ΔΕΠΥ και ενηλικίωση ...

Πάνε 11 χρόνια από τότε που πήρα τη διάγνωση στα χέρια μου ...εκ γενετής είπαν ..δύσκολη γέννα ..

η διάγνωση που μου έδωσε την απάντηση για το πόσο μόνη και διαφορετική νοιώθω μέσα σε αυτό ...

Πρώτα παιδική ηλικία ...εικόνες κι αναμνήσεις που με πονάνε ...δυσκολία να κάνω φίλους ...και μια κολλητή ..που κάθε άλλο από φίλη δεν αποδείχθηκε ..

Εφηβική ηλικία ...ο χαμός ο ίδιος ..λάθος φίλοι ..επιπολαιότητα ..ώρες διαβασματος ..με ασταθή επίδοσεις ..παράτησα πράγματα που αγαπούσα αγγλικά γαλλικά ..για να μάθω να γελάω ..με αδιάφορους μαθητές ..που δεν έσκαγαν καθόλου για το μέλλον τους γιατί άλλοι είχαν φροντίσει γι αυτούς ...

κι ύστερα οι πρώτες εμπειρίες στην εργασία ...οι σπουδές ..κ πάλι σπουδές ...

αδεξιότητα , αφηρημάδα , λάθη χωρίς να το θέλω ..αδύναμη μνήμη ...αδυναμία να μάθω να ακολουθήσω οδηγίες που δινόντουσαν ..

αποτυχία στις πανελλήνιες ...κακός υπνος πάντα ..και μια βαθιά αίσθηση ότι όλοι μπορούσαν να καταφέρουν αυτό που θέλουν ..εκτός από μ ένα χωρίς να ξέρω γιατί ..

ταμπέλες ταμπελίτσες από τους άλλους ...

κι ακόμα και στις επιτυχίες πάντα θλιμμένη ...καταπονημένη και κουρασμένη ...σαν να μην μου χρωστάει η πηγαία χαρά ...

και τώρα ενήλικη πια .. έχοντας το παλέψει όσο μπορούσα ...

να τρέμω κάθε ώρα και στιγμή για το κάθε αρνητικό σχόλιο ...όσο αφορά τις επιδόσεις μου ...και την λειτουργικότητα μου ...στην εργασία ... να τρέμω κάθε στιγμή κάθε ώρα κάθε λεπτό ...ότι η θεραπεία που έκανα ο κόπος που έχω κάνει όλο αυτό το διάστημα ανα πάσα στιγμή θα εξανεμιστεί με μια αστοχία και μια παρατυπία ...

καμία φιλοσοφία ζωής ...δεν με παρηγορεί ..τα θεμέλεια της αυτοεκτίμησης μου και της αυτοπεποίθησης μου είναι σαθρά ..

θα θελα μόνο να εξαφανιστεί η Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής από το κεφάλι μου ...να είμαι ένας άνθρωπος φυσιολογικός και λειτουργικός ...αποτελεσματικός και αξιόπιστος ...

να καταφέρω και μια φορά να χορέψω χωρίς να μπερδέψω τα βήματα ...

να κρατήσω μια δουλειά να έχω μια ασφάλεια ...

να κάνω μια φυσιολογική οικογένεια χωρίς να επηρρεάσει τους γύρω μου το πρόβλημα μου ...να βάλω τα δυνατά μου χωρίς να με προδώσει το ίδιο μου το μυαλό ....

πονάω και γυρνάω χάλια και κομμάτια κάθε φορά που γυρνάω από τη δουλειά και δεχτώ την παραμικρή παρατήρηση ...

γιατί ξέρω πως οι άλλοι δεν ξέρουν δεν δικαιολογούν δεν νοιάζονται ....

το αποτέλεσμα μετράει πάντα και όχι η πρόθεση ...

θα ξεκινήσω ξανά επισκέψεις στο γιατρό μου ελπίζω πριν σπάσω το κεφάλι μου ...

πριν καταλήξω να κατακερματιστώ ..

έχω πονέσει πολύ ...

ακόμα πονάει το ότι στην ηλικία μου άλλοι είναι αφεντικά ..υπεύθυνοι με πτυχία μεταπτυχιακά ..και εγώ βρίσκομαι με καθυστέρηση 10 χρόνια πίσω ξανά σε μια σχολή ..

