Ανάμνηση τραυματικής εμπειρίας - Μεγάλη ανάγκη για βοήθεια!
Γειά σας.
Το πρόβλημά μου αφορά στην αίσθηση που έχω ότι έχω βιώσει μια τραυματική εμπειρία σεξουαλικής παρενόχλησης ούσα μικρότερη, που, όμως, δε θυμάμαι πραγματικά, γιατί ο εγκέφαλός μου φαίνεται να την έχει απωθησει στα μυχια του υποσυνείδητου, αλλά οι ενδείξεις με ανησυχούν πολύ.
Είναι σημαντικό για μένα να πω πως ο μοναδικός λόγος που εγγράφηκα είναι ακριβώς για να πάρω μια απάντηση στο πρόβλημα αυτό, που με απασχολεί κάμποσο καιρό τώρα. Πραγματικά, θα εκτιμούσα και την παραμικρή προσπάθεια απάντησης, καθώς δεν είμαι ακόμη έτοιμη να στραφώ σε κάποιο γνωστό μου πρόσωπο και χρειάζομαι κάποιος/α να μου δώσει τα φώτα του. Θα μου αρκούσε ακόμη και μία πρόταση! Ευχαριστώ τον οποιονδήποτε μπει στον κόπο να αφιερώσει έστω δύο λεπτά για να απαντήσει εκ των προτέρων!
Θα προσπαθήσω να είμαι συνοπτική αλλά και κατατοπιστική:
Αρχικά, είμαι ακόμη μαθήτρια, 17 προς 18 χρονών. (γένους θηλυκού, όπως ήδη θα καταλάβατε).
Τον τελευταίο μήνα έχω 2 με 4 φορές δει το εξής όνειρο :
Είναι μία ανάμνησή μου από το καλοκαίρι του 2012, όταν ήμουν 11 ή 12 χρόνων.
Εγώ, μία παιδική μου φίλη και ένας φίλος του πατέρα της πλατσουριζαμε και παίζαμε με τα νερά στη θάλασσα. Η σκηνή αυτή δεν αποτελεί αποκύημα της φαντασίας μου, έχει συμβεί πράγματι και τη θυμάμαι, όχι, βέβαια, με πολλές λεπτομέρειες, και όταν είμαι ξύπνια.
Το πρόβλημα ξεκινάει όταν στο όνειρο βλέπω και αισθάνομαι την ανατριχιαστική αίσθηση πως ο μεγαλύτερος άνδρας με τον οποίο παίζουμε με αγγίζει με τρόπο που με ενοχλεί σε μέρη του σώματός μου που δε θα έπρεπε να με αγγίζει. Το όνειρο δεν έχει καθόλου διάρκεια, κρατάει το πολύ δύο λεπτά, και μετά ξυπνάω απότομα. Αλλά, αυτό το όνειρο, δε το θυμόμουν ποτέ, μέχρι σήμερα...
Σήμερα, λοιπόν, είδα το ίδιο ακριβώς όνειρο, αλλά, μάλλον επειδή, σε αντίθεση με άλλες φορές, δεν κοιμόμουν βαθιά, ξύπνησα κατευθείαν έχοντάς το φρέσκο στη μνήμη μου, με την ίδια, πάντα, ανατριχιαστική αίσθηση. Και σήμερα, μόνο, συνειδητοποίησα πως αυτό το όνειρο το έχω δει αρκετές φορές μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Παράλληλα, ειχα την έντονη αίσθηση πως αυτό το όνειρο εκτός από ρεαλιστικό ως όνειρο ήταν και ρεαλιστικό... Ως προς την αναπαραγωγή μιας πραγματικότητας. Δηλαδή, ως προς το ότι έδειχνε κάτι που πράγματι είχα βιώσει.
Σαν, δηλαδή, το μυαλό μου να θυμήθηκε κάτι που για χρόνια πολλά έσπρωχνε στο υποσυνείδητο.
Ταραγμένη και εξαιρετικά ανήσυχη, αναζήτησα σε κάποιες έγκυρες σελίδες του ίντερνετ συμπτώματα που μπορεί να παρουσιάζουν τα θύματα σεξουαλικης μεταχείρισης που έχουν ξεχάσει την εμπειρία τους.
Θα παραθέσω όσα συμπτώματα έχω κι εγώ, σε περίπτωση που κάποιος, όντας ειδήμων, βοηθηθεί και από αυτά :
1. Είμαι πολύ ντροπαλή, κλειστός άνθρωπος, φοβάμαι τις νέες κοινωνικές επαφές και δε μου αρέσει η εξωστρέφεια.
2. Πολλές φορές, περπατώντας, αισθάνομαι πως όλοι με παρακολουθούν, πως τραβάω τα αρνητικά βλέμματα.
3. Δε μου αρέσει με οποιονδήποτε τρόπο να προκαλώ πάνω μου τα βλέμματα.
4. Είχα, για πολλά χρόνια, τεράστιες αυξομειώσεις στο βάρος μου, συνοδευόμενες από τα ανάλογα αρνητικά αισθήματα των διατροφικών διαταραχών.
5. Είχα, και ακόμη έχω, άσχημη εικόνα για το σώμα μου και αισθάνομαι άβολα και άγαρμπα με αυτό.
6. Από τα 15 μου, περιστασιακά μεν, εξακολουθητικά δε, έχω προβεί σε αυτουραυματισμό (χάραγμα κ' κάψιμο).
7. Μέχρι πρότινος είχα ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα οργής.
8. Έχω μεγάλα σκαμπανεβασματα στα συναισθήματά μου.
9. Όσο κι αν αυτό θα φανεί αλλόκοτο, ήταν το συχνότερο σύμπτωμα που αναφερόταν, και που διαπίστωσα και σε εμένα :
όποτε φαντασιωνομαι σεξουαλικά, (όπως κάθε έφηβος/η), έχει να κάνει με βίαιες μορφές σεξ, όπου πάντα είμαι το θύμα. Αυτό είναι εντελώς ανεξήγητο αν αναλογιστεί κανείς πόσο ευαίσθητος και συναισθηματικος χαρακτήρας είμαι, καθώς επίσης και γνωρίζοντας ότι το κοινωνικό και οικογενειακό μου περιβάλλον είναι πλήρως υγιές.
Αυτά είναι, συνοπτικά! Έχω, πραγματικά, ανάγκη, να ακούσω μια γνώμη.
Είναι δυνατόν κάποιος να ανακαλέσει τόσο ξαφνικά και αναπάντεχα μια τέτοια ανάμνηση; είναι δυνατόν να αποτελεί αυτό το συμβάν μία πραγματικότητα του παρελθόντος, που απώθησε το μυαλό μου, λόγω αυτού που ονομάζουμε "μετατραυματικό στρες";
Από τη μία πλευρά μου φαίνεται τόσο μακρινό, απρόσιτο κι απίθανο να μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο, τόσο ξένο και αδιανόητο! Από την άλλη, το σημερινό αίσθημα που είχα μετά τον ύπνο μου ήταν τόσο γνώριμο και τόσο ανατριχιαστικο, που, σε συνδυασμό με το ότι πράγματι, ήμασταν εμείς οι δύο, δώδεκα μόνο χρονών, στη θάλασσα με τον κύριο εκείνο, με βάζει σε δεύτερες σκέψεις...
Παρακαλώ για τη βοήθειά σας!
Ευχαριστώ πολύ!
Εστάλη από G3112 στο E-Psychology.gr Mobile App
