Quote:
Originally posted by Lee
θέλω να συστηθώ πρώτα και αργότερα θα μπω στο θέμα που με απασχολεί.
με λένε ιάσονα είμαι 22 χρονών, μένω αθήνα και αυτόν τον καιρό είμαι άνεργος (θα εξηγήσω στην συνέχεια)... πάσχω από Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή από τα 10 μου χρόνια. Αυτή η διαταραχή άρχισε ως κοινές εμμονές με μολύνσεις και στην συνέχεια επεκτάθηκαν σε πολλές και περίεργες εμμονές. δεν θα τις αναλύσω όλες γιατί θα μου πάρει βδομάδα για να τις γράψω.. μόνο να πω αρχικά ότι γενικά παρά την ασθένεια μου, έχω πάρα πολύ καλές αναμνήσεις από την παιδική και εφηβική μου ηλικία.
Για την πιο πρόσφατη μου εμμονή θέλω όμωςνα σας μιλήσω και θα ήθελα αν είναι δυνατόν κυρίως κοπέλες του φόρουμ να απαντήσουν.
Είναι περίεργο ξέρετε πόσο εύκολα η αυτοπεποίθηση του ιδεοψυχαναγκαστικού ατόμου μπορεί να καταπατηθεί. κάτι που το πίστευες χρόνια μπορεί να κλονιστεί με δύο λέξεις από το στόμα κάποιου που αγαπάς. θα καταλάβετε σε λίγο που το πάω...
είναι πολύ εξεφτιλιστικό αυτό που θέλω να πω και μάλιστα μέχρι τώρα δεν είχα το κουράγιο να το πω σε κανέναν. ήθελα καιρό να το γράψω στο φόρουμ αλλά δεν μπορούσα. τώρα αποφάσισα δεν έχω τίποτα να χάσω... τέλος πάντων, γενικά μιλώντας, ήμουν από τα τυχερά παιδιά και είχα αρκετές \"περιπέτειες\" στο λύκειο και στο πανεπιστήμιο. δεν είχα κανένα παράπονο και καμία από τις κοπέλες δεν μου είχε πει κάτι αρνητικό. πριν μερικούς μήνες όμως, γνώρισα μια συνάδελφο από το γραφείο και αρχίσαμε να δενόμαστε. ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερη μου όμως είχαμε πολλά κοινά πράγματα... τέλος πάντων, βγαίναμε καιρό μέχρι που αποφασίσαμε να ολοκληρώσουμε. εγώ μέχρι τότε είχα πολύ θετική απόψη για τον εαυτό μου ως ... \"εραστή\". τουλάχιστον αυτό είχα καταλάβει από τις προηγούμενες σχέσεις μου.
μερικές μέρες αργότερα και αφού έγινε ότι έγινε, συναντηθήκαμε και μου εξομολογήθηκε ότι δεν ήμουν \"αρκετός\" για εκείνη. στην αρχή δεν κατάλαβα τι εννοούσε. δεν μου χε περάσει από το μυαλό (όσο και αν σας φαίνεται περίεργο) ότι δεν είμαι \"αρκετός\" για κάποια (σημείωση: το εννοούσε με την έννοια του μεγέθους). Ίσως από τους λίγους τομείς της ζωής μου που έλεγα τουλάχιστον εδώ δεν έχεις εμμονές. μου έδινε δύναμη αυτό και δεν το λέω με έπαρση... απλά εγώ με τις 1000 ανσφάλειες μου ήμουν 100% σίγουρος για τον εαυτό μου σε αυτόν τον τομέα που πολλοί ψυχικά υγιείς άνδρες δεν είναι. τέλος πάντων, από τότε έχω πιάσει πάτο. έφυγα από το γραφείο (ασκούμενος ήμουν), σταμάτησα να τρώω (έχω χάσει 10 κιλά και έχω γίνει σκελετός και θεόχλωμος), να κοιμάμαι σωστά (2-3 ώρες την ημέρα) και γενικά να ασχολούμε με τον εαυτό μου (πριν 5 μέρες έκανα ντουζ να φανταστείτε, πάει μήνας που έπλυνα τα δόντια μου). απέκτησα πάρα πάρα πολλές εμμονές σχετικά με την σεξουαλικότητα μου και κάθε μέρα πραγματικά είναι κόλαση... φοβάμαι ότι αυτή τη φορά αυτό ήταν. δεν αντέχω άλλο την αμφισβήτηση. σηκώνομαι κάθε πρωί και μετριέμαι (αν είναι δυνατόν...), κοιτάζομαι στον καθρέπτη, διαβάζω στο ίντερνετ για μεγέθη και τεχνικές και αναρωτιέμαι τι κάνω λάθος. καταλήγω στο ότι δεν φταίω εγώ - χαλαρώνω για δύο ώρες, πίνω ένα ποτήρι νερό, κοιμάμαι και μετά ξαναπάλι τα ίδια... δεν γίνεται άλλο. ντρέπομαι υπερβολικά να το πω στον γιατρό μου, τον οποίο μάλιστα ξέρω τουλάχιστον 10 χρόνια. διάβασα ότι και αυτό είναι μια μορφή του ιδεοψυχαναγκασμού και μπορώ να πω η χειρότερη που έχω βιώσει μέχρι σήμερα (και πιστέψτε με έχω βιώσει πολλές). Ντρέπομαι και μόνο που τα γράφω αυτά εδώ... να τα πω με καμία δύναμη. σκέφτηκα να μιλήσω στον αδερφό μου αλλά και εκεί διστάζω... τι να του πω; ξέρεις με είπε 1 στις 10 \"ανεπαρκή\" και τα χω χάσει;
εάν έχετε βιώσει κάτι παρόμοιο παρακαλώ πείτε μου πως το αντιμετωπίσατε... οι κοπέλες ειδικά, και συγνώμη αν σας φέρνω σε δύσκολη θέση αλλά έχω περάσει ώρες μπροστά στο κομπιούτερ να διαβάζω τα ίδια και τα ίδια και δεν μπορώ να καταλάβω πως και γιατί είμαι \"ανεπαρκής\". είχα κάνει πολλές συζητήσεις με φίλους μου και με προηγούμενες σχέσεις μου πάνω στο θέμα φορές και ποτέ δεν σκέφτηκα ότι ξέρεις θες ένα πόντο παραπάνω. Και τώρα θέλω να πάω να κόψω τον λαιμό μου να τελειώνω...
αυτά. ελπίζω να μην σας σόκαρα δεν το χα σκοπό και προσπαθώ να είμαι όσο πιο διακριτικός γίνεται γιατί είναι λεπτό το ζήτημα. από σας όμως θα ήθελα να είστε όσο πιο ακριβείς γίνεται για μην έχουμε παρεξηγήσεις. δεν σοκάρομαι πλέον με τίποτα...