πονάει να είσαι ο παρεξηγημένος ...

και κάθε μέρα περνάει πιο πολύ ...

δεν ξέρω τι άλλο να πω μόνο ότι ...

ελπίζω μόνο να μην πάνε όλα χαμένα κι όλα στο βρόντο ...

κανένας δεν μπορεί να καταλάβει τον άλλον αν ο ίδιος δεν το έχει ζήσει ...ακόμα κι αν έχει πτυχία επί πτυχίων ...

είναι δύσκολο να θες και να μην μπορείς ...

και να βλέπεις τους άλλους με μεγάλη ευκολία να σε προσπερνάνε καθημερινά ...

και να σφίγγεις τα δόντια και να μην δείχνεις πως νοιώθεις πραγματικά ..για να μην γελάσουν μαζί σου μην σε στοχοποιήσουν ...μην σε περιθωριοποίησουν ...

ίσως κι όλα αυτά που γράφω τώρα να είναι ακόμα φοβίες μου γιατί υποτίθεται ότι είμαι σε καλό δρόμο ...και κοντεύω το φυσιολογικό πλέον στην συγκέντρωση ...

διαβάζω περί ΔΕΠ και δεν με εκφράζουν πια τα όσα γράφονται τα περισσότερα ...

όμως ΦΟΒΑΜΑΙ κάθε ώρα και λεπτό ...

μη χάσω σε ένα δευτερόλεπτο ...φιλίες , σχέσεις ...δουλειά ...τα πάντα ..όλα όσα προσπαθώ ...ξανά ..

και πάω πίσω και βλέπω μόνο αποτυχία ..και όλους τους άλλους μόνο να έχουν προχωρήσει ...

Τα θετικά δυσκολεύομαι να τα δω ...αν και ξέρω ότι είναι πολλά ...αν και ξέρω ότι σ αυτά στέκονται όσοι με αγαπούν εδώ κ τώρα ... εγώ όμως δεν μπορώ να τα δω ...

ΦΟΒΑΜΑΙ ...καθε λέξη κάθε κριτική κάθε αξιολόγηση ...την κάθε μου μέρα ...

αυτά ...

από μ ένα ...μόνο η πρώιμη διάγνωση βοηθάει ...

Quote:

---

Originally Posted by turtle

ίσως κι όλα αυτά που γράφω τώρα να είναι ακόμα φοβίες μου γιατί υποτίθεται ότι είμαι σε καλό δρόμο ...και κοντεύω το φυσιολογικό πλέον στην συγκέντρωση ...

διαβάζω περί ΔΕΠ και δεν με εκφράζουν πια τα όσα γράφονται τα περισσότερα ..

---

Πώς το πετυχες αυτο? Ακουγεται τεραστιο επιτευγμα. Γινεται με ειδικες ασκησεις?

Τurtle καλησπέρα. Ομοιοπαθής εδώ δηλαδή και εγώ έχω διάγνωση ΔΕΠ-Υ και νομίζω σε καταλαβαίνω σε πολλά από αυτά που γράφεις. Ετοιμαζόμουν να σου κάνω την ίδια ερώτηση με την savatage.
Πως κατάφερες να έχεις σχεδόν φυσιολογική συγκέντρωση? Εγώ προσωπικά είμαι 40 και ακόμη ταλαιπωρούμαι με αυτό το θέμα. Χωρίς ταυτόχρονα να είσαι συνειδητά στο παρόν τόσο ώστε να σου φαίνεται απίστευτο βουνό η καθημερινότητα σου? Και το κυριότερο.. Εχεις καταφέρει να μην λειτουργείς αναβλητικά και "ζαμανφωτίστικα" απέναντι στις υποχρεώσεις σου?
Και όχι τίποτε άλλο. Αλλά κάνω απίστευτα λάθη που κανονικά δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Προχθες πχ "κατάφερα" προσπαθώντας να ξεπαρκαρω να τρακάρω με τον προφυλακτήρα ενός λεωφορείου. Ηρθαν οι ασφαλιστικές μας, η τροχαία και κατέγραψαν την ζημιά. Ντάξει δε θα πληρώσω απο την τσέπη μου, τον προφυλακτήρα του άλλου αλλά το δικό μου σπασμένο πίσω φανάρι κοστίζει γύρω στο 50αρικο, πάλι καλά δηλαδή. Τελευταία φορά που είχα πάθει τροχαίο και τότε είχα καταστρέψει το προηγούμενο αμάξι μου ήταν το 2009. Απο το 2010 και μετά άρχισε σταδιακά και αυτοματοποιημένα, να πέφτει η διάθεση μου και όταν πια έφτασα να σηκώνομαι με το ζόρι από το κρεβάτι για τις υποχρεώσεις μου, παρατήρησα ότι ήμουν συγκεντρωμένος. Αλλά έτσι δεν παλευόταν η ζωή με συνεχείς σκέψεις αυτοκτονίας. Δηλαδή έτερον-εκάτερον.

