Πρόβλημα με τη μαμά μου που τη λατρευω-sos

Καλησπέρα.ειμαι 37 ετών κ μέχρι τώρα είχα μια άριστη σχέση με τη μαμά μου.(το μπαμπά μου τον έχω χάσει 3 χρόνια),είχε πρόβλημα με εξαρτήσεις αλλά έμενε στο σπίτι(δεν τον είχε διώξει η μαμά μου για χάρη μας αλλά κ γιατί και οι δύο μου γονείς είναι καλοψυχοι.ποτε δεν τέθηκε θέμα βίας ή άλλων προβληματων παρόλο τις δύσκολες καταστάσεις που ζούσαμε).μια ζωή ή μαμά μου δούλευε να τα βγάλουμε πέρα & εγώ τη βοηθούσα φυσικά όσο μπορούσα.τελοσπαντων μη μακρυγορω από μικρή την έπαιρνα βγαίναμε κλπ.πιο πολύ ήταν φιλικη παρά μάνας κόρης. Είχε κάνει μια σχέση 10 χρόνια έμαθε ότι την απάτησε κ χώρισαν(φυσικά ούτε εγώ ούτε ο αδερφός μου είχαμε επέμβει ποτέ στη ζωή της). Εδώ κ 3 χρόνια έχει μια άλλη σχέση(ο αδερφός μου δεν τον ήθελε από την αρχή γιατί ήταν πατέρας φίλου του).τελοσπαντων πέρσι το Πάσχα της έριξε ένα χαστούκι.δεν μου το είπε (το είπε στον άντρα μου,απλά να το βγάλει από μέσα της ηθελε -για να μη με στεναχωρήσει,κ με τον άντρα μου είχε πολύ φιλική σχέση).ο άντρας μου ως πατροπαράδοτος πήγε να την υπερασπιστεί(χωρίς να το ζητήσει η μάνα μου) κ τους χώρισε.μεχρι τώρα υποτίθεται ήταν χωρισμένοι.εγω είχα τσακωμούς με τον άντρα μου 2 μήνες για αυτό το θέμα(ο άντρας μου επέμενε ότι ήταν μαζί). τελοσπαντων εδώ κ 3 μέρες μου ξεφουρνισε η μάνα μου ότι θέλει να τα ξαναβρεί μαζί του.ειναι δυνατόν να μην μας υπολογίζει;δηλαδή δε φτάνουν όσα έχει περάσει θα γυρίσει σε αυτόν που τη χτύπησε;τσακώθηκα μαζί της.της είπα ως γιαγιά(κ50 ετών)κ ως μαμά δεν είναι λογικά όλα αυτά.κ της υπενθύμισα ότι εμείς στη ζωή της δεν έχουμε ανακατεύτει.τη καταλαβαίνω όταν μιλάμε είναι ψυχρή(δεν αναγνωρίζω τη μητέρα μου).τι να κάνω;

Quote:

