Έχω κατα βάση ένα πολύ συνηθισμένο ερώτημα να θέσω.
Αλλά με βασανίζει αρκετά μεγάλο διάστημα.
Μπορεί ένας άντρας που ξεκινάει μια απιστία για "σαρκικούς λόγους" να εμπλακεί συναισθηματικά;
Περισσότερο από όσο μπορεί αρχικά να υπολόγιζε;
Κι αν ναι...μπορεί να λέει "δε θέλω να το θέλω";
Μπορεί να ισχυρίζεται πως ό,τι κι αν νιώθει δε θα ρισκάρει ποτέ να είναι μακρυά από το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή του..το παιδί του.
Μπορεί να νιώθει;Μπορεί να ισχύει το "θέλω αλλά δεν μπορώ";
Κι αν κάποιος ξέρει από προσωπική εμπειρία...πόσο εύκολο είναι να επιβάλλεσαι στα συναισθήματά σου εάν είναι αληθινά;