Φοβάμαι να βγω απο το σπίτι μου μήπως συναντήσω τους γείτονες.

Καλησπέρα. Είχα γράψει παλαιότερα για τη φασαρία που κάνουν στη πολυκατοικία που μετακόμισα. Πλέον βελτιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα πράγματα μετά απο παρατηρήσεις που τους έκανα. Ο καθένας έκανε ότι ήθελε βαρούσε και τραβούσε έπιπλα ξημερώματα και γενικά ήταν μια ζούγκλα κανένας δεν είπε ποτέ σε κανέναν τίποτα.
Οι δύο γείτονες οι δίπλα και οι επάνω ειδικά απο τότε που τους έκανα παρατήρηση δε μου μιλάνε (ούτε κι εγώ)και γυρνάνε το κεφάλι επιδεικτικά όταν με βλέπουνε. Αντί να ζητήσουν συγγνώμη που τα ξημερώματα έκαναν σαν ζώα βγήκανε και απο πάνω. Η μια μάλιστα μου μίλησε πολύ άσχημα και μου επιτέθηκε φραστικά.
Το αποτέλεσμα ήταν πως σταμάτησε η φασαρία αλλά ζω μονίμως με ένα άγχος να βγω απο το σπίτι ή να επιστρέψω. Φοβάμαι να περπατήσω στη γειτονιά, να πάω στο φούρνο, δεν κατεβαίνω ούτε για τα σκουπίδια για να μην συναντήσω κανέναν, τι θα κάνω πως θα τους αντιμετωπίσω, αν μου πούνε τίποτα, τι θα μου πούνε και γενικώς απλά αν τους δω θα χαλαστώ. Γενικά δεν θέλω να δω και τους υπολοίπους γιατί το έκαναν θέμα οι καρακάξες στο διαχειριστή και το έμαθαν και οι υπόλοιποι και όποτε με βλέπουν με κοιτάνε περίεργα όλοι τους σαν να είμαι εξωγήινη.
Θέλω να σηκωθώ να φύγω! Αγχώνομαι όταν είμαι έξω για τη ατιγμή που θα επιστρέψω στο σπίτι και πετύχω κάποιον. Καλώ ασανσέρ και μόλις ακούσω πως κάποιος άλλον βγαίνει απο το σπίτι του τρέμω και ξανα μπαίνω σπίτι, ή όταν είμαι στην είσοδο κατεβαίνω στο υπόγειο γρήγορα για να μην πετύχω κάποιον.
Δεν μπορώ άλλο, με πιάνει κλείσιμο απο το άγχος. Φοβάμαι μην πετύχω καμία και θα μου πει τίποτα και δεν ξέρω πως να την αντιμετωπίσω, αν πρέπει να τη βρίσω κι εγώ, τι θα γίνει, μη γίνουμε μαλλιά κουβάρια, φοβάμαι μην βριστούμε γιατί η μια είναι πολύ επιθετική και τη φοβάμαι να σας πω την αλήθεια.
Γενικά δεν ζω εδώ που ήρθα και θέλω να σηκωθώ να φύγω. Δεν αντέχω άλλο. Ούτε στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς πάω μην τους πετύχω!
Τελευταία φορά πριν λίγες μέρες τις πέτυχα ταυτόχρονα στην είσοδο και κόντευα να λιποθυμήσω απο το άγχος που με έπιασε. Πήγα στο αμάξι να πάρω κάτι και ξανα επέστρεψα για να μην μπούμε μαζί μέσα.
Πως να το αντιμετωπίσω; Μου λένε και δικά μου άτομα να μην δίνω σημασία και να περνάω αγνοώντας τους αλλά δεν μπορώ να το εφαρμόσω στη πράξη.

Γραψτους ρε συ. Τι κάθεσαι και τρελαινεσαι επειδή αυτοί έκαναν μαλακίες. Καλά έκανες και τους είπες, ότι ενοχλούν. Επειδή αυτοί δεν σεβονταν κάποια πράγματα εσύ θα κάτσεις να σκάσεις και να προσαρμόζεις τη ζωή σου στο πότε δεν θα κυκλοφορεί κάποιος γείτονας στους χώρους που είσαι ταυτόχρονα εσύ; ούτε καν. Φερσου φυσιολογικά και κάνε σαν να μην τρέχει τίποτα.