Λοιπόν ..είπα πιο πάνω ότι ...πολλά από όσα γράφονται για την ΔΕΠ πια δεν με εκφράζουν ..επίσης η ΔΕΠ είναι διαφορετική στους άνδρες και διαφορετική στις γυναίκες ..τα συμπτώματα είναι πιο εμφανή στους άνδρες λόγω υπερκινητικότητας ..λ.χ.

Δεν ξέρω επίσης αν όλοι όσοι διαγνώσκονται με ΔΕΠ έχουν ακριβώς τα ίδια συμπτώματα ..

Αναβλητική δεν είμαι καθόλου ...επίσης ντάξει δεν είμαι το τέρας οργάνωσης αλλά τα βγάζω πέρα τακτοποιημένα ...χρησιμοποιώντας είδη και μεθόδους οργάνωσης ..

το πρόβλημα μου έγκειται κυρίως στην μνήμη εργασίας ...δηλαδή όταν μου δίνουν οδηγίες να τις θυμάμαι κατά γράμμα και να τις ακολουθώ , όταν μου δείχνουν να κάνω κάτι να το κάνω χωρίς δυσκολία ...

τα λάθη τα πολλά μετά τη θεραπεία έχουν περιοριστεί ...

μπορεί ίσως τώρα να κάνω από βιασύνη ..γιατί το μυαλό μου τρέχει πιο γρήγορα από το φυσιολογικό ..και επεξαργάζομαι τις πληροφορίες τόσο γρήγορα ώστε να μην προλαβαίνουν να αποθηκευτούν σ αυτή την ταχύτητα ...

παρορμητισμός όχι κάνω και δεύτερες και τέταρτες σκέψεις ...

αδεξιότητα ...ίσως ναι ακόμα λίγο ...

και στο χορό ....απελπισία ...κινητικότητα δηλαδή ..

