Το άγχος μια εγκυμοσύνης.

καλημέρα,
πριν λίγους μήνες έμεινα έγκυος κάτι που το θέλαμε πραγματικά και εγώ και ο άνδρας μου. Ο γιατρός μέσα σε όλα μου μίλησε για φυσιολογικές αλλάγες στη ψυχολογία μου, για εκρηξεις θυμού και αλλαγές στη συμπεριφορά μου.
Το πρόβλημα είναι όμως ότι οι αλλαγές στη διάθεση πράγματι είναι όπως μου τις περιέγραψε αλλά έρχονται στο μυαλό μου σκέψεις για τα λάθη του παρελθόντος, πόσα πράγματα άφησα να πάνε χαμένα, τι δεν έχω κάνει. τι δεν κατάφερα να κάνω. Είναι πολύ δύσκολο, τα οικονομικά με αγχώνουν, η όλη κατάσταση με αγχώνει. Ο σύζυγος είναι άνεργος αυτή τη στιγμή, εγώ έχω μια καλή δουλειά και τώρα έχω βγει σε αναρρωτική μέχρι να γεννήσω. Τον βλέπω όμως ότι δεν κάνει και πολλές προσπάθειες να βρει μια δουλειά, σα να έχει βολευτεί στο δικό μου εισόδημα, στο ότι έχουμε δικό μας σπίτι και απο εκεί και πέρα όλα καλά.
είμαι σίγουρη ότι γύρω μου μας κοροϊδευουν για αυτό, νομίζω ότι με θεωρούν κορόϊδο, ότι έχω πάρει πάνω μου τα πάντα και αυτό με πληγώνει πολύ. Το χειρότερο όμως δεν είναι οι άλλοι, νομίζω ότι και εκείνος το ίδιο θεωρεί.
Και είναι κάτι που ακόμη δεν έχω βρει τον κατάλληλο τρόπο για να το συζητήσω μαζί του. Λένε ότι η περίοδος της εγκυμοσύνης είναι μια χαρούμενη περίοδος, εγώ γιατί δεν τη βλέπω έτσι;

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

καλημέρα,
πριν λίγους μήνες έμεινα έγκυος κάτι που το θέλαμε πραγματικά και εγώ και ο άνδρας μου. Ο γιατρός μέσα σε όλα μου μίλησε για φυσιολογικές αλλάγες στη ψυχολογία μου, για εκρηξεις θυμού και αλλαγές στη συμπεριφορά μου.
Το πρόβλημα είναι όμως ότι οι αλλαγές στη διάθεση πράγματι είναι όπως μου τις περιέγραψε αλλά έρχονται στο μυαλό μου σκέψεις για τα λάθη του παρελθόντος, πόσα πράγματα άφησα να πάνε χαμένα, τι δεν έχω κάνει. τι δεν κατάφερα να κάνω. Είναι πολύ δύσκολο, τα οικονομικά με αγχώνουν, η όλη κατάσταση με αγχώνει. Ο σύζυγος είναι άνεργος αυτή τη στιγμή, εγώ έχω μια καλή δουλειά και τώρα έχω βγει σε αναρρωτική μέχρι να γεννήσω. Τον βλέπω όμως ότι δεν κάνει και πολλές προσπάθειες να βρει μια δουλειά, σα να έχει βολευτεί στο δικό μου εισόδημα, στο ότι έχουμε δικό μας σπίτι και απο εκεί και πέρα όλα καλά.
είμαι σίγουρη ότι γύρω μου μας κοροϊδευουν για αυτό, νομίζω ότι με θεωρούν κορόϊδο, ότι έχω πάρει πάνω μου τα πάντα και αυτό με πληγώνει πολύ. Το χειρότερο όμως δεν είναι οι άλλοι, νομίζω ότι και εκείνος το ίδιο θεωρεί.
Και είναι κάτι που ακόμη δεν έχω βρει τον κατάλληλο τρόπο για να το συζητήσω μαζί του. Λένε ότι η περίοδος της εγκυμοσύνης είναι μια χαρούμενη περίοδος, εγώ γιατί δεν τη βλέπω έτσι;

---

λιγο αργα θυμηθηκες να συζητησετε την ανεργια του και την συμβολη του στην μελλοντικη σας οικογενεια...
δεν τα ηξερες ολα αυτα? στα εκρυβε?