Αυτό που με ρίχνει περισσότερο είναι ότι δεν έχω κάποιον σύμμαχο απο την πολυκατοικία. Είναι όλοι παλιοί κι εγώ η καινούρια. Και δίκαιο να έχω κανένας δεν θα με υποστηρίξει αν κάτι συμβεί.
Το ξέρω έχεις δίκαιο, δεν πρέπει να με νοιάζει. Προσαρμόζω τη ζωή μου με βάση αυτούς.
ΤΟ ωραίο είναι ότι με τη μια είχαμε μια καλημέρα και μου χαμογελούσε μέχρι τ'αφτιά. Μόλις της είπα ευγενέστατα ότι σέρνει έπιπλα ξημερώματα και χτυπάει τις πόρτες, δεν έδειξε κάτι εκείνη τη στιγμή και θεώρησα πως θα το σεβαστεί και θα καταλάβει. Όταν την ξανα είδα και πήγα να τη χαιρετίσω είχε ένα άσχημο ύφος και με αγνόησε, σαν να φταίω εγώ. Το ξέρω πως έχω δίκαιο και αυτοί το ξέρουν αλλά μάλλον τους χάλασα τη πιάτσα και τους ξεβόλεψα να κάνουν ότι γουστάρουν σαν να μην υπάρχουν άλλοι.
Νιώθω ότι δεν με χωράει η γειτονιά.
Το θέμα κατάλαβα ότι γίνεται σοβαρό κάτι τέτοιες μέρες όπως σήμερα που δεν βγήκα καθόλου έξω ούτε για ψώνια και έμεινα με άδειο ψυγείο. (δεν εργάζομαι δυστυχώς)

Έλα να κάνουμε παρέα.. Τα ίδια τραβάω... Και τελικά μένω αυπνη με νεύρα..

Χαλαρα φίλη μου .....ηρεμίσε σε καταλάβενω απόλυτα απλά ηρεμισε δεν αξίζει να αγχώνεσαι για τίποτα, χαλαρωσεεεεεε, άραξε σπιτάκι σου πιες ενα η δυο ποτηράκια κρασάκι καθε μερα κάνει καλό ακόμα καλύτερα όταν ξέρεις πως θα τους αντιμετώπισης , βρες έναν φίλο αν δεν έχεις εννοώ αγόρι ...και εγώ περνάω χάλια φάση αλλά Δεν τα βάζουμε κάτω!!!
.you only live once so make it count <3

Αυτο ειναι ενα χαρακτηριστικο που εχω κι εγω και το ονομαζω δειλια.

Quote:

---

Originally Posted by Αγχωμένη

Καλησπέρα. Είχα γράψει παλαιότερα για τη φασαρία που κάνουν στη πολυκατοικία που μετακόμισα. Πλέον βελτιώθηκαν σε μεγάλο βαθμό τα πράγματα μετά απο παρατηρήσεις που τους έκανα. Ο καθένας έκανε ότι ήθελε βαρούσε και τραβούσε έπιπλα ξημερώματα και γενικά ήταν μια ζούγκλα κανένας δεν είπε ποτέ σε κανέναν τίποτα.
Οι δύο γείτονες οι δίπλα και οι επάνω ειδικά απο τότε που τους έκανα παρατήρηση δε μου μιλάνε (ούτε κι εγώ)και γυρνάνε το κεφάλι επιδεικτικά όταν με βλέπουνε. Αντί να ζητήσουν συγγνώμη που τα ξημερώματα έκαναν σαν ζώα βγήκανε και απο πάνω. Η μια μάλιστα μου μίλησε πολύ άσχημα και μου επιτέθηκε φραστικά.
Το αποτέλεσμα ήταν πως σταμάτησε η φασαρία αλλά ζω μονίμως με ένα άγχος να βγω απο το σπίτι ή να επιστρέψω. Φοβάμαι να περπατήσω στη γειτονιά, να πάω στο φούρνο, δεν κατεβαίνω ούτε για τα σκουπίδια για να μην συναντήσω κανέναν, τι θα κάνω πως θα τους αντιμετωπίσω, αν μου πούνε τίποτα, τι θα μου πούνε και γενικώς απλά αν τους δω θα χαλαστώ. Γενικά δεν θέλω να δω και τους υπολοίπους γιατί το έκαναν θέμα οι καρακάξες στο διαχειριστή και το έμαθαν και οι υπόλοιποι και όποτε με βλέπουν με κοιτάνε περίεργα όλοι τους σαν να είμαι εξωγήινη.
Θέλω να σηκωθώ να φύγω! Αγχώνομαι όταν είμαι έξω για τη ατιγμή που θα επιστρέψω στο σπίτι και πετύχω κάποιον. Καλώ ασανσέρ και μόλις ακούσω πως κάποιος άλλον βγαίνει απο το σπίτι του τρέμω και ξανα μπαίνω σπίτι, ή όταν είμαι στην είσοδο κατεβαίνω στο υπόγειο γρήγορα για να μην πετύχω κάποιον.
Δεν μπορώ άλλο, με πιάνει κλείσιμο απο το άγχος. Φοβάμαι μην πετύχω καμία και θα μου πει τίποτα και δεν ξέρω πως να την αντιμετωπίσω, αν πρέπει να τη βρίσω κι εγώ, τι θα γίνει, μη γίνουμε μαλλιά κουβάρια, φοβάμαι μην βριστούμε γιατί η μια είναι πολύ επιθετική και τη φοβάμαι να σας πω την αλήθεια.
Γενικά δεν ζω εδώ που ήρθα και θέλω να σηκωθώ να φύγω. Δεν αντέχω άλλο. Ούτε στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς πάω μην τους πετύχω!
Τελευταία φορά πριν λίγες μέρες τις πέτυχα ταυτόχρονα στην είσοδο και κόντευα να λιποθυμήσω απο το άγχος που με έπιασε. Πήγα στο αμάξι να πάρω κάτι και ξανα επέστρεψα για να μην μπούμε μαζί μέσα.
Πως να το αντιμετωπίσω; Μου λένε και δικά μου άτομα να μην δίνω σημασία και να περνάω αγνοώντας τους αλλά δεν μπορώ να το εφαρμόσω στη πράξη.