---

Originally Posted by anastasiat28

Καλησπέρα.ειμαι 37 ετών κ μέχρι τώρα είχα μια άριστη σχέση με τη μαμά μου.(το μπαμπά μου τον έχω χάσει 3 χρόνια),είχε πρόβλημα με εξαρτήσεις αλλά έμενε στο σπίτι(δεν τον είχε διώξει η μαμά μου για χάρη μας αλλά κ γιατί και οι δύο μου γονείς είναι καλοψυχοι.ποτε δεν τέθηκε θέμα βίας ή άλλων προβληματων παρόλο τις δύσκολες καταστάσεις που ζούσαμε).μια ζωή ή μαμά μου δούλευε να τα βγάλουμε πέρα & εγώ τη βοηθούσα φυσικά όσο μπορούσα.τελοσπαντων μη μακρυγορω από μικρή την έπαιρνα βγαίναμε κλπ.πιο πολύ ήταν φιλικη παρά μάνας κόρης. Είχε κάνει μια σχέση 10 χρόνια έμαθε ότι την απάτησε κ χώρισαν(φυσικά ούτε εγώ ούτε ο αδερφός μου είχαμε επέμβει ποτέ στη ζωή της). Εδώ κ 3 χρόνια έχει μια άλλη σχέση(ο αδερφός μου δεν τον ήθελε από την αρχή γιατί ήταν πατέρας φίλου του).τελοσπαντων πέρσι το Πάσχα της έριξε ένα χαστούκι.δεν μου το είπε (το είπε στον άντρα μου,απλά να το βγάλει από μέσα της ηθελε -για να μη με στεναχωρήσει,κ με τον άντρα μου είχε πολύ φιλική σχέση).ο άντρας μου ως πατροπαράδοτος πήγε να την υπερασπιστεί(χωρίς να το ζητήσει η μάνα μου) κ τους χώρισε.μεχρι τώρα υποτίθεται ήταν χωρισμένοι.εγω είχα τσακωμούς με τον άντρα μου 2 μήνες για αυτό το θέμα(ο άντρας μου επέμενε ότι ήταν μαζί). τελοσπαντων εδώ κ 3 μέρες μου ξεφουρνισε η μάνα μου ότι θέλει να τα ξαναβρεί μαζί του.ειναι δυνατόν να μην μας υπολογίζει;δηλαδή δε φτάνουν όσα έχει περάσει θα γυρίσει σε αυτόν που τη χτύπησε;τσακώθηκα μαζί της.της είπα ως γιαγιά(κ50 ετών)κ ως μαμά δεν είναι λογικά όλα αυτά.κ της υπενθύμισα ότι εμείς στη ζωή της δεν έχουμε ανακατεύτει.τη καταλαβαίνω όταν μιλάμε είναι ψυχρή(δεν αναγνωρίζω τη μητέρα μου).τι να κάνω;

---

Συγνωμη, δε σε καταλαβα.
Της ασκησες βετο για να μην τα ξαναφτιαξει με τον πρωην της?
Στον αντρα σου τι ειχε πει? Οτι ο τυπος ειναι γενικα νευρικος, οξυθυμος και κακοποιητικος? Ή οτι τσακωθηκαν και της εριξε ενα χαστουκι?

Σε ευχαριστώ για την απάντηση.εχεις δίκιο δεν το ανέφερα.της είπα να κάνει ότι θέλει φτάνει να μην το μάθει κανείς(αφού μου έλεγε ότι στεναχωριέμαι κλπ).σημείωση:στη ζωή της δεν έχω επέμβει ποτέ(πάντα τη κάλυπταν κ την υπερασπιζομουν). υποτίθεται ένα χαστούκι γιατί τον έβρισε.φανταδου η γυναίκα του τον εχει παρατήσει(δε ξέρω το λόγο).φαντάσου το μοναδικό εγγονι της 3 ετων (η μαμά μου)το βλέπει 1 στις 15 (δουλεύει κιόλας).μένει μόνη της στο σπίτι που έμενε με αυτόν.αυτα.δε ξέρω εγώ τα βλέπω σαν κάποιες καταστάσεις που κορόιδευα στη ζωή μου(όχι με τη κακή έννοια)

Quote:

---

Originally Posted by anastasiat28

Σε ευχαριστώ για την απάντηση.εχεις δίκιο δεν το ανέφερα.της είπα να κάνει ότι θέλει φτάνει να μην το μάθει κανείς(αφού μου έλεγε ότι στεναχωριέμαι κλπ).σημείωση:στη ζωή της δεν έχω επέμβει ποτέ(πάντα τη κάλυπταν κ την υπερασπιζομουν). υποτίθεται ένα χαστούκι γιατί τον έβρισε.φανταδου η γυναίκα του τον εχει παρατήσει(δε ξέρω το λόγο).φαντάσου το εγγόνι της το βλέπει 1 στις 15 (δουλεύει κιόλας).μένει μόνη της στο σπίτι που έμενε με αυτόν.αυτα.δε ξέρω εγώ τα βλέπω σαν κάποιες καταστάσεις που κορόιδευα στη ζωή μου(όχι με τη κακή έννοια)

---

Σε τι την καλυπτες? Τα 10 χρονια που ειχε σχεση ενω εμενε ο πατερας σου στο σπιτι εννοεις?
Ποιος να μην το μαθει? Οτι εχει σχεση με καποιον?
Ο αλλος ειναι χωρισμενος και ζει μονος του δηλαδη.

