Γεια σας παιδια!
Εχω ξαναγραψει στο φορουμ αρκετες φορες στο παρελθον. Τον Απριλη κλεινω τα 22. Σπουδαζω στην Πατρα.
Εχω βαρεθει. Αισθανομαι πως χανω τα καλυτερα μου χρονια. Μεχρι και την αυτοκτονια εχω σκεφτει αρκετες φορες.
1) Δεν μου αρεσει η σχολη μου, εξαρχης δεν μου αρεσε, λαθος επιλογη, ειχα κανει 10% αλλα δεν και δεν ηξερα οτι ειχα να κανω κ δευτερη φορα. Επιπλεον δεν παω καλα με τα μαθηματα. Δεν ειναι σχολη μονο με μαθηματα, εχει μεσα το πρακτικο κομματι και τα εργαστηρια που δεν το αποφευγεις (ειναι παραϊατρικος κλαδος), εχω φαει στη μαπα τοσες αχαρες στιγμες, κλινικες, κλαμα, απογοητευση.
2) Παντα τα οικονομικα μου δεν ηταν καλα. Η γιαγια μου με μεγαλωσε κ με στηριζε και με στηριζει σε αυτο. Πλεον εχουν φτασει τη συνταξη της 430 ευρω και η ιδια στερειται. Πλεον μονο το ενοικιο μου πληρωνει. Οτι περναω με τα ψιλολογια που στελνει ο πατερας μου ο οποιος δεν εχει σταθερη δουλεια, η μανα μου ειναι κλεισμενη στο σπιτι χρονια τωρα λογω ψυχικης νοσου κ παιρνει μια συνταξη μικρη.
3) Εχω κανει καποιες αποπειρες για να βρω δουλεια στο παρελθον, κανω και τωρα αλλα τζιφος. Εδω στην Πατρα γενικα ζητανε πολυ κοπελες σχεδον στο 90% των αγγελιων και επιπλεον λογω σχολης μπορω μονο για απογευμα να βρω που δεν εχω βρει. Και ειναι κ η προϋπηρεσια που παντου ζητανε. Επιπλεον μου εριξε καποιος την ιδεα για σεζον το καλοκαιρι, το εψαξα, εστειλα καποια βιογραφικα αλλα κ αυτο δεν γινεται γιατι η σεζον ξεκιναει απο 1η Μαϊου μη πω και νωριτερα κ παει μεχρι Οκτωβριο και τοτε εχω εξεταστικες. Δεν ειναι οι θεωριες που μπορω να τις δωσω οποτε θελω. Ειναι τα εργαστηρια. Αν τωρα στο εαρινο παω για σεζον αυτο το διαστημα θα χασω ολα τα εργαστηρια κ πανε ενα χρονο μετα. Και δεν τελειωνει εκει. Μετα ειναι υποχρεωτικη εξαμηνη πρακτικη και πτυχιακη.
4) Ειμαι γκει και στο ερωτικο κομματι ολο αποτυχιες. Εχω λογαριασμο σε ενα σαιτ γνωριμιων στο ιντερνετ που ειναι η κυρια διεξοδος για τους γκει για ερωτικες γνωριμιες δεν γινεται εξω φλερτ οπως στα κανονικα ζευγαρια γιατι κρυβονται. Εκει παιζει κυριως σεξ και συναντηση δεν βρισκεις τιποτα αξιολογο αλλα ουτε αυτο ειμαι ικανος να καταφερω, ολο απορριψεις τρωω. Τοσα χρονια μια σχεση δεν εχω καταφερει να κανω! Λιγη αγαπη δεν εχω παρει ποτε.
- Πλεον εχω παρατησει τον εαυτο μου ειμαι 97 κιλα, εχω κλειστει σπιτι να χαζευω στον χαλασμενο μου υπολογιστη, βγαινω μονο για να φαω στην εστια γτ προφανως ειμαι αρκετα φτωχος να εχω δικο μου φαι, κοιμαμαι το πρωι κ ξυπναω χαλια απογευμα σχεδον, η ζωη μου κυλαει μονοτονα, βαρετα και καθε μερα βουλιαζω ολο κ πιο πολυ! Με ρωτανε τα νεα μου κ δεν εχω τι να πω. Γυμναστηριο παω σε ενα που μου πληρωσε η ξαδερφη μου σαν δωρο γτ ηταν σε προσφορα αλλα τελευταια το χω παρατησει. Πως να παω κ εκει; Τα αθλητικα μου παπουτσια ειναι φθαρμενα και ξεσκισμενα, μου χαλανε καθε μερα ολο κ περισσοτερα παππουτσια και ρουχα κ δεν εχω να παρω ενα ρουχο, ενα παππουτσι, ενα κατι να αλλαξω το στυλ μου, δεν μπορω να παω μια εκδρομη, ουτε καν για ποτο δεν μπορω να βγω. Μου αρεσει το πιανο κ εχω ταλεντο και παθος για τη μουσικη αλλα προφανως δεν γινεται ουτε να παρω ουτε να παω σε ωδειο. Γιατι; Μαντεψτε! Ενα κωλοαρμονιο που δεν αξιζει ουτε 20 ευρω εχω κ βγαζω εκει την κ***λα μου. Γενικα εχω βαρεθει! Εχω φτασει σε τελμα, πως το λενε; Βαρεθηκα ολο το "δεν γινεται" που υπαρχει σε μενα, αισθανομαι οτι πνιγομαι, και λογω της σχολης τοσα χρονια ποτε δεν κοιμαμαι ησυχος τα βραδια.
Νταξει εχω κ εγω τα αρνητικα μου, ειμαι μιζερος κλαψιαρης αρκετες φορες αλλα βλεπετε εσεις κατι καλο για να ειμαι καλα; Ολοι εχουν προβληματα αλλα με κατι αλλο το εξισορροπουν. Ξερω μια κοπελα που δεν της αρεσει η σχολη της αλλα εχει ενα αγορι που την αγαπαει, εχει λεφτα, δυνατοτητα να κανει πραγματα που θελει. Σε εμενα απο που να το πιασεις, η σχολη μου δεν μ αρεσει και βασανιζομαι, λεφτα δεν εχω, δουλεια δεν βρισκω, σχεση δεν εχω, τιποτα δεν εχω! Ειναι αδικο. Η διαθεση μου χειροτερευει, η ζωη μου εχει γινει ανοστη, εχω γινει ενα καχεκτυπο του εαυτου μου, η απογοητευση ολο και μεγαλωνει...
