Κατάθλιψη- κοινωνικός αποκλεισμός- φάρμακα
Καλησπέρα σας!
Θα ήθελα να σας εκφράσω πολλά πράγματα, για αυτό συγχωρέστε το μεγάλο κείμενο που ίσως γράψω.. Ξέρετε, θα μου είναι λιγάκι δύσκολο και πραγματικά χρειάζομαι απαντήσεις..
Εδώ και λίγο καιρό, άρχισα να επισκέφτομαι έναν πολύ καλό ψυχίατρο. Μου συνέστισε μάλιστα αγωγή, ελαφριά για αρχή. Εφαρμόζεται σε διπολική διαταραχή και σχιζοφρένεια. Έχω σχεδόν όλα τα συμπτώματα. Μία φορά μάλιστα έκανα απόπειρα αυτοκτονίας (γεγονός που τον οδήγησε στο να μου συστήσει την αγωγή), και γενικά το σκέφτομαι πολύ συχνά...
Από την άλλη, έχω χάσει όλους μου τους φίλους. Επιδιώκω να είμαι όλο και πιο μόνος, με το μόνο "άτομο" που να με στηρίζει είναι η οικογένεια μου, ξέρω πολύ σημαντικό... Αλλά, είμαι μόνος.. Κάποιες φορές το θέλω απεγνωσμένα, ενώ άλλες καθόλου και λυπάμαι πολύ για αυτό..
Γενικά, είμαι πολύ αντιφατικός και αντίθετος στα πάντα.. Δε ξέρω τι να πω.. Μάλλον είμαι διπολικός, χωρίς έντονη την εμφάνιση μανίας;!
Εσείς λέτε να αρχίσω τα φάρμακα; Μήπως μου προκαλέσουν "στίγμα"; Προσωπικά δε με απασχολεί καθόλου, ίσα ίσα πιστεύω ότι όλοι είμαστε ίσοι. Στο χώρο εργασίας/στρατό που επιθυμώ να ενταχθώ όμως; Μπορεί κάποιος να γίνει στρατιωτικός (ΣΣΑΣ) παίρνοντας ψυχοφάρμακα;
Όσο αναφορά τους φίλους; Τι γίνεται;
