Η ατερμονη ψυχολογικη καταπτωση
Καλησπερα φορουμιτες,δεν ξερω αν ειναι ο καταλληλος τομεας οπου αποφασισα να γραψω,μιας και δεν εχω διαγνωστει ειτε με καταθλιψη ειτε με καποιο ψυχολογικο νοσημα,αλλα κατα την εκτιμηση μου η κατασταση μου ειτε οδευει ειτε εχει βρει τον προορισμο της σε κατι τετοιο.
Εδω και σχεδον 1.5 χρονο βρισκομαι σε ενα σχετικα βαρυ ψυχολογικο τελμα,για την ακριβεια εδω και πολλα χρονια διακρινω καποιες ασχημες ψυχολογικες καταστασεις αλλα παντα ειτε εβρισκα τον τροπο να τις ξεπερναω ειτε απλα τις απεφευγα και συνεχιζα στους ρυθμους της καθημερινοτητας.Τονισα εξαρχης το συγκεκριμενο διαστημα διοτι σε αυτο παρατηρειται η κρισιμη καταπτωση.Ως ενα βαθμο εχω απομακρυνθει αρκετα απο τα ατομα που αποτελουσαν τον "κυκλο" μου και αρκετο καιρο τωρα ολο αυτο καταληγει σαν μια μεγαλη φοβια που δεν δυναμαι να ξεπερασω.
Συν τοις αλλοις,ενα μεγαλο οικογενειακο προβλημα τον τελευταιο χρονο,ηρθε σαν "ταφοπλακα" στην ψυχολογια μου για να επιβαρυνθουν εξισου αλλες μεγαλες φοβιες.
Δεν εχω αποφασισει να απευθυνθω σε καποιο ψυχολογο γιατι με καθε ειλικρινεια ειμαι προκατειλλημενος στο οτι πρακτικα δεν μπορει να με βοηθησει.Σιγουρα υπαρχουν πολλοι καλοι ψυχολογοι αλλα πιστευω οτι σε αυτη τη κατασταση,πρακτικα δεν μπορει να με βοηθησει καποιος.
Η απελπισια ισως ειναι το χειροτερο χαρακτηριστικο,διοτι ακομα και οταν σκεφτομαι οτι πρεπει να βαλω ενα τελος γενικοτερα,ξερω βαθια μεσα μου οτι ποτε δεν θα βρω τα "κοτσια" για να το κανω,οποτε ουσιαστικα βρισκομαι φυλακισμενος σε κατι που δεν μου αρεσει και που ο εαυτος μου ειναι αδυναμος να ξεπερασει.
