Printable View
Πιστεύω ακράδαντα ότι υιοθετούμε τις στάσεις των γονιών μας όσο κι αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε και πολλές φορές κάνουμε στα παιδιά μας ακριβώς τα ίδια.
Πόσο εφικτό πιστεύετε ότι είναι να μην κάνουμε τα λάθη που έκαναν οι γονείς μας ως προς της ανατροφή μας, όταν μεγαλώνουμε τα δικά μας παιδιά;
λαθη γονεων παιδευουσι τεκνα, πληρωνουμε τα λαθη των γονιων μας? αν δεν μας ανεθρεψαν σωστα? αν δεν μας προσφεραν αυτα που χρειαζομασταν? αν δεν μας προσεχαν οπως θα επρεπε? η ψυχολογια του παιδιου ειναι πολυ ευαισθητη....!!
συμφωνώ, για αυτό και είναι ένα ολόκληρο κεφάλαιο, αλλά πως θα καταλάβουμε αν έκαναν λάθη στην ανατροφή μας;Quote:
Originally Posted by menis_64
Πιστευω πως πραγματι μεχρι ενος σημειου "γινομαστε οι γονεις μας" και σε θεματα ανατροφης παιδιων και γενικα σε θεματα συμπεριφορας κι αλληλεπιδρασης με τον κοσμο, στην σταση ζωης μας και στον τροπο σκεψης γενικα...συνηθως αμα τα παραπανω εχουν προβληματικα στοιχεια το φοβομαστε να τους μοιαξουμε, δεν το θελουμε ...παμε και στο αλλο ακρο επιτηδες, ειναι αλλωστε φυσικο να θελουμε εχουμε την ταση να τους ξεπερασουμε...δες πχ ποσοι λαοι εχουν πατροκτονικους μυθους...σκεψου τον Δια με τον Κρονο πχ...φυσικα αναφερομαι στον συμβολισμο, οχι σε δολοφινικες τασεις, λολ. Θεωρω αυτο το αρχετυπικο μοτιβο εχει να κανει με την φυσικη μας ταση να θελουμε να βελτιωνομαστε ως ανθρωποι, ο μαθητης να ξεπερναει (και να νικαει) τον δασκαλο ας πουμε. Ελα μου ομως που απο τον δασκαλο εχει μαθει, και "με ο, τι δασκαλο θα κατσεις τετοια γραμματα θα μαθεις"...μοιαζουν αντιφατικα αυτα αλλα θεωρω ισχυουν και τα δυο.Quote:
Originally Posted by kaiti85
Παντα με θεωρουσα διαφορετικη απο τη μητερα μου, η μερα με τη νυχτα. Και ειχαμε δυσκολη σχεση. Αλλα οσο μεγαλωνω και ψαχνω λιγο μεσα μου πιο ειλικρινα, παρατηρω οτι την καταλαβαινω σε πολλα και οτι της μοιαζω σε πολλα, την νιωθω σε πολλα...οχι επιφανειακα πραγματα, εκει διαφερουμε. Μιλαω για πιο εσωτερικα πραγματα, πιο πυρηνικα. Αφενος αυτο με ανησυχει γιατι η μητερα μου δεν υπηρξε ευτυχισμενος ανθρωπος στη ζωη της. Αφετερου ομως εφησυχαζομαι μεχρι ενος σημειου βλεποντας την σχεση της γιαγιας μου με τη μητερα μου...βλεπω διαφορα. Σε αρκετα πραγματα οντως κουβαλαει η μητερα μου τα μπαγκαζια της γιαγιας μου, σε πολλα πραγματα την ξεπερασε ομως.
Θυμαμαι να παραπονιεμαι και να προσπαθω να της εξηγησω που και γιατι κανει λαθος και να μου λεει "ναι δεν με θεωρεις καλη μανα, στα λογια εχεις ολες τις απαντησεις. ..εγω νεα δεν σκεφτομουν οπως εσυ νομιζεις; Οτι δεν θα κανω ετσι οπως η γιαγια και θα κανω καλυτερα και θα κανω αλλιως και θα ρανω και θα το ταδε και το δεινα; Ονειρευομουν κι εγω οτι θα τα κανω ολα σωστα... Στη πραξη βγαινουν διαφορετικα τα πραγματα, θα γινεις μανα και θα μαθεις"...και πραγματι ετσι ειναι. Δεν βγηκαν τοσο ιδανικα τα πραγματα, πραγματι κουβαλησε καποια τραυματα μαζι της μια ζωη και εβγαλε απωθημενα οταν δημιουργησε την δικη της οικογενεια. Ομως και η επιθυμια της να γινει καλυτερη απο τη γιαγια μου και πιο σωστη δεν ηταν αμελητεα, δεν πηγε στον βροντο...τα καταφερε σε πολλα πραγματα, εχω συγκεριμενα στο μυαλο μου, θα μπορουσα να κανω ολοκληρη λιστα συγκρισης που δειχνει σαφεστατη βελτιωση. Και γενικα πιστευω οτι απο γενια σε γενια αμα υπαρχει η επιθυμια βελτιωνονται τα πραγματα, δεν ειμαστε τελειως ερμαια της τυχης, των γονιδιων, των κακων εμπειριων μας.