Εγώ προσωπικά έχω σοβαρά προβλήματα στην κινητικότητα μου. Καλά για χορό, άστο.. σκέτη απελπισία..
Και απο υπερκινητικότητα επίσης. Κάθε στιγμή θέλω να κάνω κάτι ώστε να απασχολώ τα χέρια μου και γενικά δεν μπορώ να κάνω ένα πράγμα την φορά και αυτό οδηγεί σε λάθη αλλά το θεωρώ και θετικό στο κομμάτι της δουλειάς που με επέλεξε η ζωή να πάω. Εχω κάνει ζημιές και ζημιές λόγω αυτού... κόντεψα να χάσω το δάχτυλο μου (τον δείκτη) μια φορά επειδή έπαιζα με το πριόνι και έχω ως ενθύμιο κάποια ράμματα να μου το υπενθυμίζουν.. Αλλά φυσικά μυαλό δεν έβαλα, αφού λίγο καιρό μετά απο αυτό έπαιζα με την βαριοπούλα !!! και κόντεψα να σπάσω τον αντίχειρα μου αλλά τελικά την γλίτωσα μόνο με ένα σπασμένο νύχι.. Και φυσικά πάλι δεν έβαλα μυαλό και συνέχισα να κάνω μα..ωπ σόρρυ και κατάφερα να έχω και ράμματα στο πόδι... και η λίστα συνεχίζεται..
Παρορμητισμό έχω μπόλικο θα έλεγα σε ότι αφορά την αλληλεπίδραση μου με αντικείμενα. πχ στο κομμάτι της δουλειάς..εκει είναι φορές που επειδή ένα μεγάλο μέρος του συστήματος λειτουργεί σε πραγματικό χρόνο και έχω μπροστά μου 4 pc και καμμιά 100αρια κουμπάκια, μπορεί απο παρορμητισμό παρόλο που ξέρω τι πρέπει να πατήσω, να πατήσω κάτι άλλο και να μην βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα και να πέσει λίγο δίκαιο κράξιμο αλλά αρκετές φορές όταν πρέπει με το ένα αυτί να ακούω και να μιλάω στο τηλέφωνο και με το άλλο να ακούω αλλά και να επιτηρώ το εσωτερικό σύστημα και να αλληλεπιδρώ ανάλογα και σύμφωνα με τις ανάγκες των υπόλοιπων συνεργατών μου, με βοηθάει να σκέφτομαι θεωρώ πολύπλευρα.
Αλλά στην κοινωνική αλληλεπίδραση με ανθρώπους εκεί πάσχω. Εκει κάνω και 2ες και 3ες και χιλιες τριτες σκέψεις ως προς του τι πρέπει να πω, πως να το πω κτλ και γενικά για αποφάσεις "ζωής" δεν λειτουργώ παρορμητικά.
Και πάσχω και στην μνήμη εργασίας μιας και πολύ εύκολα αποσπάται η προσοχή μου και μπορεί να ξεχάσω πράγματα που οδηγούν είτε στο να φαίνομαι "χαζός", είτε που κάτω απο συνθήκες μπορεί να γίνουν επικίνδυνα για το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, είτε μου στοιχίζουν χρηματικά.
πχ βγαίνω απο καφετέρια που βλέπω ότι έχει συρόμενη πόρτα. Εκει με το που πλησιάζω την πόρτα και βλέπω ότι είναι συρόμενη, κάτι σκέφτομαι, αποσπάται η προσοχή μου και προσπαθώ να καταλάβω γιατί η πόρτα δεν ανοίγει. Και μου φωνάζει ένας απο το διπλα τραπέζι γελώντας "ε φιλαράκι η πόρτα είναι συρόμενη..." ε οκ γέλασα και εγώ και έφυγα αλλά η αλήθεια είναι ότι ήθελα να κλάψω που έγινα ρεζίλι.
Αλλη φορά ήταν να λείψω απο το σπίτι μου για 4 ημέρες και αφού τελείωσα ένα ντουζ που έκανα, χτυπάει το κινητό μου μειλ. Το βλέπω, απορροφάμαι εκεί, κάνω τις άλλες δουλειές και ξεχνώ να κλείσω τον θερμοσίφωνα... Το θυμήθηκα την 4η ημέρα όταν περνούσα μπροστά απο ένα σπίτι που είχε στην ταράτσα έναν ηλιακό θερμοσίφωνα.. Αμαν μαλάκα μου σκέφτομαι, ξέχασα να κλείσω το θερμοσίφωνα!! Σκέφτηκα μήπως έγινε καμμιά έκρηξη κτλ αυτομάτως αλλά λέω κάτσε ηρέμησε.. αν γινόταν κάτι τέτοιο θα το έλεγαν στις ειδήσεις ότι πολυκατοικία έγινε στάχτη και μπούρμπερη .. οπότε λέω οκ ηρέμησε και απόλαυσε τις διακοπές σου, το πολύ-πολύ να πληρώσεις λιγο ρεύμα παραπάνω όπως και έγινε..
Επίσης αυτό που λες για τις πληροφορίες που δεν προλαβαίνουν να αποθηκευτούν. Εγώ έχω καταλάβει χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω επιστημονικά τον μηχανισμό που λειτουργεί αυτό ότι οι πληροφορίες αποθηκεύονται σε μια άλλη μνήμη απο την κανονική και προφανή και όταν υπάρξει ένα ερέθισμα εξωτερικό που να ταιριάζει με εκείνη την μνήμη, ο εγκέφαλος μπορεί στιγμιαία να την ανακαλέσει. πχ αυτό που ανέφερα με τον θερμοσίφωνα ήταν ένα παράδειγμα κάπως ίσως χοντροκομμένο αλλά γενικά το παθαίνω αυτό. Δηλαδή να ξεχνάω κάτι και μετά βλέποντας κάτι άλλο, να γίνεται triggered εκείνη η παλιά ξεχασμένη μνήμη και να θυμάμαι τι ξέχασα να κάνω.
Οπότε ως συμπέρασμα θα έλεγα σε αυτό ότι τα μάτια μας είναι για να κοιτούν και ο εγκέφαλος μας για να βλέπει.