Με τη σχέση που είχε 10 χρόνια μετά τα 5 πρώτα είχε πάει κ έμενε μαζί του.αυτος τώρα είναι χωρισμένος με ένα παιδί (φίλο του αδερφού μου) κ έμενε με τη μαμά του,την αδερφή του κ το παιδί του ώσπου συζησαν με τη μάνα μου.τη καλυπτα σε ότι χρειαζόταν(να την υπερασπιστώ, κλπ),

Ειστε σε καποιο χωριο και γιαυτο της ειπες να μην το μαθει κανεις?

Είμαστε σε μικρή πόλη(δε με απασχολεί όμως τόσο ο κόσμος),βασικά αυτό που με έχει ενοχλήσει είναι τα εξής:1)πρώτα από όλα δεν έπρεπε καν να τη χτυπήσει(κ εγώ έχω βριστεις με τον άντρα μου,όχι ότι είναι σωστό κ αυτό) αλλά ποτέ δεν έχει σηκώσει χέρι πάνω μου.
2)μια γυναίκα(μάνα κ γιαγιά,50 ετών ) ,που έχει περάσει πάρα πολλά,θα έπρεπε να βάζει τη λογική κ να ελέγχει κάπως τη ζωή της κ τα συναισθήματα της(ούτε τον αδερφό μου υπολόγισε όταν εξαρχής της έλεγε ότι είναι πατέρας φίλου μου κ νιώθω άσχημα-για να τη βοηθήσω εγώ να τον ηρεμήσει του έλεγα ότι σιγά δεν έγινε κ κάτι.αγαπηθηκαν)
3)εγώ αν ποτέ χάσω τη λογική μου (εννοώ αν φτάσω σε σημείο να μην υπολογίζω το παιδί μου για κάποιον ξένο) θα χαρώ κάποιος να με ταρακουνήσει.κ όχι ότι στεναχωριέμαι για ανούσια θέματα
4)αυτά τα θεωρώ ξεφτίλα για αυτό δεν θέλω να μαθευτεί (δεν της είπε ποτέ κανένας να μη κάνει τη ζωή της),ουτε της είπαμε να κρύβεται,αλλά από τη στιγμή που συνέβη αυτό θεωρώ ότι δεν είναι ένας άνθρωπος που αξίζει να γυρίσει σε αυτον.φυσικα ούτε κ να το επισημοποιησει
Βέβαια λέει ότι πάνω από όλα εμείς:όμως μόνο που τέθηκε θέμα να γυρίσει σε αυτόν δείχνει άλλα (αν είχαν χωρίσει κ ποτέ,πλέον δε ξέρω).

Καλα εννοειται οτι δεν επρεπε να της ριξει χαστουκι δεν το συζηταμε αυτο. Αλλα ειναι 50 χρονων γυναικα και εχει λογους να θελει να ειναι μαζι του. Δεν τους ξερουμε τους λογους, δεν ξερουμε την πλευρα της, δεν ξερουμε ουτε τη δικη του πλευρα, ξερουμε μονο οτι εσυ και ο αδελφος σου δε θελετε να ειναι μαζι του.
Μπορει να ξανατσακωθουν και να ξαναχωρισουν, πού ξερεις?

Θελω να πω οτι σας βρισκω καπως κτητικους και εσενα και τον αδελφο σου. Και τι εγινε που ειναι ΠΑΤΕΡΑΣ καποιου φιλου του? Δεν ειναι ο ιδιος ο φιλος του!
Δεν ξερω, λεω εντελως υποθετικα...
Εσενα συγκεκριμενα, αφου μονο σε σενα μιλαμε, ποιο ακριβως ειναι το μεγαλο σου προβλημα? Οτι σε παρακουσε? Οτι δεν εκανε αυτο που της ειπατε? Οτι δεν κανει αυτο που εσεις θεωρειτε σωστο? Ή φοβασαι για κατι αλλο?