ΠΩΣ ΤΟ ΘΕΛΑΤΕ πραγματικα κι οι δυο βρε καλη μου, οταν ο αλλος ειναι κυριολεκτικα , στον δρομο?
ποιος σου φταιει οταν μπαινεις σε τετοιες διαδικασιες χωρις απολυτως καμια προυποθεση??

τωρα, εγινε.\δες τι κανεις απο δω και περα.
αν σε ξενερωνει να ζεις τον ανδρα σου ΚΑΙ το παιδι σου εσυ, πες του οτι δεν εισαι διατεθιμενη να συνεχισετε ετσι.
εγω, θα ενοιωθα μεγαλο κοροιδο, παντως.

Σε καταλαβαινω γιατι νιωθεις κοροϊδο, αλλα μην ξεχναμε και το οτι ειναι δυσκολοι καιροι...εισαι σιγουρη οτι απλα βολευεται; Μηπως απλα δεν βρισκει δουλεια;
Τι εργασιακη εμπειρια εχει βασικα και σε τι δουλειες θεωρεις οτι θα στοχευε ως αποτελεσμα; Μπορει να θελει μεν δουλεια ας πουμε αλλα να εχει τραβηγμενα στανταρ για την κατασταση της αγορας εργασιας και την δικη σας οικογενειακη κατασταση...μη ρεαλιστικες προσδοκιες τελοσπαντων. Μπορει ξερω γω να ειχε μαθει σε ενα συγκεκριμενο ειδος δουλειας και απο εκει και περα το ενα να του ξυνιζει το αλλο να του βρωμαει, να του φαινεται λιγο και χωρις το μινιμουμ επιπεδο πρεστιζ που θα ηθελε...αν εχει ειδικευση θα εκανε πχ οποιαδηποτε δουλεια ανειδικευτου; Βιοπαλαιστικα;

Ειναι ευαισθητο το θεμα αλλα ισως θα επρεπε να του κανεις μια κουβεντα για να δεις τι ισχυει τελικα και αν οντως βολευεται η αν απλα χρειαζεται να επαναπροσδιορισει λιγο τους στοχους του. Εξηγησε του οτι προχωροντας στη δημιουργια οικογενειας με το παιδακι σας πλεον εχεις αναγκη απο στηριξη ψυχολογικα κυριως, οτι δεν εχει τοσο να κανει με λεφτα το πραγμα...για να ξερεις δηλαδη οτι αν μη γενοιτο δεν μπορεις να ανταπεξελθεις εσυ θα μπορει να ανταπεξελθει εκεινος στις αναγκες του παιδιου σας, οτι δεν ειστε μονο οι δυο σας πια, και οτι αυτο σε αγχωνει.
Που ειλικρινα ετσι το βλεπω, αυτος πιστευω ειναι ο λογος που τωρα θυμηθηκες να αγχωθεις για το οτι δεν δουλευει, επειδη βλεπεις πως οι ευθυνες σας και οι αναγκες σας σαν οικογενεια μεγαλωνουν, και αυτο σε βαραινει...και δεν καταλαβαινω πως γινεται να μην ανησυχει κι εκεινος με τον ερχομο του παιδιου σας και πως γινεται να ηθελε παιδι οντας ανεργος εφοσον λες το θελατε και οι δυο...
Οταν γεννηθηκε η ανιψια μου ο αδερφος μου ισα που γυρνουσε σπιτι να τη βαλει για υπνο, εκανε δυο δουλειες.
Η δεν συνειδητοποιει απλα ακομα τα παραπανω και το οτι αλλαζουν τα πραγματα, ειναι λιγο στη κοσμαρα του δλδ και με μια ηρεμη ωραια λογικη συζητηση θα χαμπαριασει και θα ξεκουνηθεί, ή το ηθελε για να σιγουρεψει το βολεμα του μαζι σου. Το τελευταιο ειναι πολυ ασχημη σκεψη, αλλα νομιζω πως αυτος ειναι και ο φοβος σου... Για αυτο δεν λες οτι φοβασαι μη σε θεωρει κοροιδο; Κοιτα, εχοντων των πραγματων λογικο ειναι να νιωθεις καπως, αλλα υπαρχει περιπτωση αυτο απλα να ειναι ανασφαλεια στο μυαλο σου λογω του α να τι θα πει ο κοσμος οτι ζω τον αντρα μου κλπ; Εκεινος πως συμπεριφερεται βασικα; Νιωθεις οτι ειναι υποστηρικτικος οσον αφορα την εγκυμοσυνη σου αλλα και γενικα; Η στο κοσμο του; Πως πιστευεις οτι θα εξελισσοταν μια σχετικη συζητηση μαζι του;

