Ο μπαμπας μου ηταν διπολικος...
Καλησπερα σε ολους.
Η ιστορια μου εχει ως εξης,ο μπαμπας μου(αδυναμια μου) ηταν διπολικος με ψυχωσικα συμπτωματα,η μαμα μου το ηξερε πριν τον παντρευτει και ειχε συμβει επεισοδιο μανιας οταν ειχα γεννηθει εγω,αλλα μετα για μια δεκαετια περιπου ηταν σταθερος με ηπιες φασεις καταθλιψης.
Οταν εγω ημουν στην εφηβεια ειχε συμβει επεισοδιο μανιας που για εμενα ηταν κατι πρωτογνωρο,δεν ηξερα τι και πως επρεπε να συμπεριφερθω σαν παιδι,προσπαθησα να ειμαι κοντα του,με αποτελεσμα η μητερα μου να θυμωνει πολλες φορες.Ειχαμε πολλες ασχημες στιγμες στο σπιτι και αφου μπηκε σε ψυχιατρειο για καποιους μηνες και ειχαν γινει πολλα χρεη(πιστωτικες καρτες τοτε)μετα ηρθε η καταθλιψη.Αυτο ακολουθησε για πολλα χρονια (+απο την εφηβεια εχω εχω θεμα με διατροφικες διαταραχες)γενικα για να μην μακρυγορω...
Τα επομενα χρονια τα επεισοδια ηταν ολο και πιο εντονα.3 χρονια μετα,κερδισε λεφτα (αξιολογο ποσο)θα μπορουσε να ξεχρεωσει και γενικα να ξαναπροσπαθησουμε να ειμασται ολοι μαζι οπως παλια...Τελικα ισως ηταν οτι χειροτερο του ετυχε λογω της αρρωστιας του δεν μπορεσε να τα διαχειριστει σωστα και τα εφαγε σε 1-2 μηνες ,κανοντας πολυ κακο στον ιδιο γιατι μπηκε και 4 φορες σε ψυχιατρικη κλινικη εκεινο το διαστημα.Οταν συνειδητοποιησε την κατασταση ηταν για πολυ καιρο σε καταθλιψη.Προπερσι,αποφασι σα να παω να μεινω μαζι του,ομως ,εξαιτιας της ιδιας του της μανας και μιας σχεσης που ειχε,δεν κύλησε ολο αυτο καλα καθως δεν με ηθελαν(τον εκμεταλευονταν οικονομικα),ετσι μετα απο ενα μηνα εφυγα και απο την μανα μου και απο τον μπαμπα μου και μετακομισα μονη μου(δουλευα,παραλληλα σπουδαζα,και τα εβγαζα περα μονη μου).Ειχε,ενα επεισοδιο μανιας εκεινη την χρονια και μετα απο διαφορα που με ειχε πει η μανα μου(οτι συντηρει την σχεση του και το παιδι της) ενω εμενα ηταν λες και δεν τον ενοιαζε,με ειχε στεναχωρησει και δεν μιλουσαμε σχεδον καθολου για περιπου ενα χρονο(δεν εκανε καμια κινηση να με πλησιασει).
Τον δεκεμβριο του 2016 αυτοκτονησε.Απο τοτε,προσπαθησα πολυ να συνεχισω να δουλευω και να προσπαθω να ειμαι καλα.Αλλα δεν μπορουσα ,πονουσα παρα πολυ,παρατησα δουλεια,σπιτι,σχολη και κλειστηκα στον εαυτο μου,επαθα καταθλιψη (και πλεον καταλαβα οτι ειχα και αλλες φασεις ηπιας καταθλιψης απο ολα τα περιστατικα αυτα παλιοτερα).Για πολλους μηνες ημουν κλεισμενη στο σπιτι και εκλαιγα ,ημουν χαλια,εκανα και συνεχιζω να κανω ψυχοθεραπεια ,με εχει βοηθησει.Πραγματικα ,μου λειπει παρα πολυ,αλλα ξερω οτι για να το εκανε,ο ιδιος ποσο ειχε κουραστει ψυχολογικα,και ολα τα φαρμακα που επαιρνε ποσο τον ειχαν καταπονησει.Δεν ειχε αποδεχτει ποτε την αρρωστια του,γιατι παντα ηταν πολυ δυναμικος και εργασιομανης(οταν ηταν μικρος ειχε δυσκολη παιδικη ηλικια ,δεν ηταν καποιος συγγενης του διπολικος).Εγω,τωρα ειμαι αρκετα καλυτερα ψυχολογικα,αλλα πιστευω οτι ειναι κατι που παντα θα με ποναει γιατι ακομη και που τα γραφω πχ με πιανουν τα κλαματα,ξερω οτι δεν οφελει να σκεφτομαι τι θα μπορουσα να ειχα κανει εγω ,αλλα ολο αυτο ειναι τοσο δυσκολο...
Ξερω οτι ειναι μια δυσκολη ψυχικη διαταραχη ,αλλα οσοι εχετε παιδια ,καντε το και για εσας αλλα και για τα παιδια σας...να προσπαθειτε να ειστε καλα,μια ζωη την εχετε...
Η ψυχολογος μου,περα απο την καταθλιψη που ηταν φυσιολογικο να παθω και τις διατροφικες διαταραχες που εχω αντιμετωπισει σε φασεις της ζωης μου,την εχω ρωτησει αν νομιζει μηπως εχω δδ σαν τον μπαμπα μου και μου εχει πει οχι.Βεβαια,ενω ειμαι καλυτερα,διαβαζοντας χθες το ημερολογιο του 2014,διαπίστωσα οτι δεν καταλαβαινα τις συμπεριφορες μου στην διατροφη και τα σημαδια της καταθλιψης,και αυτο ειναι κατι που με ψιλοφοβιζει για το μελλον,γιατι ολα αυτα συνηθως αργεις να τα καταλαβεις... :(
