Τοξικοί γονείς!

Καλησπέρα, αντιμετωπίζω σοβαρό πρόβλημα με τους γόνείς μου και πιο πολύ με την μητέρα μου. Αποκορύφωμα ήταν ένα πρόσφατο σκηνικό που επηρεάζει την τωρινή μου ενήλικη ζωή. Είμαι 34χρ παντρεμένος με μία υπέροχη γυναίκα και έχω ένα παιδάκι μερικών μηνών. Ωστοσο θα σας ξεκινήσω απο πιο πριν και θα προσπαθήσω να σας τα πω όσο πιο περιληπτικά γίνεται.

Οι γονείς μου ανέκαθεν ήταν αντικοινωνικά άτομα όπου έστρεφαν πάντα όλα τα άγχη τους μέσα στο σπίτι και τα μετέτρεπαν σε καβγάδες, βρισιές και ένα τοξικό περιβάλλον. Συνεχώς θυμάμαι την παιδική μου ηλικία να σπάνε πράγματα στο σπίτι (από τασάκια μέχρι και την τηλεόραση) πάνω στα νεύρα τους και όλα αυτά μπροστά στα μάτια μου. Την μία στιγμή ήταν έτσι και μετά απο μία ώρα μπορεί να ήταν ήσυχοι χαρακτηρίζοντας το γεγονός φυσιολογικό και να λένε χαρακτηριστικά πως όλα τα ζευγάρια τσακώνονται.
In any case πάντα ήξερα ότι αυτοι οι γονείς δεν είχαν φυσιολογική συμπεριφορά όχι μόνο για τις αντιδράσεις τους μέσα στο σπίτι αλλά και για την στάση τους με τον υπόλοιπο κόσμο. Ανέκαθεν ήταν τσακωμένοι με τους περισσότερους συγγενείς ήταν πνιγμένοι στα δανεικά και χωρίς κανένα φίλο (γιατί ακόμα και να είχαν θα κατέληγαν να του ζητούσαν δανεικά). Ο πατέρας μου συνταξιούχος στρατιωτικός έπερνε και πέρνει μία πολύ καλή σύνταξη παρόλα αυτά ομως "δυσκολεύονται να περάσουν" όπως χαρακτηριστικά λένε όταν οι περισσότεροι εκεί έξω είναι άνεργοι. Δεν γνωρίζουν τι πάει να πει αποταμίευση, δεν είχαν βγάλει ποτέ μία δραχμή στην άκρη και πάντα τα χαλούσαν επιπόλαια χωρίς να υπολογίζουν ότι θα περάσουν τον υπόλοιπο μήνα με 30 ευρώ! Τα προβλήματα δεν έχουν τελειωμό εκεί όμως γιατί δύο τέτοιοι άνθρωποι έχουν και ψυχολογικά θέματα προφανώς. Είναι και λογικό, όταν βλέπει ο ένας τον άλλο 24 ώρες τον 24ωρο μέσα σε ένα σπιτι κλεισμένοι και θα τσακωθούν και θα αναλωθούν στα ίδια και στα ίδια και θα δημιουργήσουν προβλήματα σε άλλους με την συμπερφορά τους. Ο μεν πατέρας μου είναι μίζερος και "πνίγεται σε μία κουταλια νερό". Μια ζωή τον θυμάμαι να λέει ότι θα του μειώσουν τη σύνταξη και θα του κόψουν την σύνταξη και για όλα φταίνε οι πολιτικοι και τα αδέρφια/συγγενείς του που δεν τον βοήθησαν (λες και του το χρωστούσαν). Απο την άλλη η μάνα μου να ζει στην υπερβολή της. Την θυμάμαι κάποιες φορές να φοβερίζει τον πατέρα μου καθώς καβγάδιζαν ότι θα βάλει τέλος στην ζωής της ενώ άλλες φορές έπλεκε σενάρια και η φαντασία της οργίαζε. Δεν ξέρω εάν όντως είναι τρελή στο 100% ή εάν το έκανε γιατί με αυτό τον τρόπο εξόργιζε τον πατέρα μου. Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά ήταν κατα πολύ πέρα του φυσιολογικού. Πολλές φορές τσακωνόταν με τον πατέρα μου και έπλεκε σενάρια λέγοντας του για γκόμενες και πιπίνια. Ακόμα και τώρα εάν τους ακούσετε απο την μία θα γελάσετε γιατί του λέει ότι έχει γκόμενα - ο πατέρας μου εν τω μεταξύ είναι 75 χρονών με ζάχαρο χαπάκια και λοιπά - και απο την άλλη θα νιώσετε το πόσο τραγικες φιγούρες είναι (ντρέπομαι που το λέω αλλά είναι 'Παρατράγουδα' για την Πάνια). Ένα ακόμα σημαντικό χαρακτηριστικό είναι ότι η μάνα μου έχει φοβερά πιεστική και καταναγκαστική προσύλωση σε εμένα. Ακόμα και τώρα που είμαι παντρεμένος εδώ και 5 χρόνια στο δικό μου σπίτι.
