Φόβος + πανικός + μοναξιά = φρίκη

Ένιωσα την ανάγκη να σας γράψω γιατί δεν έχω κανέναν να μοιραστώ τη δύσκολη περίοδο που διανυω αυτή τη στιγμή. Η κατάσταση έχει ως εξής : μένω μακριά από την οικογένεια μου και συγκατοικώ με το δεσμό μου. Ο οποίος πριν δύο μέρες χρειάστηκε να φύγει για θέματα υγείας της δικής του οικογένειας και θα λείψει για έξη μέρες. Φίλους δεν έχω και με την ατυχία που με δέρνει χάλασε και το αυτοκίνητο, το σπίτι μας είναι πέντε χιλιόμετρα από το κοντινότερο χωριό, οπότε έχω αποκλειστεί και θα είμαι μέρες ακόμη αποκλεισμένη από τον κόσμο και τελείως μόνη μου μέσα στο σπίτι και έχω πραγματικά φρικαρει! Ευτυχώς έχω ένα σκυλάκο και λέω καμία κουβέντα μέσα στη μέρα. Έχω γεμίσει με άγχος, τρέμω όλη μέρα, φοβάμαι μη μου συμβεί κάτι κακό, μόνιμα μου έρχονται στο μυαλό αρνητικές σκέψεις και τώρα που γράφω βρίσκομαι σε κρίση πανικού και δε λέει να μου περάσει εδώ και δυόμισι ώρες . Βοήθεια θα τρελαθώ.

Καλησπερα κ ψυχραιμια πανω απολα. Εγω πολλες φορες θελω να μενω μονος μου. Χαλαρωνω ηρεμω διαλογιζομαι κ γενικα ξεκουραζομαι. Ολα μια ιδεα ειναι. Αραξε δες τηλεοραση και κανε γυμναστικη που βοηθαει γενικα. Η κριση σου ηρθε τωρα η ξανα ειχες.... μην φοβασαι θα περασει στο λεω εκ πειρας...υπομονη κ ηρεμια θα περασει ο καιρος. Ελπιζω να εχεις προμηθειες κλπ....

Αγαπητή φίλη Δέσποινα καλησπέρα. Εσύ βιώνεις αυτήν την κατάσταση για 6 μόλις μέρες. Εγώ βιώνω ακριβώς την ίδια κατάσταση εδώ και περίπου 6 μήνες. Κατοικώ σε χωριό με τον δεσμό μου, είμαι άνεργη, σχεδόν εγκλωβισμένη σε ένα σπίτι τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Είχα τις ίδιες σκέψεις με εσένα ακριβώς, διαγνώστηκα με κατάθλιψη και τώρα έχω πέσει στα φάρμακα...ποιος εγώ... βγάλε κορίτσι μου αυτές τις σκέψεις από το μυαλό σου, κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν και σε χαλαρώνουν και μην σκέφτεσαι βλακείες..μην δημιουργείς προβλήματα που δεν υπάρχουν. Εάν είχα και εγώ κάποιον να με είχε συμβουλέψει νωρίτερα θα είχα αποφύγει όλη αυτήν την κόλαση που ζω τώρα...

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

νομιζω υπαρχουν καπιοι που νοικιαζουν αμαξια

Quote:

---

Originally Posted by masterias

Καλησπερα κ ψυχραιμια πανω απολα. Εγω πολλες φορες θελω να μενω μονος μου. Χαλαρωνω ηρεμω διαλογιζομαι κ γενικα ξεκουραζομαι. Ολα μια ιδεα ειναι. Αραξε δες τηλεοραση και κανε γυμναστικη που βοηθαει γενικα. Η κριση σου ηρθε τωρα η ξανα ειχες.... μην φοβασαι θα περασει στο λεω εκ πειρας...υπομονη κ ηρεμια θα περασει ο καιρος. Ελπιζω να εχεις προμηθειες κλπ....