Και βασικα ξεχασα να σε ρωτησω...ποσο καιρο ειναι ανεργος; Ηξερα ζευγαρι που ο αντρας ηταν 1-2 χρονια ανεργος και δουλευε μονο η γυναικα ολο αυτο το διαστημα οκ...ναι δυσκολευτηκαν να βρουν και να διατηρησουν τις ισορροπιες τυπου " τι σοι αντρας εισαι συ" κλπ, υπηρχαν προβληματα αλλα τα καταφεραν, ειχαν καλη επικοινωνια. Εν τελει μετα οταν βρηκε δουλεια εκεινος, εκαναν παιδακι και η γυναικα του καθοταν με το μωρο. Και μετα επιασε παρτ ταιμ δουλεια λιγες ωρες...

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

...Εξηγησε του οτι προχωροντας στη δημιουργια οικογενειας με το παιδακι σας πλεον εχεις αναγκη απο στηριξη ψυχολογικα κυριως, οτι δεν εχει τοσο να κανει με λεφτα το πραγμα...για να ξερεις δηλαδη οτι αν μη γενοιτο δεν μπορεις να ανταπεξελθεις εσυ θα μπορει να ανταπεξελθει εκεινος στις αναγκες του παιδιου σας, οτι δεν ειστε μονο οι δυο σας πια, και οτι αυτο σε αγχωνει....

---

εχει παρα πολυ να κανει με λεφτα και με το αν ο ανδρας δουλευει, το πραγμα, διοτι το ζευγαρι δενε χει την ιδια επιβαρυνση στα πρωτα χρονια του παιδιου, στον ΓΟΝΕΙΚΟ του ρολο.
δεν ειναι απλα οτι ΚΑΠΟΙΟΣ απο τ ους δυο πρεπει ν δουλευει. Ο ΑΝΔΡΑΣ πρεπει να δουλευει, κι αν μπορει και θελει, και η γυναικα..
η γυναικα εγκυμονει, και γενναει μονη της, και θηλαζει αν θελει και μπορει, οχι και οι δυο, ασχετως συμπαραστασης, πολυ συχνα με δυσκολιες και επιπλοκες και αναγκη πολλων μηνων ξεκουρασης, αλλα και αφοσιωσης στο νεογεννητο.. στους πρωτους μηνες με πρωτα χρονια του παιδιου, το παιδι ειναι απολυτα εξαρτημενο απο την μητερα, οχι απο τον πατερα, για τις αναγκες του.
τα διαστηματα αυτα η γυναικα ειτε εχει τεραστιες αδειες, ειτε δεν δουλευει ΚΑΝ.
πως θα κανει δλδ καποιος οικογενεια, αν δεν δουλευει?
πως θα διατηρησει το εισοδημα της η γυναικα στους τοσους μηνες εγκυμοσυνης και λοχειας, ακομα κι αν δενε χει επιπλοκες?

επιπλεον, πρεπει να ειναι ΕΠΙΛΟΓΗ της γυναικας αν θελει να δουλεψει τα πρωτα χρονια της ζωης του παιδιου και να μπορει να ασχοληθει ΜΟΝΟ με το παιδι, αν ετσι θελει.
οχι να εξαναγκαζεται να το αφηνει σε γυναικες και σταθμους επειδη ο ανδρας δεν δουλευει.

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

εχει παρα πολυ να κανει με λεφτα και με το αν ο ανδρας δουλευει, το πραγμα, διοτι το ζευγαρι δενε χει την ιδια επιβαρυνση στα πρωτα χρονια του παιδιου, στον ΓΟΝΕΙΚΟ του ρολο.
δεν ειναι απλα οτι ΚΑΠΟΙΟΣ απο τ ους δυο πρεπει ν δουλευει. Ο ΑΝΔΡΑΣ πρεπει να δουλευει, κι αν μπορει και θελει, και η γυναικα..
η γυναικα εγκυμονει, και γενναει μονη της, και θηλαζει αν θελει και μπορει, οχι και οι δυο, ασχετως συμπαραστασης, πολυ συχνα με δυσκολιες και επιπλοκες και αναγκη πολλων μηνων ξεκουρασης, αλλα και αφοσιωσης στο νεογεννητο.. στους πρωτους μηνες με πρωτα χρονια του παιδιου, το παιδι ειναι απολυτα εξαρτημενο απο την μητερα, οχι απο τον πατερα, για τις αναγκες του.
τα διαστηματα αυτα η γυναικα ειτε εχει τεραστιες αδειες, ειτε δεν δουλευει ΚΑΝ.
πως θα κανει δλδ καποιος οικογενεια, αν δεν δουλευει?
πως θα διατηρησει το εισοδημα της η γυναικα στους τοσους μηνες εγκυμοσυνης και λοχειας, ακομα κι αν δενε χει επιπλοκες?