Οπότε ναι μεν μιλάμε για δύο γονείς με τους οποίους δεν πέρασα καλά στα παιδικά μου χρόνια αλλά όλα αυτά τα έχω αφήσει πίσω εδώ και πολύ καιρο και προσπαθώ να τους έχω απο μακρυά και αγαπημένους που λέει και ο σοφός λαός. Έλα μου όμως που δεν γίνεται πάντα...
Πριν ένα διάστημα στο οποίο η γυναίκα μου ήταν έγκυος είπα να δοκιμάσω λίγο την μάνα μου και να την κάνω να μπει λίγο πιο πολύ στο σπίτι μου, βοηθώντας την γυναίκα μου όσο ήταν έγκυος όσο εγώ ήμουν στην δουλειά. Όλα καλά για 20 μέρες ώσπου μία μέρα έμαθα ότι τα "σκάτωσε" αυτή η γυναίκα που λέγεται μάνα μου. Κάθησε και τσακώθηκε με την έγκυο γυναίκα μου και τις έλεγε ότι δεν θέλει να κρατήσει το παιδί της επειδή δεν προσέχει καθόλου και να μην της κάνει κύρηγμα επειδή της έλεγε την γνώμη της σε συζήτηση (περί αποταμίευσης και αποστασιοποίησης τους απο τους υπόλοιπους συγγενείς). Έκανε λεκτική επίθεση στην έγκυο γυναίκα μου που δεν πειράζει κουνούπι. Δεν έμεινε όμως εκεί αλλα η φαντασιοπληξία της χτύπησε για ακόμα μια φορά κόκκινο ώσπου έφτασε να της πει ότι μιλάει στο κινητό με γκόμενους και ότι εγώ είμαι στην δουλεια και αυτή εκει στο σπίτι στέλνει μηνύματα σε γκόμενους και δεν σέβεται ούτε την πεθερά της που είναι διπλα.
Μόλις μου τα είπε η γυναίκα μου, παρόλο που ήξερα την συμπεριφορά της μανας μου και μπορεί να είχα μία επιφύλαξη, δεν περίμενα ποτέ ότι θα γυρίσει να τα βάλει με την γυναίκα μου. Ήξερα ότι με τον πατέρα μου τσακωνόταν, με τους συγγενείς τσακωνόταν αλλα δεν περίμενα ότι θα έρθει κόντρα με την γυναίκα μου και στην συνέχεια με εμένα. Αρχικά δεν της είπα τίποτα γιατί έκανα υπομονή να γεννήσουμε και δεν ήθελα να μου δημιουργήσει άλλα θέματα οπότε απλά την αποφεύγαμε. Μετά την γέννα όμως την απομάκρυνα με τρόπο και αυτή αντί να κρατήσει μία ουδέτερη στάση ήθελε να βγει και απο πάνω ότι είχε δίκιο. Της εξήγησα ότι έχει πρόβλημα και εαν δεν πάει σε ψυχολόγο εγώ δεν θα της ξαναμιλήσω και μου είπε ότι εμείς έχουμε πρόβλημα και ότι εάν λέει δεν ζητήσει συγνώμη η γυναίκα μου να ξεγράψω τους γονείς μου. Μακάρι να γινόταν έτσι αλλα φυσικά όλα αυτά είναι λογια αέρα αφού μετά απο μερικές ώρες μου ξαναστέλνει μήνυμα και ξανά τηλέφωνο και μετά ξανά φαύλος κύκλος χωρίς καν να της απαντήσω σε όλα αυτά. Αυτή η συμπεριφορά της είναι το αποκορύφωμα για να με κάνει να την σβήσω απο αυτή την ουσιαστικά τυπική σχέση που είχαμε και πριν. Δεν νιώθω κάτι άλλο πέρα απο θυμό και θέλω απλά να την απομακρύνω με τρόπο γιατί μου προκαλούν και οι δυο τους συνεχώς προβλήματα. Πριν ένα χρόνο ειχα δοκιμάσει να την πάω σε ψυχολόγο με πρόφαση και καλά να μιλήσουμε για τον πατέρα μου και την στάση του αλλά αυτή πραγματικά δεν θέλει να πιστέψει ότι είχε ή έχει ποτέ φταίξιμο. Έναν άνθρωπο που δεν θέλει να βοηθηθει τον εαυτό του πως θα τον κάνεις να το θέλει ? και ειδικά όταν είναι η μάνα σου, την έχεις απέναντι σου να βρίζει την γυναίκα σου και να έχει αυτή την ψυχωτική κωλο-εγωιστική στάση?
Με πιο τρόπο μπορώ να την κάνω να καταλάβει ότι υπάρχει θέμα και η συμπεριφορά της δεν είναι φυσιολογική? Θέλω να μην μου δημιουργεί πλέον άλλα προβλήματα και να καταλάβουν ότι δεν γίνεται μια ζωή να κάθομαι να νταντεύω τους γονείς μου επειδή οι ίδιοι είναι ανίκανοι να εμπεδώσουν ότι η ζωη δεν γυρίζει γύρω απο αυτούς.
Προσπαθώ να μην με επηρεάζει πλέον στην δική μου οικογένεια όλο αυτό αλλα μπορώ να παραδεχτώ ότι ίσως δεν το καταφέρνω 100%.

