Σκλήρυνση κατα πλάκας και...άγχος? κρίση πανικού? ζαλάδες? ή απλά βλάβη??
Καλησπέρα σας!
Είναι η πρώτη φορά που γράφω στο φόρουμ αυτό, αν και συχνά σας διαβάζω.
Θα ήθελα να σας πω εν τάχει την ιστορία μου και να μου πείτε τη γνώμη σας γιατί πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει, ούτε οι γιατροί μου είναι σίγουροι.
Λοιπόν, να πω αρχικά ότι πάσχω από σκλήρυνση κατά πλάκας εδώ και 10ετία. Είμαι 30 ετών. Σαν άνθρωπος δεν είμαι αγχώδης -φυσιολογικά πράγματα- όμως είμαι αρκετά ευαίσθητη και γενικά με νοιάζει η γνώμη των άλλων. Παρόλα αυτά μου αρέσει η ζωή, τα ταξίδια, είμαι λίγο ντροπαλή όμως μου αρέσει να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους και να ανταλλάσσουμε γνώμες κλπ.
Τα τελευταία χρόνια (3-4) άρχισα να νιώθω λίγο άβολα με το γεγονός ότι ίσως να φανεί μια μικρή αναπηρία στο δεξί μου πόδι, να παραπατήσω και να γίνω ρεζίλι. Όμως αυτό δε με σταμάτησε από το να πάω στο εξωτερικό να σπουδάσω.
Το 2015 μου συνέβη κάτι που δεν μπορώ να εξηγήσω, ούτε αποδέχομαι απόλυτα ότι είναι "στρες". Το 2015 ενώ έκανα μάθημα ξαφνικά ένιωσα ότι λιποθυμώ. Έτσι ξαφνικά. Εννοείται τρόμαξα! έκτοτε για 1 μήνα δεν μπορούσα να βγω από το σπίτι μου γιατί ένιωθα ότι μετά από 15 λεπτά σβήνω. Αυτήν η εμπειρία ήταν κάτι που βίωσα για πρώτη φορά και νομίζω ότι κατά βάθος ποτέ δεν το ξεπέρασα διότι με τρόμαξε πολύ. Να σημειώσω ότι εκείνη την περίοδο σπούδαζα και μια συγκάτοικος μου είχε κάνει κάτι καψόνια που με στεναχώρησαν γιατί δεν το περίμενα.
Παράτησα τις σπουδές (μου κόστισε) και όλα τα συμπτώματα πέρασαν σε ένα 3μηνο. Είπαν ότι είχα στρες αρχικά και μετά αναιμία...
Στη συνέχεια το 2016 παρατήρησα ότι η φυσική άσκηση, έστω και μικρή, μου προκαλούσε ζαλάδα.. Επίσης παρατήρησα ότι οποιοδήποτε οπτικό ή ακουστικό ερέθισμα, με ζάλιζε. Βέβαια αυτά τα κάνει και η σκλήρυνση κατά πλάκας. Τότε ήταν που σιγά σιγά άρχισα να κλείνομαι και να αποφεύγω τις πολλές κοινωνικές επαφές.
Το 2017 τα ίδια. Ζάλη μετά από καταπόνηση, μα κανονικά έκανα ταξίδια και στο εξωτερικό κλπ.
Από τον Αύγουστο του 2017 έως τώρα μου συμβαίνει ό,τι έπαθα το 2016 , μα σε τραγική εκδοχή!
Ήμουν στο εξωτερικό και έπινα έναν καφέ (που δεν πίνω ποτέ, ήθελα να μείνω σε εγρήγορση) και ξαφνικά μου ήρθε να πέσω πάνω στο βιβλίο μου! εννοείτε ξύπνησαν μνήμες και πανικοβλήθηκα αλλά προσπάθησα να μείνω ψύχραιμη. Πήρα κάτι να φάω, πήγα στο μπάνιο και έριξα κρύο νερό στο πρόσωπο μα τίποτα. Να σημειώσω ότι εκείνο το διάστημα είχα απογοητευτεί από έναν ερωτικό σύντροφο και μια φίλη στενή. Όμως είχα από την άλλη μια μεγάλη επαγγελματική επιτυχία..
Από τότε έως τώρα είμαι ουσιαστικά κλεισμένη στο σπίτι. Στην αρχή μου είπαν είναι στομαχικό. Την πρώτη εβδομάδα είχα τάση για εμετό, συχνοουρία και απίστευτο πονοκέφαλο όταν ξάπλωνα. Μετά από 1 μήνα έμεινε μόνο η ζαλάδα. Έκανα μαγνητική αλλά δεν έδειξε κάποια εμπλοκή της σκλήρυνσης. Μετά από 1 μήνα έπαθα μια έντονη υποτροπή και έκτοτε όχι μόνο ζαλίζομαι αλλά πονάνε και τα αυτιά μου!
Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει! ούτε οι νευρολόγοι μπορούν αν πουν αν είναι από τη σκλήρυνση. Άλλοι λένε ναι, άλλοι όχι. Πήγα σε ψυχολόγο γιατι άρχισα να πιστεύω ότι έχω κρίσεις πανικού, αφού φοβόμουν να βγω στον κόσμο μη ζαλιστώ και λιποθυμήσω, μα μου είπε ότι δε φαίνεται για κρίση πανικού. Είπε είναι νορμάλ να νιώθω έτσι όταν έχω σκλήρυνση και "σβήνω" εύκολα.. Πήγα και σε ΩΡΛ και μου έδωσε για τον ίλιγγο ibrain - stugeron. Με βοήθησαν ελάχιστα -τα πρωινά κυρίως- και πάλι τα ίδια.
Έχω κουραστεί. ζω 9 μήνες με ζαλάδα και 4-5 με πόνο στα αυτιά και φτάνω σε σημείο λιποθυμίας. Πραγματικά κουράστηκα. Θέλω να κάνω τόσα πράγματα και δεν μπορώ σε αυτήν την κατάσταση. Και δεν ξέρω ακριβώς τι μου συμβαίνει :(
Μια νευρολόγος μου έδωσε να δοκιμάσω τα frisium...
Εύχομαι απλά να βοηθηθώ και να νιώσω σαν άνθρωπος πάλι. Σκέφτομαι μέχρι να παραιτηθώ από τη δουλειά μου γιατί εργάζομαι ως ειδική παιδαγωγός και δεν το παλεύω όλο αυτό. Εννοείται πλέον έχω συνοδό-βοήθεια σε ό,τι κάνω.. Προσπαθώ να μη με παίρνει από κάτω, μα δε γίνεται πάντα...
Έχει βιώσει κανείς σας κάτι πάρόμοιο???
Ποια είναι η γνώμη σας???
Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων:)