επιπλεον, πρεπει να ειναι ΕΠΙΛΟΓΗ της γυναικας αν θελει να δουλεψει τα πρωτα χρονια της ζωης του παιδιου και να μπορει να ασχοληθει ΜΟΝΟ με το παιδι, αν ετσι θελει.
οχι να εξαναγκαζεται να το αφηνει σε γυναικες και σταθμους επειδη ο ανδρας δεν δουλευει.

---

Κοιτας το δεντρο και χανεις το δασος. Αυτο που λες το ειπα ηδη, ειπα οτι αυξανονται οι αναγκες της οικογενειας και οι υποχρεωσεις, προφανως και μιλαμε για οικονομικες αναγκες. Απλα προτεινα εναν ομορφο τροπο να το θεσει, τι θα πει; ΦΕΡΕ ΛΕΦΤΑ ΧΑΡΑΜΟΦΑΗ; Ποσο ωραια εξελιξη πιστευεις θα ειχε μια τετοια συζητηση; Και προφανεστατα η οικονομικη ανασφαλεια δημιουργει και ψυχολογικη ανασφαλεια, αμα δεν ηταν αυτο το προβλημα οσοι ειναι ανεργοι θα ετρεχαν ξεβρακωτοι μες στη τρελη χαρα, θα πλενοντουσαν στη βροχη και θα ετρωγαν οτι βρισκουν, ευτυχια σκετη ξερω γω... Το ειπε και η θεματοθετρια, η εγκυμοσυνη πρεπει να ειναι μια περιοδος ευτυχιας αλλα εκεινη νιωθει σκατα. Απο εκει ειναι το λογικο να ξεκινησει τη συζητηση με τον αντρα της για να ειναι εποικοδομητικη, απο το τι φοβαται, για τι ανησυχει, πως θα αισθανθει πιο ασφαλης και χαρουμενη, που προφανως ρε ρεμ θα καταληξει στα λεφτα το πραγμα. Εσυ τι προτεινεις δηλαδη να του το πει χρεωστικα οτι γιατι δε βρισκεις λεφτα/δουλεια και να παρεξηγηθουνε και να πλακωθουνε κι ολας κατηγορωντας ο ενας τον αλλον;
Το μονο που προσεφερε το μηνυμα σου ειναι ενα σχολιο πανω στην κατασταση, απλα εκρινες τα οσα διαβασες..καμια λυση, καμια καλυτερη προσεγγιση εχεις να προτεινεις;

Nat...
Δεν ειπα αυτα που εγραψες.
Ειπα αυτα που εγραψα εγω.
Αν δεν βλεπεις την διαφορα, δεν φταιω εγω κι ουτε θα επαναλαβω οσα διαστρεβλωσες.

Ειπα ηδη τι προτεινω να κανει.δεν το ειδες;
Αν δεν μπορει να ανεχτει την κατασταση, να του το πει για να κανονισει την πορεια του.
Αν μπορει, ας τον ζει.
Τι μας νιαζει εμας;
Υπαρχει τροπος ναμιλας στους ανθρωπους.
Δεν ειναι το ιδιο να τους αποκαλεις χαραμοφαηδεςμε το να τους εξηγεις τι νοιωθεις και τι θελεις.
Η μερα με την νυχτα.
Στον τροπο χανονται πολλα παιχνιδια, για να μην πω, ολα...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

Nat...
Δεν ειπα αυτα που εγραψες.
Ειπα αυτα που εγραψα εγω.
Αν δεν βλεπεις την διαφορα, δεν φταιω εγω κι ουτε θα επαναλαβω οσα διαστρεβλωσες.

Ειπα ηδη τι προτεινω να κανει.δεν το ειδες;
Αν δεν μπορει να ανεχτει την κατασταση, να του το πει για να κανονισει την πορεια του.
Αν μπορει, ας τον ζει.
Τι μας νιαζει εμας;
Υπαρχει τροπος ναμιλας στους ανθρωπους.
Δεν ειναι το ιδιο να τους αποκαλεις χαραμοφαηδεςμε το να τους εξηγεις τι νοιωθεις και τι θελεις.
Η μερα με την νυχτα.
Στον τροπο χανονται πολλα παιχνιδια, για να μην πω, ολα...