Περιμένω γνώμες, συμβουλές, απόψεις!
Σας ευχαριστώ
Γιώργος

Ετσι οπως τα γραφεις για τον πατερα σου δε ξερω γιατι δε γραφεις πολλα παρα το οτι ηταν σπαταλος αλλα η μανα σου πρεπει να ειχε σοβαρα θεματα ΠΟΛΛΑ χρονια πριν απλα δε το ειχες καταλαβει ή δεν ειχες καποιον να σου το πει.Ολοι αυτοι οι τσακωμοι ειναι προβληματα ψυχικα που τους βγαιναν σε νευρα.Κι εγω μια ζωη ειχα ενα σπιτι ανω κατω απο την πλευρα της μανας μου μεχρι που γρηγορα το καταλαβε ο πατερας μου και την πηγε ψυχιατρο.
Απο τη στιγμη που λες οτι η μανα σου πλαθει σεναρια απο το τιποτα(κλασικοτατο συμπτωμα ψυχικης νοσου) μαλλον αυτη πρεπει να ειχε το μεγαλο προβλημα κα ιο πατερας σου δεν καταλαβε ποτε οτι η μανα σου ηθελε αγωγη απο ψυχιατρο και ηρεμιστικα.

Εγω θα σου δωσω μια συμβουλη κι αμα θες την ακους...επειδη η οικογενεια μου επηρεαστηκε απο τριτους συγγενεις που ειχαν ψυχικα προβληματα..και πηγαν οι γονεις μου σαν καλοι σαμαριτες να βοηθησουν σπιτωνοντας ανθρωπο που δεν ηταν καλα στα μυαλα του.....ΣΗΚΩΣΕ ΤΟΙΧΟ...μη ξαναδεχτεις σπιτι σου ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ δεν ειναι καλα στα μυαλα του,δε πα να ναι ο πατερας σου και η μανα σου.Το παιδακι σου ειναι σφουγγαρι και δε θα ηθελες με τιποτα να γινει κανενα τρελο σκηνικο σπιτι σου και βιωσει πραγματα που θα το ταραξουν.
Συγκεντρωσου στη γυνακα σου και στο παιδι σου,ασε τους γονεις σου,να τους βοηθησεις ΜΟΝΟ οταν θα ειναι απολυτη αναγκη και ΕΚΤΟΣ σπιτιου σου.Αυτο ισχυει 100% για τη μανα σου που ηδη δημιουργησε προβλημα,δεν ξερω για τον πατερα σου.

μου θυμιζει καπως τη γιαγια μου η μανα σου ετσι οπως την περιγραφεις μια ζωη τη ακουγα να βριζει τις γυναικες που ειχαν οι θειοι μου χωρις να ξερει καν αν υπαρχουν και ποιες ειναι

Φιλε μου εγω ειμαι σκληρος με αυτα, οτι δε λυνεται κοβεται. Πες της οτι σπιτι θα ξαναπατησει οταν θα παει σε γιατρο, μεχρι τοτε καλα να περναει. Μακρια το παιδι σου απο τετοια σκηνικα

Γεια χαρά.
Για αδέρφια δεν βλέπω να αναφέρεις κάτι... οπότε μάλλον είσαι μοναχοπαίδι... Δύσκολο.

Από τη μία θα έπρεπε να χαίρεσαι... γιατί κατατάσσεσαι στην περίπτωση των ανθρώπων που βλέπουν τα παραδείγματα προς αποφυγή και αντί να τα αναπαράξουν... όντως τα αποφεύγουν. Σου αξίζει μπράβο γι' αυτό. Δεν το καταφέρνουν πολλοί.