---

it'me να κάνουμε παρέα μήπως και απαλύνουμε λιγάκι τον πόνο μας. Με κοινές εμπειρίες για να το πάρουμε λιγάκι στη πλάκα για΄τι αλλιώς δεν με βλέπω καλά.

Den3erwGiatiSeEmena είμαι παντρεμένη έχω τον σύζυγό μου αλλά είμαστε και οι δύο σε ίδια σχεδόν φάση. Και αυτός δεν θέλει να τους δει αλλά αν τύχει δεν τρέχει και τίποτα, εμένα με πιάνει πανικός.
Ευχαριστώ πολύ πάντως για το κουράγιο που μου δίνετε!

Γενικά δεν θα έλεγα ότι είμαι δειλή. Έμαθα να διεκδικώ και να μη δειλιάζω. Αυτό τώρα μου προκαλεί φοβία για το τι θα γίνει μετά, φοβάμαι τις συνέπειες επειδή εκεί ζω πλέον. Τώρα για το αν λέγεται δειλία στη συγκεκριμένη περίπτωση δε ξέρω. ΜΠορεί να είμαι δειλή να αντιμετωπίσω τους συγκεκριμένους ανθρώπους ίσως, που κατάλαβα πως δεν έχουν συμπεριφορά και κατανόηση.

Quote:

---

Originally Posted by Αγχωμένη

it'me να κάνουμε παρέα μήπως και απαλύνουμε λιγάκι τον πόνο μας. Με κοινές εμπειρίες για να το πάρουμε λιγάκι στη πλάκα για΄τι αλλιώς δεν με βλέπω καλά.

Den3erwGiatiSeEmena είμαι παντρεμένη έχω τον σύζυγό μου αλλά είμαστε και οι δύο σε ίδια σχεδόν φάση. Και αυτός δεν θέλει να τους δει αλλά αν τύχει δεν τρέχει και τίποτα, εμένα με πιάνει πανικός.
Ευχαριστώ πολύ πάντως για το κουράγιο που μου δίνετε!

---

Και τι αν σε δουν η αν τους δεις μην δίνεις δεκάρα....άνθρωποι είναι και αυτή.!! Μην νομίζεις ότι είναι καλύτερη από εσένα σκέψου ότι Ούτε και αυτή είναι τόσο άνετη όταν σε βλέπουνε!
Γλυκιά μου σκέψου τον σύζυγό σου και το μέλλον σου σκέψου της όμορφες στιγμές που θα έρθουν σκέψου πως είσαι εδώ, πως νιώθεις,πως ζεις! ...αξίζει να χαλιεσε για κάποια άτομα ; σκέψου το! Να είσαι χαρούμενη πως είσαι καλά και ευλογημένη πως είσαι εδώ...
Και αν σε πειράξει κάπιος από αυτούς ερχομαι εγώ και.καθαριζω χαχαχαχα! Όχι αλήθειαα!!! :)
Και εγώ περνάω την πιο δύσκολη φάση στην ζωή μου όμως το παλεύω! Κάθε μέρα!