---

Φίλε masteria εννοούσα ότι η κρίση μου διήρκεσε κοντά τρεις ώρες και ήταν κάτι που πρώτη φορά μου συμβαίνει τόσο έντονα. Γενικά έχω κρίσεις πανικού με κατάθλιψη και εδώ και εννέα χρόνια, και ακόμη δε μπορώ να το κοντρολαρω. Την ψυχραιμία πως την δημιουργείς; Δε φτάνει μόνο να θέλω να είμαι ψύχραιμη, πρέπει να βρω και τον τρόπο για να το καταφέρω. Πρώτη φορά στη ζωή μου μένω μόνη και οι συνθήκες δεν ευνοούν. Αναγκάστηκε να φύγει πολύ ξαφνικά και οι μόνες προμήθειες είναι πατάτες και ζυμαρικά, αλλά δε με ενοχλεί καθόλου καθώς τρώω μια φορά τη μέρα κι αυτμε το ζόρι λόγω κακής ψυχολογίας.

Quote:

---

Originally Posted by Alice_1990

Αγαπητή φίλη Δέσποινα καλησπέρα. Εσύ βιώνεις αυτήν την κατάσταση για 6 μόλις μέρες. Εγώ βιώνω ακριβώς την ίδια κατάσταση εδώ και περίπου 6 μήνες. Κατοικώ σε χωριό με τον δεσμό μου, είμαι άνεργη, σχεδόν εγκλωβισμένη σε ένα σπίτι τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Είχα τις ίδιες σκέψεις με εσένα ακριβώς, διαγνώστηκα με κατάθλιψη και τώρα έχω πέσει στα φάρμακα...ποιος εγώ... βγάλε κορίτσι μου αυτές τις σκέψεις από το μυαλό σου, κάνε πράγματα που σε ευχαριστούν και σε χαλαρώνουν και μην σκέφτεσαι βλακείες..μην δημιουργείς προβλήματα που δεν υπάρχουν. Εάν είχα και εγώ κάποιον να με είχε συμβουλέψει νωρίτερα θα είχα αποφύγει όλη αυτήν την κόλαση που ζω τώρα...

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

---

Γλυκιτατη Alice, διαγνώστηκα και γω με κατάθλιψη, και διαταραχές άγχους από τα 20 και τώρα είμαι 27. Έπεσα στα φάρμακα έξι χρόνια και πριν ένα χρόνο τα έκοψα και ακολουθώ τον δρόμο της ομοιοπαθητικής, ενώ έχω δει μεγάλη βελτίωση στον εαυτό μου σήμερα έκανα ένα πίσω γύρισμα τραγικό. Είμαι τρομοκρατιμενη και δεν έχω κανέναν να μου δώσει τις σωστές συμβουλές. Δυστυχώς τα οικονομικά μου δε μου επιτρέπουν να κάνω ψυχοθεραπεία, η οποία έχω ακούσει ότι βοηθά εξαιρετικά. Θα ήθελα Πολύ να ανταλλάξουμε περισσότερες πληροφορίες μεταξύ μας , ίσως καταφέρουμε να βοηθήσουμε η μια την άλλη ως ομοιοπαθούσες. Μου έδωσες κουράγιο ευχαριστώ πολύ!

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

νομιζω υπαρχουν καπιοι που νοικιαζουν αμαξια

---

Ευχαριστώ Αλέξανδρε , θα ήταν μια πολύ καλή λύση, καθώς μένω σε νησί και υπάρχουν άπειρα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, αν μου το επέτρεπαν τα οικονομικά μου. Δηλώνω επίσημα ότι ανήκω στο κλάμπ των πιο άτυχων ανθρώπων ίσως και της Ελλάδας.