Από την άλλη θα έπρεπε να λυπάσαι γιατί έδωσες μία ευκαιρία σε έναν ενήλικο άνθρωπο και δη τη μάνα σου (που μάνα είναι μόνο μία), να αποδείξει έμπρακτα το αντίθετο από αυτό που φοβόσουν, αλλά απέτυχε παταγωδώς. Ίσως ήταν και λίγο κακό το timing που επέλεξες, λόγω εγκυμοσύνης (τί να κάνεις θα μου πεις, αν υπήρξε ανάγκη), μιας και υπάρχει και μία μικρή πιθανότητα να αντέδρασε και η γυναίκα σου (ορμόνες κλπ)... αλλά φαντάζομαι το αποκλείεις. Και εκτός αυτού η αλήθεια είναι πως στο σπίτι που νιώθει νοικοκυρά (και βασίλισσα) ήδη κάποια γυναίκα... δεν προσπαθείς να εισάγεις κι άλλη νοικοκυρά.

Προσωπικά έχω ακούσει κι εγώ για ακραία σκηνικά σε συγγενικά περιβάλλοντα... και δυστυχώς, το αίμα νερό δε γίνεται (ειδικά το γονεικό) αλλά δε θα κάτσεις στο κάτω κάτω της γραφής να σου πιουν το αίμα ενώ διψάνε για νερό.

Δύο τα τινά σε τέτοιες περιπτώσεις... (επειδή κανέναν δεν μπορείς να αναγκάσεις να κάνει κάτι ενώ δεν το θέλει, πχ να πάει σε ψυχολόγο)...
Και στα δύο απομακρύνεσαι είτε διακριτικά είτε συμβολικά... και ή οι άνθρωποι αυτοί συνειδητοποιούν τον λόγο απομάκρυνσής σου... και αν τους νοιάξει, σου ζητούν εξηγήσεις (συνεπώς προσπαθείς άλλη μια φορά με ειλικρίνεια, αλλά χωρίς μεγάλες προσδοκίες, να τους εξηγήσεις)... ή συνεχίζουν ακάθεκτοι οπότε και συνειδητοποιείς εσύ τότε πως πρέπει να προστατεύσεις την οικογενειακή σου ηρεμία από εδώ και πέρα.

Αν σε πιάσει το συναίσθημα (ως γόνος) ή αν σε χτυπήσουν στο φιλότιμο οι δικοί σου... κάνε ότι θες... απλά δεν ξαναμπλέκεις την γυναίκα σου και το παιδί σου πουθενά και τους μιλάς/επισκέπτεσαι/συναναστρέφεσαι ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ και χωρίς πολλά πολλά.

Και δεν αφήνεις ξανά μόνη της, την γυναίκα σου μαζί τους. Ποτέ όμως. Ούτε τυχαία. Πάντα κι εσύ παρών. Γιατί όχι μόνο μπορεί να παρεξηγηθούν πάλι... αλλά όσο περισσότερο τα βιώνει η γυναίκα σου αυτά τα σκηνικά... τόσο πιο πολύ θα επηρεάζεται, ώστε να τα συνδέει και με τις ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ τις συμπεριφορές. Έστω και κατά τύχη. Έστω κι αν κάνει λάθος. Και δεν το θες κα-θό-λου αυτό στον οικογενειακό σας βίο.


Πεθερικά υπάρχουν; Πώς είναι;

Αma μου σπανε τα νευρα τα γονιδια ( ετσι λεω τους γονεις μου ) , πλακωνω την μανα μου στις Χριστοπαναγιες , αν και θρησκευομενος , αλλα ειναι θρησκοληπτη , σοκαρεται με το βρισιδι , και το κοβει το πρηξιμο .......τον πατερα μου που ειναι τσαμπουκας παρ ολη την ηλικια του , εχω επιχειρησει να τον πνιξω ( στραγγαλισσω ψιλοπλακα , ψιλοσοβαρα ) , αν εβαζα ολη μου την δυναμη κανα 10 second max θα επιβιωνε , οποτε με φοβαται physichally , και καλα κανει , ...................... νο προμπλεμ ετσι , αλλα με κραταει με τα χρηματα , δεν του αποσπας ουτε 50αρικο, αν κι εχει πολλα .......εγω εχω λιγα σχετικα ...
θα μας διαβασετε καμμια ωρα στις εφημεριδες , η μαλλον στην τηλεοραση , ειμαστε αμφοτεροι αρκετα οπλισμενοι ....και ευεξαπτοι ....
ειμαστε μια εξοχως δυσλειτουργικη οικογενεια ......

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Γεια χαρά.
Για αδέρφια δεν βλέπω να αναφέρεις κάτι... οπότε μάλλον είσαι μοναχοπαίδι... Δύσκολο.

Από τη μία θα έπρεπε να χαίρεσαι... γιατί κατατάσσεσαι στην περίπτωση των ανθρώπων που βλέπουν τα παραδείγματα προς αποφυγή και αντί να τα αναπαράξουν... όντως τα αποφεύγουν. Σου αξίζει μπράβο γι' αυτό. Δεν το καταφέρνουν πολλοί.