Και ευελπιστω να καταφερω το ιδιο...δεν σου κρυβω οτι φοβαμαι μην κανω κι εγω παρομοια λαθη αν αποκτησω οικογενεια, ειμαι σχεδον βεβαιη πως θα κανω σε καποιον βαθμο. Απλα προσπαθω να ειμαι πολυ προσεκτικη με τις επιλογες μου και ελπιζω να τα καταφερω καλυτερα...
Δεν ειναι ολα ματαια. Η τουλαχιστον ετσι θελω να πιστευω.
Αμα εισαι βλαξ , θα επαναλαβεις τα λαθη των γονεων σου .............οτι θα κανεις λαθη ως γονεας ειναι βεβαιον , ολοι μαθητευομενοι γονεις ειμεθα , αλλα θα κανεις διαφορετικα λαθη .........
Αν με ρωτούσες στα 25 θα σου έλεγα οτι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δεν θέλω να κάνω παιδιά. Πιστεύω οτι θέλουμε δεν θέλουμε μεταφέρονται αυτά που έχουμε μάθει από τους δικούς μας γονείς και τα καλά τους αλλά και τα λάθη μαζί. Θα συμφωνήσω οτι κάθε φορά βγαίνει λίιιιγο πιο βελτιωμένη έκδοση αν έχεις την θέληση και την διάθεση αλλά πραγματικά δεν νομίζω οτι μπορεί κανείς να το αποφύγει εντελώς.
Προσωπικά φοβάμαι οτι αν είχα δικά μου παιδιά ίσως σε ορισμένα θέματα να έφτανα εντελώς και στο αντίθετο άκρο από αυτό των γονιών μου από το φόβο μη κάνω τα ίδια λάθη.
Πάντως μεγαλώνοντας επίσης βρίσκω να μοιάζω σε πολλά με την μάνα μου. Για μερικά χαίρομαι πολύ, για μερικά άλλα εντυπωσιάζομαι γιατί θυμάμαι πόσο με ενοχλούσαν σε εκείνη!
Και εγώ μοιάζω σε πολλά με τη μάνα μου, όταν μου το έλεγαν παλιά με ενοχλούσε, από τότε όμως που έμεινα έγκυος το βρίσκω απόλυτα φυσιολογικό.
αυτό που πλέον μπορώ να κάνω είναι να καταγράφω τις κακές στιγμές ή τις στιγμές που πληγώθηκα ή αυτές που δε με βοήθησαν όχι για να τους κατηγορήσω αλλά για να δω τι αλλαγή μπορώ να κάνω. είναι πράγματι πάρα πολύ δύσκολο και μερικές φορές ακατόρθωτο. Αλλά ίσως καταφέρω κάτι μικρό.
Eξαρταται κι απο τον εν γενει χαρακτηρα σου , αν εισαι αυταρχικος στις σχεσεις σου , θασαι το ιδιο με τα παιδια σου , αν εισαι δημοκρατικος και ανετος στις σχεσεις σου , δεν ειναι δυνατον να γινεις με τα παιδια σου ετσι ....... το πως εισαι στις σχεσεις ( με το αλλο φυλο ) λεει πολλα για σενα .......εχω παραδειγμα την αδελφη μου , 54 ετων , αυταρχικη στις σχεσεις της , φωνακλου στα παιδια της ....... ουτε γω δεν την αντεχω ....... αλλα η δικη μου ' δημοκρατικοτητα ' μπορει να μετατραπει σε αδιαφορια προς τα παιδια μου , σαν σκοτεινη πλευρα μου ως γονεας ...... οποτε δυσκολο να προβλεψεις τι θα γινεις ως γονεας ....
οτι σε ενοχλουσε εσενα σσαν παιδι και σε εκανε να κλαιες και να στεναχωριεσαι, σε οτι ειχε να κανει σε σχεση μου τους γονεις παντα, τοτε αυτα ειναι που θα πρεπει να κοιταξεις....!! δεν μπορω να σε κατευθυνω καλυτερα!!Quote:
Originally Posted by kaiti85