Κινητοποίηση

Μπορείτε να μου δώσετε συμβουλές πώς να κινητοποίησω τον καλό μου;Δε λέει να πάρει μπρος να ενεργοποιηθεί...όσον αφορά τη δουλειά δεν πιέζω αλλά έχει πέσει πολύ, δε βοηθάει πουθενά, δε θέλει να κάνει δραστηριότητες, με τα χίλια ζόρια ο,τι κάνει... Σχεδόν δε μιλάμε πια. Λίγα πράγματα κάνει αλλά σποραδικά. Δεν έχει οργάνωση,συχνά τα ακυρώνει και γενικώς βαριέται.
Τι σας βοήθησε στις δικές σας περιπτώσεις;

και εγω τα πρωτα τρια χρονια δεν ειχα ορεξη καμια, τη να σου πω, πως περναει της μερες του τη κανει απλα καθεται σπιτι?

καλησπερα

θελει χρονο πολυ χρονο.. ειναι και τα φαρμακα που ειναι βαρια και σε κανουν υποτονικο και χωρις ορεξη για τιποτα. για ερωτικη διαθεση δεν το συζηταω καν.. τα επεισοδια σε κανουν να κλεινεσαι στον εαυτο σου, να απομονωνεσαι απο ολους ακομα και απο τα πιο κοντινα σου ατομα.

μηηηπως θα μπορουσες να τον πεισεις να ξεκινησει γυμναστηριο? η γυμναστικη θα του εκανε πολυ καλο.. αν και φοβαμαι πως δε θα το θελει..

Φαντάσου τι μπορεί να τον βασανίζει τον κακομοιρη. Τι θα περνάει και δεν λέει τίποτα. Δύσκολοι καιροί προσπάθησε να σου αποκαλύψει γιατί έτσι..

Τι ενδιαφεροντα ειχε πριν την παθηση;;
Σε μας χανεται το κινητρο κ οι γυρω μας το ερμηνευουν ως τεμπελια.
Η ελλειψη κινητρου ομως ειναι συμπτωμα που μπορει να επιβαρυνουν κ τα φαρμακα.

Πρωτα χρειαζεται να βρει ενδιαφεροντα κ θεληση να κανει πραγματα. Αυτο μας το κλεβει η παθηση.

Δουλεια μπορει να αργησει να κανει κατι αλλα αν ειχε ξαναδουλεψει κ ηταν λειτουργικος πριν το επεισοδιο ειναι καλος παραγοντας.

Πριν το επεισόδιο ήταν αθλητικός τύπος, οπότε κυρίως σπορ έκανε.Δουλειά είχε περιστασιακά, αλλά την έβγαζε εις περας. Τώρα με το ζόρι να περπατήσουμε ή να βγει με το ποδήλατο.Καλα δουλειά δε το συζητώ,ούτε στο σπίτι κάνει το παραμικρό. Σεξουαλικά το χάος αλλά το είχα αποδεχτεί αυτό,λόγω φαρμάκων.
Δε μπορώ να αποδεχτώ ότι του λέω ας πούμε να πληρώσει κάτι και μου λέει που να τρέχω.Μου έρχεται τρέλα κ εμένα.
Μόνο τιβι, υπολογιστής κ ύπνος. Όταν βγαίνουμε με το που θα πιει τον καφέ του βαριεται κ θέλει να φύγει. Όταν κάνουμε κάτι μαζί τοτε μπορεί να ακολουθήσει..

Προσπαθώ να του λέω ότι αν έχει δραστηριότητες θα μειωθούν τα φάρμακα, ως κίνητρο δλδ γιατι παραπονιέται. Βάζω ταινίες με αισιόδοξα μηνύματα. Προσπαθώ να κάνουμε όνειρα για το μέλλον. Στην κουβέντα όλα οκ.. στην πράξη δεν περνάμε.

Εσείς όταν αρχίσατε να κάνετε πράγματα, έτσι απλά τ πήρατε απόφαση;; Ή κάτι σας προκάλεσε;

Συμβουλη εγγυημενη το μονο που χρειαζεται ειναι να ξαναπαει γυμναστηριο μπορει να παρει κ συμπληρωματα μαγνησιο βιταμινη ντε κ ψευδαργυρο για ομορφια ετσι δουλεψα εγω σαν αγροτησ δεκα χρονια κανονικα κ τωρα πινω ολη μερα καφεδεσ σε καφετερια δηλαδη η δουλεια αν την κανει καλα ειναι μονιμη εγω βαρη εκανα κ τωρα περπαταω πινω καφεδεσ κ καπνιζω ολη μερα no pain no gain

Kαλό είναι να τον ακούς γενικά χωρίς να προσπαθείς να τον κρίνεις ή να του αλλάξεις τις λαθεμένες αντιλήψεις με λογικά επιχειρήματα. Απλά άκου τι έχει να σου πει κ δείξε όσο μπορείς κατανόηση για ένα μυαλό που πάσχει όσο δύσκολο και αν είναι.

Εκτός του κινήτρου δημιουργείται άγχος σε μεγάλο βαθμό και συνεχής φόβος. Μπορεί να αισθάνεται ευάλωτος και ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
Να θυμάσαι ότι σ'άυτή την πάθηση αυτά που θεωρούν δεδομένα οι φυσιολογικοί εμείς τα χάνουμε. Το πιο απλό γίνεται τρομερά δύσκολο.
Οπτ ίσως φοβάται ότι δν μπορεί να ανταποκριθεί. Πχ μπορεί να δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει μέσα μαζικής μεταφοράς για να πάει να πληρώσει λογαριασμούς ή να είναι πιο σιωπηλός και να φοβάται την επικοινωνία με τους γύρω του και απλά να το αποφεύγει.
Δεν μπορώ να γνωρίζω το επίπεδο λειτουργικότητας του.
Θεωρώ βασικό στην ανάρρωση να ξεκινήσει να αποκτά τα ενδιαφέροντα του σιγά σιγά και να χτίζει την κοινωνικοποίηση του. Τα άλλα ακολουθούν.

Αυτο που λεει ο νεαροσ ακριβωσ το θεμα ειναι οτι πρεπει να ξανακανει αυτα που εκανε αυτο πιστευω γτ τωρα ειναι ενασ διαφορετικοσ ανθρωποσ απο οτι ηταν