Από την άλλη θα έπρεπε να λυπάσαι γιατί έδωσες μία ευκαιρία σε έναν ενήλικο άνθρωπο και δη τη μάνα σου (που μάνα είναι μόνο μία), να αποδείξει έμπρακτα το αντίθετο από αυτό που φοβόσουν, αλλά απέτυχε παταγωδώς. Ίσως ήταν και λίγο κακό το timing που επέλεξες, λόγω εγκυμοσύνης (τί να κάνεις θα μου πεις, αν υπήρξε ανάγκη), μιας και υπάρχει και μία μικρή πιθανότητα να αντέδρασε και η γυναίκα σου (ορμόνες κλπ)... αλλά φαντάζομαι το αποκλείεις. Και εκτός αυτού η αλήθεια είναι πως στο σπίτι που νιώθει νοικοκυρά (και βασίλισσα) ήδη κάποια γυναίκα... δεν προσπαθείς να εισάγεις κι άλλη νοικοκυρά.

Προσωπικά έχω ακούσει κι εγώ για ακραία σκηνικά σε συγγενικά περιβάλλοντα... και δυστυχώς, το αίμα νερό δε γίνεται (ειδικά το γονεικό) αλλά δε θα κάτσεις στο κάτω κάτω της γραφής να σου πιουν το αίμα ενώ διψάνε για νερό.

Δύο τα τινά σε τέτοιες περιπτώσεις... (επειδή κανέναν δεν μπορείς να αναγκάσεις να κάνει κάτι ενώ δεν το θέλει, πχ να πάει σε ψυχολόγο)...
Και στα δύο απομακρύνεσαι είτε διακριτικά είτε συμβολικά... και ή οι άνθρωποι αυτοί συνειδητοποιούν τον λόγο απομάκρυνσής σου... και αν τους νοιάξει, σου ζητούν εξηγήσεις (συνεπώς προσπαθείς άλλη μια φορά με ειλικρίνεια, αλλά χωρίς μεγάλες προσδοκίες, να τους εξηγήσεις)... ή συνεχίζουν ακάθεκτοι οπότε και συνειδητοποιείς εσύ τότε πως πρέπει να προστατεύσεις την οικογενειακή σου ηρεμία από εδώ και πέρα.

Αν σε πιάσει το συναίσθημα (ως γόνος) ή αν σε χτυπήσουν στο φιλότιμο οι δικοί σου... κάνε ότι θες... απλά δεν ξαναμπλέκεις την γυναίκα σου και το παιδί σου πουθενά και τους μιλάς/επισκέπτεσαι/συναναστρέφεσαι ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ και χωρίς πολλά πολλά.

Και δεν αφήνεις ξανά μόνη της, την γυναίκα σου μαζί τους. Ποτέ όμως. Ούτε τυχαία. Πάντα κι εσύ παρών. Γιατί όχι μόνο μπορεί να παρεξηγηθούν πάλι... αλλά όσο περισσότερο τα βιώνει η γυναίκα σου αυτά τα σκηνικά... τόσο πιο πολύ θα επηρεάζεται, ώστε να τα συνδέει και με τις ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ τις συμπεριφορές. Έστω και κατά τύχη. Έστω κι αν κάνει λάθος. Και δεν το θες κα-θό-λου αυτό στον οικογενειακό σας βίο.


Πεθερικά υπάρχουν; Πώς είναι;

---

Πολυ αισιοδοξος εισαι. Με τα λογια και με το καλο στο εγγυωμαι, δεν προκειται να καταλαβει ΧΡΙΣΤΟ. Εχω γνωση απο δυο περιπτωσεις, αμα δε παρει πρωτοβουλια με τσαμπουκα και χωρις πολλα πολλα να τη παει σε γιατρο, ηρεμια δε θα βρει.
Περιπτωση πρωτη γνωστος 35αρης γεροδεμενος επαθε ψυχωση και δεν ακουγε τιποτα, κυνηγουσε τη γυναικα του και σε φαση που βριζει τη μανα του σκληρα (τη γνωριζω μια χαρα γυναικα) ο θειος του του σκαει χαστουκι, γινεται κοτα, τον βαζει στο αμαξι και ψυχιατρο. Αγωγη και ολα κομπλε, κρατησε και την οικογενεια και εχει και 4 παιδια και τωρα τον θειο του τον ευχαριστει.
Εχω ζησει και αλλη μια παρομοια.