Συμφωνώ απόλυτα.θεωρω ότι μια "υγιής" σχέση δεν είναι έτσι,χτυπάω,χωρίζω,τα ξαναβρίσκω.κ πόσο μάλλον για άτομα αυτής της ηλικίας(δε μιλάμε για παιδιά που ερωτεύτηκαν κλπ),είναι ενήλικες άνθρωποι με προτεραιότητες υποτίθεται.ειμαι τρελή;θα έβαζα δηλαδή ποτέ στη ζωή μου πάνω από το παιδί μου κάποιον;κ εντάξει εγώ σου λέω ότι ανθρώπινα είναι όλα.της λέω πως νιώθω κ από κει που ήμασταν οι καλύτερες φίλες κλπ ,μου μιλάει τώρα αποστασιοποιημένα(ψυχρά κ τυπικά) σαν 16 χρόνο κοριτσάκι που δεν έγινε το χατηρι του;κ εκτός όλων μου λέει προχτές(παράδειγμα αναφέρω):στραβωνει το στόμα μου από τη στεναχώρια (για αυτόν)!εκεί έγινα έξαλλη δε μπόρεσα να κρατηθώ:της λέω:είναι δυνατόν;μια ζωή έχεις περάσει δυσκολίες κ δυσκολίες(σου μιλάω για άσχημες καταστάσεις από τα παιδικά της χρόνια μέχρι κ τώρα) κ στραβωνει το στόμα σου για αυτόν;αχ δε ξέρω.ειλικρινα δε την αναγνωρίζω κ δε ξέρω κ πώς να φερθω

Quote:

---

Originally Posted by anastasiat28

Συμφωνώ απόλυτα.θεωρω ότι μια "υγιής" σχέση δεν είναι έτσι,χτυπάω,χωρίζω,τα ξαναβρίσκω.κ πόσο μάλλον για άτομα αυτής της ηλικίας(δε μιλάμε για παιδιά που ερωτεύτηκαν κλπ),είναι ενήλικες άνθρωποι με προτεραιότητες υποτίθεται.ειμαι τρελή;θα έβαζα δηλαδή ποτέ στη ζωή μου πάνω από το παιδί μου κάποιον;κ εντάξει εγώ σου λέω ότι ανθρώπινα είναι όλα.της λέω πως νιώθω κ από κει που ήμασταν οι καλύτερες φίλες κλπ ,μου μιλάει τώρα αποστασιοποιημένα(ψυχρά κ τυπικά) σαν 16 χρόνο κοριτσάκι που δεν έγινε το χατηρι του;κ εκτός όλων μου λέει προχτές(παράδειγμα αναφέρω):στραβωνει το στόμα μου από τη στεναχώρια (για αυτόν)!εκεί έγινα έξαλλη δε μπόρεσα να κρατηθώ:της λέω:είναι δυνατόν;μια ζωή έχεις περάσει δυσκολίες κ δυσκολίες(σου μιλάω για άσχημες καταστάσεις από τα παιδικά της χρόνια μέχρι κ τώρα) κ στραβωνει το στόμα σου για αυτόν;αχ δε ξέρω.ειλικρινα δε την αναγνωρίζω κ δε ξέρω κ πώς να φερθω

---

Πώς τον βαζει πανω απο σενα? Επειδη δεν τον χωριζει?

Αν ήμασταν κτητικοί θεωρώ ότι δεν θα την αφήναμε να κάνει τη ζωή της(το έχω σκεφτεί).ποτέ δεν έχουμε επέμβει.ποτε.ειναι η πρώτη φορά.κυριως εγώ(ο αδερφός μου δε ξέρει καν ότι αυτός τη χτύπησε).για τον αδερφό μου είναι θέμα ηθικής,ήταν μια παρέα 5-6 φίλων κ θεώρησε ως ντροπή στη παρέα του.φυσικα του μίλησα εγώ κ ο άντρας μου κ δεν επέμεινε.
Όσων αφορά εμένα :η μαμά μου θέλω να είναι ευτυχισμένη.αφου έκανε μια φορά αυτός τη κίνηση θα το ξανακάνει.μαλλον δεν ελέγχει τον εαυτό του.με ενοχλεί που εχει γίνει τελικά υποχείριο του.δε με απασχολεί αν με παράκουσε(να καταλαβεις οταν της ζήτησα να γυρίσει στο πατρικό μου γιατί φοβόμαστε μη πάει αυτός κ της κάνει τίποτα εκείνη ήθελε να μείνει μόνη(να συνεχίσει να μένει στο σπίτι που έμενε με αυτόν) κ εννοείται το δέχτηκαμε δεν το συζητώ.