---

Μα για τον τροπο μιλησα κι εγω. Η ενσταση σου που εγκειται δεν καταλαβα; Τι ακριβως ενιωσες την αναγκη να διορθωσεις; Για τον τροπο προσεγγισης μιλησα και προτεινα μια οπτικη που θα την βοηθησει να το θιξει ομορφα το θεμα. Ειπα εγω πουθενα οτι θα ταιζουν το παιδι τους και θα πληρωνουν λογαριασμους με αγαπη; Φυσικα και το ζουμι ειναι να του μιλησει για να ξεκουνηθει λιγο και να βρει δουλεια. Αλλα δεν ειναι και ψεμματα το οτι αυτο την αγχωνει και την στενοχωρει. Ιδιο ειναι να ακουσει ο αντρας της οτι εχει αναγκη τη στηριξη και τη βοηθεια του και το ιδιο θα του κατσει το κατακουτελο "πρεπει να βρεις δουλεια"; Τι πιθανοτητες εχει να το παρει ως κατηγορια και να αντιδρασει αμυντικα; Το βρες δουλεια χαραμοφαη το εφερα ως το ακρως αντιθετο παραδειγμα της πιο γλυκιας προσεγγισης που προτεινα εγω. Για να κανω πιο κατανοητα τα δικα μου γραφομενα το εφερα το παραδειγμα. Οποτε χαλαρωσε, δεν διαστρεβλωσα τιποτα στα λεγομενα σου, απλα επεσημανα οτι το σχολιο σου ηταν αστοχο επειδη παρεξηγησες τα δικα μου γραφομενα και ξεκαθαρισα την θεση μου. Απο την πρωτη στιγμη λοιπον μονο για τον εαυτο μου μιλαω, επειδη διαστρεβλωθηκαν απο παρεξηγηση τα δικα μου λογια. Τελοσπαντων δεν θα λεω εκατο φορες τα ιδια, θεωρω εξεφρασα με μεγαλη ακριβεια τι εννοω και θεωρω πως δεν διαφωνεις.

Quote:

---

Originally Posted by kaiti85

καλημέρα,
πριν λίγους μήνες έμεινα έγκυος κάτι που το θέλαμε πραγματικά και εγώ και ο άνδρας μου. Ο γιατρός μέσα σε όλα μου μίλησε για φυσιολογικές αλλάγες στη ψυχολογία μου, για εκρηξεις θυμού και αλλαγές στη συμπεριφορά μου.
Το πρόβλημα είναι όμως ότι οι αλλαγές στη διάθεση πράγματι είναι όπως μου τις περιέγραψε αλλά έρχονται στο μυαλό μου σκέψεις για τα λάθη του παρελθόντος, πόσα πράγματα άφησα να πάνε χαμένα, τι δεν έχω κάνει. τι δεν κατάφερα να κάνω. Είναι πολύ δύσκολο, τα οικονομικά με αγχώνουν, η όλη κατάσταση με αγχώνει. Ο σύζυγος είναι άνεργος αυτή τη στιγμή, εγώ έχω μια καλή δουλειά και τώρα έχω βγει σε αναρρωτική μέχρι να γεννήσω. Τον βλέπω όμως ότι δεν κάνει και πολλές προσπάθειες να βρει μια δουλειά, σα να έχει βολευτεί στο δικό μου εισόδημα, στο ότι έχουμε δικό μας σπίτι και απο εκεί και πέρα όλα καλά.
είμαι σίγουρη ότι γύρω μου μας κοροϊδευουν για αυτό, νομίζω ότι με θεωρούν κορόϊδο, ότι έχω πάρει πάνω μου τα πάντα και αυτό με πληγώνει πολύ. Το χειρότερο όμως δεν είναι οι άλλοι, νομίζω ότι και εκείνος το ίδιο θεωρεί.
Και είναι κάτι που ακόμη δεν έχω βρει τον κατάλληλο τρόπο για να το συζητήσω μαζί του. Λένε ότι η περίοδος της εγκυμοσύνης είναι μια χαρούμενη περίοδος, εγώ γιατί δεν τη βλέπω έτσι;