Θα σου πω αληθεια κι οσο θεσ πηδα οταν εχεισ δουλεψει πολλα χρονια μπορεισ να το παιξεισ τρελλοσ οποτε θελεισ κοινωσ σε δουλευουν

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Γεια χαρά.
Για αδέρφια δεν βλέπω να αναφέρεις κάτι... οπότε μάλλον είσαι μοναχοπαίδι... Δύσκολο

---

Υπάρχουν δύο απο προηγούμενο γάμο του πατέρα μου με τα οποία έχω άριστες σχέσεις σε αντίθεση με τους γονείς μου οι οποίοι δεν πάτησαν ποτέ σε βαπτίσεις/γάμους και λοιπές εκδηλώσεις. Προφάσεις διάφορες όπως απόσταση και ονόματα βαπτίσεως στα παιδιά (δεν πήρε κανένα δικό τους όνομα)... Οπότε όπως καταλαβαίνεις τα αδέρφια μου δεν τους έχουν σε καμιά υπόληψη.. κρατούν τα τυπικά και αυτά στο ελάχιστο.

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Πεθερικά υπάρχουν; Πώς είναι;

---

Υπάρχει πεθερά που είναι μια χαρά.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Πολυ αισιοδοξος εισαι. Με τα λογια και με το καλο στο εγγυωμαι, δεν προκειται να καταλαβει ΧΡΙΣΤΟ. Εχω γνωση απο δυο περιπτωσεις, αμα δε παρει πρωτοβουλια με τσαμπουκα και χωρις πολλα πολλα να τη παει σε γιατρο, ηρεμια δε θα βρει.
Περιπτωση πρωτη γνωστος 35αρης γεροδεμενος επαθε ψυχωση και δεν ακουγε τιποτα, κυνηγουσε τη γυναικα του και σε φαση που βριζει τη μανα του σκληρα (τη γνωριζω μια χαρα γυναικα) ο θειος του του σκαει χαστουκι, γινεται κοτα, τον βαζει στο αμαξι και ψυχιατρο. Αγωγη και ολα κομπλε, κρατησε και την οικογενεια και εχει και 4 παιδια και τωρα τον θειο του τον ευχαριστει.
Εχω ζησει και αλλη μια παρομοια.

---

Μακάρι και εμένα να είχαν κανένα αδερφό (που να έχουν σχέσεις - γιατί έχουν ξεκόψει/τσακωθεί σχεδόν με όλους) και να τους έκαναν να πάνε με το ζόρι. Εγω και δεν θέλω πλέον και δεν μπορώ να μπω στην διαδικασία να τους πάω με το ζόρι...

-------------------------
Ακούστε τι έγινε σήμερα, επικοινώνησε μαζί μου η μάνα μου και μου είπε ότι δεν χρειάζεται να της ζητήσει συγνώμη η γυναίκα μου και δεν θα ξαναναφέρει το θέμα. Της εξήγησα για ακόμα μια φορά (αλλά τι να εξηγήσεις ... το μετάνιωσα κατευθείαν που μπήκα πάλι στην διαδικασία) ότι όπως και να χει η συμπεριφορά της ήταν λάθος και δεν έπρεπε να της πει μλκίες για γκόμενους, και διάφορα άλλα. Φυσικά τα αρνήθηκε όλα ουρλιάζοντας και όχι μόνο αυτό, μπήκε στο τηλέφωνο και ο πατέρας μου ρίχνοντας μου χριστοπαναγίες και ότι πρέπει να ξυπνήσω λέει γιατί "αυτή" (εννοόντας την γυναίκα μου και αφού τις έριξε και άλλα ωραία επίθετα) έχει βαλθεί λέει να με κάνει να τσακωθώ με τους γονείς μου! Τους τόνισα ότι υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να πάνε σε ειδικό και ιδιαίτερα η μάνα μου. Εσείς έχετε πρόβλημα λέει η μάνα μου.
Ουρλιάζαν και οι δύο στο τηλέφωνο και δεν ήθελα να τους ακούω πραγματικά. Τους είπα ότι δεν το συνεχίζω άλλο δεν ξαναασχολούμαι με αυτό το θέμα και απλά να κρατήσουν μία ουδέτερη στάση ...
νομίζω ότι δεν πρόκειται να τους αφήσω να ξαναπατήσουν σπίτι μου έχετε δίκιο... ένα τηλέφωνο ή μήνυμα και πολύ είναι ....
αυτό το πράγμα είναι φαύλος κύκλος που δεν έχει τελειωμό...