Φαντάζομαι είσαι σε μεγάλο αστικό κέντρο και συναντάς όλες αυτές τις συμπεριφορές. Επίσης, πιστεύω ότι είσαι έτσι επηρεασμένη γιατί περνάς πολλές ώρες μόνη μες το σπίτι. Ίσως σου φανεί άκυρο αλλά αν έβρισκες κάποια ασχολία ή χόμπι να σε βοηθούσε. Από τη μια θα έπρεπε να βγαίνεις συχνότερα από το σπίτι, ενώ από την άλλη αν βρεις κάποια δουλειά θα μπεις και συ στους ρυθμούς αποχαυνωσης των σημερινών δουλειων που αυτό που περιγράφεις τώρα ούτε καν θα το προσέχεις.

Quote:

---

Originally Posted by Den3erwGiatiSeEmena

Και τι αν σε δουν η αν τους δεις μην δίνεις δεκάρα....άνθρωποι είναι και αυτή.!! Μην νομίζεις ότι είναι καλύτερη από εσένα σκέψου ότι Ούτε και αυτή είναι τόσο άνετη όταν σε βλέπουνε!
Γλυκιά μου σκέψου τον σύζυγό σου και το μέλλον σου σκέψου της όμορφες στιγμές που θα έρθουν σκέψου πως είσαι εδώ, πως νιώθεις,πως ζεις! ...αξίζει να χαλιεσε για κάποια άτομα ; σκέψου το! Να είσαι χαρούμενη πως είσαι καλά και ευλογημένη πως είσαι εδώ...
Και αν σε πειράξει κάπιος από αυτούς ερχομαι εγώ και.καθαριζω χαχαχαχα! Όχι αλήθειαα!!! :)
Και εγώ περνάω την πιο δύσκολη φάση στην ζωή μου όμως το παλεύω! Κάθε μέρα!

---

Σ'ευχαριστώ πολύ γι'αυτά που μου γράφεις. Θα προσπαθήσω να τα σκέφτομαι μήπως και νιώθω διαφορετικά αύριο!
Μα και αυτοί με αποφεύγουν και νιώθουν σίγουρα άβολα αφού τους άκουσα μια φορά που λέγανε να πάνε με τις σκάλες για να μη βρεθούμε. Νιώθω ότι δεν είμαι αρκετά δυνατή να τους αντιμετωπίσω. Μετά απο κάποιες καταστάσιες που πέρασα νιώθω ψυχικά κουρασμένη, αδύναμη και νιώθω πως δεν έχω άλλες αντοχές.

Quote:

---

Originally Posted by Αγχωμένη

Σ'ευχαριστώ πολύ γι'αυτά που μου γράφεις. Θα προσπαθήσω να τα σκέφτομαι μήπως και νιώθω διαφορετικά αύριο!
Μα και αυτοί με αποφεύγουν και νιώθουν σίγουρα άβολα αφού τους άκουσα μια φορά που λέγανε να πάνε με τις σκάλες για να μη βρεθούμε. Νιώθω ότι δεν είμαι αρκετά δυνατή να τους αντιμετωπίσω. Μετά απο κάποιες καταστάσιες που πέρασα νιώθω ψυχικά κουρασμένη, αδύναμη και νιώθω πως δεν έχω άλλες αντοχές.

---

Είσαι δυνατή,μπορείς τα πάντα ο κάθε άνθρωπος μπορεί, το μιαλω μας παίζει παιχνίδια,μπορείς τα πάντα! Stay strong και σκέψου θετικά και ότι σου έγραψα!
Ξύπνα όμορφα χαλαρα νιώσε τον αέρα και την ζωή! Κάνε την δουλειά σου γυρνα σπίτι βάλε την αγαπημένη σου Μουσική και χόρευε, μαγείρευε, χαμόγελα! ..πιεις κάτι να χαλαρώσεις σκέψου θετικά!
Η άλλη είναι απλή άνθρωποι σαν όλους τους άλλους, αστούς να λένε αστούς να κοιτάνε,που είναι το θέμα;
Μην σε κρατά αυτό πίσω! Αυτό είναι τίποτα! Σκέψου πως μια ζωή την έχουμε !

