέμα ευφυίας αλλά και εγωισμού. Δηλαδή όσο περισσότερο εγωισμό έχει ένας άνθρωπος τόσο λιγότερο προσαρμοστικός είναι στις αλλαγές της ζωής, των συνθηκών διαβίωσης και των καταστάσεων γενικώς.
Θεωρώ οτι ο άνθρωπος πρέπει να τα δέχεται όλα και τα καλά και τα άσχημα στην ζωή του. Όσο πιο ταπεινός είναι τόσο πιο νηφάλια βλέπει τις διάφορες δύσκολες καταστάσεις και δεν σκέφτεται "γιατί να συμβεί ΣΕ ΕΜΕΝΑ αυτό;" αλλά κοιτάει την κάθε ημέρα να την ζει και να αντιμετωπίζει τα θέματά του όπως και όσο μπορεί.
Όσον αφορά αυτά που δεν περνάνε από το χέρι μας, συμφωνώ απόλυτα και σ αυτό. Και τα "ιδανικά σκηνικά" που αναφέρεις είναι η χειρότερη παγίδα του μυαλού. Διότι φανταζόμαστε και απαιτούμε από την ζωή μας τέλειες καταστάσεις οι οποίες είναι ανέφικτες (δεν ξέρω πώς παραμυθιαζόμαστε οτι υπάρχουν τέλειες καταστάσεις, η πραγματική ζωή δεν είναι έτσι για κανέναν!).
Ιδανική ζωή δεν υπάρχει και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε, δεν υπάρχει καν "κανονική ζωή" που λέμε. Η ζωή είναι για το 99% των ανθρώπων πικρή και δύσκολη και για αρκετούς πολύ σύντομη, επίσης. Κι εκεί που λες οτι όλα τα έβαλες σε μια τάξη και έχεις μια κανονικότητα, τσούπ!!! έρχεται μία αρρώστεια, μια ψυχική ασθένεια, ένας θάνατος, μια απόλυση, ένας χωρισμός και διαλύει όλο το σκηνικό της κανονικότητας.
Διότι αυτό είναι η ζωή! Δεν υπάρχει τίποτα σταθερό, όλα ρέουν, όλα είναι ρευστά, όλα αλλάζουν διαρκώς. Κι εμείς πρέπει απλά να προσαρμοζόμαστε σ αυτές τις αλλαγές. Αλλιώς δεν θα μπορέσουμε να επιβιώσουμε.