Οσο ασχολεισαι στο τελος θα σε κανει να πιστεψεις οτι εχει δικιο, να μου το θυμηθεις. Ο λογος ο γνωστος, η γυναικα σου δε θα αντεξει για πολυ τετοια κατασταση και θα ξεσπασει σε εσενα σταδιακα και στο τελος θα νομιζεις οτι εχει αυτη τελικα τα θεματα.
Φιλε εσυ πρεπει να επιβληθεις της καταστασης, καλη η μανα καλοι οι γονεις, αλλα προεχει πλεον η οικογενεια σου.
Συννενοησου με την γυναικα σου εφοσον απ οτι καταλαβα ειναι οκ στη συμπεριφορα της και οταν σας ξαναπει αυτη εχει το προβλημα, πες θα πατε και οι δυο σε γιατρο να το λυσουμε, διαφορετικα καμια επαφη.
Πιανει αυτο το εχω κανει σε σχεση που ηθελε μα με πεισει οτι δεν ειμαι καλα κτλ κτλ η οποια ηταν αλλου για αλλου. Δεν δεχομαι της λεω ιατρικα πορισματα απο ασχετους με την ιατρικη, θα παμε μαζι τα πληρωνω ολα εγω και οτι πει ο ψυχιατρος. Ε απλα εξαφανιστηκε

Καταρχάς μπράβο που με την γυναίκα σου είστε τόσο αγαπημένοι ! Η περίπτωση των γονιων σου δυστυχώς δεν επιδέχεται θεραπείας. Να ξέρεις πως όσο μεγαλώνουν θα γίνονται και χειρότεροι. Η λύση είναι μία: ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ΑΠΟΣΤΑΣΗ , ΑΠΟΣΤΑΣΗ.!! Μακριά και αγαπημένοι! Oσο λιγότερο εμπλέκονται στην ζωή σας τόσο το καλύτερο! Μην τους δίνεις καμμία πληροφορία (όσο βέβαια αυτό είναι δυνατό) για την καθημερινότητά σας και για οτιδήποτε. . Όσο το παιδάκι σας είναι μωρό, είναι πιο εύκολο αυτό, οταν με το καλό μεγαλώσει άθελά του θα τα μαθαίνουν τα νέα από αυτό. Μέχρι τότε όμως, όσο το λιγότερο γνωρίζουν για την ζωη σας τόσο το καλύτερο! Πληροφορία σημαίνει δύναμη για να σε καταπιέζουν και να σε πολεμούν.
Καλή δύναμη...είναι πολύ άδικο όλο αυτό που ζεις. (Μου άρεσε πολύ που έγραψες : "έκανα υπομονή να γεννήσουμε" και όχι να γεννήσει..πολύ τρυφερό και όμορφο..εύχομαι να είστε πάντα έτσι ενωμένοι και αγαπημένοι και να στηρίζετε ο ένας τον άλλο ! )

Quote:

---

Originally Posted by ΕΛΠΙΔΑΨ

Καταρχάς μπράβο που με την γυναίκα σου είστε τόσο αγαπημένοι ! Η περίπτωση των γονιων σου δυστυχώς δεν επιδέχεται θεραπείας. Να ξέρεις πως όσο μεγαλώνουν θα γίνονται και χειρότεροι. Η λύση είναι μία: ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ΑΠΟΣΤΑΣΗ , ΑΠΟΣΤΑΣΗ.!! Μακριά και αγαπημένοι! Oσο λιγότερο εμπλέκονται στην ζωή σας τόσο το καλύτερο! Μην τους δίνεις καμμία πληροφορία (όσο βέβαια αυτό είναι δυνατό) για την καθημερινότητά σας και για οτιδήποτε. ! )

---

Παρα πολυ σωστη συμβουλη , δεν υπαρχει αλλη λυση ........

Θυμάμαι είχα διαβάσει πριν χρόνια το Παλάτι των Αναμνήσεων της Μίρα Μπάρτοκ και μου έχει μείνει ακόμα στο μυαλό. Η ιστορία συνέβη πριν πολλές δεκαετίες βέβαια, τότε που η ψυχιατρική δεν είχε προχωρήσει όπως τώρα και η πρόσβαση σε ψυχίατρους ήταν δύσκολη. Η συγγραφέας και η αδερφή της παίρνουν μία πολύ δύσκολη απόφαση: Κρύβονται και κόβουν κάθε επαφή με την άρρωστη ψυχικά μητέρα τους, αλλιώς δεν θα μπορούσαν να έχουν μια φυσιολογική ζωή οι ίδιες. Δύσκολη επιλογή, αλλά σωστή κατά την γνώμη μου.

Αν το timing ήταν διαφορετικό, έγραφες για τα θέματα των γονιών σου όταν π.χ. ήσουν αδέσμευτος στα 25 σου, μπορεί να σου έλεγα να θέσεις ένα χρονικό περιθώριο και να το παλέψεις αν γίνεται να τους βοηθήσεις. Τώρα όμως, δεν χωράνε δύο καρπούζια σε μία μασχάλη. Έχεις να κοιτάξεις την δική σου οικογένεια και την δική σου ζωή. Κράτα τους σε απόσταση και μην μπαίνεις σε διαδικασία να προσπαθήσεις να εξηγήσεις ή να μιλήσεις λογικά μαζί τους. Μόνο την ψυχολογία σου θα χαλάς και αυτοί θα εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Πολυ αισιοδοξος εισαι.

