Διπρωσοπια

Αυτολυπηση,δικαιολογιες,υπ ερφαγεια,μιζερια,ντροπη,συ� �εξαρτηση,απωθημενα,και ολα αυτα εισ γνωση, ρολοι και υποκαταστατα...
Μονιμη μαυριλα και ανημπορια.Συζητησεις γυρο απο το κακο,κριτικη προς αλλα προσωπα η οποια ''εννονει''και ως κοινο μυστικο πορευομαστε γεμιζοντας τις οποιες τρυπες την οποια μας ανικανοτητα...Ολα αυτα ειναι εντονα χαρακτηριστικα που μπορω να πω για τους δικους μου ανθρωπους...Διαπροσωπικες σχεσεις συμφεροντος με τον θεο για μπλανκο να σβηνει την οποια βρωμια...Ανωριμοτητα η συνεχεια του λαθους...Φοβαμαι πλεον να λεω στοχους μου ανοιχτα διοτι κατι θα πεσει και θα πρεπει να μου το υποδειξει.Σε οτι κανω κατι επεσε η θα πεσει και κατι κακο θα γινει...Συμβουλες εξωπραγματικες του κωλου εκτος οριων καθωςπρεπεισμου...Επιφανια� �οι...Στραβα ματια σε πραγματικα προβληματα και αρρωστος εγωκεντρισμος...Πως μπορω να σβησω οτι ειδα-ακουσα-ενιωσα απο ανθρωπους που μιλανε δυνατα για ιθικη και αξιοπρεπεια...Πως μπορω να διαχειριστω ενα τετοιο παραμυθι που μου ηρθε χαστουκι στα 22 κατι που αργησα να συνειδητοποιησω???Τι πρεπει να κανω για να ξεφυγω απο το διχτυ της γριπης αυτης...Καθημερινα προβληματα που βιωνουμε ολοι αλλοι λιγοτερο και αλλοι περισσοτερο...Ημουνα το παιδι που τους εκανα να γελανε λεει...Μιζερια..Πνιγομαι που τα σκεφτομαι αλλα πλεον νιωθω πως κλειδωσα και δεν υπαρχει περιπτωση να καταλαβω τον κοσμο απο αλλο πρισμα... Αυτα που επρεπε να κανω στα 16 τα κανω τωρα...Αργω να καταλαβω και ολα αυτα γιατι εγω ειχα επικεντρωθει στο να κανω τον μαλακα να βγαζω γουστα μονο οταν εχουνε ορεξη...
Ειμαι ανεξαρτητος''μονος μου καθαρα μονος μου...Πλεον δεν την βρισκω με κανεναν δεν εχω τι να δωσω κενος...Τελειωμενακι με προοπτικες εξεληξης...Η συνεχεια του λαθους...Αναζητω οπως και στα 16 τροπους να ξεφευγω απο την πραγματικοτητα..Με μια δουλεια αγκαρια για τα προςτοζην...Περιμενω λεει την στιγμη που κατι θα περασει χωρις να κυνηγαω να δημιουργησω τις καταλληλες συνθηκες για κατι καλο...Λειτουργω ακριβως οπως και το εργοστασιο που με εφτιαξε..Η ρουτινα τα προβληματα κατω απο τον μεγεθυντικο φακο δεδομενο στο δραμα που ζω...

Ολα θα ερθουν μονα τους οπως μου εχει ξαναπει ο Ελις...Αλλα ποσο μαλακια ειναι να αφησεις την κατασταση να σε παιξει παιχνιδι...Θα ωριμασω το γνωριζω σιγουρα..Αλλα μια ζωη θα εχει παει στραφη...Νεανικα χρονια επρεπε να ειμαι αγριμι και να με δοκιμαζω στην αναμτρηση και την ανταγωνιστικοτητα και οχι να γραφω σαν (κοριτσακι)τις οποιες μου ευαισθησιες(στερεοτυπα)...Δ� �ν ξερω πως να με χαρακτηρισω

Αυτολυπηση,δικαιολογιες,υπ ερφαγεια,μιζερια,ντροπη,συ� �εξαρτηση,απωθημενα,και ολα αυτα εισ γνωση, ρολοι και υποκαταστατα...
Μονιμη μαυριλα και ανημπορια.Συζητησεις γυρο απο το κακο,κριτικη προς αλλα προσωπα η οποια ''εννονει''και ως κοινο μυστικο πορευομαστε γεμιζοντας τις οποιες τρυπες την οποια μας ανικανοτητα...Ολα αυτα ειναι εντονα χαρακτηριστικα που μπορω να πω για τους δικους μου ανθρωπους...Διαπροσωπικες σχεσεις συμφεροντος με τον θεο για μπλανκο να σβηνει την οποια βρωμια...Ανωριμοτητα η συνεχεια του λαθους...Φοβαμαι πλεον να λεω στοχους μου ανοιχτα διοτι κατι θα πεσει και θα πρεπει να μου το υποδειξει.Σε οτι κανω κατι επεσε η θα πεσει και κατι κακο θα γινει...Συμβουλες εξωπραγματικες του κωλου εκτος οριων καθωςπρεπεισμου...Επιφανια� �οι...Στραβα ματια σε πραγματικα προβληματα και αρρωστος εγωκεντρισμος...Πως μπορω να σβησω οτι ειδα-ακουσα-ενιωσα απο ανθρωπους που μιλανε δυνατα για ιθικη και αξιοπρεπεια...Πως μπορω να διαχειριστω ενα τετοιο παραμυθι που μου ηρθε χαστουκι στα 22 κατι που αργησα να συνειδητοποιησω???Τι πρεπει να κανω για να ξεφυγω απο το διχτυ της γριπης αυτης...Καθημερινα προβληματα που βιωνουμε ολοι αλλοι λιγοτερο και αλλοι περισσοτερο...Ημουνα το παιδι που τους εκανα να γελανε λεει...Μιζερια..Πνιγομαι που τα σκεφτομαι αλλα πλεον νιωθω πως κλειδωσα και δεν υπαρχει περιπτωση να καταλαβω τον κοσμο απο αλλο πρισμα... Αυτα που επρεπε να κανω στα 16 τα κανω τωρα...Αργω να καταλαβω και ολα αυτα γιατι εγω ειχα επικεντρωθει στο να κανω τον μαλακα να βγαζω γουστα μονο οταν εχουνε ορεξη...
Ειμαι ανεξαρτητος''μονος μου καθαρα μονος μου...Πλεον δεν την βρισκω με κανεναν δεν εχω τι να δωσω κενος...Τελειωμενακι με προοπτικες εξεληξης...Η συνεχεια του λαθους...Αναζητω οπως και στα 16 τροπους να ξεφευγω απο την πραγματικοτητα..Με μια δουλεια αγκαρια για τα προςτοζην...Περιμενω λεει την στιγμη που κατι θα περασει χωρις να κυνηγαω να δημιουργησω τις καταλληλες συνθηκες για κατι καλο...Λειτουργω ακριβως οπως και το εργοστασιο που με εφτιαξε..Η ρουτινα τα προβληματα κατω απο τον μεγεθυντικο φακο δεδομενο στο δραμα που ζω...