Quote:

---

Originally Posted by Δέσποινα Πολ

Γλυκιτατη Alice, διαγνώστηκα και γω με κατάθλιψη, και διαταραχές άγχους από τα 20 και τώρα είμαι 27. Έπεσα στα φάρμακα έξι χρόνια και πριν ένα χρόνο τα έκοψα και ακολουθώ τον δρόμο της ομοιοπαθητικής, ενώ έχω δει μεγάλη βελτίωση στον εαυτό μου σήμερα έκανα ένα πίσω γύρισμα τραγικό. Είμαι τρομοκρατιμενη και δεν έχω κανέναν να μου δώσει τις σωστές συμβουλές. Δυστυχώς τα οικονομικά μου δε μου επιτρέπουν να κάνω ψυχοθεραπεία, η οποία έχω ακούσει ότι βοηθά εξαιρετικά. Θα ήθελα Πολύ να ανταλλάξουμε περισσότερες πληροφορίες μεταξύ μας , ίσως καταφέρουμε να βοηθήσουμε η μια την άλλη ως ομοιοπαθούσες. Μου έδωσες κουράγιο ευχαριστώ πολύ!

---

Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς. Πίστεψε με μπορώ να σε νιώσω απόλυτα. Δεν είσαι μόνη. Δεν είμαστε μόνες. Υπέφερα από κρίσεις πανικού από τα 13 μου και μέχρι σήμερα τα 23 δεν είχα δει ούτε καν ψυχολόγο. Ποτέ. Ζούσα 10 χρόνια με το άγχος της αναμονής. Δεν ήξερα καν τι είναι μια κρίση πανικού ούτε από τι προέρχεται. Λόγω των αρνητικών μου σκέψεων λοιπόν και της απογοήτευσης μου έπαθα αποπραγματοποίηση. Είχα πάθει και στο παρελθόν αλλά πολύ ελαφριά τόσο που δεν μου προκαλούσε ενόχληση. Αυτήν την φορά με ταρακούνησε για τα καλά. Και πήρα την απόφαση να πάω σε ψυχίατρο και να κάνω ότι ακριβώς μου πει. Ξεκίνησα την φαρμακοθεραπεία και κάνω και ψυχοθεραπεία παράλληλα. Ακόμα νιώθω απαίσια και κάθε μέρα που περνάει είναι βασανιστική αλλά κάθε φορά που φεύγω από το γραφείο αυτού του ανθρώπου νιώθω ότι υπάρχει ελπίδα. Νιώθω ότι μια μέρα θα ελευθευρωθώ και θα ζήσω μια φυσιολογική επιτέλους ζωή. Κοστίζει η ψυχοθεραπεία αλλά είναι σωτήρια λύση. Μπορείς να βρεις ένα κέντρο ψυχικής υγείας κοντά στην πόλη σου και να κλείσεις ένα ραντεβού. Είναι αξιόλογοι γιατροί και με μηδενικό κόστος. Ξέρω πόσο δύσκολο είναι να ξαναπέφτεις στον βούρκο μετά από χρόνια προσπάθειας. Αλλά είναι μια απόφαση. Και εάν την πάρεις θα δεις ότι θα οδεύεις μόνο προς την απελευθέρωση.

Εστάλη από SM-J530F στο E-Psychology.gr Mobile App

Quote:

---

Originally Posted by Δέσποινα Πολ

Ευχαριστώ Αλέξανδρε , θα ήταν μια πολύ καλή λύση, καθώς μένω σε νησί και υπάρχουν άπειρα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, αν μου το επέτρεπαν τα οικονομικά μου. Δηλώνω επίσημα ότι ανήκω στο κλάμπ των πιο άτυχων ανθρώπων ίσως και της Ελλάδας.

---

Καλησπερα. Θεωρω οτι μπορεις να τα καταφερεις. Αλλα μην υπερβαλλεις κατα την γνωμη μου παντα να λες οτι εισαι στο κλαμπ των πιο ατυχων ανθρωπων οταν υπαρχουν καταστασεις ανθρωπων που δεν αλλαζουν
Πχ https://www.google.gr/search?q=χωρις...ih=652&dpr=3.5

Στάλθηκε από το LEX820 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

γιατι αντιδρας ετσι καθε φορα που καπιος φευγει για λιγο σου θυμιζει κατι κακο αυτο

Αλέξανδρε με έβαλες σε σκέψεις , δεν μου θυμίζει κάτι όχι. Νομίζω ότι το γεγονός του να είσαι κλεισμένος και ολομόναχος μέσα σε ένα σπίτι χωρίς να το θες ή να το αποζητάς, φτάνει.