Quote:

---

Originally Posted by anastasiat28

Αν ήμασταν κτητικοί θεωρώ ότι δεν θα την αφήναμε να κάνει τη ζωή της(το έχω σκεφτεί).ποτέ δεν έχουμε επέμβει.ποτε.ειναι η πρώτη φορά.κυριως εγώ(ο αδερφός μου δε ξέρει καν ότι αυτός τη χτύπησε).για τον αδερφό μου είναι θέμα ηθικής,ήταν μια παρέα 5-6 φίλων κ θεώρησε ως ντροπή στη παρέα του.φυσικα του μίλησα εγώ κ ο άντρας μου κ δεν επέμεινε.
Όσων αφορά εμένα :η μαμά μου θέλω να είναι ευτυχισμένη.αφου έκανε μια φορά αυτός τη κίνηση θα το ξανακάνει.μαλλον δεν ελέγχει τον εαυτό του.με ενοχλεί που εχει γίνει τελικά υποχείριο του.δε με απασχολεί αν με παράκουσε(να καταλαβεις οταν της ζήτησα να γυρίσει στο πατρικό μου γιατί φοβόμαστε μη πάει αυτός κ της κάνει τίποτα εκείνη ήθελε να μείνει μόνη(να συνεχίσει να μένει στο σπίτι που έμενε με αυτόν) κ εννοείται το δέχτηκαμε δεν το συζητώ.

---

Το καλυτερο που μπορεις να κανεις εφοσον ο φοβος σου ειναι μηπως αυτος ο ανδρας την κακοποιει ειναι να τον εχεις απο κοντα. Γνωρισε τον, τσεκαρε τον, παρατηρησε τον, βγειτε ολοι μαζι για φαγητο, κανε τους επισκεψεις, δεξου τους σαν ζευγαρι για να δεις πώς τη φερεται.
Το να απαιτεις να τον χωρισει δεν ειναι φυσιολογικο.

Είναι ένα άτομο που ξέρει 3 χρόνια κ τον θεωρεί ως άνθρωπο της(έναν που τη χτύπησε),ε φυσικά.αφου της λέω αν θες να βρεις κάποιο δεν είπαμε όχι.κ που ξέρω εγώ ότι δεν την έχει ξαναχτυπήσει.κ ποιος μου εγγυάται ότι δεν θα το ξανακάνει;σε μια γυναίκα που του ανοίχτηκε κ ξέρει κ αυτός τι έχει περάσει στη ζωή της.να της εξήγω ότι αξίζει καλύτερα κ εκειιιι κόλλημα.οτι κάναμε στα 16 & στα 20.ισως εγώ δεν είμαι τόσο συναισθηματική.βαζω τη λογική πάνω από όλα.στα 20 μου κ εγώ με το συναίσθημα λειτουργουσα

Quote:

---

Originally Posted by anastasiat28

Είναι ένα άτομο που ξέρει 3 χρόνια κ τον θεωρεί ως άνθρωπο της(έναν που τη χτύπησε),ε φυσικά.αφου της λέω αν θες να βρεις κάποιο δεν είπαμε όχι.κ που ξέρω εγώ ότι δεν την έχει ξαναχτυπήσει.κ ποιος μου εγγυάται ότι δεν θα το ξανακάνει;σε μια γυναίκα που του ανοίχτηκε κ ξέρει κ αυτός τι έχει περάσει στη ζωή της.να της εξήγω ότι αξίζει καλύτερα κ εκειιιι κόλλημα.οτι κάναμε στα 16 & στα 20.ισως εγώ δεν είμαι τόσο συναισθηματική.βαζω τη λογική πάνω από όλα.στα 20 μου κ εγώ με το συναίσθημα λειτουργουσα

---

Ο αλλος που ειχε σχεση 10 χρονια ηταν καλυτερος? Εσυ και ο αδελφος σου τον ειχατε γνωρισει? Ειχατε καλες σχεσεις?