Τα δάκρυα της μοναξιάς έχουν στεγνώσει αλλά δεν τα έχω ξεχάσει. Αρκεί να μην τα θυμάμαι πάντα. Θα ζήσω έστω και για λίγο και όταν θα..
..τα ξαναθυμηθώ θα προσπαθήσω να διδαχτώ.
Αναπολώ, και κατα καιρούς έρχομαι αντιμέτωπος με αυτά που έχω ζήσει.
Είναι άσχημο να προσκολλάμε στο παρελθόν. Το ξέρω αυτό. Το βιβλίο αλλάζει σελίδες και πλοκή. Εμείς το γράφουμε. Είναι όμως στιγμές που το ξεφυλίζω και θυμάμαι. Γιατί? Η μάθηση θέλει προσοχή. Πεθαίνουμε πολλές φορές και ζούμε μερικές. Όταν τα ξεχνάμε όλα αυτά και κοιτάμε καθαρά.
Σήμερα νιώθω μια απερίγραπτη μοναξιά. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ένα τοπίο δροσερό πάνω στο βουνό, με ένα φεγγάρι για ποτό. Θέλω να σταθώ εκεί για μια στιγμή, να γευτώ το καθαρό. Και μετά να γυρίσω στον κόσμο τον γνωστό, μέρος του οποίου είμαι και εγώ.
Άν έχετε διαβάσει ώς εδώ σας ευχαριστώ. Κάπου είχα την ανάγκη να τα πώ.
