ζητειται ελπιδα..

καλησπερα! αποτελω νεο μελος, σας εντοπισα στην προσπαθεια μου να αναζητησω πληροφοριες σχετικα με οσα παρατηρω να μου συμβαινουν. εξι μηνες πριν ηταν η πρωτη λιποθυμια, τους τελευταιους δυο μηνες η κατασταση εχει χειροτερεψει σημαντικα.βγαινω ολο κ λιγοτερο απο το σπιτι, αδυνατω πλεον να σταθω ορθια αναμεσα σε πολυ κοσμο(club/bar/συναυλιες..), εχω τασεις εμετου, ζαλαδες, αδυναμιες κ ολα τα υπολοιπα τα οποια ακολουθουν την αγοραφοβια και τις κρισεις πανικου.
φοβαμαι πολυ, φοβαμαι γιατι ανησυχω μηπως δε μπορεσω ποτε να το ξεπερασω και συνεχισω να ζω ετσι την υπολοιπη ζωη μου.
θυμωνω πολυ, θυμωνω γιατι δε ξερω ακομα πως επετρεψα να μου συμβει ολο αυτο..
οταν διαβασα τον τιτλο \"το ξεπερασα\" ενιωσα να περνω θάρρος.
ακομα δεν εχω μιλησει με κανενα δικο μου ανθρωπο αλλα σκοπευω να το κανω συντομα. θα ηθελα ομως βοηθεια απο εσας σχετικα:
σε ποιον να απευθυνθω?η λυση των ομοιοπαθητικων ειναι καλη κ αν ναι πως να τον διακρινω απο εναν απλο κομπογιανιτη?
ποια ειναι η συνιθησμενη θεραπεια?
κ κυριως υπαρχει ΟΡΙΣΤΙΚΗ λυση του προβληματος η απλως συντηρηση οργανισμου κ ψυχης?
ζητειται ελπιδα..

Ο ξάδερφος μου φέτος πήγε να δώσει αίμα...του έπεσε η πίεση..σχεδόν λυποθύμησε...το νοσηλευτικό προσωπικό (μάλλον απο απειρία) αντίδρασε με πανικό...και τέλος πάντων απο εκείνο το συμβάν και μετά άρχισε να εκδηλώνει συμπτώματα όμοια με αυτά που αναφέρεις.Το πρώτο 20ήμερο τυ ήταν πολύ δύσκολο...και φοβόταν οτι με το παραμικρό θα λυποθυμήσει και θα καταρεύσει.Πήγε σε έναν ψυχίταρο και του έδωσε αντικαταθλιπτική αγωγή...η οποία τον βοήθησε να στηριχτεί στα πόδια (εξαφάνισε τις λυποθυμικές του τάσεις).Σήμερα ,8 μήνες μετά, το έχει ξεπεράσει εντελώς ...αρχικά χάρη στη φαρμακευτική αγωγή και λίγο αργότερα επιχειρώντας να κάνει κάποια πράγματα που δίσταζε μέχρι τότε να πραγματοποιήσει.Τώρα αισθάνεται σαν καινούριος άνθρωπος και πολλές φορές ευχαριστεί την τύχη του γι αυτό που του συνέβη...γιατί ήταν η ευκαιρία να αντιληφθεί κάποια πράγματα για τον εαυτό του και να προχωρήσει σε αλλαγές που δίσταζε να κάνει.

ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΓΟΡΑΦΟΒΙΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟ ,ΕΠΙΑΝΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΒΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ,ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ ΜΟΥ .ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΥ ΚΟΣΜΟ ΜΕ ΕΠΙΑΝΕ ΚΡΥΟΣ ΙΔΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΤΑΣΗΣ ΛΙΠΟΘΥΜΙΑΣ .ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΑΝ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΩΡΟΥΣΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΒΓΗΚΑ ΕΞΩ ΓΙΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΣΤΕΙΛΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟ.ΩΣΠΟΥ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΥΜΩΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ ΟΧΙ ΜΕ ΕΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ .ΟΧΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ .ΑΛΛΑΞΑ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ,ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΚΑΤΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ,ΑΝΟΙΞΑ ΚΑΙ ΕΚΛΕΙΣΑ ΜΑΓΑΖΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΧΑΛΑΣΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΜΟΥ ,ΑΛΛΑ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΤΙ ........ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΙΛΑΜΕ .ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ .ΒΡΕΣ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙΣ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΣΟΥ .ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΟΛΥ..............ΧΑ!ΧΑ!ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΓΩ ΖΩΓΡΑΦΙΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΩ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ,ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΝΩ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΥΨΕΙΣ .ΤΕΛΩΣ ΠΑΝΤΩΝ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ,ΦΙΛΟΥΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ .ΑΥΤΟΙ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΒΟΗΘΑΝΕ ΑΚΟΜΑ .ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΛΥΘΗΚΕ ΑΝ ΚΑΙ ΠΙΑΝΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΠΑΛΙ ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΑΚΑΘΕΚΤΟΙ ΟΠΟΥ ΜΑΣ ΒΓΑΛΕΙ Η ΜΟΙΡΑ .ΟΤΑΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΕΡΝΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΠΑΡΕΑ ΚΑΙ ΤΟΛΜΩ ........!!!!!

GEO,

κομπογιαννίτες υπάρχουν σε όλα τα επαγγέλματα και όλες τις τάσεις της ιατρικής -δυστυχώς-. Ολοι πέρνουμε αυτό το ρίσκο στη ζωη μας. Μη μας ριξει ο δικηγόρος μας, μην μας μαστουρώσει ο γιατρός μας , τι μας δίνει ο μπακάλης και πάει λέγοντας μέχρι τα τηλεοπτικά παράθυρα!

Καμιά φορά η έλλειψη εμπιστοσύνης στον γιατρό μας εξ ατίας της αδυναμίας να εντοπίσει έγκαιρα το πρόβλημα και να δώσει τη σχετική θεραπεία μας κανουν και βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα \"ασχετος\", κομπογιάνίτης\" κλπ. Ανθρωποι είναι..

Υπάρχουν οργανωμένα κέντρα ομοιοπάθητικής σε Αθήνα, Θεσ/κη και Πάτρα που μπορείς να πάρεις πληροφόρηση για αυτή , οι λίστες ομοιοπαθητικών γιατρών που έχουν είναι εγκεκριμμένες απο τον ιατρικό σύλλογο . Αν έχεις κάποιον που εμπιστεύεσαι και έγινε καλά με ομοιοπαθητική ζητησέ του να σου συστήσει τον γιατρό του.

Geo, όλα ειναι στο μυαλό μας. Μην φοβάσαι και μην σε πανικοβάλουν ακόμα περισσότερο τα συμπτώματα. Δεν πεθανε κανείς απο πανικό. Νομίζουμε ότι θα πεθάνουμε. Πάρε το χρόνο σου και αναζήτα το συντομώτερο δυνατον ιατρική βοήθεια.

Μην αρκεστείς μόνο σε φάρμακα, πρέπει να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα ολιστικά, να το συνδιάσεις με ψυχανάλυση , με δημιουργικό οραματισμό, με ότι αφορά το σώμα και τη ψυχή. Ηρθε η ώρα να ασχοληθείς με τον εαυτό σου..

Μηπως τον είχες εγκαταλείψει και σου βάρεσε το καμπανάκι?