---

Δεν ψάχνει καθόλου για δουλειά??δεν προσπάθει καθόλου??ξέρεις γιατί ρωταω.?
Στην εποχή μας πιο πολλές δουλειές έχει για της γυναίκες παρά για τους άνδρες..
Δεν το λέω ρατσιστικά μην παρεξηγηθη και το μήνυμα μου...απλά το βλέπω και από μας.π.χ εγώ αν βρω 1 δουλειά ή γυναίκα μου βρίσκη 2.γιατι άμα κάποιο μαγαζί ζητάει καθαρίστρια γυναίκα θα ζητήσει το λέει και η λέξη.να φροντίσει ηλικιωμένη?γυναίκα θα παρουν.θελω να πω ότι στης πιο πολλές αγγελίες που βλέπω εγώ πιο πολύ γυναίκα ψάχνουν.εχουν και αγγελίες για άνδρες αλλά ζητάνε να έχεις 4-5 χαρτιά
..και εγώ δουλειά του ποδαριού κάνω ότι βρω.10 μέρες εδώ και άλλες 10 εκεί..αν βρω πακέτο πάω πακέτο.φυλλαδια μοιράζω.κτλ. το ίδιο και ο φίλος μου με τη γυναίκα του ο φίλος μου κάνει μια δουλειά ή γυναίκα του δύο δουλειές..
Λέω μήπως ψάχνει και δεν βρίσκει ο άνθρωπος...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

. στους πρωτους μηνες με πρωτα χρονια του παιδιου, το παιδι ειναι απολυτα εξαρτημενο απο την μητερα, οχι απο τον πατερα, για τις αναγκες του.
ι.

---

αυτο ειναι λαθος, οι ανθρωποι ειναι μονογαμικοι ακριβως γιατι χρειαζονται και οι δυο γονεις στην οικογενεια. αυτο ισως δεν φαινεται εντονα σημερα, αλλα λιγο παλιωτερα εκανε τεραστια διαφορα

Quote:

---

Originally Posted by nikos2

αυτο ειναι λαθος, οι ανθρωποι ειναι μονογαμικοι ακριβως γιατι χρειαζονται και οι δυο γονεις στην οικογενεια. αυτο ισως δεν φαινεται εντονα σημερα, αλλα λιγο παλιωτερα εκανε τεραστια διαφορα

---

στην ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, βεβαιως και χρειαζονται και οι δυο.
ο καθενας ας κανει οτι θελειστην ζωη του, αλλα εγω ειμαι εντελως εναντια στο να κανω παιδι χωρις να ειμαι με τον πατερα του και συντροφο μου και να το μεγαλωνουμε μαζι.
αυτο δεν σημαινει οτι οι ΡΟΛΟΙ των δυο ειναι ιδιοι.
ο ανδρας δεν θα κυοφορησει, δεν θα γεννησει και δεν θα θηλασει.
το μωρο ειναι ΟΡΓΑΝΙΚΑ συνδεδεμενο με την μανα του. ο ομφαλιος λωρος δεν ειναι ενα σκουπιδι, ειναι οργανικη και συναισθηματικη ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΝΩΣΗ.
αυτο δεν σημαινει οτι αν ενα παιδακι εχει την ατυχια να χασει την μητερα του, δεν εχει ελπιδες καλης ζωης.
ΑΛΛΟ αυτο.
εδω λεμε να δινουμε ιδανικες συνθηκες ξεκινωντας κατι.
ανσ την πορεια, κατι στραβωσει, shit happens.

ο πατερας χρειαζεται και σανπροτυπο και σαν συναισθημα και σαν στηριξη στην οικογενεια, συναισθηματικη ΚΑΙ ΥΛΙΚΗ.
αλλα το ΒΡΕΦΟΣ, πανω απο την μανα του θα ειναι κρεμασμενο, οχι πανω απο τον απτερα. αν καποιος πρεπει να δουλεψει στα πρωτα χρονια , αυτος ειναι ο ανδρας. η γυναικα να δουλεψει ΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ.

Ο άνδρας σου πως να μην το θέλει κουτί του ήρθε να σε δέσει για να σου τρώει τα λεφτά.........Αν νιώθεις κορόιδο και στο βγάζει αυτό ο άντρας σου πολύ φοβάμαι πως αυτή είναι η αλήθεια που προείπα......μακάρι να μην είναι έτσι.......συζήτα το μαζί του και πίεσέ τον για δουλειά. Δεν μπορεί να δουλεύεις με ένα παιδί νεογέννητο. Έχουν δίκιο από πάνω όσοι σου σχολίασαν αν και δεν ξέρω τα κίνητρα του άντρα σου ποια είναι.