Φίλοι μου καλησπέρα. Εν συντομία θα σας πω την ιστορία μου και το πρόβλημα μου. Στο παρελθόν η μητέρα μου είχε καρκίνο στο στήθος κι αντιμετωπίσαμε μία δύσκολη κατάσταση. Μετά απ αυτό εγω έπαθα κρίσεις πανικού που με ταλαιπώρησαν για χρόνια έως ότου πήρα φαρμακευτική αγωγή κ συνήλθα. Σήμερα μετά από τοσ α χρόνια δεν έχω κρίσεις ομως πάντα φοβάμαι μην επανέλθουν. Μέχρι τώρα ήμουν ήρεμη ομως ένα πρόβλημα υγείας μου επανέφερε το άγχος. Κι εδώ η κατασταση γίνεται λίγο πιο σύνθετη. Λόγω αλλεργίας έκανα χρόνια χρήση οτριβιν κ έτσι πλεον πρέπει να κανω επέμβαση για να συνέλθω. 2 γιατροί που πήγα μου βρήκαν κ ένα μικρό πρόβλημα στο διάφραγμα.. Το πρόβλημα ποιο είναι τωρα ; τοσ α χρόνια είχα συμβιβαστεί με το σπρει κ δεν μ ενοιαζε..ομως βρήκα τον έρωτα της ζωής μου κ ήλθε στο προσκήνιο το να κάνουμε οικογένεια.. ομως όπως μ ενημέρωσαν οι γιατροί αν είσαι έγκυος δεν μπορείς να παίρνεις τέτοια φάρμακα. Από τότε άρχισε το μαρτύριο μου .. Η χαρά μου για μια μελλοντική εγκυμοσύνη έγινε απόλυτο άγχος.. Κι ενώ το θελω δεν εχω χαρά Γιατί θα με αναγκάσει να κάνω κάτι που το θεωρώ επώδυνο και το φοβάμαι... Στην εγχείριση του διαφράγματος με φοβίζει το μετεγχειριδικο στάδιο που σου βάζουν κάτι γάζες στη μύτη κ φοβάμαι ότι θα μπορώ να πάρω ανάσα κ θα πάθω κρίσεις.. προσπάθησα ν αναπνέω απ το στόμα για να δω πως θα είναι κ αγχώνομαι τρελα.. οοολα τα θετικά συναισθήματα που είχα έχουν μετατραπεί σε άγχος.... για να μην σημειώσω ότι εκεί που είχα χάσει κιλά τρώω παλι αλόγιστα και δεν μπορώ να βάλω τον εαυτό μου σε τάξη.. ένας φαύλος κυκλος που κάθε μέρα μου χαλάει κ πιο πολύ τη διάθεση .[emoji22] . Θα ήθελα πολύ την βοήθεια σας. Αν κάποιος το έχει περάσει...πως ηταν η εγχείριση.....καθε σχόλιο ευπρόσδεκτο