---

Το συνηθίζω.
Αν και δεν ξέρω πώς το διέκρινες στο προηγούμενο μήνυμά μου... γιατί δεν θα το χαρακτήριζα αισιόδοξο να λες σε κάποιον να κόψει σχέσεις με τους γονείς του.

Ξέρεις, διαφέρει η περίπτωση που περιγράφεις σχετικά, με τον πρότερα υγιή 35άρη που "έπαθε ψύχωση" (κάτι την πυροδότησε να υποθέσω) ... και την κατάσταση που περιγράφεται στο αρχικό μήνυμα του φίλου.

Εάν λοιπόν θεωρείς οτι κάποιου είδους "χαστούκα" είναι αυτό που χρειάζεται η μάνα του για να δει ξεκάθαρα και να δεχτεί να πάει σε ψυχό-ειδικό... είσαι ελεύθερος να το προτείνεις, όπως και το κάνεις. Καλό όμως είναι να κρατάμε μια επιφύλαξη σχετικά, ας πούμε, με την περίπτωση που μετά την χαστούκα, η μάνα πλέον παραλογιζόταν σε νέα επίπεδα και αποφάσιζε να κάνει μήνυση στον γιο, συνοδευόμενη φυσικά από τις "χριστοπαναγίες" και την παρουσία του άντρα της/πατέρα του ως (υποτιθέμενο) αυτόπτη μάρτυρα (κι ας μην ήταν πραγματικά). Κι εκεί που η εναλλακτική να τους έχει από μακριά και αγαπημένους, μέχρι τότε, ήταν στο τραπέζι... πλέον μαζί με τα έξοδα της εγκυμοσύνης... να έχει να πληρώσει και τα δικαστικά.

Εστίασες περισσότερο στη μάνα για κάποιο λόγο... ενώ δεν είναι εκείνη το σημείο ενδιαφέροντος, ώστε ο σκοπός οποιασδήποτε αντιμετώπισης να είναι στο τέλος η "θεραπεία" της (ιδανικά μιλώντας θα έπρεπε, δεν πλησιάζουν όμως καθόλου σε ιδανική περίπτωση τα δεδομένα που υπάρχουν)... αλλά το κυρίως ζήτημα είναι πώς να προσπαθήσει να ξεμπλέξει ο φίλος από όλο αυτό, χωρίς να προσθέτει κι άλλους μπελάδες στο κεφάλι του.


Φοβού την ενδεχόμενη στιγμή που θα μείνει μόνη της χωρίς τον σύζυγο, ο οποίος επι του παρόντος παίζει και λίγο τον σάκο του μποξ.

Quote:

---

Originally Posted by ΕΛΠΙΔΑΨ

Να ξέρεις πως όσο μεγαλώνουν θα γίνονται και χειρότεροι. Η λύση είναι μία: ΑΠΟΣΤΑΣΗ, ΑΠΟΣΤΑΣΗ , ΑΠΟΣΤΑΣΗ.!!

---

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Κράτα τους σε απόσταση και μην μπαίνεις σε διαδικασία να προσπαθήσεις να εξηγήσεις ή να μιλήσεις λογικά μαζί τους.

---

Ισχύει παιδιά.. Απόσταση και ουδέτερη στάση. Ούτε να κάθομαι να εξηγώ ούτε τίποτα..

Quote:

---

Originally Posted by Loading...

Φοβού την ενδεχόμενη στιγμή που θα μείνει μόνη της χωρίς τον σύζυγο, ο οποίος επι του παρόντος παίζει και λίγο τον σάκο του μποξ.

---

Το σκέφτομαι πολλές φορές αλλά δεν έχω το χρόνο πλέον και ούτε μπορώ να προβληματίζομαι για αυτό. Πολλές φορές το "πετούσα" απ'έξω απ'εξω στη μάνα μου ότι ο πατέρα μου είναι πιο μεγάλος για να το συνηδειτοποιήσει σιγά σιγά και να το έχει λίγο στο μυαλό της (ειδικά όταν ο πατέρας μου ξεκίνησε να έχει λίγο θέματα με καρδιά, ζάχαρα και λοιπά) αλλα αυτή αντιδράει σαν να είναι κάτι το οποίο δεν θα γίνει ποτέ. Και μετά μπορεί να τα έβαζε και μαζί μου γιατί νόμιζε ότι της κρύβω κάτι για τον πατέρα μου... Για γέλια... τι να πεις...
Anyway το σίγουρο είναι ότι εάν τώρα δεν έχει μία τα λογικά της, τότε δεν θα τα έχει δέκα και πραγματικά δεν ξέρω και πως θα αντιδράσει και πως θα την αντιμετωπίσω εγώ..