οι αλλοι το ξερουν αυτο οτι σε πειραζουν οι παρατηρησεις?

ωρε φίλε... ανέκδοτο είμαι.. πανάθεμα με!!! είμαι ακόμη στην δουλειά και πάω στον χώρο μου και πάω να πιω απο ενα μπουκαλάκι νερό.. Και τι γίνεται μόλις σηκώνω να πιω το νερό??? Θυμήθηκα ότι το απόγευμα μου είχε πει η διεύθυντρια αν μπορώ να πάω να πάρω απο το διπλανό σουπερ μια 6δα νερά εμφιαλωμένα. Πήγα, πήρα κατά τις 6 το απόγευμα και καθώς έμπαινα στην είσοδο της οικοδομής, θυμήθηκα ότι θέλω να πάω στην διπλανή τράπεζα να βγάλω χρήματα. Αφήνω λοιπόν στην είσοδο τα νερά, πάω βγάζω χρήματα και έρχομαι στην δουλειά, χωρίς να παρατήρησω την 6δα με τα νερά στην άκρη της πόρτας!! Ανέβηκα-κατέβηκα καποιες φορές ακόμη για εξωτερικές δουλειές και ούτε είχα θυμηθεί εκεί τα νερά.. Το θυμήθηκα τώρα που πήγα να πιω νερό.. Με τον ίδιο "τρόπο" έχω ξεχάσει σε ασχετα μέρη, πορτοφόλι, κλειδιά, μπουφαν, κινητό, που έχω παρκάρει και άλλα τέτοια "ωραία"... Και με άσχετες αφορμές τα θυμάμαι.
Αλλά τελικά αυτό που μένει ως αίσθηση είναι ότι η ζωή συνεχίζεται.. Δε ξέρω γιατί αλλά πολλές φορές αντί να κάτσω να τα βάψω μαύρα, απλά αυτοσαρκάζομαι με όλα αυτά.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

οι αλλοι το ξερουν αυτο οτι σε πειραζουν οι παρατηρησεις?

---

Προ θεραπείας νόμιζαν ότι είμαι εύθικτη ...

Μετά Θεραπείας νομίζουν ότι είμαι πολύ αγχωμένη και είναι του μυαλού μου ...

so ..δεν μου θίγουν τον εγωισμό οι παρατηρήσεις ...τις αβλεψίες και αστοχίες μου η ίδια τις βλέπω ...και τις αναγνωρίζω ...αυτό που μου έρχεται να κάνω χαρακίρι είναι ότι δεν ΘΕΛΩ να κάνω πράγματα που με ντροπιάζουν ...και φυσικά αν μάθουν ότι ο λόγος είναι η αφηρημάδα μου ...και η μνήμη μου ..κτλ... θα γίνω ο αποδιοπομπαίος τράγος ..όλων των κακόβουλων και κακοηθών ...ανταγωνιστικών και χαιρέκακων πλασμάτων του έξω κόσμου ...

Θέλω απλά !!! Να μην έχω συμπτώματα ... διαφορετικά Θέλω να πέσω να πνιγώ κάθε φορά που τα θαλασσώνω ..ακόμα και αν δεν είναι κάτι τρομερό ..κάτι που συμβαίνει σε όλους !!

Quote:

---

Originally Posted by kozchr

ωρε φίλε... ανέκδοτο είμαι.. πανάθεμα με!!! είμαι ακόμη στην δουλειά και πάω στον χώρο μου και πάω να πιω απο ενα μπουκαλάκι νερό.. Και τι γίνεται μόλις σηκώνω να πιω το νερό??? Θυμήθηκα ότι το απόγευμα μου είχε πει η διεύθυντρια αν μπορώ να πάω να πάρω απο το διπλανό σουπερ μια 6δα νερά εμφιαλωμένα. Πήγα, πήρα κατά τις 6 το απόγευμα και καθώς έμπαινα στην είσοδο της οικοδομής, θυμήθηκα ότι θέλω να πάω στην διπλανή τράπεζα να βγάλω χρήματα. Αφήνω λοιπόν στην είσοδο τα νερά, πάω βγάζω χρήματα και έρχομαι στην δουλειά, χωρίς να παρατήρησω την 6δα με τα νερά στην άκρη της πόρτας!! Ανέβηκα-κατέβηκα καποιες φορές ακόμη για εξωτερικές δουλειές και ούτε είχα θυμηθεί εκεί τα νερά.. Το θυμήθηκα τώρα που πήγα να πιω νερό.. Με τον ίδιο "τρόπο" έχω ξεχάσει σε ασχετα μέρη, πορτοφόλι, κλειδιά, μπουφαν, κινητό, που έχω παρκάρει και άλλα τέτοια "ωραία"... Και με άσχετες αφορμές τα θυμάμαι.
Αλλά τελικά αυτό που μένει ως αίσθηση είναι ότι η ζωή συνεχίζεται.. Δε ξέρω γιατί αλλά πολλές φορές αντί να κάτσω να τα βάψω μαύρα, απλά αυτοσαρκάζομαι με όλα αυτά.