Quote:

---

Originally Posted by disillusioned

Φαντάζομαι είσαι σε μεγάλο αστικό κέντρο και συναντάς όλες αυτές τις συμπεριφορές. Επίσης, πιστεύω ότι είσαι έτσι επηρεασμένη γιατί περνάς πολλές ώρες μόνη μες το σπίτι. Ίσως σου φανεί άκυρο αλλά αν έβρισκες κάποια ασχολία ή χόμπι να σε βοηθούσε. Από τη μια θα έπρεπε να βγαίνεις συχνότερα από το σπίτι, ενώ από την άλλη αν βρεις κάποια δουλειά θα μπεις και συ στους ρυθμούς αποχαυνωσης των σημερινών δουλειων που αυτό που περιγράφεις τώρα ούτε καν θα το προσέχεις.

---

Είμαι σε επαρχιακή πόλη. Μα τι χόμπι; Αυτή η κατάσταση με κάνει να μην θέλω να βγω. Ήθελα να πάω για περπάτημα σήμερα αλλά τελικά δεν βγήκα. Το ανέβαλα συνέχεια γιατί άκουγα όλη την ώρα ότι μπαινόβγαινε κόσμος στη πολυκατοικία και δεν ήθελα να συναντήσω κανέναν. Η αλήθεια είναι πως είμαι όλη μέρα σπίτι και δεν έχω φίλους να βγω, να ξεσκάσω, να ξεδώσω. Μεγάλη ιστορία το πως έγινε αυτό αλλά δεν είναι της παρούσης.
Το να βρω μια δουλειά θα ήταν καλή λύση αλλά δεν έχω μαγικό ραβδί ούτε μάγος είμαι να την έβρισκα αύριο κιόλας. Έστειλα χιλιάδες βιογραφικά αλλά δεν είναι στο χέρι μου να εργαστώ, αλλά στο χέρι άλλων. Δεν είναι δική μου απόφαση και δεν εξαρτάται απο μένα. Γενικά είμαι πολύ πεσμένη και σε χάλια φάση αυτόν το καιρό, όπως έγραψα και παρα πάνω δεν έχω πια ψυχικά αποθέματα και αυτό με κρατάει και πίσω, δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα, να ντυθώ, να βγώ.
Όλα αυτά με κάνουν να επικεντρώνομαι σε ένα τέτοιο θέμα που όπως είπες αν είχα κάτι να ασχοληθώ δεν θα τα έδινα σημασία.

Καποια στιγμή τα γαϊδούρια θα πρέπει να σέβονται οτι δεν ειναι μονα τους στη πολυκατοικία. Καθόλου να μη ντρέπεσαι για τη παρατήρηση που έκανες.. Έπρεπε δλδ να χάνεις τον ύπνο σου επειδή αυτοι δε σέβονται; και να τους πετύχεις και τι εγινε; αγνοησε τους. Μη κανεις το λαθος να επιτεθείς φραστικα και φας μήνυση. Δε ξερεις ποσο μπορεί να το τραβήξει ο καθενας. Θα σε συμβούλευα σε επόμενη παρενόχληση, ειτε σε ώρες κοινής ησυχίας ειτε σε ύβρις προς το πρόσωπό σου να απευθυνθείς στην αστυνομία για να μάθουν με το ζορι να φέρονται σαν άνθρωποι.

Ρε συ συνελθε όλα στο μυαλό σου είναι. Ξεκολλα. Προσπάθησε να ξεκολλήσεις βασικά. Να σου πω στον άντρα σου το είπες; το ανέλυσες όπως κάνεις εδώ τώρα;

Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο. Αυτό με τις φιλίες που λες. Δεν έχεις καθόλου φίλους επειδή πχ λόγω γάμου πηγές σε άλλη πόλη από όπου μεγαλωσες και εκεί δεν έχεις κανέναν; τι φάση κι αυτό; και ένα τελευταίο όταν λες έστειλες βιογραφικά φουλ αλλά τίποτα. Στέλνεις μόνο σχετικά με ότι σπουδασες ή και αλλού; Γτ πχ αν δεν βρίσκεις στον τομέα σου μπορείς να δοκιμάσεις κάτι άλλο, ενώ παράλληλα ψάχνεις αυτό που θες.