Καλημερα... αρχικα ναπω οτι πρεπει να βλεπουμε αισιοδοξα τα πραγματα κ τις καταστασεις. Παθολογικα δεν εχουμε κατι αρα ειμαστε μια χαρααααα... θετικα ολα στο μυαλο μπορουν να αλλαξουνε. Ψυχραιμια ερχεται οταν ηρεμουμε κ δεν σκεφτομαστε ασχημα πραγμστα. Δλδ ωχ παλι τα ιδια.... γιατι εγω ..... γιατι αυτο.... ποτε θα περασει.... ποτε θα ξαναερθει.... η κριση το αγχος η πιεση η θλιψη κλπ. Τοτε μονο αποβαλουμε τα αρνητικα..... κανουμε ασχολιες κ πραγματα που μας ευχαριστουν. Ζουμε οπως πριν. Εκει ειναι η λυση να μη πεσουμε στη παγιδα! Το παλευουμε κ κοιταμε μονο μπροστα.

Quote:

---

Originally Posted by Δέσποινα Πολ

Ευχαριστώ Αλέξανδρε , θα ήταν μια πολύ καλή λύση, καθώς μένω σε νησί και υπάρχουν άπειρα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, αν μου το επέτρεπαν τα οικονομικά μου. Δηλώνω επίσημα ότι ανήκω στο κλάμπ των πιο άτυχων ανθρώπων ίσως και της Ελλάδας.

---

Εγω βλεπω μια γυναικα η οποια εχει δεσμο, εχει σπιτι, εχει αυτοκινητο, εχει ιντερνετ, μενει σε νησι με τα σημαντικοτατα πλεονεκτημα που εχει τουλαχιστον το μισο χρονο.
Θα μπορουσες κάλλιστα να εισουν μονη, χωρις αυτοκινητο σε ενα ημιυπογειο στη Κυψελη.

Παιδιά σας υπέρ ευχαριστώ όλους, με βγάλατε από την ''παγίδα'' που είχα πέσει, όπως είπε και ο masterias παραπάνω. Όλοι μαζί καταφέρατε να μου αλλάξετε την ψυχολογία, διορθώσετε τη σκέψη μου, σήμερα βλέπω όλα τα θετικά που έχω γύρο μου. Δεν έχω παρά να σας ευχαριστήσω που δε με αφήσατε μόνη μου σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής μου, καθώς εδώ ήμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και νιώθω πραγματικά τυχερή που ασχοληθήκατε μαζί μου. Σήμερα χαμογελάω από το πρωί και σκέφτομαι μόνο πόσα πολλά πράγματα έχω το χρόνο να κάνω, και κυρίως πράγματα για τον εαυτό μου. GeorgeGr1 μου άνοιξες ακόμη περισσότερο τα μάτια! Είστε όλοι σας υπέροχοι. Την επόμενη φορά που θα ξανά πέσω θα ανατρέξω στα σχόλια να διαβάσω τα ανακουφιστικά λόγια σας για να ξανά σηκωθώ!

Καλησπερα Δεσποινα μου με το ωραιο ονομα της Παναγιας μας και καλη Σαρακοστη,θα ηθελα με αγαπη να σου πω οτι για να φυγουν ολλα αυτα που γραφεις παρα πανω θα πρεπει να ερθουμε σιγα σιγα κοντα στην Ορθοδοξοι πιστη και στην Εκκλησια μας,με αγαπη θα σου πω αδερφουλα μου οτι πριν 1 χρονο περασα τα ιδια και χειροτερα που πραγματικα δεν θελω να αναφερω,

Το μήνυμα έχει τροποποιηθεί από την διαχείριση λόγω παραβίασης των όρων χρήσης του Forum.