---

Κοzhr αυτή την ανακατοσούρα που μου περιγράφεις ...που είναι πολύ ενοχλητική ...μα πολύ ενοχλητική την έζησα εντονα μια περίοδο που ήμουν τέρμα ψυχολογικά κουρασμένη ...στην δεύτερη μου δουλειά ...περιττό να σου πω ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει ..και έτσι ξεκίνησα θεραπεία ..και έτσι αυτό στη ζωή μου σταμάτησε ...

Έμαθα να αποκτώ καλές συνήθειες ...

1) Αφήνω πάντα τα πράγματα στην ίδια θέση που τα άφησα εκτός από τα γυαλιά μου που τα ψάχνω συνέχεια ολή μέρα ...

2) Ελέγχω και ξαναελέγχω ότι καίει και καταναλώνει ρεύμα μπαταρία ...ενέργεια γενικώς ...

3) Πάντα διπλοτριπλοτσεκάρω ...τα πάντα όλα ...

τώρα με τη μνήμη ...

πρόσφατα είχα επεισόδιο πάλι υπό πίεση όταν μου άλλαξαν την σειρά των καθηκόντων ...παρέλειψα βήματα και άκουσα κατσάδα !!!

ελλεινό συναίσθημα συγνώμη για τη λέξη ..

Θα λεγα ότι η όλη φάση κοινωνικά με έχει κάνει ντροπαλή και διστακτική ...

η άλλη το παρερμηνεύουν ως ελλάτωμα ..γιατί δεν μπορούν να δουν την βαθύτερη αιτία και καλύτερα ...

απλώς δεν είμαι Αέρα πατέρα όπως άλλους ...κτλπ...

Εμ αυτό ακριβώς είναι το θέμα!! και επιτέλους βρίσκω κάποιον που διαβάζει πίσω από τις "κουρτίνες"..
1.Το προσπαθώ αλλά πάντα στην πορεία βαριέμαι ελλεινά-->ακριβώς αυτή είναι η λέξη όντως να το ακολουθώ αυτό το πρόγραμμα και συνεχίζω να είμαι ανοργάνωτος. Δε μπορώ.. Βαριέμαι να ακολουθώ την ίδια ρουτίνα σε αυτό. Ειναι φορές που αναρωτιέμαι αν τελικά ηδονίζομαι με το να μην έχω τάξη και να ψάχνω συνεχώς τα πράγματα μου και η απάντηση που μου δίνω είναι πως ναι, αυτό μου δίνει την δράση που θέλω για να νιώθω ζωντανός
2. Και εγώ. Αλλά είναι φορές που ασυναίσθητα ξεχνώ να το κάνω
3. Εχω περάσει μια περίοδο ψυχαναγκασμών και δεν μπορώ να γυρίσω πάλι εκεί..
Στη δική μου δουλειά, την σειρά στο πόστο μου, την καθορίζω εγώ στο μεγαλύτερο κομμάτι
"Θα λεγα ότι η όλη φάση κοινωνικά με έχει κάνει ντροπαλή και διστακτική ...

η άλλη το παρερμηνεύουν ως ελλάτωμα ..γιατί δεν μπορούν να δουν την βαθύτερη αιτία και καλύτερα ...

