Θα μιλήσω για την ζωή μ στην Γ γυμνασίου. Είχαν περάσει μόλις λίγοι μήνες που είχα τσακωθεί με τον κολλητό μου Κυριάκο. Τον Κυριάκο τον θεωρούσα κολλητό μ και ποτέ δεν σκέφτηκα αρνητικά απέναντι του. Τσακωθηκαμε τον Μάιο της Β γυμνασίου μέχρι τον Ιούλιο. Τα ξανά βρήκαμε όταν με πήρε ένα τηλέφωνο λέγοντας πως η κοπέλα που ήμουν ερωτευμένος εδώ και ένα χρόνο είχε χαθεί. Η κοπέλα δεν ήξερε τα αισθήματα μ. Μόλις μ το είπε αυτό ο Κυριάκος πανικοβλήθηκα, έχασα την γη κάτω από τα πόδια μ. Τελικά βρέθηκε την επόμενη μέρα απλώς το τηλέφωνό της είχε σβήσει από μπαταρία και δεν το είχε φορτίσει για 3 μερες. Από εκείνη την ημέρα σιγά σιγά τα ξανά βρήκαμε με τον Κυριάκο. Μέχρι σήμερα είμαστε οι καλύτεροι φίλοι και εύχομαι να μην με ξανά πληγώσει όπως με είχε πληγώσει τότε γτ ομολογώ πως ναι μπορεί να ακουστεί χοντρό αλλά είχα πέσει σε κατάθλιψη... Τέλος πάντων ήρθε η γ γυμνασίου. Έφτασε ο Οκτώβριος. Συζητούσα με τον Κυριάκο να ζητήσω από το κορίτσι που αγαπούσα να κάνουμε δεσμό όμως φοβόμουν την απόρριψη. Ο Κυριάκος με βοήθησε "ψαρωνοντας" την με τρόπο και μάθαμε πως και εκείνη ένιωθε κτ. Την επόμενη μέρα ήμασταν ζευγάρι. Ήταν η πρώτη μ σχέση και διαρκησε 3,5 μήνες και ναι μπορώ να πω πως ήμουν ερωτευμένος. Δυστυχώς ή ευτυχώς ο νέος χρόνος δεν μπήκε με τον καλύτερο τρόπο για εμένα. Ήταν βράδυ, 4 Ιανουαρίου, πήγα στο σπίτι της Μαριάννας για να την δω που μόλις είχα γυρίσει από την Αθήνα. Καθόμασταν στο κρεβάτι και ενωναμε τα χείλη μας για αρκετή ώρα ώσπου κάποια στιγμή εκείνη φεύγει για λίγο από το δωμάτιο για να πιεί νερό. Τότε εκείνη την στιγμή που την περίμενα την αγάπη μ να γυρίσει της έρχονται πολλά συνεχόμενα μηνύματα. Ανοίγω το κινητό της ξέροντας τον κωδικό της και βλέπω πως ήταν μια συνομιλία της με ένα 3ο πρόσωπο που τα είχε παράλληλα με εμένα. Μόλις γυρίζει με βρίσκει με το κινητό της στο χέρι μ και μ λέει τι έγινε. Της δείχνω την συνομιλία και το μόνο που είπε ήταν ένα... συγνώμη...Τότε της πεταω το κινητό και φεύγω από το σπίτι της ενώ έβρεχε μέσα στα δάκρυα. Πόνεσα όσο τπτ άλλο. Ήταν η ζωή μ και με σκότωσε. Ύστερα από άλλους 3,5 μήνες κατάφερα να την ξεπεράσω. Ο λόγος που τα γράφω όλα αυτά είναι επειδή του χρόνου θα είμαστε στο ίδιο λύκειο. Φοβάμαι τον εαυτό μ μήπως λιγυσω και της δώσω μια 2η ευκαιρία. Την αξίζει ή όχι; Σας παρακαλώ απαντήστε και βοηθήστε με
Εστάλη από TA-1021 στο E-Psychology.gr Mobile App
