Originally Posted by
hola
Tαλαιπωρούμε χρόνια με εξάρσεις και διαστήματα υφέσεων.. πλέον οι εξάρσεις είναι πιο έντονες.... 39 χρονών και φοβάμαι το μέλλον μου, να προχωρήσω με τη σχέση μου, μπορώ να κάνω οικογένεια? Εχω ιδεοληψίες όχι ψυχαναγκασμούς, αυτές έιναι ότι θα τρελαθώ κάποια στιγμή ότι δεν είμαι φυσιολογική, αν αγαπάω το σύντροφο μου πραγματικά... αν αγαπάω τους γονείς μου, αν θέλω το κακό των ανθρώπων, αν κάνω παιδιά και χειροτερέψω και τι θα κάνω μετά... Είμαι τόσο δοτικός άνθρωπος, έχω τόσους φίλους τόσο καλή οικογένεια, τόσο καλό σύντροφο... αυτό μου φέρνει κατάθλιψη και τρομερή ανησυχία καθημερινή... το παλεύω με εναλλακτική θεραπεία γιατί φοβάμαι τα φάρμακα, και ψυχοθεραπεία. Τίποτα δεν κάνει μα τίποτα η ψυχοθεραπεία, ίσως δεν έχω βρει το σωστό άνθρωπο.... και που να τον βρω άραγε? Αυτό το What If που έχω για τα πάντα με κουράζει, με συνθλίβει... Υπάρχει κάποιος που ζει όπως εγώ ή είμαι η μόνη αφύσική σε αυτό το κόσμο?? Κουράστικα τόσο να το κρύβω και απλά να λέω ότι είμαι καοδιάθετη... και πραγματικά δεν υπάρχει λόγος να είμαι κακοδιάθετη, όλα φαινομενικά πανε τόσο καλά στη ζωή μου, πόσο αχάριστη είμαι, τι μαυρίλα είναι αυτή που έχω..
Φοβάμαι τόσο να πω στους δικούς μου τους πω τι σκέφτομαι.. Νομίζω θα τους τρομάξω τόσο πολύ με όλα αυτά και θα με κλείσουν μέσα, που είναι και ο μεγαλύτερος φόβος μου... για αυτό φοβάμαι να κάνω οικογένεια, και αν ο άντρας μου τρομάζει τόσο πολύ και με αφήσει ή μου πάρει τα παιδιά και με βγάλει τρελή? Αυτό που δεν μπορείς να σταματήσεις το μυαλό σου να σκέφτεται...
Ρε παιδιά είναι δυνατόν να έχω κρίσεις που κρατάνε 2-3 βδομάδες και μετά μήνες καλά? Μήπως τελικά είναι ο κσατοχαρακτήρας μου?