απλώς δεν είμαι Αέρα πατέρα όπως άλλους ...κτλπ... "
Αυτό είναι η μεγαλύτερη αλήθεια από όλα. Είσαι, είμαι κοινωνικά ντροπαλός και διστακτικός από τον φόβο που μας έχει δημιουργηθεί ότι ανα πάσα στιγμή κινδυνεύουμε να εκτεθούμε και να γίνουμε ρεζίλι για "απλά" για τους άλλους πράγματα. Εμένα τουλάχιστον αυτός είναι πολύ σημαντικός φόβος που με έχει κρατήσει πίσω στις προσωπικές μου σχέσεις.
Στη δουλειά μου, ποτέ δεν το έκρυψα από τι πάσχω. Και κανείς δεν μου είπε κάτι γιαυτό και θα σε παραπέμψω σε μια πρόταση του πρώτου σου ποστ που θεωρώ ότι ταιριάζει απόλυτα και για την δική μου περίπτωση και το διαπιστώνω καθημερινά
"Τα θετικά δυσκολεύομαι να τα δω ...αν και ξέρω ότι είναι πολλά ...αν και ξέρω ότι σ αυτά στέκονται όσοι με αγαπούν εδώ κ τώρα ... εγώ όμως δεν μπορώ να τα δω ...

ΦΟΒΑΜΑΙ ...καθε λέξη κάθε κριτική κάθε αξιολόγηση ...την κάθε μου μέρα ...

αυτά ..."
Καλό βράδυ

δε θα κοιμασαι και πολυ μαλον γι αυτο δεν εχεις καλη μνημη.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

δε θα κοιμασαι και πολυ μαλον γι αυτο δεν εχεις καλη μνημη.

---

Αλέξανδε ένα από τα συμπτώματα της ΔΕΠ είναι η κακή μνήμη εργασίας ..ο εγκέφαλος ΔΕΠ με κάποιον χωρίς ΔΕΠ διαφέρει σε κάποια θέματα ...όσο αφορά την λειτουργικότητα ..δεν έχουμε αυτό που λένε κάλο στον εγκέφαλο ..αλλά λειτουργεί διαφορετικά ..πχ. στο ότι χρησιμοποιούμε περισσότερο το αριστερό ημισφαίριο ( συναίσθημα ) από ότι το δεξί ( υπολογισμοί, οργάνωση κτλ) ...

Τώρα όσο αφορά τον ύπνο δυσκολία στο να κοιμηθείς και να ξυπνήσεις και κακή ποιότητα ύπνου επίσης .. αλλά δεν έχει να κάνει απολύτως με αυτό ..

Μπορει να διαγνωστει και σε μεγαλυτερη ηλικια?γτ παντα κι εγω ειχα μερικα προβληματα τετοια

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App

Ιωάννα ναι μπορεί να διαγνωστεί σε οποιαδήποτε ηλικία απλά η πρώιμη διάγνωση δηλαδή στη νηπιακή ηλικία ή στα χρόνια του δημοτικού σώζει ..ζωές ..είναι το καλύτερο να γίνει η διάγνωση όταν μέσα από παρατηρήσεις εκπαιδευτικών και γονιών βρεθούν οι διαφορές στη συμπεριφορά με το μέσο όρο μιας τάξης , ώστε το άτομο ... να μην φτάσει να ταλαιπωρηθεί πολύ ψυχολογικά από αυτό σε όλη του τη ζωή ... Αν πας αρχικά σ ένα κέντρο μαθησιακών δυσκολιών που ασχολείται και με την ΔΕΠ πιστεύω ότι θα υπάρχει τρόπος να το μάθουν ..

τώρα ..οι γυναίκες συνήθως επειδή δεν είναι τόσο καραμπινάτα τα συμπτώματα τους και συνήθως εσωτερικεύουν αυτό που ζουν δύσκολα διαγνώσκονται ή διαγνώσκονται σε μεγάλη ηλικία ..

Κάποια συμπτώματα της ΔΕΠ όλοι λίγο πολύ τα έχουν αλλά όχι στο βαθμό ώστε να δημιουργήσουν προβλήματα στην ποιότητα της ζωής τους , στην διεκπεραίωση των στόχων και των καθηκόντων τους στη γενικότερη λειτουργικότητα και απόδοση στη ζωή ...

Και υπαρχει καποια βοηθεια για να βελτιωθεις? Πχ αν μου διαγνωστει τι θα αλλαξει?δεν θελω να μαθω οτι εχω κι αλλα προβληματα ποσο μαλλον αν δεν μπορει κανεις να με βοηθησει .και να σημειωθει οτι δεν εχω λεφτα για πεταμα

Εστάλη από SM-J510FN στο E-Psychology.gr Mobile App