Ποτέ δεν ήμουν αρκετή για κανέναν...

Από τα παιδικά μου χρόνια άρχισα να σκέφτομαι τον θάνατο αλλά ποτέ δεν ήμουν ικανή να φτάσω μέχρι εκεί. Δεν έχω κ δεν είχα το θάρρος να το κάνω. Καθόμουν ώρες στο κρεβάτι κ έκλαιγα κ μέσα από το κλάμα μου έβαζα στην σειρά που πως κ πότε θα βάλω τέλος στην ζωή μου. Αλλά ποτέ δεν έφτανα στην πράξη. Μια φορά έβαλα 40 χάπια στο στόμα μου αλλά δεν τα κατάφερα να τα καταπιώ. Θυμώνω με τον εαυτό μου που δεν τα έχω κατάφερει. Παρακαλάω τον Θεό να μου φέρει οποία αρρώστια θέλει για να πεθάνω. Δεν αντέχω την ζωή μου τον εαυτό μου δεν έχω άλλο κουράγιο να κάνω ότι δεν βλέπω δεν ακούω δεν μιλάω. Έχω φτάσει 27 χρόνων κ ήμουν είμαι κ θα είμαι μέχρι να πεθάνω βάρος. Μου το έχουν δώσει να το καταλάβω αυτί όλοι τους. Μακάρι να βρω το θάρρος που μου λείπει κ να βάλω ένα τέλος. Δεν έχω τίποτα να προσφέρω σε κανέναν. Κ ούτε αυτοί σε μένα.

Αν δε βαλεις τελος, ποιες αλλες εναλλακτικες εχεις?

Γτ ρε κοπελια σχολειο πηγεσ σχεσεισ κανεισ δουλευεισ μιλα λιγο να σε αξιολογησουμε κι εμεισ μπορει κατι να κρυβουν μπορει να κανουν λαθοσ μπορει να φταιει το μεγαλωμα χιλια δυο ειναι τα οικονομικα πολλα μπορει να ειναι λαθοσ κι οχι εσυ

Ειμαι παιδί χωρισμένων γονιών οι οποίοι ποτέ δεν νιαστικαν για μένα. Τελείωσα μια σχολή ή όποια με έχει αφήσει άνεργη κ ζω μ ένα άνθρωπο ο οποίος δεν μου αξίζει κ δεν φεύγω γιατί πιστεύω πως δεν έχω που αλλού να πάω. Γιατί δεν έχω δουλειά στήριγμα οικογένεια.

Δουλευω απο δεκα χρονων ειμαι ελευθεροσ εχω σχιζοφρενεια κι ειμαι αγροτησ εισαι στο σωστο μεροσ

Τι σχολη τελειωσεσ βγηκε προκυρηξη τωρα για τουσ δημουσ